INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28.02.2011 r. (data wpływu 01.03.2011 r.), uzupełnionego w dniu 28.03.2011 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-340/11-2/SM z dnia 17.03.2011 r. oraz w dniu 15.06.2011 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-340/11-4/SM z dnia 09.06.2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od paliw samochodowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.03.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od paliw samochodowych. Wniosek został uzupełniony w dniu 28.03.2011 r. (w zakresie wypisu z KRS i opisu stanu faktycznego) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-340/11-2/SM z dnia 17.03.2011 r. oraz w dniu 15.06.2011 r. w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-340/11-4/SM z dnia 09.06.2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedsiębiorstwo posiada samochody osobowe zarejestrowane jako samochody ciężarowe (w/g posiadanego dla każdego samochodu świadectwa homologacji) z jednym rzędem siedzeń i kratką za tym rzędem oraz z dwoma rzędami siedzeń i kratką za drugim rzędem.

W uzupełnieniu z dnia 28.03.2011 r. Spółka poinformowała, że ładowności opisanych we wniosku samochodów wynoszą odpowiednio od 510 kg do 513 kg.

Posiadane przez Wnioskodawcę pojazdy nabyte przed 01.01.2011 r. posiadają:

1. Jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. Więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu, a tylną krawędzią podłogi części pojazdu do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu, a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków.
   
   

Natomiast samochody nabyte po 01.01.2011 r. posiadają:

1. Jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przedniej przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania (sprecyzowane ostatecznie w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/340-11-4/SM z dnia 09.06.2011 r.).

1. Czy Przedsiębiorstwo ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliw silnikowych do samochodów zarejestrowanych jako ciężarowe z kratką za jednym rzędem siedzeń:
   1. w stosunku do samochodów zarejestrowanych do 31.12.2010 r.,
   2. w stosunku do samochodów nabytych po 01.01.2011 r....
2. Czy Przedsiębiorstwo ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliw silnikowych od samochodów zarejestrowanych jako ciężarowe z kratką za dwoma rzędami siedzeń nabytych do 31.12.2010 r....
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

W/g oceny Przedsiębiorstwa ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od paliw silnikowych w każdym przypadku, jeżeli samochód posiada badanie techniczne wykonane przez okręgową stację kontroli pojazdów, że samochód jest samochodem ciężarowym i ma odpowiednią adnotację w dowodzie rejestracyjnym VAT1 lub VAT3 (stanowisko sprecyzowane w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-340/11-4/SM z dnia 09.06.2011 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem paliw do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych regulują zapisy art. 4 oraz art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

Zgodnie z treścią art. 4 tej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

W myśl postanowień art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   
   

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 ww. artykułu).

Analiza cytowanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu dotyczy:

• samochodów osobowych oraz

• niektórych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (w tym tzw. samochodów z „kratką”), z wyjątkiem pojazdów samochodowych objętych od dnia 1 stycznia 2011 r. pełnym odliczeniem podatku, tzn. z wyjątkiem pojazdów samochodowych, do których, zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, nie stosuje się ograniczenia w zakresie odliczenia podatku.
  
  

Do dnia 31 grudnia 2010 r. kwestię prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do napędu samochodów osobowych i pojazdów samochodowych regulowały normy prawne zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z brzmieniem art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Treść art. 86 ust. 3 ustawy wskazywała, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W ust. 4 cyt. artykułu wskazano, że przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy t.j.: agregatu elektrycznego/spawalniczego, bankowozu, do prac wiertniczych, koparki, koparkospycharki, ładowarki, do oczyszczania dróg, podnośnika do prac konserwacyjno–montażowych, pomocy drogowej, do zimowego utrzymania dróg, żurawia samochodowego, pogrzebowego;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   
   

Zgodnie z ust. 5 cyt. artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1–4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Na podstawie art. 1 pkt 11 lit. b) oraz pkt 13 lit. a) ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 zostały uchylone.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Przedsiębiorstwo posiada samochody o ładowności od 510 kg do 513 kg.

Pojazdy nabyte przed 01.01.2011 r. posiadają:

1. Jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. Więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu, a tylną krawędzią podłogi części pojazdu do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu, a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że uchylenie ust. 5 w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług, który do dnia 31 grudnia 2010 r. regulował kwestię sposobu dokumentowania faktu spełnienia przez niektóre pojazdy samochodowe ustawowych wymagań umożliwiających pełne odliczenie podatku przy ich nabyciu oraz odliczenie podatku przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do ich napędu, nie oznacza, iż zaświadczenia wydane przed dniem 1 stycznia 2011 r. przez okręgowe stacje kontroli pojazdów po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego, tracą ważność i zachodzi konieczność przeprowadzenia ponownego, dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. Takie zaświadczenia pozostają nadal aktualne, o ile w pojeździe nie zostały dokonane zmiany konstrukcyjne, w wyniku których pojazd przestałby spełniać ww. wymagania.

Zatem z faktu, iż z posiadanego zaświadczenia o przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego wynika, że są one pojazdami samochodowymi wymienionymi w (obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.) art. 86 ust. 4 (pkt 1 i 2) ustawy o podatku od towarów i usług, należy wnioskować, że spełniają one także kryteria wynikające z art. 3 ust. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy zmieniającej z dnia 16 grudnia 2010 r. Należy bowiem podkreślić, że wymagania dla pojazdów samochodowych, których spełnienie potwierdzają otrzymane uprzednio zaświadczenia nie uległy zmianie po dniu 31 grudnia 2010 r.

Z uwagi na powyższe (na podstawie ww. art. 4 ustawy zmieniającej z dnia 16 grudnia 2010 r. w związku z art. 3 ust. 1 i 2), Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od paliw używanych do napędu samochodów, nabytych do dnia 31.12.2010 r., w przypadku gdy Spółka uzyskała stosowne wpisy w dowodach rejestracyjnych oraz nie dokonała w tych samochodach żadnych zmian od czasu przeprowadzenia tego badania (oczywiście pod warunkiem spełnienia podstawowych warunków – tj. bycia zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usługi związku ww. zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych).

Ponadto należy zauważyć, że nabyte po 01.01.2011 r. przez Spółkę samochody posiadają:

1. Jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przedniej przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van.
   
   

Zatem na podstawie ww. art. 4 ustawy zmieniającej z dnia 16 grudnia 2010 r. w związku z art. 3 ust. 1 i 2 tej ustawy, prawo do odliczenia podatku naliczonego od paliw używanych do napędu przysługuje także w przypadku samochodów nabytych po 01.01.2011 r. przy spełnieniu takich samych warunków (tj. posiadanie zaświadczenia o badaniu technicznym o spełnieniu wymagań, tym razem wynikających z art. 3 ust. 2 (pkt 1) ustawy z dnia z dnia 16 grudnia 2010 r., stosowny wpis o tym fakcie w dowodzie rejestracyjnym, brak dokonanych zmian w samochodzie po badaniu, bycie przez Spółkę zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT i związek zakupu paliwa z wykonywaniem czynności opodatkowanych).

W związku z powyższym stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.