Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-903/10/LSz
z 20 stycznia 2011 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPP1/443-903/10/LSz
Data
2011.01.20
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Zwolnienia --> Zwolnienie od podatku
Słowa kluczowe
gmina
jednostka samorządu terytorialnego
licencja
opłata
transport drogowy
wydanie
zwolnienia z podatku od towarów i usług
Istota interpretacji
Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności wydawania licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką, za które Wnioskodawca pobiera opłaty, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jednakże są objęte zwolnieniem z opodatkowania tym podatkiem.
Wniosek ORD-IN 4 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2010r. (data wpływu 22 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2010r. (data wpływu 13 grudnia 2010r.) oraz pismem z dnia 28 grudnia 2010r. (data wpływu 3 stycznia 2011r.) i pismem z dnia 11 stycznia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wydawania licencji wykonywania transportu drogowego taksówką – jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 22 września 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wydawania licencji wykonywania transportu drogowego taksówką. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 grudnia 2010r. (data wpływu 13 grudnia 2010r.) oraz pismem z dnia 28 grudnia 2010r. (data wpływu 3 stycznia 2011r.) i pismem z dnia 11 stycznia 2011r., będącymi odpowiedziami na wezwania tut. organu z dnia 25 listopada 2010r. i z dnia 20 grudnia 2010r. W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe: Urząd Miasta - jednostka budżetowa obsługująca organ Miasto jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Miasto nie jest podatnikiem podatku VAT, realizuje natomiast powierzone mu zadania poprzez swoje jednostki, z których jedną jest Urząd Miasta, co potwierdza Izba Skarbowa w Interpretacji indywidualnej nr IBPP3/443-150/10/ŁW z dnia 7 czerwca 2010r. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje usługi administracji publicznej, które nie mają charakteru cywilnoprawnego lecz publicznoprawny. Obowiązek pobierania opłat z tytułu świadczonych usług pozostaje w związku z prowadzeniem określonej działalności zgodnej z istniejącym stanem prawnym oraz wynika z decyzji administracyjnej bądź przepisów ustaw i rozporządzeń. Wykonywane czynności należą do kategorii spraw z zakresu administracji publicznej. Czynności udokumentowane decyzją administracyjną polegające na pobieraniu opłat dotyczą:
Obowiązek pobierania pozostałych opłat za czynności, które nie są dokumentowane decyzją administracyjną wynika z przepisów prawa i dotyczy:
Obowiązek wniesienia opłaty za powyższe czynności wynika z przepisów o charakterze publicznoprawnym (art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy o finansach publicznych). Urząd Miasta na mocy przepisów prawa został zobligowany do wykonania tych czynności za ściśle określoną opłatą. W uzupełnieniach wniosku Wnioskodawca podał, że Miasto jest miastem na prawach powiatu. Prezydent Miasta realizując zadania własne powiatu pełni funkcję starosty.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 28 grudnia 2010r.): Czy realizowanie czynności polegających na pobieraniu opłat za usługi administracji publicznej związanych z wykonywaniem zadań nałożonych ustawą z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) należy uznać za niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT... Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 28 grudnia 2010r.) Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wymienione opłaty, których obowiązek wniesienia wynika z przepisów o charakterze publicznoprawnym są opłatami za usługi administracji publicznej niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT. Opłaty te cechuje brak właściwych dla stosunków cywilnoprawnych przymiotów tj. ekwiwalentności, umownego charakteru, dobrowolności świadczenia. W myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl art. 15 ust. 6 powołanej ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Należy zaznaczyć, że jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej, uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, lecz są objęte zwolnieniem, o którym mowa w obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649). Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższy przepis jest odzwierciedleniem § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.) obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010r. W świetle powyższego należy stwierdzić, iż jednostki samorządu terytorialnego (gminy, powiaty, województwa), ze względu na przyznaną im ustawowo osobowość prawną, są podatnikami podatku od towarów i usług, a zatem wykonywanie zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże czynności te korzystają ze zwolnienia na podstawie cytowanego powyżej § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. i odpowiednio § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. Gmina stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2001r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent miasta). Stosownie do art. 33 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy o samorządzie gminnym, Wójt (burmistrz, prezydent miasta) wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (miasta). Jak wynika z powyższego, urząd gminy jest zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno organizacyjnej gminy. Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy. Urząd Gminy (Urząd Miasta) działając w imieniu Gminy (Miasta) realizuje zadania własne Gminy (Miasta). Jednakże zdolność prawną i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma wyłącznie Gmina (Miasto), a zatem podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności może być wyłącznie Gmina (Miasto), a nie Urząd Gminy (Urząd Miasta). W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy). Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy o samorządzie gminnym). Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje usługi administracji publicznej, które nie mają charakteru cywilnoprawnego lecz publicznoprawny. Gmina w ramach wykonywania zadań własnych pobiera opłatę za wydawanie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką. Opłata pobierana jest od przedsiębiorców na podstawie Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 grudnia 2007r. w sprawie wysokości opłat za czynności administracyjne związane z wykonywaniem przewozu drogowego oraz egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz. U. Nr 235 poz. 1726). Czynności te udokumentowane są decyzją administracyjną. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001r. o transporcie drogowym (t. j. Dz. U. z 2007r. Nr 125 poz. 874 ze zm.) podjęcie i wykonywanie transportu drogowego wymaga uzyskania odpowiedniej licencji na wykonywanie transportu drogowego, zwanej dalej „licencją”. Przez licencję w myśl art. 4 pkt 17 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r., rozumie się decyzję administracyjną wydaną przez ministra właściwego do spraw transportu lub określony w ustawie organ samorządu terytorialnego, uprawniającą do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego. Natomiast art. 4 pkt 17 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. stanowi, iż przez licencję rozumie się decyzję administracyjną wydaną przez ministra właściwego do spraw transportu Głównego Inspektora Transportu Drogowego lub określony w ustawie organ samorządu terytorialnego, uprawniająca do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego. Na podstawie art. 6 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ww. ustawy licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką udziela się przedsiębiorcy (…). Licencja, o której mowa w ust. 1, udzielana jest na określony pojazd i obszar obejmujący gminę. Zgodnie z art. 7 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ww. ustawy udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana lub cofnięcie licencji następuje w drodze decyzji administracyjnej. Organem właściwym w sprawach udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany lub cofnięcia licencji w zakresie transportu drogowego jest w przewozach taksówkowych wójt, burmistrz lub prezydent miasta. W myśl art. 40 pkt 1 ww. ustawy o transporcie drogowym przedsiębiorca podejmujący i wykonujący transport drogowy jest obowiązany do ponoszenia opłat za czynności administracyjne określone w ustawie. Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ww. ustawy o transporcie drogowym opłaty za czynności administracyjne pobiera się z tytułu udzielenia licencji, zmiany licencji, przedłużenia ważności licencji, wydania wypisu z licencji, wydania wtórnika licencji, przeniesienia uprawnień wynikających z licencji oraz wyrażenia zgody na wykonywanie uprawnień wynikających z licencji. Opłaty, o których mowa w ust. 1, pobierają organy dokonujące tych czynności. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia wysokość opłat za czynności administracyjne, o których mowa w art. 41 ust. 1, mając na uwadze w szczególności rodzaj udzielanych uprawnień i okres, na jaki zostaną wydane (art. 47 ust. 1 ww. ustawy). Z powyższego wynika, że licencje na wykonywanie transportu drogowego taksówką są wydawane za opłatą. Wysokość opłat za wydanie licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką określa § 2 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 4 grudnia 2007r. w sprawie wysokości opłat za czynności administracyjne związane z wykonywaniem przewozu drogowego oraz egzaminowanie i wydanie certyfikatu kompetencji zawodowych (Dz. U. Nr 235 poz. 1726). W świetle powyższego wykonywane przez Wnioskodawcę czynności wydawania licencji na wykonywanie transportu drogowego taksówką, za które Wnioskodawca pobiera opłaty, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jednakże są objęte zwolnieniem z opodatkowania tym podatkiem na mocy obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. przepisu § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. - § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług). Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w okresie od dnia złożenia wniosku do dnia 31 grudnia 2010r. oraz w dniu wydania interpretacji indywidualnej. Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego. Ponadto należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga kwestii czy podatnikiem podatku od towarów i usług jest Urząd Miasta czy też Miasto, ponieważ zagadnienie to nie było przedmiotem rozpatrywanego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (nie zadano w tym zakresie pytania prawnego). Końcowo należy zauważyć, iż kwestie opodatkowania pozostałych czynności, o których mowa we wniosku zostały objęte odrębnymi rozstrzygnięciami. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.