Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB2/415-354/11-4/WS
Data
2011.06.21
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów
Słowa kluczowe
działalność gospodarcza
grunty
zbycie
Istota interpretacji
Sprzedaż gruntu wykorzystywanego w działalności gospodarczej.
Wniosek ORD-IN
317 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2011 r. (data wpływu 14 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 21 marca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 6 czerwca 2011 r. nr ILPB2/415-354/11-2/WS, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.
Wezwanie wysłano w dniu 6 czerwca 2011 r., skutecznie doręczono dnia 9 czerwca 2011 r., zaś w dniu 14 czerwca 2011 r. (data nadania 13 czerwca 2011 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
W styczniu 2003 roku Wnioskodawczyni nabyła na podstawie aktu notarialnego prawo użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej (gruntu). Zakup ww. prawa nie był opodatkowany podatkiem VAT. Zakup nie był dokonany z przedmiotu działalności gospodarczej, jak również prawo użytkowania wieczystego nie było ujęte w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Niemniej jednak ww. grunt był wykorzystywany do celów działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, jak również był przedmiotem najmu. Przychody z działalności gospodarczej jak i wynajmu były opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowy grunt wykorzystywany był w działalności Wnioskodawczyni do dnia 1 maja 2004 r. Na gruncie tym prowadzony był magazyn środków transportowych i skład celny. Zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy grunt ten jest oznaczony jako „P - tereny aktywności gospodarczej - przemysłowe - zainwestowane”. Ponadto z wypisu rejestru gruntów wynika, iż jest to teren oznaczony jako zurbanizowane tereny niezabudowane. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie jest obrót nieruchomościami, ani prawami z nimi związanymi.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowić będzie przychód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, czy też będzie to źródło przychodu o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
Zdaniem Wnioskodawczyni, odpłatne zbycie prawa użytkowania wieczystego stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów, chyba że zbycie to następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Zbycie składników majątkowych w wykonywaniu działalności gospodarczej następuje wówczas, gdy podatnik prowadzi działalność polegającą na obrocie nieruchomościami, czy prawami określonymi w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc sprzedaż dokonywana jest z pewną regularnością, powtarzalnością, w sposób profesjonalny, a w odniesieniu do tych rzeczy i praw można użyć określenia towary handlowe. Nie jest zatem sprzedażą wykonywaną w ramach działalności gospodarczej jednostkowe zbycie prawa użytkowania wieczystego nabytego w innym niż obrót nim, celu. Stanowisko takie wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 lutego 2010 r. II FSK 1507/08.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
Natomiast stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie: - nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).
W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Z kolei przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących: - środkami trwałymi,
- składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
- wartościami niematerialnymi i prawnymi
- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie zalicza się jednak, stosownie do treści art. 14 ust. 2c ww. ustawy, przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.
Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy.
Przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji - jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat.
Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni w styczniu 2003 r. nabyła na podstawie aktu notarialnego prawo użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej (gruntu). Grunt ten był wykorzystywany do celów działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, jak również był przedmiotem najmu. Przychody z działalności gospodarczej jak i wynajmu były opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowy grunt wykorzystywany był w działalności Wnioskodawczyni do dnia 1 maja 2004 r.
Mając zatem na uwadze przedstawione powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym odpłatne zbycie prawa użytkowania wieczystego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów, jest nieprawidłowe.
Jednakże w sytuacji przedstawionej we wniosku, sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowego gruntu, z uwagi na upływ określonego w art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych terminu sześciu lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano wykorzystywania go w działalności gospodarczej, nie będzie skutkowała powstaniem przychodu z działalności gospodarczej, a tym samym nie powstanie z tego tytułu obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
W odniesieniu do powołanego przez Zainteresowaną wyroku NSA w Warszawie należy stwierdzić, że orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
|