INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2011 r. (data wpływu 16 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zużycia artykułów spożywczych podczas spotkań z kontrahentami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zużycia artykułów spożywczych podczas spotkań z kontrahentami.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca odbywa w swojej siedzibie spotkania z kontrahentami. Podczas tych spotkań częstuje klientów różnymi artykułami spożywczymi, np. herbatą, kawą, słodyczami, napojami, kanapkami. W związku z nabyciem ww. artykułów spożywczych Wnioskodawca obniża podatek należny o podatek naliczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym zużycie nabytych wcześniej artykułów spożywczych podczas spotkań z kontrahentami w świetle przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług uznać należy za ich zużycie na cele osobiste podatnika (pkt 1) lub za inną darowiznę (pkt 2) i w konsekwencji za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT...
2. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie zawarte w pkt 1, czy zużycie nabytych wcześniej artykułów spożywczych podczas spotkań z kontrahentami w świetle przepisu art. 8 ust. 1 w związku z ust. 2 pkt 1 uznać należy za użycie do celów innych niż działalność gospodarcza i w konsekwencji za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, zużycie towarów - artykułów spożywczych podczas spotkań z kontrahentami nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem VAT i nie może być uznane za dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku VAT oraz za odpłatne świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, bowiem wspomniane artykuły spożywcze nie są zużywane przez podatnika na jego cele osobiste, czy też na inne cele niż prowadzona przez niego działalność gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny,

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca odbywa w swojej siedzibie spotkania z kontrahentami. Podczas tych spotkań częstuje klientów różnymi artykułami spożywczymi, np. herbatą, kawą, słodyczami, napojami, kanapkami. W związku z nabyciem ww. artykułów spożywczych Wnioskodawca obniża podatek należny o podatek naliczony.

Analiza powołanych przepisów na tle przedstawionego stanu faktycznego prowadzi do wniosku, że zużycie nabywanych w tym celu artykułów spożywczych podczas spotkań z kontrahentami, a więc - jak wskazano we wniosku - w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie podlega opodatkowaniu, gdyż czynności te nie wypełniają warunków określonych zarówno w art. 7 ust. 2, jak również w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.