Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-6291/11/WRz
z 24 sierpnia 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/1/415-6291/11/WRz
Data
2011.08.24



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
diety
koszty uzyskania przychodów


Istota interpretacji
Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć diety za czas podróży służbowej właściciela firmy transportowej?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 24 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, sklasyfikowanej wg PKD pod symbolem 49.41.Z - transport drogowy towarów, Wnioskodawca wykonuje usługi transportowe w kraju i zagranicą. Wnioskodawca nie zatrudnia żadnych pracowników, a usługi kierowania wykonuje osobiście. Prowadzona działalność gospodarcza oopodatkowana jest na “zasadach ogólnych” a zwiazane z nia zdarzenia gospodarcze są ujmowne w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Pracując, jako kierowca Wnioskodawca chciałby zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wartość diet (w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom) w związku z realizacją usług transportowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy właściciel firmy transportowej, świadczący osobiście usługi kierowcy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet w części nieprzekraczajacej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedsiębiorca - właściciel firmy transportowej świadczący osobiście usługi kierowcy, ma prawo do zaliczenia diet w koszty uzyskania przychodów w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach. Przedsiębiorca, wykonując usługę transportową, realizuje zasadniczy przedmiot działalności podlegający na wyjazdach krajowych i zagranicznych. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Tym samym koszty podróży służbowej przedsiębiorcy wykonującego usługi transportowe, spełniają warunek związku z osiąganymi przychodami oraz warunek, iż koszty te nie są wymienione w katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyroki:

  1. 1.NSA z dnia 5 września 2005 r., sygn. akt FSK 2175/04,
  2. 2.WSA w Warszawie z dnia 5 marca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4175/06,
  3. 3.WSA w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 120/07,
  4. 4.WSA w Gliwicach z dnia 30 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 602/07,

oraz interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 maja 2011 r., Znak: ILPB1/415-166/11-4/IM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

  • musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  • musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników:

  • w przypadku podróży krajowych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 Nr 236, poz. 1990 ze zm.),
  • a w przypadku podróży zagranicznych, w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów w kraju i zagranicą. Nie zatrudnia pracowników a usługi kierowania wykonuje osobiście. Do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej chciałby zaliczać wartość diet z tyt. podróży służbowych w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli usługi świadczone przez Wnioskodawcę, wykonywane są w ramach odbywanych przez niego krajowych i zagranicznych podróży służbowych, to do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej może On zaliczać wartości diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniach.

Wyjaśnić przy tym należy, iż pojęcie „podróży służbowej”, unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy podróże jakie Wnioskodawca odbywa są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj