INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w zakresie podatku od towarów i usług, dotyczącej dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w zakresie podatku od towarów i usług, dotyczącej dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego:

Spółka ( dalej Wnioskodawca) dokonuje zbycia swoich towarów handlowych do państw Unii Europejskie>. W celu zastosowania stawki 0% zgodnie z art. 42 ust.1 dokonuje dostawy towaru przy pomocy transportu zleconego przez nabywcę. Wobec faktu iż transport zleca przewoźnikowi nabywca to z nim ma rozliczyć się firma transportowa i firma transportowa nie będzie Wnioskodawcy przekazywać oryginału CMR-ki. Oznacza to że w momencie składania deklaracji VAT za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca będzie w posiadaniu kopii faktury sprzedaży i WZ potwierdzonej przez przewoźnika (odbiór towaru z magazynu w Polsce) oraz potwierdzenia przez Nabywcę na specyfikacji towaru, że towar dojechał, a on go otrzymał wg specyfikacji zgodnej z wystawioną fakturą na miejsce w innym kraju Unii do którego był adresowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy będzie możliwe stosowanie stawki 0% w transakcji WDT (przy spełnieniu wymogów określonych w art. 42 ust. 1) w przypadku posiadania wspomnianych dokumentów tj. kopii faktury i WZ potwierdzonej przez przewoźnika że towar został odebrany przez niego w Polsce, upoważnienie dla przewoźnika od Nabywcy do pobrania towaru i przetransportowania go do niego oraz upoważnienia wystawionego przez odbiorcę towaru na rzecz przewoźnika, zapłaty za transakcję oraz będziemy otrzymywać dokument "OŚWIADCZENIE KUPUJĄCEGO" zawierającego specyfikację całego towaru i jego oświadczenie podpisane że wymienione poniżej towary zostały dostarczone w konkretnym wskazanym terminie pod wskazany adres w innym kraju Unii Europejskiej ...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 42 dla stosowania stawki 0% należy interpretować pod kątem celu jakiemu służy. Z jednej strony nakłada wyłącznie dla celów dowodowych obowiązek posiadania pewnych dokumentów które mają potwierdzić fakt WDT z zastosowaniem stawki 0% w przypadku gdyby w wyniku kontroli okazało by się że nabywca nie potwierdza danej transakcji jako WNT po swojej stronie. Jeżeli jednakże kontrola krzyżowa potwierdzi fakt rozpoznania przez nabywcę WNT w sytuacji gdy my rozpoznajemy WDT to mamy pełne prawo do zastosowania stawki 0% nawet w przypadku braku spełnienia literalnego brzmienia co do typu posiadanych dokumentów.

W tym konkretnym przypadku jeżeli transport zleca nabywca to wtedy wobec niego zmuszony jest rozliczyć się przewoźnik więc nie ma możliwości przekazania nam jako Dostawcy potwierdzenia przewozu w postaci CMR-ki (tak jak mogłoby to wynikać z literalnego brzmienia przepisu) gdyż Wnioskodawca nie jest dla przewoźnika stroną w transakcji. Dlatego takich CMR-ek Wnioskodawca nie będzie otrzymywać. Nabywca też nie ma powodu przekazywać nam CMR-ki gdyż jest to jego dokument otrzymany od przewoźnika, a nie dokument przeznaczony dla Wnioskodawcy.

Wnioskodawca będzie jednak w posiadaniu przy każdej dostawie kopii faktury sprzedaży, WZ-ki - potwierdzonej przez przewoźnika że towar został przez niego odebrany w Polsce, w magazynie Wnioskodawcy, a także będzie w posiadaniu upoważnienia wystawionego przez odbiorcę towaru na rzecz przewoźnika co do odbioru towaru w magazynie Wnioskodawcy oraz będzie otrzymywać dokument "OŚWIADCZENIE KUPUJĄCEGO" zawierającego:

• specyfikację całego towaru zgodną z wystawioną fakturą
• podpis odbiorcy i jego oświadczenie że wymienione w Oświadczeniu towary zostały dostarczone w konkretnym wskazanym terminie pod wskazany adres w innym kraju Unii Europejskiej.
  
  

Dodatkowo jeszcze Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów zapłaty za transakcję przez odbiorcę oraz zamówienie na ten towar przesłane nam przez Niego oraz czasami korespondencji handlowej w sprawie zamówienia i jego realizacji.

Zdaniem Wnioskodawcy fakt posiadania ww. dokumentów jest wystarczającym do możliwości skorzystania ze stosowania stawki 0% gdyż są to kompletne i jedyne możliwe do otrzymania dokumenty przez Wnioskodawcę jako podatnika.

Zakres wymienionych dokumentów jest zdaniem Wnioskodawcy zgodny z art. 42 ust. 3 i ust. 11.

Dokumentem decydującym o potwierdzeniu wywozu będzie oświadczenie odbiorcy o otrzymaniu towaru za granicą. Dodatkowymi dokumentami potwierdzającymi transakcję będą kopia faktury, specyfikacja towaru - WZ-ka korespondencja handlowa, dowody zapłaty za transakcję i pozostałe wymienione wyżej.

Fakt ten oznacza iż Wnioskodawca będzie mógł stosując ww. dokumenty udokumentować prawidłowość zastosowania stawki 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
• eksport towarów;
• import towarów;
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
  
  

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl ustępu 2 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Na podstawie ustępu 3 tego artykułu, dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z ustępem 11 artykułu 42 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Należy jednak podkreślić, iż dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika że Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Towary przewożone są przez przewoźnika wynajętego przez nabywcę.

Wnioskodawca będzie posiadał:

• kopie faktury,
• dokument WZ potwierdzający że towar został w Polsce odebrany przez przewoźnika,
• potwierdzenie przez Nabywcę na specyfikacji towaru, że towar dojechał, na miejsce w innym kraju Unii do którego był adresowany.
  
  

Wnioskodawca nie będzie natomiast posiadał dokumentów od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca będąc w posiadaniu kopii faktury sprzedaży oraz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku dysponował będzie jedynie niektórymi dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Jednakże posiadać będzie również dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, który to dokument należy traktować jako dokument uzupełniający, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Ponadto jak wynika z wniosku, Wnioskodawca będzie posiadał inne dokumenty potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru tj.

• zamówienie na towar przesłane przez odbiorcę,
• dokument potwierdzający zapłatę za transakcję oraz
• "OŚWIADCZENIE KUPUJĄCEGO" zawierające specyfikację całego towaru zgodną z wystawioną fakturą, podpis odbiorcy i jego oświadczenie, że wymienione w oświadczeniu towary zostały dostarczone w konkretnym wskazanym terminie pod wskazany adres w innym kraju Unii Europejskiej, a w niektórych przypadkach
• korespondencje handlową w sprawie zamówienia i jego realizacji.
  
  

Dokumenty te są również dokumentami uzupełniającymi w rozumieniu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Zatem ww. dokumenty łącznie potwierdzają w sposób jednoznaczny dostarczenie towaru do nabywcy. W związku z czym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę

i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym jego przedstawieniem we wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego, podanym w złożonym wniosku.

Należy także dodać, iż interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.