INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 02 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka wykupując swoim pracownikom grupowe ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej może zaliczyć poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 marca 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka wykupując swoim pracownikom grupowe ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej może zaliczyć poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka planuje objąć ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej, członków swoich organów statutowych oraz kadrę zarządzającą, ogółem kilkanaście osób, gdyż wszystkie te osoby ponoszą odpowiedzialność cywilną z tytułu wykonywanych czynności prawnych, będących czynnościami służbowymi. Ze wstępnych informacji uzyskanych od brokera ubezpieczeniowego wynika, że możliwe jest zawarcie umowy obejmującej ubezpieczeniem działania osób sprawujących określone funkcje w Spółce (członkowie zarządu, rady nadzorczej, główny księgowy, kierownicy wydziałów) bez wyraźnego ich wymieniania. Ochrona ubezpieczeniowa przysługiwałaby więc niezależnie od tego, kto w określonym momencie będzie sprawował w Spółce funkcje wymienione w umowie. Ponadto wiadomo, że na wysokość stawki ubezpieczeniowej nie ma większego wpływu liczba osób objętych umową, ani długość ich kadencji. Spółka pragnie ubezpieczyć wszystkie osoby sprawujące najważniejsze funkcje, ze względu na ryzyko podjęcia błędnej decyzji, w konsekwencji - działania lub zaniechanie działania, co zawsze wiązałoby się z wyrządzaniem Spółce szkody. Zatem każda osoba powołana na stanowisko znajdujące się w umowie ubezpieczenia zostanie tym ubezpieczeniem automatycznie objęta, niezależnie od swojej woli czy wiedzy.

Wykupione i sfinansowane przez Spółkę polisy zapewnią ochronę prawną osobom ubezpieczonym w przypadku zarzutów i konsekwencji finansowych, z tytułu sprawstwa lub z tytułu braku należytego nadzoru, wynikających z Kodeksu karnego skarbowego (KKS) w sporze z organami skarbowymi i celnymi. Ubezpieczenie gwarantuje pokrycie wszelkich kosztów związanych z prowadzeniem spraw z zakresu KKS, w tym kosztów: adwokackich, sądowych, powołania świadków, biegłych, ekspertów, postępowania egzekucyjnego. Umowa ubezpieczeniowa zawierana jest na okres jednego roku. Istotnym w sprawie jest, że Kodeks cywilny dopuszcza zawarcie umowy ubezpieczenia na cudzy rachunek oraz brak imiennego wskazania ubezpieczonego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka wykupując swoim pracownikom grupowe ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej może zaliczyć poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Spółki, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1 tejże ustawy, polisa ubezpieczeniowa wykupiona pracownikowi przez pracodawcę (na jego koszt), będzie zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Spółka argumentuje, że jej celem działania jest zabezpieczenie źródła przychodów przed jego unicestwieniem, albo zmniejszeniem, czyli zapobieżenie poniesienia uszczerbku finansowego. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki ponoszone na źródło przychodów jako całości, choćby nie wiązały się z osiągnięciem konkretnego przychodu, także ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określana dalej „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Istotnym jest, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Wydatki, które Spółka ponosi na opłacenie składek z tytułu ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej swoich pracowników, nie mają na celu osiągnięcia przez nią przychodów, lecz w istocie na skutek ich poniesienia ochroną zostaną objęte osoby, których nieprawidłowe działanie (zaniechanie) może być podstawą roszczeń kierowanych wobec tych osób (a nie Spółki) przez organy skarbowe i celne. Przy czym jak wyraźnie wskazała sama Spółka przedmiotowe ubezpieczenie będzie dotyczyło ewentualnych konsekwencji podjętych decyzji - dla osób nim objętych – na gruncie ustawy z dnia z dnia 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2007 r. Nr 111, poz. 765 ze zm.). Będzie zatem dotyczyło ich odpowiedzialności osobowej – jako osób fizycznych – związanej z pełnionymi w Spółce funkcjami. Tymczasem to właśnie te osoby, podejmując się pełnienia określonych obowiązków za określone wynagrodzenie winny ponosić odpowiedzialność za skutki podejmowanych działań. Nie można więc ich zaliczyć w ciężar kosztów podatkowych, gdyż nie spełniają ww. przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

Jednocześnie, niezależnie od powyższego wskazać należy, iż na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o pdop, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę, kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki z tytułu zawartych lub odnowionych na rzecz pracowników umów ubezpieczenia:

1. na życie (grupa 1 dział I),
2. na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (grupa 3 dział I),
3. wypadkowego i chorobowego, jeśli są uzupełnieniem ubezpieczeń grupy 1-4 działu I (grupa 5 dział I),
4. wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (grupa 1 dział II),
5. choroby (grupa 2 dział II).
   
   

Nie będą natomiast kosztem uzyskania przychodów składki płacone z tytułu umów ubezpieczenia innych, niż wymienione powyżej. Ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej mieszczą się w innych grupach ryzyka, to jest w dziale II grupa 10-13, a zatem nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów pracodawcy opłacającego składki na rzecz osób objętych tym ubezpieczeniem.

W świetle powyższych przepisów, należy uznać, iż wydatki Spółki poniesione z tytułu wykupienia pracownikom wskazanego we wniosku grupowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, nie będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.