INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011r. (data wpływu 3 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego z tytułu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego z tytułu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada Certyfikat Księgowy wydany przez Ministra Finansów Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie którego, stosownie do art. 76 a ust. 4 ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009r. nr 152 poz. 1223 ze zm.) jest uprawniona do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Z dniem 16.06.2008r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej - biuro rachunkowe jako czynny podatnik VAT. Usługi jakie Wnioskodawca świadczy obejmują przede wszystkim prowadzenie podatkowej książki przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i ksiąg rachunkowych na zlecenie / na rzecz odpowiednio osób fizycznych oraz osób prawnych. Ponadto do usług świadczonych przez biuro wchodzi:

1. Sporządzanie sprawozdań finansowych.
2. Podpisywanie oraz składanie deklaracji i informacji w imieniu przedsiębiorców do urzędów skarbowych.
3. Prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencji przychodów i ksiąg handlowych.
4. Prowadzenie ewidencji środków trwałych oraz ewidencji wyposażenia.
5. Prowadzenie rejestrów sprzedaży i zakupów VAT, przygotowanie na ich podstawie deklaracji w zakresie od towarów i usług
6. Obliczanie / rozliczanie zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców i ich pracowników oraz sporządzanie stosownych informacji / deklaracji podatkowych.
7. Obliczanie / rozliczanie składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników, przygotowywanie stosownych deklaracji do ZUS.
8. Sporządzanie listy płac i prowadzenie indywidualnych kart przychodów pracowników.
   
   

W ramach wykonywanych czynności związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca nie świadczy i nie będzie świadczyć usług w zakresie doradztwa. W umowach na świadczenie usług, które będą zawierane z klientami w formie pisemnej, znajdować się będzie zapis o następującej treści: „Zleceniobiorca nie będzie świadczyć usług w zakresie doradztwa dla Zleceniodawcy”. Planowana wartość przychodów ze sprzedaży w roku 2011r. nie przekroczy limitu ustalonego obrotu.

W prowadzonej działalności gospodarczej sporządzanie deklaracji / informacji jest w istocie rzeczy wewnętrzną operacją programu księgowego, sprowadzającą się do wygenerowania z programu komputerowego deklaracji / informacji na podstawie wcześniej zaksięgowanych, zaewidencjonowanych (wprowadzonych) dokumentów księgowych, sporządzonych list płac, wprowadzonych rachunków dot. umów cywilnoprawnych. Opisana czynność sporządzania deklaracji ma charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że deklaracje sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych. Ich wykonywanie wymaga zatem wiedzy z zakresu księgowości i podatków, którą to wiedzę mają podmioty uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Czynności tej nie można przypisać do czynności doradztwa, w związku z czym także nie można jej przypisać do grupowania PKWiU 74.12.3 - usługi w zakresie doradztwa podatkowego wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług ogłoszonej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. (Dz. U. nr 42, poz. 264 ze zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyżej przedstawionego stanu faktycznego prawidłowym będzie korzystanie ze zwolnienia podmiotowego, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), sprzedaży usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym 2011...

Zdaniem Wnioskodawcy zakres usług świadczonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie kwalifikuje się do czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) i w związku z tym możliwe jest korzystanie ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 113 ust. 9 ww. w powiązaniu z art. 2 ustawy z dnia 2.12.2009r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2009r. nr 215, poz. 1666), gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 150.000 zł. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza świadczyć kompleksowe usługi księgowe (w tym sporządzania i podpisywanie deklaracji podatkowych) na rzecz konkretnego zleceniodawcy, które mieszczą się w PKWiU (2005) pod symbolem 69.20.2 „Usługi rachunkowo - księgowe”. Klasyfikacja ta nie obejmuje usług doradztwa podatkowego, dodatkowo należy mieć na uwadze, iż o prawie podatnika do korzystania ze zwolnienia VAT, gdy świadczy usługi księgowe, decyduje nie ustawa o doradztwie podatkowym, lecz ustawa o podatku o towarów i usług oraz wydane na jej podstawie akty wykonawcze, a także normy techniczne (PKWiU). Na mocy art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących m.in. usługi w zakresie doradztwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 113 ust. 1 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 113 ust. 9 cyt. ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1. Jak stanowi art. 113 ust. 10 cyt. ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 cyt. ustawy zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w cyt. art. 113 ust. 14 pkt 2 cyt. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Minister Finansów w § 26 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Pod pozycją 37 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy „doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego”.

Wyjaśnić należy, iż z dniem 1 kwietnia 2011r. ww. rozporządzenie Ministra Finansów zostało zastąpione rozporządzeniem z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.), a odpowiednikiem § 26 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r. jest § 27 obecnie obowiązującego rozporządzenia. Podobnie poz. 12 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 marca 2011r. jest tożsama z treścią poz. 37 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008r.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj. podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa zasadnym jest odwołanie się do wykładni językowej. Zgodnie z Internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN, pod pojęciem „doradztwa” rozumieć należy: , natomiast definicja „doradzać” wskazuje, iż pojęcie to oznacza . Tak więc doradztwo to udzielenie fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (w brzmieniu obowiązującym od dnia 7 sierpnia 2010r.), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei art. 2 ust. 2 ww. ustawy o doradztwie podatkowym stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci,

z wyłączeniem czynności o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Natomiast zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.).

Zgodnie z art. 76a ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. 4 ust. 3 pkt 2-6.

W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy o rachunkowości, przedsiębiorcy, wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

– w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Jak stanowi art. 76a ust. 3 ustawy o rachunkowości, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy o rachunkowości uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w poz. 37 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r., decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Biorąc pod uwagę ww. przepisy, stwierdzić należy, że w sytuacji świadczenia jedynie usług z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (a nie usług w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca posiada certyfikat księgowy uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Od 16.06.2008r. prowadzi działalność gospodarczą biura rachunkowego polegającą na usługowym prowadzeniu ksiąg rachunkowych. W ramach powyższej działalności Wnioskodawca prowadzi: podatkowe książki przychodów i rozchodów, ewidencje przychodów i księgi rachunkowe na zlecenie / na rzecz odpowiednio osób fizycznych oraz osób prawnych. W ramach czynności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą nie świadczy i nie będzie świadczyć usług w zakresie doradztwa. Ponadto, w zawieranych umowach z klientami znajdować się będzie zapis „Zleceniobiorca nie będzie świadczyć usług w zakresie doradztwa dla Zleceniodawcy”.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca wskazał, iż zamierza świadczyć kompleksowe usługi księgowe na rzecz konkretnego zleceniodawcy, które mieszczą się w PKWiU (2005) pod symbolem PKWiU 69.20.2 „Usługi rachunkowo-księgowe”.

W oparciu o ww. przepisy prawa, w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę (z którego wynika, iż nie wykonuje czynności z zakresu doradztwa podatkowego, a jedynie świadczy usługi polegające na usługowym prowadzeniu ksiąg rachunkowych) stwierdzić należy, iż może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej przepisem art. 113 ust. 1 ustawy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.