Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-422/MD
z 4 lipca 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPP2/443-422/MD
Data
2011.07.04



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Zwolnienia --> Zwolnienie od podatku


Słowa kluczowe
stawka
usługi szkoleniowe
zwolnienie


Istota interpretacji
Stawka podatku obowiązującej dla usług wykonywanych na rzecz uczelni wyższej.



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2011 r. (data wpływu 21 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 22 czerwca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług wykonywanych na rzecz uczelni wyższej – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 21 marca 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 22 czerwca 2011 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla usług wykonywanych na rzecz uczelni wyższej.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest szkolenie dorosłych (nie posiada Pan akredytacji Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego). Jest Pan jest „płatnikiem” podatku od towarów i usług oraz prowadzi księgę przychodów i rozchodów.

Uczelnia jest publiczną szkołą wyższą, posiadającą osobowość prawną, działającą na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365). Uczelnia została utworzona na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 września 2001 r. (Dz. U. Nr 106, poz. 1153).

Uczelnia realizuje projekt w ramach POKL, Priorytet IV Szkolnictwo wyższe i nauka, Działanie 4.1. „Wzmocnienie potencjału dydaktycznego uczelni oraz zwiększenie liczby absolwentów kierunków o kluczowym znaczeniu dla gospodarki opartej na wiedzy”. Projekt jest w 75% finansowany ze środków wspólnotowych, a w 25% z budżetu państwa. Projekt polega na nieodpłatnym kształceniu studentów studiów niestacjonarnych na kierunku informatyka (koszty kształcenia studentów są całkowicie pokrywane z funduszu projektu).

Podpisał Pan umowę dotyczącą prowadzenia zajęć w ramach ww. projektu (przeprowadzenie zajęć przewidziane jest na miesiące marzec - czerwiec 2011 r.). Usługa edukacyjna polega na opracowaniu programów zajęć, przygotowaniu materiałów dydaktycznych, wygłoszeniu wykładów, przeprowadzeniu ćwiczeń i laboratoriów, opracowaniu zadań zaliczeniowych oraz przeprowadzeniu egzaminów i zaliczeń. Przychody, które uzyskuje Pan z tytułu tych usług nie są przychodami wymienionymi w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Nie jest Pan związany stosunkiem prawnym ze zlecającym co do warunków wykonania zlecenia, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich. Nie posiada Pan statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Ww. usługi obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą lub zawodem (informatyk) i są nauczaniem mającym na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Zajęcia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, a konkretnie w „Standardach kształcenia dla kierunku studiów: Informatyka”, opracowanych przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Dla świadczonych usług nie uzyskał Pan przed ich rozpoczęciem akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Przedmiotowe usługi są w całości finansowane ze środków publicznych.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy będzie Pan mógł wystawić uczelni fakturę VAT stosując zwolnienie od podatku od towarów i usług, czy też będzie musiał wystawić fakturę VAT ze stawką 23%...


Zdaniem Wnioskodawcy, świadczona usługa podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, w związku z czym jest uprawniony do wystawienia Uczelni faktury VAT stosując zwolnienie. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy zmieniającej ustawę o podatku od towarów i usług, zwolnieniem od podatku objęte są usługi świadczone przez uczelnie, jak też świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Beneficjentem funduszy strukturalnych w realizowanym projekcie jest Uczelnia, natomiast Pan dostarcza usługę edukacyjną na rzecz Uczelni.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zauważyć należy, iż nie każda czynność stanowiąca usługę w rozumieniu powołanego wcześniej art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa w charakterze podatnika.

W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 powołanej ustawy.

Ponadto, jak wynika z treści art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:


  1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.);
  2. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.


Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1, 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), którego zdanie wstępne zostało zmienione art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.


Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:


  1. jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
  2. uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki bdawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym


  • oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.


W świetle art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

  1. prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub
  2. Świadczone prez podmioty, które uzyskały kredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub
  3. finansowane w całości ze środków publicznych


  • oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane;


Zgodnie z ust. 17 ww. artykułu, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:


  1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
  2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.


W świetle art. 43 ust. 17a ustawy - wprowadzonego do krajowego porządku prawnego ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2011 r. - zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Wykładnia powyższych regulacji prowadzi do wniosku, że warunkiem zwolnienia od podatku usług pomocniczych do usługi podstawowej (np. edukacyjnej), jest ich powiązanie. Przy czym nie może to być jakikolwiek związek, lecz relacja o charakterze wskazującym na nieodzowność tych ostatnich dla prawidłowego przebiegu podstawowej działalności. Ponadto, aby usługa pomocnicza mogła korzystać ze zwolnienia właściwego dla usługi podstawowej musi zostać wykonana przez ten sam podmiot, tj. podmiot świadczący usługę podstawową.

Uzupełniając normę zawartą w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy, należy wskazać, że zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Powyższe regulacje nawiązują do przepisów prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE.L. Nr 347), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika„(wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Ponadto należy zaznaczyć, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Ww. akt, jako rozporządzenie unijne, wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio .

Oznacza to, iż z dniem 1 lipca 2006 r. przepisy tego rozporządzenia stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Polski, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC ze zm.) (Dz. Urz. UE. L 145/1 ze zm.).

Analiza cytowanych regulacji prowadzi do wniosku, iż dla zastosowania zwolnienia od podatku w pierwszej kolejności istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, a następnie spełnienie dodatkowych warunków np. finansowanie usług ze środków publicznych w wysokości minimalnej określonej w przepisach z zakresu podatku od towarów i usług.

Krajowe przepisy z zakresu podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „kształcenie zawodowe” i „przekwalifikowanie zawodowe”, wobec tego należy odwołać się do regulacji prawa unijnego.

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia bezpośrednio wskazuje co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu, usługi te obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.


Środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.) są:


  1. dochody publiczne;
  2. środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);
  3. środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;
  4. przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:


    1. ze sprzedaży papierów wartościowych,
    2. z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
    3. ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,
    4. z otrzymanych pożyczek i kredytów,
    5. z innych operacji finansowych;

  5. przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

W świetle art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m.in.: uczelnie publiczne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że z publiczną szkołą wyższą (dalej Uczelnia) podpisał Pan umowę dotyczącą przeprowadzenia zajęć dla studentów. Będę one prowadzone w ramach projektu realizowanego przez Uczelnię. Jego przedmiotem jest nieodpłatne kształcenie studentów studiów niestacjonarnych na kierunku informatyka (koszty kształcenia studentów są całkowicie pokrywane z funduszu projektu). Przychody, które uzyskuje Pan z tytułu ww. czynności nie są przychodami wymienionymi w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Nie jest Pan związany stosunkiem prawnym ze zlecającym co do warunków wykonania zlecenia, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich. Nie posiada Pan statusu jednostki objętej systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Ww. usługi obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą lub zawodem (informatyk) i są nauczaniem mającym na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Zajęcia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, a konkretnie w „Standardach kształcenie dla kierunku studiów: Informatyka”, opracowanych przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Dla świadczonych usług nie uzyskał Pan przed ich rozpoczęciem akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Przedmiotowe usługi są w całości finansowane ze środków publicznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że – wbrew Pana stanowisku – usługi, o których mowa we wniosku świadczone na rzecz Uczelni, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie 43 ust. 1 pkt 26 lit. b) ustawy. Wynika to z faktu, iż dyspozycja tej regulacji, zarówno w zakresie usług podstawowych, jak i usług ściśle z tymi usługami związanych (co bezpośrednio potwierdza treść art. 43 ust. 17a ustawy), skierowana jest do precyzyjnie określonych podmiotów, tj. uczelni, jednostek naukowych Polskiej Akademii Nauk oraz jednostek badawczo-rozwojowych. Do takich podmiotów Pan nie należy. Nie jest Pan również podmiotem, działającym w ramach systemu oświaty, co wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy.

Niemniej, z racji tego, że w uzupełnieniu do wniosku wskazał Pan, że ww. „usługi obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą lub zawodem (informatyk) i są nauczaniem mającym na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych”, należy rozważyć wystąpienie innych przesłanek zwolnienia określonych z kolei w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

W pierwszej kolejności, mając na uwadze brak akredytacji wydanej na podstawie przepisów oświaty dla wykonywanych przez Pana usług, należy stwierdzić, iż brak jest podstaw dla zastosowania zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b) ustawy. Jeżeli natomiast koszt tych usług pokrywany jest (jako zapłata) w 100% ze środków publicznych, będących w dyspozycji nabywcy (uczelni publicznej), może Pan stosować zwolnienie od podatku oparte na przesłance określonej w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem wobec podania przez Pana błędnej podstawy prawnej zwolnienia od podatku, całość Pana stanowiska należało uznać za nieprawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj