INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2010r. (data wpływu 1 czerwca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku w odniesieniu do wierzytelności nieściągalnych z uwzględnieniem terminu, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku w odniesieniu do wierzytelności nieściągalnych z uwzględnieniem terminu, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1995r. w zakresie ślusarstwo. Swoje wyroby (palniki do pieców gazowych) sprzedawał do firmy „J.” sp. z o.o. z siedzibą w M. NIP.... Spółka ta nie dokonała zapłaty na rzecz Wnioskodawcy ostatniej faktury nr 10/2008 z dnia 20 listopada 2008r., na wartość brutto 4.294,40 zł z terminem płatności 14 dni. Fakturę tę Wnioskodawca rozliczył w deklaracji VAT-7 w miesiącu grudniu 2008r. Liczne kroki windykacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę nie dawały pozytywnego wyniku, nie otrzymał zapłaty. Okazało się, ze firma „J.” Spółka z o.o. w M. została postawiona w stan upadłości, o czym Wnioskodawca dowiedział się od syndyka masy upadłości przydzielonego firmie przez Sąd. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku VAT i w związku z zaistniałą sytuacją oraz na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług podjął działania w zakresie odzyskania kwoty podatku VAT. Chciał skorzystać z ulgi na „złe długi”.

Zebrał całą dokumentację niezbędną do złożenia korekty VAT.

1. Uzyskał zaświadczenie z urzędu Skarbowego w M. o tym, że firma „J.” sp. z o.o. w M. jest czynnym podatnikiem podatku VAT,
2. powiadomił syndyka pismem z dnia 30 listopada 2010r. o zamiarze dokonania korekty podatku należnego z tytułu niewypłaconej do chwili obecnej faktury,
3. otrzymał potwierdzenie odbioru 7 grudnia 2010r.,
4. zawiadomił dłużnika o skorygowaniu podatku w kwocie 774 zł w deklaracji VAT–7 za miesiąc grudzień 2010r., którą złożył w Urzędzie Skarbowym w C. 17 stycznia 2011r. wraz ze wszystkimi potrzebnymi dokumentami.
   
   

W dniu 22 lutego 2011r. został wezwany do Urzędu Skarbowego w C. do dokonania korekty tejże deklaracji w kwocie 774 zł. W rozmowie z pracownikiem dowiedział się, iż przekroczył termin dwóch lat, który zezwalał mu na skorzystanie z ulgi, powołując się na art. 89a ust. 2 pkt 5.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy korzystając z ulgi za „złe długi” z art. 89a w deklaracji VAT-7 z miesiąca grudnia 2010r. złożonej 17 stycznia 2011r. korygując VAT od sprzedaży z faktury nr 10/2008 z terminem płatności 14 dni nie spełnił warunków z art. 89a ust. 2 pkt 5.

Czy potwierdzenie syndyka masy upadłości spółki z o.o. z dnia 7 grudnia 2010r. powoduje nabycie prawa do skorzystania z ulgi

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na art. 89a oraz interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 lipca 2010r. Nr IBPP2/443-341/10/BW Wnioskodawca skompletował wszystkie niezbędne dokumenty do skorzystania z ulgi na „złe długi”. Ostatni dokument potwierdzający dług otrzymał od syndyka z datą 7 grudnia 2010r. W związku z tym korekty mógł dokonać dopiero w deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2010r., którą składa się do 25 stycznia 2011r. Wnioskodawca złożył deklarację 17 stycznia 2011r. W związku z powyższym uważa, że nabył prawo do skorzystania z ulgi właśnie w grudniu ubiegłego roku i mógł to zrobić tylko w deklaracji VAT–7 za ten miesiąc.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Przy czym, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a).

Należy zauważyć, iż możliwość skorzystania z tzw. „ulgi na złe długi” powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i dłużnika i wierzyciela, określone w art. 89a ust. 2 ustawy, tj.:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl ust. 4 ww. artykułu, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Stosownie do ust. 5 ww. artykułu, podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

W myśl ust. 7 ww. artykułu przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy.

Jednocześnie ustawodawca zawarł definicję takich wierzytelności. W myśl art. 89a ust. 1a ustawy o VAT, wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, to takie wierzytelności, które nie zostały uregulowane w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Zatem status wierzytelności jako wierzytelności o uprawdopodobnionej nieściągalności, związany jest z upływem określonego czasu od dnia upływu terminu płatności do chwili powstania uprawnienia do skorzystania z możliwości dokonania korekty. Uprawnienie to powstanie po upływie 180 dni, licząc od dnia upływu terminu płatności określonego na umowie lub fakturze. Są to wystarczające przesłanki, aby uznać nieściągalność wierzytelności za uprawdopodobnioną.

Możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych uzależniona została od spełnienia również szeregu innych warunków, które zostały wskazane w art. 89a ust. 2 ustawy a dotyczących zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela.

Zatem m.in. dokonania korekty wierzytelności nieściągalnych, można dokonać w terminie 2 lat od daty wystawienia faktury, dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Ponadto, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, pierwszym etapem postępowania wierzyciela w celu skorzystania przez niego z ulgi na złe długi jest zawiadomienie dłużnika o odpisaniu wierzytelności jako nieściągalnej, wraz z poinformowaniem o zamiarze skorzystania z ulgi na złe długi. Doręczenie tego zawiadomienia dłużnikowi powoduje rozpoczęcie 14-dniowego okresu oczekiwania. Jest to czas dla dłużnika na ewentualne uregulowanie należności, o odpisaniu której, jako wierzytelności nieściągalnej zawiadomił sprzedawca. Po bezskutecznym upływie 14 dni od zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorzystania z prawa korekty z tytułu wierzytelności nieściągalnych dostawca stosownie do art. 89a ust. 5 ustawy obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego. Natomiast w myśl art. 89a ust. 6 ustawy podatnik (wierzyciel) w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Wobec powyższego, aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1, warunki określone w art. 89a ust. 2-7 ustawy o VAT muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1995r. w zakresie ślusarstwo. Swoje wyroby (palniki do pieców gazowych) sprzedawał do firmy „J.” sp. z o.o. z siedzibą w M. Spółka ta nie dokonała zapłaty na rzecz Wnioskodawcy ostatniej faktury nr 10/2008 z dnia 20 listopada 2008r., na wartość brutto 4.294,40 zł z terminem płatności 14 dni. Fakturę tę Wnioskodawca rozliczył w deklaracji VAT-7 w miesiącu grudniu 2008r. Liczne kroki windykacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę nie dawały pozytywnego wyniki, nie otrzymał zapłaty. Okazało się, ze firma „J.” Spółka z o.o. w Mikołowie została postawiona w stan upadłości, o czym Wnioskodawca dowiedział się od syndyka masy upadłości przydzielonego firmie przez Sąd. Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku VAT i w związku z zaistniałą sytuacją oraz na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług podjął działania w zakresie odzyskania kwoty podatku VAT. Chciał skorzystać z ulgi na „złe długi”.

Zebrał całą dokumentację niezbędną do złożenia korekty VAT.

1. Uzyskał zaświadczenie z Urzędu Skarbowego w M. o tym, że firma „J.” sp. z o.o. w M. jest czynnym podatnikiem podatku VAT,
2. powiadomił syndyka pismem z dnia 30 listopada o zamiarze dokonania korekty podatku należnego z tytułu niewypłaconej do chwili obecnej faktury,
3. otrzymał potwierdzenie odbioru 7 grudnia 2010r.,
4. zawiadomił dłużnika o skorygowaniu podatku w kwocie 774 zł w deklaracji VAT–7 za miesiąc grudzień 2010r., która złożył w Urzędzie Skarbowym w C. 17 stycznia 2011r. wraz ze wszystkimi potrzebnymi dokumentami.
   
   

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa stwierdzić należy, iż jednym z warunków, które należy spełnić jest m.in. warunek aby od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. Zatem jeżeli Wnioskodawca dokonał korekty wierzytelności w deklaracji VAT-7 za grudzień 2010r. tj. w miesiącu w którym mijał termin, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 i jednocześnie grudzień 2010r. jest terminem rozliczeniowym, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 i ust. 3 ustawy o VAT, to został zachowany termin do dokonania korekty z tytułu wierzytelności nieściągalnych pomimo tego, że deklaracja VAT-7 została złożona za ten okres w styczniu 2011r. zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym Wnioskodawca w deklaracji za grudzień 2010r. (złożonej w styczniu 2011r.) ma prawo do skorygowania podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych, o ile pozostałe warunki określone w art. 89a zostały spełnione.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ustawy o VAT umożliwiające Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego w przypadku wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Ponadto należy zauważyć, iż przy wydawaniu indywidualnej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku dokumentów, natomiast jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.