INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 27 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dodatku za rozłąkę przyznanego:

• pracownikom oddelegowanym do pracy na terenie kraju - jest nieprawidłowe,
• pracownikom oddelegowanym do pracy zagranicę kraju - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dodatku za rozłąkę przyznanego pracownikom oddelegowanym do pracy na terenie kraju jak i poza jego granicami.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych na terenie kraju. Zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę. Rozlicza się na podatkowej książce przychodów rozchodów. W regulaminie wynagradzania firma zawarła zapisy o należnych pracownikom świadczeniach dodatkowych, w związku z czasowym przeniesieniem do pracy poza stałe miejsce pracy lub zamieszkania. Pracownicy wyrazili zgodę poprzez podpisanie oświadczenia, w którym wyrażają zgodę na przedelegowanie na budowy krajowe. W regulaminie wynagradzania firma zawarła zapisy o należnych pracownikom świadczeniach dodatkowych, w związku z czasowym przeniesieniem do pracy poza stałe miejsce pracy lub zamieszkania. Firma na mocy powołanych wyżej przepisów w przypadku oddelegowania czasowego na terenie kraju, wypłaca pracownikom dodatek za rozłąkę w wysokości nie przekraczającej wartości diety ogłoszonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002r. Wnioskodawca ma zamiar zatrudnić jeszcze dwie lub trzy osoby na umowę o pracę i poszerzyć swoją działalność na kraje Unii Europejskiej (Niemcy, Francja) w zakresie usług budowlanych. Wnioskodawca ma uzgodniony kontrakt na roboty budowlane we Francji od miesiąca września 2011r. Firma ma zamiar wypłacać pracownikom świadczenia dodatkowe, w związku z czasowym przeniesieniem do pracy we Francji, tj. dodatek za rozłąkę w wysokości nieprzekraczającej wartości diety ogłoszonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). W związku ze specyfiką pracy w budownictwie wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy o pracę z pracownikami wskazując miejsce wykonania pracy: siedziba firmy, a jednocześnie zaproponuje pracownikom podpisanie oświadczeń, w których wyrażą zgodę na czasowe delegowanie na budowy zagraniczne prowadzone przez firmę wnioskodawcy. Okres pracy we Francji wnioskodawca przewiduje na cztery miesiące. Dodatek za rozłąkę w przypadku Francji będzie w wysokości diety 45 EUR za każdą dobę.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość dodatku za rozłąkę jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych do wartości odpowiadającej wartości diety z tytułu podróży służbowej na terenie kraju jak i poza granicami kraju...

Wnioskodawca uważa, iż dodatek za rozłąkę zwolniony jest z podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości diety delegacyjnej krajowej i zagranicznej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 18 i 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie zwolnienia z opodatkowania dodatku za rozłąkę przyznanego pracownikom oddelegowanym do pracy na terenie kraju jak i poza jego granicami.

W pozostałym zakresie tj. zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wypłaconego dodatku za rozłąkę, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. z 2010r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na mocy art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje zatem, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca zatrudnia pracowników na podstawie umowy o pracę. W regulaminie wynagradzania firma zawarła zapisy o należnych pracownikom świadczeniach dodatkowych, w związku z czasowym przeniesieniem do pracy poza stałe miejsce pracy lub zamieszkania. Pracownicy wyrazili zgodę poprzez podpisanie oświadczenia, w którym wyrażają zgodę na przedelegowanie na budowy krajowe. W regulaminie wynagradzania firma zawarła zapisy o należnych pracownikom świadczeniach dodatkowych, w związku z czasowym przeniesieniem do pracy poza stałe miejsce pracy lub zamieszkania. Firma na mocy powołanych wyżej przepisów w przypadku oddelegowania czasowego na terenie kraju, wypłaca pracownikom dodatek za rozłąkę w wysokości nie przekraczającej wartości diety ogłoszonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002r.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe należy dokonać analizy zwolnienia przedmiotowego przywołanego w treści art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do końca 2010r. art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych miał następujące brzmienie: „wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.”

Zatem kwota dodatku za rozłąkę wypłacana pracownikom przeniesionym czasowo do czasu obowiązywania tegoż przepisu mogła korzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego (do wysokości limitów).

Jednakże zgodnie z ustawą z dnia 25 listopada 2010r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2010r. Nr 226, poz. 1478) na podstawie art. 1 pkt 11 lit. a) tiret pierwsze z dniem 01 stycznia 2011r. - art. 21 ust. 1 pkt 18 otrzymał następujące brzmienie: „wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę przysługujący na podstawie odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych, wydanych na podstawie tych ustaw lub układów zbiorowych pracy, do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.”

Zatem od dnia 01 stycznia 2011r. ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy, korzysta dodatek za rozłąkę przysługujący pracownikowi na podstawie odrębnych ustaw, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub układów zbiorowych, a więc, przepis ten wymienia katalog zamknięty na podstawie jakich przepisów przysługuje dodatek za rozłąkę.

Tak więc zastosowanie będą miały przepisy i uregulowania zawarte w:

• ustawie z dnia 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 90, poz. 593 ze zm.),
• rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 września 2006r. w sprawie świadczeń przysługujących funkcjonariuszom Służby Wywiadu Wojskowego za podróże służbowe, przeniesienia lub delegowania (Dz. U. Nr 174, poz. 1280 ze zm.),
• rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 września 2006r. w sprawie świadczeń przysługujących funkcjonariuszom Służby Kontrwywiadu Wojskowego za podróże służbowe, przeniesienia lub delegowania (Dz. U. Nr 174, poz. 1279 ze zm.),
• rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 kwietnia 2003r. w sprawie świadczeń przysługujących funkcjonariuszom Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego za podróże służbowe, przeniesienia lub delegowania (Dz. U. Nr 67, poz. 622),
• rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2002r. w sprawie wysokości i warunków wypłacania świadczeń urzędnikom państwowym przeniesionym do pracy w innej miejscowości (Dz. U. Nr 66, poz. 597),
• układach zbiorowych pracy.
  
  

Jednakże z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż pracownicy zatrudnieni przez wnioiskodawcę świadczą usługi z zakresu budownictwa na budowach krajowych, a zatem nie obejmują ich przepisy wyżej wymienionych ustaw i rozporządzeń. Dodatkowo w firmie obowiązuje regulamin wynagrodzeń pracowników, w którym został zawarty zapis o należnych pracownikom świadczeniach dodatkowych, w związku z czasowym przeniesieniem ich do pracy poza stałe miejsce pracy lub zamieszkania, tak więc pracownicy wnioskodawcy nie są objęci układem zbiorowym pracy.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie, nie będą miały zastosowania żadne z wyżej wymienionych przepisów, na podstawie których przysługiwałby pracownikom dodatek za rozłąkę. Zatem uregulowania zawarte w treści art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym nie znajdą zastosowania w tejże sprawie. Dodatkowo należy wskazać, iż uregulowania zawarte w ww. przepisie nie mogą być interpretowane rozszerzająco, bowiem wszelkie zwolnienia w prawie podatkowym są wyjątkiem od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania. Tak więc wykładnia przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe musi być wykładnią ścisłą, zatem enumeratywny katalog zwolnień przedmiotowych nie może być rozszerzany.

Reasumując, należy stwierdzić, iż świadczenia wypłacane przez wnioskodawcę swoim pracownikom świadczącym usługi budowlane na terenie kraju w postaci dodatku za rozłąkę stanowić będą dla pracowników przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a wnioskodawca jako płatnik winien obliczyć, pobrać i wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy z tytułu wypłaconych ww. świadczeń.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

W przedmiotowym wniosku została również przedstawiona sytuacja, w której wnioskodawca ma zamiar zatrudnić dodatkowo dwie lub trzy osoby na umowę o pracę i poszerzyć swoją działalność na kraje Unii Europejskiej (Niemcy, Francja) w zakresie usług budowlanych. Wnioskodawca ma uzgodniony kontrakt na roboty budowlane we Francji od miesiąca września 2011r. Firma ma zamiar wypłacać pracownikom świadczenia dodatkowe, w związku z czasowym przeniesieniem ich do pracy we Francji, tj. dodatek za rozłąkę w wysokości nieprzekraczającej wartości diety ogłoszonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). W związku ze specyfiką pracy w budownictwie wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy o pracę z pracownikami wskazując miejsce wykonania pracy: siedziba firmy, a jednocześnie zamierza zaproponować pracownikom podpisanie oświadczeń, w których wyrażą oni zgodę na czasowe delegowanie ich na budowy zagraniczne prowadzone przez firmę wnioskodawcy. Okres pracy we Francji wnioskodawca przewiduje na cztery miesiące. Dodatek za rozłąkę w przypadku Francji będzie w wysokości diety 45 EUR za każdą dobę.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, iż wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku służbowym, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15.

Ustęp 15 ww. artykułu stanowi m.in., iż zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy, nie ma zastosowania do wynagrodzenia pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Przedmiotowe zwolnienie uregulowane w treści art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym będzie miało zastosowanie w przypadku, gdy w związku z czasowym odesłaniem pracownika do pracy za granicę, w umowie o pracę określone zostaje inne od dotychczasowego (stałego miejsca pracy pracownika) miejsce świadczenia pracy, tj. miejsce położone poza krajem, w którym znajduje się siedziba pracodawcy. Oddelegowanie pracownika do pracy za granicą może również nastąpić na podstawie porozumienia zawartego między pracodawcą a pracownikiem.

Jak wynika z wniosku, wnioskodawca ma zamiar wypłacać pracownikom świadczenia dodatkowe, w związku z czasowym przeniesieniem do pracy we Francji, tj. dodatek za rozłąkę w wysokości nieprzekraczającej wartości diety ogłoszonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.). Wnioskodawca zamierza zawrzeć z tymi pracownikami umowy o pracę wskazując miejsce wykonania pracy: siedziba firmy, a jednocześnie zamierza zaproponować pracownikom podpisanie oświadczeń, w których wyrażą oni zgodę na czasowe delegowanie ich na budowy zagraniczne prowadzone przez firmę wnioskodawcy.

Zatem w sytuacji gdy pracownicy na podstawie podpisanego oświadczenia wyrażą zgodę na czasowe przeniesienie – oddelegowanie ich do pracy na terenie Francji, zwolnienie uregulowane w treści art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajdzie zastosowanie do wypłacanego pracownikom świadczenia w postaci dodatku za rozłąkę, jednakże tylko do wysokości nieprzekraczającej wartości diety ogłoszonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, tj. w przypadku Francji 30% z 45 euro za każdy dzień pobytu za granicą.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.