INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 maja 2011 r. Sygn. akt I SA/Gl 143/11, wniosku z dnia 19 lipca 2010 r. uzupełnionego w dniu 18 października 2010 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek ZUS od deputatu węglowego realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego (pytanie oznaczone we wniosku nr 12) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek ZUS od deputatu węglowego realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 06 października 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-939/10/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 18 października 2010 r. W dniu 02 listopada 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPBI/2/423-1439/10/MO, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek ZUS od deputatu węglowego realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego za nieprawidłowe. Interpretacja ta została skutecznie doręczona 04 listopada 2010 r. Pismem z dnia 16 listopada 2010 r. wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 22 grudnia 2010 r. Znak: IBPBI/2/423W-180/10/MO odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 27 grudnia 2010 r.

Pismem z dnia 14 stycznia 2011 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 14 lutego 2011 r. Znak: IBPB/2/4240-5/11/MO, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 05 maja 2011 r. Sygn. akt I SA/Gl 143/11 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok wpłynął do tut. BKIP w dniu 26 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zgodnie z przepisami Kodeksu pracy oraz regulaminu wynagradzania i premiowania stawia do dyspozycji pracownika, wypłaca środki z tytułu:

• deputatu węglowego realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego wypłacanego w miesiącu kwietniu. Ten tytuł Spółka ujmuje w księgach jako rozliczenia międzyokresowe kosztów w wysokości 1/12 planowanego kosztu w miesiącu. W miesiącu kwietniu rozliczenia międzyokresowe z tego tytułu wykazują saldo W/n. Spółka w tym przypadku rozpoznaje koszty podatkowe wg metody kasowej od miesiąca kwietnia ale w kwocie nie wyższej niż wartości rat planowych ujętych w wyniku finansowym (do miesiąca marca raty planowe ujmuje jako bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów i wyłącza z kosztów podatkowych).
• składki ZUS w części finansowanej przez Spółkę od wypłaconego ekwiwalentu pieniężnego do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypłaty ekwiwalentu.
  
  

Spółka nadmieniła jednocześnie, że wymienione wyżej tytuły wypłaca (stawia do dyspozycji pracownika) zachowując ustawowe i regulaminowe terminy. Deputat węglowy realizowany przez Spółkę jest świadczeniem wypłacanym raz do roku lub miesięcznie. Świadczenie to dotyczy roku, w którym jest wypłacane. Na podstawie Protokołu ze spotkania Reprezentacji Związków Zawodowych z przedstawicielami Zarządu z dnia 1 marca 2007 r. w sprawie realizacji prawa pracowników do deputatu węglowego od roku 2007 istnieje możliwość realizacji ekwiwalentu w formie jednorazowej corocznej wypłaty w kwietniu. Deputat ten wypłacany w kwietniu należny jest za cały rok, w którym jest wypłacany. Wypłata ekwiwalentu pieniężnego za deputat węglowy może także następować miesięcznie. Podstawę miesięcznej wypłaty ekwiwalentu stanowią Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy oraz Regulamin wynagradzania pracowników zatrudnionych w Biurze Zarządu Spółki. Deputat jest należny w tym wypadku za poszczególne miesiące.

Pytanie Spółki dotyczy wyłącznie deputatu wypłacanego jednorazowo w kwietniu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 października 2010 r.):

Czy składki ZUS w części finansowanej przez Spółkę, od deputatów węglowych realizowanych w formie ekwiwalentu pieniężnego wypłacanego/stawianego do dyspozycji w kwietniu, w sytuacji gdy składki i ekwiwalent, od którego składki te zostały obliczone, wypłacane są zgodnie z przepisami prawa oraz regulaminu wynagradzania i premiowania, można zaliczyć do kosztów podatkowych w miesiącu kiedy świadczenie będące podstawą obliczenia składek zostało wypłacone/postawione do dyspozycji... (pytanie oznaczone we wniosku nr 12)

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 4h ustawy CIT składki ZUS stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne pod warunkiem, że zostały opłacone:

1. z tytułu należności wypłaconych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów, tj. do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypłaty należności;
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
   
   

W przypadku niedochowania wspomnianych terminów stanowią koszt podatkowy w momencie ich wypłaty zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a w zw. z art. 15 ust. 4d ustawy CIT.

W opinii Spółki oznacza to, iż jeżeli świadczenie będące podstawą obliczenia składek ZUS zostanie wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika w miesiącu, za który jest należne, to składki ZUS obliczone od tego świadczenia stanowią koszt uzyskania przychodów miesiąca, w którym świadczenie to jest należne, pod warunkiem, że zostaną opłacone zgodnie z przepisami prawa.

Jeżeli natomiast świadczenie jest wypłacane lub postawione do dyspozycji w kolejnym miesiącu (zgodnie z przepisami prawa pracy, regulaminami, umowami łączącymi strony) to składki ZUS stanowią koszt podatkowy miesiąca, za który wypłacane świadczenia są należne, pod warunkiem, że zarówno składki jak i świadczenie będące ich podstawą zostaną wypłacone lub postawione do dyspozycji zgodnie z przepisami prawa pracy, regulaminami czy umową łączącą strony.

W przeciwnym razie stanowią koszt podatkowy w momencie wpłacenia.

Spółka wskazuje, że jej stanowisko zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 7 kwietnia 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, na zapytanie złożone przez Spółkę w dniu 6 stycznia 2009 r. (znak IBPBI/2/423-387/09/MS).

W interpretacji tej Dyrektor potwierdził, że „Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów podatkowych wynagrodzenia wraz z narzutami (wynagrodzenia brutto oraz składki ZUS w części finansowanej przez płatnika) stosując tzw. metodę memoriałową, w miesiącu w którym stają się one należne, pod warunkiem, że należności dotyczące wynagrodzeń zostaną wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony."

Składki ZUS w części finansowanej przez Spółkę od ekwiwalentu pieniężnego wypłacane są przez Spółkę do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wypłaty ekwiwalentu.

W opinii Spółki składki płacone od ekwiwalentu będą kosztem podatkowym w kwietniu pod warunkiem, że składki obliczone od ekwiwalentu oraz ekwiwalent będą wypłacone/stawiane do dyspozycji zgodnie z przepisami prawa oraz regulaminu, protokołu ze spotkania.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 02 listopada 2010 r. znak IBPBI/2/423-1439/10/MO Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek ZUS od deputatu węglowego, realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego, za nieprawidłowe. Wnioskodawca po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżył ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach prawomocnym wyrokiem z dnia 05 maja 2011 r. Sygn. akt I SA/Gl 143/11 uchylił ww. interpretację indywidualną z dnia 02 listopada 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1439/10/MO.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia 09 lipca 2010 r. stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), za koszty uzyskania przychodów uznaje się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl powyższego, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika oraz nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie oraz inne świadczenia pieniężne ponoszone na rzecz pracownika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zgodnie z przepisami prawa pracy oraz regulaminem wynagradzania i premiowania oraz protokołem z dnia 1 marca 2007 r. ze spotkania Reprezentacji Związków zawodowych i z przedstawicielami Zarządu Spółki stawia do dyspozycji pracownika (wypłaca) środki z tytułu deputatu węglowego (realizowanego w formie ekwiwalentu pieniężnego) w miesiącu kwietniu. Deputat wypłacany w kwietniu należny jest za cały rok, w którym jest wypłacany lub wypłata może także następować miesięcznie w takim wypadku należny jest za poszczególne miesiące. Jednakże Spółka wskazała w stanie faktycznym, iż pytanie Spółki dotyczy wyłącznie deputatu wypłacanego jednorazowo w kwietniu. Składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odprowadzane są od ekwiwalentu pieniężnego do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano jego wypłaty.

Stosownie do art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ww. ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.
   
   

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Biorąc pod uwagę powyższe, składki ZUS od deputatu węglowego w części finansowanej przez płatnika mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w kwietniu, pod warunkiem, że zostały opłacone do 15 maja.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.