INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 10 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych

• w zakresie powstania przychodu po stronie pracowników i emerytów-rencistów w związku z udziałem w imprezach sportowo – rekreacyjnych oraz kulturalno – oświatowych zorganizowanych przez pracodawcę – jest nieprawidłowe
• w zakresie doliczenia do przychodów pracowników i emerytów-rencistów otrzymanych przez nich oraz przez członków ich rodzin świadczeń i zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 38 i 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracowników i emerytów-rencistów oraz doliczenia do przychodu pracowników i emerytów-rencistów świadczenia w postaci udziału w imprezach organizowanych przez pracodawcę oraz zwolnienia wymienionych przychodów na podstawie z art. 21 ust. 1 pkt 38 i 67.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma zamiar zorganizować zgodnie z regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych imprezę sportowo – rekreacyjną, oraz kulturalno – oświatową dla ogółu osób uprawnionych do korzystania z funduszu. Impreza zostanie w całości sfinansowana z ZFŚS, uczestnicy nie poniosą żadnej odpłatności. Rozliczenie imprez zostanie dokonane na podstawie wystawionych faktur VAT za:

impreza sportowo – rekreacyjna

• transport uczestników – opłata ryczałtowa
• usługa gastronomiczna – opłata ryczałtowa

• impreza kulturalno - oświatowa

• transport uczestników – opłata ryczałtowa
• usługa gastronomiczna – stawka x ilość osób faktycznie korzystających z konsumpcji (nie każdy uczestnik może mieć ochotę na skorzystanie z zaproponowanego wyżywienia).

Pracodawca nie jest w stanie określić ilość osób, które wezmą udział w imprezie, gdyż kieruje zaproszenie do wszystkich uprawnionych do korzystania z ZFŚS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od w/w świadczeń należy odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych...

Czy w przypadku opodatkowania przyznanego świadczenia korzysta ono ze zwolnienia przedmiotowego do 380 zł o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Jak ustalić koszt świadczenia na jednego uczestnika...

Zdaniem Wnioskodawcy wartość otrzymanego od pracodawcy świadczenia w zakresie zorganizowanej imprezy o charakterze sportowo – rekreacyjnym nie będzie stanowiła przychodu ze stosunku pracy, gdyż istnieją trudności w ustaleniu wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracowników z tytułu uczestnictwa. Trudno ustalić jakie dania i napoje skonsumuje uczestnik i czy skorzysta z transportu zapewnionego przez pracodawcę.

W przypadku imprezy kulturalno – oświatowej podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegać będzie tylko ta część świadczenia – usługa gastronomiczna – dla której będzie można ustalić, kto skorzystał z niej.

Wartość świadczenia członków rodzin należy doliczyć do przychodu pracownika lub emeryta – rencisty i opodatkować z zastosowaniem ulgi 380 zł wolnej od podatku (art. 21, pkt 1ppkt 38) i 2280,00 zł w stosunku do emeryta – rencisty (art 21, pkt 1, ppkt).

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się zatem między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

• jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
• jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
• w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
  
  

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracowników, możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
  
  

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 38 cyt. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Z kolei art. 30 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy stanowi, iż z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 – pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10 % należności. Z analizy treści powołanych wyżej przepisów wynika, iż zwolnienie świadczeń otrzymywanych przez emerytów i rencistów ma szeroki zakres. Dotyczą one bowiem wszystkich świadczeń otrzymywanych w związku z uprzednio łączącym emeryta i rencistę stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracą nakładczą i spółdzielczym stosunkiem pracy. Ważne jest, aby beneficjentem świadczenia była osoba, która posiada status emeryta lub rencisty oraz, aby udzielone tym osobom świadczenie wynikało z uprzednio łączącego ich stosunku służbowego, czy stosunku pracy (stosunków pokrewnych).

W przedmiotowej sprawie najistotniejszą do rozstrzygnięcia kwestią jest zidentyfikowanie samego świadczenia oraz momentu jego otrzymania.

Świadczeniem nieodpłatnym dla pracownika jest udział w imprezie sportowo –rekreacyjnej lub kulturalno – oświatowej sfinansowanej przez pracodawcę. Wartość tego świadczenia to koszt jednostkowy udziału poszczególnych pracowników w imprezie. Poruszoną przez Wnioskodawcę kwestię trudności w ustaleniu ilości pracowników uczestniczących w ww. imprezach, należy uznać za problem organizacyjny, możliwy do rozwiązania. Jeżeli odpłatności za zorganizowanie imprezy dokonano ryczałtowo, koszt całkowity należy podzielić przez liczbę wszystkich pracowników (jeśli impreza miała charakter obowiązkowy) lub przez liczbę uczestników (pracowników i ich rodzin), którzy deklarowali chęć wzięcia w niej udziału, a następnie przypisania tak obliczonej kwoty do przychodu ze stosunku pracy pracownika. Przyjęcie powyższego stanowiska potwierdza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, w którym sąd stwierdził, iż „ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego.”

Podkreślić również należy, iż na wysokość przychodu pracownika powstałego w związku z jego uczestnictwem w imprezie integracyjnej nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena (opłata ryczałtowa), którą uiszczał pracodawca za zorganizowanie imprezy nie była uzależniona od stopnia „skonsumowania” tych atrakcji przez uczestników imprezy. Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile i jakie dania i napoje skonsumował uczestnik imprezy, jak również czy brał udział i w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas imprezy. Jeżeli jednak niektóre świadczenia (usługa gastronomiczna podczas imprezy kulturalno oświatowej) otrzymują tylko określone osoby i płatność za tę usługę nie następuje ryczałtowo lecz w oparciu o wyliczenie dla osób faktycznie korzystających z konsumpcji to wartość tego świadczenia należy doliczyć tylko tym osobom.

Z kolei świadczeniem nieodpłatnym dla emeryta-rencisty jest udział w organizowanych imprezach przez byłego pracodawcę. Podobnie jak w przypadku pracowników wartość tego świadczenia to koszt jednostkowy udziału poszczególnych osób. Jeżeli odpłatności za zorganizowanie imprezy dokonano ryczałtowo, koszt całkowity należy podzielić przez liczbę wszystkich emerytów-rencistów (jeśli impreza miała charakter obowiązkowy) lub przez liczbę uczestników (emeryci-renciści i ich rodziny), którzy deklarowali chęć wzięcia w niej udziału. Podkreślić również należy, iż na wysokość przychodu powstałego w związku z uczestnictwem w imprezie integracyjnej nie wpływa poziom wykorzystania poszczególnych atrakcji przewidzianych dla uczestników, bowiem cena (opłata ryczałtowa), którą uiszczał pracodawca za zorganizowanie imprezy nie była uzależniona od stopnia „skonsumowania” tych atrakcji przez uczestników imprezy. Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest ile i jakie dania i napoje skonsumował uczestnik imprezy, jak również czy brał udział i w jakim zakresie skorzystał z atrakcji przewidzianych podczas imprezy. Jeżeli jednak niektóre świadczenia (usługa gastronomiczna podczas imprezy kulturalno oświatowej) otrzymują tylko określone osoby i płatność za tę usługę nie następuje ryczałtowo lecz w oparciu o wyliczenie dla osób faktycznie korzystających z konsumpcji to wartość tego świadczenia należy doliczyć tylko tym osobom.

Podkreślenia wymaga fakt, iż przychód w wysokości kosztów przypadających na członków rodzin pracowników, emerytów i rencistów, którzy biorą udział w imprezie podlega doliczeniu do przychodu ze stosunku pracy pracownika, lub przychodu emeryta-rencisty. Należy zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący go w danej chwili lub uprzednio z pracodawcą stosunek pracy nie otrzymałby on tego świadczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę nieodpłatne świadczenie dla pracowników i ich rodzin w postaci uczestnictwa w imprezach organizowanych przez Wnioskodawcę stanowi dla nich przychód ze stosunku pracy, od którego Wnioskodawca jest zobowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych według zasad określonych w art. 31, 32 i 38 ustawy.

Jednak w sytuacji, gdy źródłem finansowania imprezy jest zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, finansowanie musi uwzględniać sytuację dochodową pracowników. Oznacza to, że dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych będzie różne dla poszczególnych pracowników, gdyż musi uwzględniać kryteria socjalne określone w regulaminie tego funduszu. Zatem tego rodzaju dofinansowanie jest dla pracownika świadczeniem pieniężnym. W takiej sytuacji zastosowanie może znaleźć cytowany wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy.

W przypadku udziału w imprezie emerytów, rencistów i ich rodzin otrzymane świadczenie może skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie cyt. art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł. Z kolei od nadwyżki powyżej kwot zwolnień, zgodnie z przepisem art. 30 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy - pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10 % należności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

• w zakresie powstania przychodu po stronie pracowników i emerytów-rencistów w związku z udziałem w imprezach sportowo – rekreacyjnych oraz kulturalno – oświatowych zorganizowanych przez pracodawcę – jest nieprawidłowe
• w zakresie doliczenia do przychodów pracowników i emerytów-rencistów otrzymanych przez nich oraz przez członków ich rodzin świadczeń i zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 38 i 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.