INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2011r. (data wpływu 7 kwietnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 czerwca 2011r. (data wpływu 5 lipca 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat rocznych za użytkowanie gruntu przekazanego w drodze decyzji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat rocznych za użytkowanie gruntu przekazanego w drodze decyzji.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2011r. (data wpływu 5 lipca 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 22 czerwca 2011r., znak: IBPP3/443-470/11/AM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na mocy decyzji Naczelnika Urzędu Gminy z dnia 15 marca 1989r. przekazano w użytkowanie Spółdzielni Kółek Rolniczych działkę nr 338 o pow. 0,73 ha i ustalono z dniem 1 stycznia 1986r. opłatę roczną z tytułu użytkowania. Jako podstawę prawną przekazania nieruchomości wskazano przepisy art. 3 ust. 2, art. 4 ust. 1, art. 38 ust. 1, art. 44, 45, 47, 87 i 101 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości z 1985r. (Dz. U. Nr 22, poz. 99) oraz rozporządzenie RM z dnia 29 sierpnia 1988r. w sprawie zasad i trybu ustalania opłat z tytułu użytkowania wieczystego, zarządu i użytkowania gruntów (Dz. U. Nr 47, poz. 241). Przekazana działka w czasie przekazania stanowiła własność Skarbu Państwa a decyzja z dnia 5 października 1966r. decyzja z upow. Wojewody stwierdzono jej nabycie z mocy prawa własności z mocy prawa przez Gminę w drodze komunalizacji. Na mocy decyzji Wójta Gminy z dnia 5 czerwca 2008r. na podstawie art. 201 ust. 1 i ust. 3 oraz art. 87 ust. 1, 2 i 3a art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2007r. Nr 173, poz. 1218 ze zm.) ustalono dla Spółdzielni Kółek Rolniczych, użytkownikowi działki nr 338 o pow. 0,73 ha nową zaktualizowaną opłatę roczną za użytkowanie gruntu stanowiącego własność Gminy w wysokości 3.731,10 zł od dnia 1 stycznia 2009r. Spośród powołanej podstawy wydania decyzji w sprawie opłaty art. 210 w ust. 1 stanowił, że grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy będące w dniu 5 grudnia 1990r. w użytkowaniu osób prawnych pozostają nadal w użytkowaniu tych jednostek, a zgodnie z ust. 3 tego artykułu, do użytkowania ustanowionego przed 1 stycznia 1998r. stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące trwałego zarządu. Działka nr 338 przed przekazaniem w użytkowanie decyzją z dnia 15 marca 1989r. pozostawała w bezpłatnym rolniczym użytkowaniu Spółdzielni Kółek Rolniczych, następnie na mocy decyzji Naczelnika Gminy z dnia 1 grudnia 1977r. wydanej na podstawie par. 3 ust. 1 litera a i par. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968r. w sprawie przekazania nieruchomości rolnych i niektórych innych nieruchomości położonych na terenie gromad pomiędzy j.g.u. ( Dz. U. 1, poz.1 z 1969r.)

Pismem z dnia 28 czerwca 2011r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Naczelnik Gminy decyzją z dnia 1 grudnia 1977r. przekazał w użytkowanie na rzecz Spółdzielni Kółek Rolniczych grunt oznaczony jako p.grt nr 1172/1 i nr 1172/2 o pow. 0,70 ha, do bezpłatnego rolniczego użytkowania.

Grunt został przez Spółdzielnię zabudowany, powstały garaże, pomieszczenia biurowe, stacja paliw. W czasie kompleksowych uwłaszczeń parcele gruntowe zmieniły oznaczenie i obecnie stanowią działkę nr 338.

Prawo użytkowania tego gruntu zostało powtórzone w 1989r., kiedy decyzją z dnia 15 marca 1989r. zostały naliczone opłaty roczne. Powyższa decyzja została ujawniona w księdze wieczystej, w której jako właściciel działki nr 338 był wpisany Skarb Państwa, a Spółdzielnia jako użytkownik.

W 1996 roku grunt został, przejęty na rzecz Gminy w trybie przepisów ustawy z 10 maja 1990r. - przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Własność Gminy została ujawniona w księdze wieczystej.

W obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy z 2004r. działka nr 338 jest przeznaczona jako tereny produkcji i obsługi rolnictwa oraz usług komercyjnych.

Użytkowanie działki nr 338 przez Spółdzielnie Kółek Rolniczych nie jest związane z zadaniami własnymi Gminy.

Reasumując: Gmina nie zawierała żadnych umów cywilnoprawnych ze Spółdzielnią Kółek Rolniczych, grunt ten nie jest również przekazany w użytkowanie wieczyste, ponieważ Spółdzielnia w terminie określonym w art. 204 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami nie złożyła wniosku o przekształcenie prawa użytkowania w prawo użytkowania wieczystego.

Gmina od 1 stycznia 2001r. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i składane są miesięczne deklaracjeVAT-7 w zakresie wszystkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata roczna za użytkowanie gruntu przez Spółdzielnie podlega opodatkowaniu podatkiem o towarów i usług czy jest od tego podatku zwolniona na podstawie art. 15 ust. 6 powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług i par. 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia MF z 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy wskazana opłata za użytkowanie jest zwolniona od podatku od towarów i usług, gdyż w stanie faktycznym i prawnym przedstawionej sprawy spełnione są warunki tego zwolnienia ustalone w powołanych przepisach ustawy i rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zakres opodatkowania podatkiem wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale również czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT).

W myśl § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 39) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw, organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Organem wykonawczym gminy jest wójt – art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2010, Nr 40 poz. 230 ze zm.).

Z kolei do użytkowania ustanowionego w drodze decyzji przed dniem 1 stycznia 1998 r. stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące trwałego zarządu.

Zgodnie z art. 18 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomości mogą być oddawane jednostkom organizacyjnym w trwały zarząd, najem i dzierżawę oraz użyczane na cele związane z ich działalnością. Przez jednostkę organizacyjną, o której mowa w cyt. wyżej przepisie – w myśl art. 4 pkt 10 powołanej ustawy, należy rozumieć państwową lub samorządową jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej.

W myśl przepisu art. 45 ust. 1 cyt,. ustawy, trwały zarząd na rzecz jednostki organizacyjnej ustanawia właściwy organ, w drodze decyzji. Za nieruchomość oddaną w trwały zarząd pobiera się opłaty roczne.

W przypadku nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa, oddanie ich w trwały zarząd oraz opłaty pobierane z tego tytułu na podstawie decyzji administracyjnej wydane przez organ wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej ma zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Powyższe nie będzie miało jednak zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z gruntami stanowiącymi własność Gminy.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika bowiem, że na mocy decyzji Naczelnika Urzędu Gminy z dnia 15 marca 1989r. przekazano w użytkowanie Spółdzielni Kółek Rolniczych działkę nr 338 o pow. 0,73 ha i ustalono z dniem 1 stycznia 1986r. opłatę roczną z tytułu użytkowania. Jako podstawę prawną przekazania nieruchomości wskazano przepisy art. 3 ust. 2, art. 4 ust. 1, art. 38 ust. 1, art. 44, 45, 47, 87 i 101 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości z 1985r. (Dz. U. Nr 22, poz. 99) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 sierpnia 1988r. w sprawie zasad i trybu ustalania opłat z tytułu użytkowania wieczystego, zarządu i użytkowania gruntów (Dz. U. Nr 47, poz. 241). Przekazana działka w czasie przekazania stanowiła własność Skarbu Państwa. Następnie jak wskazał Wnioskodawca na mocy decyzji Wójta Gminy z dnia 5 czerwca 2008r. na podstawie art. 201 ust. 1 i ust. 3 oraz art. 87 ust. 1, 2 i 3a art. 83 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami ustalono dla Spółdzielni Kółek Rolniczych, użytkownikowi działki nr 338 o pow. 0,73 ha nową zaktualizowaną opłatę roczną za użytkowanie gruntu stanowiącego własność Gminy obowiązująca od dnia 1 stycznia 2009r. Spośród powołanej podstawy wydania decyzji w sprawie opłaty art. 210 w ust. 1 stanowił, że grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy będące w dniu 5 grudnia 1990r. w użytkowaniu osób prawnych pozostają nadal w użytkowaniu tych jednostek, a zgodnie z ust. 3 tego artykułu, do użytkowania ustanowionego przed 1 stycznia 1998r. stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące trwałego zarządu. Działka nr 338 przed przekazaniem w użytkowanie decyzją z dnia 15 marca 1989r. pozostawała w bezpłatnym rolniczym użytkowaniu Spółdzielni Kółek Rolniczych. Prawo użytkowania tego gruntu zostało powtórzone w 1989r., kiedy decyzją z dnia 15 marca 1989r. zostały naliczone opłaty roczne. Powyższa decyzja została ujawniona w księdze wieczystej, w której jako właściciel działki nr 338 był wpisany Skarb Państwa, a Spółdzielnia jako użytkownik. W 1996 roku grunt został, przejęty na rzecz Gminy w trybie przepisów ustawy z 10 maja 1990r. - przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Własność Gminy została ujawniona w księdze wieczystej. Użytkowanie działki nr 338 przez Spółdzielnie Kółek Rolniczych nie jest związane z zadaniami własnymi gminy.

Mając na uwadze powyższe zauważyć należy, iż oddanie mienia (nieruchomości) w użytkowanie dokonywane jest w drodze decyzji administracyjnej przez właściwy organ wykonawczy gminy tj. wójta Gminy i ma charakter odpłatny. Nieruchomości stanowiące przedmiot własności lub przedmiot użytkowania jednostki samorządu terytorialnego oddaje się w drodze decyzji w użytkowanie (będące formą prawną władania nieruchomością) odpowiedniej jednostce organizacyjnej na czas oznaczony lub nieoznaczony.

W konsekwencji powyższego czynność oddania nieruchomości w użytkowanie objęta jest normą wnikającą z § 13 ust. 1 pkt 12 cyt. rozporządzenia i korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy również w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.