INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 31 maja 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do właściwego źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu poręczenia kredytu w postaci podpisania weksla in blanco - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do właściwego źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu poręczenia kredytu w postaci podpisania weksla in blanco.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnik zatrudniony w Spółce na umowę o pracę, otrzymał wynagrodzenie za poręczenie Spółce kredytu w postaci podpisania weksla in blanco wraz z małżonką, przeznaczonego na działalność obrotową Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeżeli z tytułu poręczenia, wspólnik otrzyma wynagrodzenie to czy będzie to dochód określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy będzie obowiązek potrącenia podatku przez płatnika czy też podatek będzie płacił podatnik w rocznym rozliczeniu, naliczonym według tabeli...

Zdaniem wnioskodawcy, bedzie to dochód określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku otrzymania wynagrodzenia za poręczenie płatnik nie będzie potrącał podatku, a podatnik rozliczy podatek w zeznaniu rocznym, stosując tabelę podatkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy odrębnym źródłem przychodów są tzw. inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 cyt. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Wskazać należy, że użyty przez ustawodawcę zwrot „w szczególności” wskazuje na to, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym i w związku z tym poza wymienionymi w tym przepisie, także inne przychody mogą być przychodami „z innych źródeł”. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, w którym u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć te wszystkie przychody (korzyści majątkowe), które nie mieszczą się w ściśle określonych kategoriach przychodów, wymienionych w pkt 1-8 ust. 1 art. 10 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 30 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936r. Prawo wekslowe (Dz. U. Nr 37, poz. 282 ze zm.) zapłatę weksla można zabezpieczyć poręczeniem wekslowym (aval) co do całości sumy wekslowej lub do jej części. Poręczenie wekslowe może dać osoba trzecia lub nawet osoba podpisana na wekslu.

Jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia, wspólnik zatrudniony w Spółce na umowę o pracę, otrzymał wynagrodzenie za poręczenie Spółce kredytu, w postaci podpisania weksla in blanco wraz z małżonką, przeznaczonego na działalność obrotową Spółki.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż wynagrodzenie wypłacane przez wnioskodawcę wspólnikowi zatrudnionemu na umowę o pracę, za poręczenie Spółce kredytu, w postaci podpisania weksla in blanco, stanowić będzie dla tegoż wspólnika przychód z innych źródeł, a co za tym idzie na Spółce będzie ciążył obowiązek wystawienia informacji PIT-8C. Przychód ten wspólnik winien rozliczyć w zeznaniu rocznym za rok podatkowy, w którym otrzyma ww. wynagrodzenie.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.