INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011r. (data wpływu do tut. Biura 27 maja 2011r.), uzupełnionym w dniu 22 lipca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do uzyskania zwrotu części poniesionych wydatków - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do uzyskania zwrotu części poniesionych wydatków.

W związku z brakami formalnymi wniosku, pismem z dnia 18 lipca 2011r. Znak: IBPB II/2/415-669/11/JG wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 22 lipca 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z małżonką kilka lat temu kupił działkę, a następnie w 2007r. małżonkowie zaciągnęli kredyt i rozpoczęli budowę domu. Z gminy małżonkowie otrzymali pozwolenie na budowę domu letniskowego. Został zbudowany jednokondygnacyjny dom całoroczny z przydomową oczyszczalnią ścieków. Wnioskodawca wskazał, iż na emeryturze (za 5 lat) zamierza wraz z żoną zamieszkać na stałe w tym zbudowanym domu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorzystania ze zwrotu części wydatków związanych z budową domu letniskowego...

Zdaniem wnioskodawcy, powinien mieć prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na budowę domu letniskowego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Ustawa z dnia 29 sierpnia 2005r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.), reguluje zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

W art. 2 pkt 1 ww. ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym została zawarta definicja budynku mieszkalnego. W myśl tego przepisu, ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym - rozumie się przez to budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków. Przepis ten definiuje pojęcie budynku mieszkalnego przez odniesienie do pojęcia budynku, które nie zostało jednak w ustawie o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym zdefiniowane.

Określając zatem pojęcie budynku, należy odnieść się do definicji zawartej w prawie budowlanym. Budynkiem, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 07 lipca 1994r. – Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) jest obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Decydujące znaczenie dla kwalifikacji danego obiektu budowlanego jako budynku mieszkalnego jest przeznaczenie budynku. Nie jest istotna klasyfikacja statystyczna danego obiektu budowlanego. Charakteru budynku nie determinuje także treść miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego czy też treść decyzji o warunkach zabudowy lub o pozwoleniu na budowę. Istotne znaczenie ma tylko to, czy dany obiekt został wzniesiony w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i czy potrzeby takie zaspokaja.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ww. ustawy zwrot, o którym mowa w ust. 1, dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od dnia 01 maja 2004r.

Zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką 22% i wyższą (art. 3 ust. 3 w zw. z art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej. Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze - rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje, pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W myśl natomiast art. 4 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków, związanych z budownictwem mieszkaniowym, prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 07 lipca 1994r. - Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 5 pkt 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, kopie faktur dokumentujących poniesione wydatki należy załączyć do składanego w urzędzie skarbowym wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym poniesionych od dnia 01 maja 2004r. (VZM-1).

Natomiast w myśl art. 3 ust. 8 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym minister właściwy do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych ogłosi, w drodze obwieszczenia, wykaz materiałów budowlanych uwzględniający materiały budowlane, które do dnia 30 kwietnia 2004r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004r. są opodatkowane podatkiem VAT.

Obowiązujący do 31 grudnia 2010r. wykaz materiałów budowlanych, których zakup uprawniał do otrzymania zwrotu niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, zawarty był w załączniku do obwieszczenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 30 grudnia 2005r. w sprawie ogłoszenia wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. MTiB z 2006r. Nr 1, poz. 1).

Natomiast od 01 stycznia 2011r. obowiązuje załącznik do obwieszczenia Ministra Infrastruktury z dnia 03 września 2010r. w sprawie ogłoszenia obowiązującego od dnia 01 stycznia 2011r. wykazu materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 01 maja 2004r. są opodatkowane podatkiem VAT (Dz. Urz. Min. Infrastruktury Nr 11, poz. 35). Wykaz ten opiera się na symbolach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług opublikowanej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że małżonkowie po uzyskaniu pozwolenia na budowę budynku letniskowego rozpoczęli budowę. Zbudowany został 1-kondygnacyjny dom całoroczny z przydomową oczyszczalnią ścieków. Wnioskodawca wskazał, iż po uzyskaniu z żoną prawa do emerytury zamierzają zamieszkać na stałe w wybudowanym przez nich domu.

W przedmiotowej sprawie, podstawą rozstrzygnięcia jest zatem ustalenie czy wnioskodawcy przysługuje prawo do uzyskania zwrotu niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym poniesionych na budowę budynku określonego w pozwoleniu na budowę jako budynek letniskowy.

Z wykładni systemowej można wywieść, że w pojęciu budynku mieszkalnego może mieścić się pod pewnymi warunkami także pojęcie budynku letniskowego. Ani ustawa dotycząca prawa budowlanego, ani ustawa podatkowa nie zawiera definicji budynku letniskowego. Co do zasady, o tym czy dom można uznać za letniskowy, czy za budynek mieszkalny, decyduje jego przeznaczenie. Istotne jest zatem ustalenie czy w danym budynku podatnik będzie realizował swoje cele mieszkaniowe, czy jedynie potrzeby związane z rekreacją i wypoczynkiem. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Sądu Najwyższego utrwaliło się stanowisko, że budynek rekreacyjny może być zaliczony do kategorii budynków mieszkalnych tylko wtedy, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela i jego bliskich, służąc tym samym zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Jeżeli podatnik korzysta z domu jedynie w celach wypoczynkowych lub sezonowo, wówczas dom taki uznać należy za letniskowy. Budynek letniskowy będzie mieścił się w pojęciu budynku mieszkalnego tylko wówczas, gdy będzie użytkowany faktycznie przez właściciela (i jego bliskich), służąc zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych (czyli nie rekreacyjnych, wypoczynkowych, sezonowo bądź w celu lokaty kapitału). Zatem, wybudowany budynek ma stanowić ośrodek zaspokajania codziennych potrzeb związanych z zamieszkiwaniem i typowymi funkcjami mieszkania. Nie chodzi bowiem o wykorzystywanie budynku tylko okresowo, podczas wypoczynku, urlopów, dni wolnych itp.

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawioną ugruntowaną linię orzeczniczą należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie jest zrealizowany warunek pozwalający uznać, że dom letniskowy wnioskodawcy ma charakter budynku mieszkalnego. Z wniosku wprost wynika, że wnioskodawca wybudował budynek, który w chwili obecnej nie służy w żadnym wypadku zaspokojeniu podstawowych potrzeb mieszkaniowych jego i jego rodziny. Wnioskodawca pisze jednoznacznie, że w budynku tym zamierza z żoną zamieszkać na stałe dopiero po uzyskaniu świadczeń emerytalnych, czyli za 5 lat. Jest zatem oczywistym, że budynek, który małżonkowie wybudowali aktualnie wykorzystują jedynie okresowo, podczas wypoczynku, urlopów, dni wolnych. Wybudowany budynek nie jest wiec ośrodkiem zaspokajania codziennych potrzeb związanych z zamieszkiwaniem i typowymi funkcjami mieszkania, lecz budynkiem wyłącznie rekreacyjnym (letniskowym). Fakt, iż wnioskodawca deklaruje, że w odległej przyszłości zamieszka tam z żoną na stałe nie daje mu prawa do skutecznego ubiegania się w chwili obecnej o zwrot części wydatków poniesionych na budowę tego budynku. Sam fakt, że wnioskodawca budował dom a nie fabrykę nie upoważnia go do otrzymania takiego zwrotu. Skoro po wybudowaniu budynku letniskowego budynek ten nie zaspakaja potrzeb mieszkaniowych, gdyż potrzeby te zaspakajane są w mieście, w którym małżonkowie aktualnie zamieszkują i zamieszkiwać nadal będą przez najbliższych kilka lat, to wnioskodawca nie ma podstaw do twierdzenia, że jego budynek letniskowy jest budynkiem mieszkalnym w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2005r., której wykładnia jest jednoznaczna w orzecznictwie sądowym.

Podsumowując, prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych nie dotyczy budowy jakiegokolwiek domu, lecz domu, który jest budynkiem mieszkalnym. Budynek letniskowy, który nie zaspakaja potrzeb mieszkaniowych nie jest budynkiem mieszkalnym. Wnioskodawca po wybudowaniu domu letniskowego nie zamierzał ani nie zamierza przenieść tam swojego ośrodka zaspokajania codziennych potrzeb mieszkaniowych – chęć zamieszkania tam na stałe deklaruje dopiero w odległej przyszłości, za 5 lat. Dla Organu podatkowego taka deklaracja jest jednak przyszła i niepewna. Z tego powodu nie może potwierdzić, że w chwili obecnej wnioskodawca może otrzymać zwrot części wydatków związanych z budową domu letniskowego, który nie zaspakaja potrzeb mieszkaniowych wnioskodawcy a służy mu jedynie okresowo, gdyż przez okres jego aktywności zawodowej potrzeby mieszkaniowe realizowane są w mieście, czyli poza domem letniskowym.

Stanowisko wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Należy także wskazać, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja jest wydana wyłącznie dla wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Natomiast żona wnioskodawcy, chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie i wnieść stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.