INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2011r. (data wpływu 1 kwietnia 2011r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 20 czerwca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku VAT dla opłat rocznych pobieranych w 2011r. i w latach następnych z tytułu użytkowania wieczystego gruntu, ustanowionego od 1 maja 2004r. do 31 grudnia 2010r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2011r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek, uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 20 czerwca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie stawki podatku VAT dla opłat rocznych pobieranych w 2011r. i w latach następnych z tytułu użytkowania wieczystego gruntu, ustanowionego od 1 maja 2004r. do 31 grudnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Gmina zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami oddaje w użytkowanie wieczyste grunty przeznaczone pod zabudowę, zabudowane oraz na cele rolne. Oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie następuje na okres 99 lat z dniem, w którym dokonuje się wpisu prawa użytkowania wieczystego w księdze wieczystej na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego umowy o ustanowienie tego prawa (art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Z czynnością oddania w użytkowanie wieczyste związane są pierwsza opłata i opłaty roczne wnoszone przez użytkownika wieczystego na rzecz właściciela nieruchomości, przez cały okres trwania tego użytkowania (art. 71 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Oddanie przez gminę do dnia 1 maja 2004 roku w użytkowanie wieczyste gruntu nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu budowlanego, przeznaczonego pod zabudowę oraz zabudowanego w okresie od 1 maja 2004r. do 31 grudnia 2010r. zostało objęte 22% stawką VAT, a oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu na cele rolne zostało zwolnione z VAT.

Od 1 grudnia 2008r. ustanowienie wieczystego użytkowania gruntów jest wyraźnie uznane za dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT (art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o VAT). Dostawa towarów w całości jest wykonana (w formie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego) z chwilą wydania gruntu do używania.

Użytkowanie wieczyste nie jest wykonywane na raty, lecz w całości jest wykonane z chwilą wydania gruntu w użytkowanie wieczyste.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT w okresie od 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2013r. podstawowa stawka podatku VAT ulegnie zmianie. W związku ze zmianą stawek VAT ustawodawca wprowadził przepisy przejściowe o zasadach stosowania stawek VAT w 2011 roku i później. Zostały one zapisane w dodanych ustawą okołobudżetową do art. 41 ustawy o VAT ośmiu ustępach, tj.: 14a-14h.

Użytkowania wieczystego może dotyczyć tylko jeden z ww. przepisów przejściowych o zasadach stosowania stawek VAT, tj. art. 41 ust. 14a, jeżeli ustanowienie prawa wieczystego użytkowania miało miejsce w okresie od 1 maja 2004r. do 31 grudnia 2010r. mamy do czynienia z czynnością już wykonaną i zakończoną lub art. 41 ust. 14b jeżeli czynność ta jest wykonywana czyli będąca dopiero w trakcie jej wykonywania i jeszcze niezakończona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT Wnioskodawca powinien zastosować w 2011r. i latach następnych za opłaty roczne z tytułu wieczystego użytkowania, jeżeli akty notarialne były podpisane w okresie od 1 maja 2004r. do 31 grudnia 2010r. i w tym okresie nastąpiło wydanie gruntu użytkownikowi wieczystemu...

Zdaniem Wnioskodawcy po dniu 1 stycznia 2011r. należnych opłat rocznych z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste gruntu budowlanego, przeznaczonego pod zabudowę oraz zabudowanego, na który to prawo zostało ustanowione po 1 maja 2004r., opodatkowane do końca 2010r. stawką 22% nie podwyższa się o 1% z powodu wzrostu stawki VAT. Taka sama stawka VAT będzie miała zastosowanie w latach następnych, tj. ww. opłaty są i będą opodatkowane przy zastosowaniu stawki 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy (dodany do ustawy o VAT od dnia 1 grudnia 2008r.) przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 31 grudnia 2010r.) przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 19 ust. 16b ustawy (dodanego do ustawy o VAT od dnia 1 grudnia 2008r.), w przypadku oddania gruntu w użytkowanie wieczyste obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności poszczególnych opłat pobieranych z tego tytułu.

Co do zasady, stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. art. 146a pkt 1 ustawy –od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 146f ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2011r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2012r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", przekracza 55 %:

1. w okresach od dnia 1 lipca 2012r. do dnia 30 czerwca 2013r. oraz od dnia 1 stycznia 2015r. do dnia 31 grudnia 2015r.:
   1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 24 %,
   2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 9 %,
   3. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2a oraz w tytule załącznika nr 10 do ustawy, wynosi 6 %,
   4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 5 %,
   5. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7,5 %;
2. w okresie od dnia 1 lipca 2013r. do dnia 31 grudnia 2014r. stawki, o których mowa w pkt 1 lit. a-e, wynoszą odpowiednio 25 %, 10 %, 7 %, 6 % i 8 %;
3. w okresie od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia 31 grudnia 2016r. stawki, o których mowa w pkt 1 lit. a i b oraz d i e, wynoszą odpowiednio 23 %, 8 %, 4 % i 7 %.
   
   

W myśl art. 146f ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy nie nastąpi przekroczenie relacji państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto, o którym mowa w ust. 1, a relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2012r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2013r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", przekracza 55 %:

1. w okresach od dnia 1 lipca 2013r. do dnia 30 czerwca 2014r. oraz od dnia 1 stycznia 2016r. do dnia 31 grudnia 2016r., przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio;
2. w okresie od dnia 1 lipca 2014r. do dnia 31 grudnia 2015r., przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio;
3. w okresie od dnia 1 stycznia 2017r. do dnia 31 grudnia 2017r., przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
   
   

Jak stanowi art. 146 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku gdy nie nastąpi przekroczenie relacji państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto, o którym mowa w ust. 1 lub 2, a relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2013r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2014r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", przekracza 55 %:

1. w okresach od dnia 1 lipca 2014r. do dnia 30 czerwca 2015r. oraz od dnia 1 stycznia 2017r. do dnia 31 grudnia 2017r., przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio;
2. w okresie od dnia 1 lipca 2015r. do dnia 31 grudnia 2016r., przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio;
3. w okresie od dnia 1 stycznia 2018r. do dnia 31 grudnia 2018r., przepis ust. 1 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
   
   

W ramach dokonanej ustawą z dnia 26 listopada 2010r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238 poz. 1578 ze zm.) nowelizacji obwiązującej obecnie ustawy o VAT, skutkującej m.in. okresowym podwyższeniem obowiązujących stawek VAT, przewidziano przepisy przejściowe regulujące w sposób jednoznaczny zasady stosowania podwyższonych okresowo stawek VAT w zależności od rodzaju czynności podlegających opodatkowaniu oraz terminu ich wykonania. Stosowne uregulowania zawarte zostały w znowelizowanym art. 41 ww. ustawy o VAT poprzez dodanie nowych ust. 14a-14h.

Stosownie do treści art. 41 ust. 14a ustawy w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Należy zatem rozstrzygnąć w pierwszej kolejności, czy w tej sprawie doszło do wykonania czynności i w jakiej dacie.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).

Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 Kodeksu cywilnego użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. W myśl natomiast art. 238 Kodeksu cywilnego wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Stosownie do art. 71 ustawy o gospodarce nieruchomościami za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty. W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Z powyższych przepisów wywnioskować należy, iż w przypadku użytkowania wieczystego właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje co prawda Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Jednakże użytkownik wieczysty w tym czasie posiada we władaniu rzecz cudzą. Jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. Wykonanie więc tego świadczenia w całości następuje z chwilą ustanowienia prawa użytkowania wieczystego.

W związku z powyższym w ustawie o podatku od towarów i usług oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste potraktowano jak dostawę towarów.

W przepisie art. 7 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy jako dostawa towaru wymieniono właśnie oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Wykonanie dostawy następuje z chwilą wydania użytkownikowi wieczystemu, który od tej chwili dysponuje gruntem jak właściciel. W momencie oddania gruntu w użytkowanie wieczyste spełniona zatem zostaje przesłanka dostawy towaru określona w art. 7 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Gmina zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami oddaje w użytkowanie wieczyste grunty przeznaczone pod zabudowę, zabudowane oraz na cele rolne.

Dostawa towarów w całości jest wykonana (w formie ustanowienia prawa użytkownia wieczystego) z chwilą wydania gruntu do używania.

Użytkowanie wieczyste nie jest wykonywane na raty, lecz w całości jest wykonane z chwilą wydania gruntu w użytkowanie wieczyste.

Oddany przez Gminę po dniu 1 maja 2004r. w użytkowanie wieczyste grunt budowlany, przeznaczony pod zabudowę lub zabudowany objęty został stawką 22% VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT po dniu 1 stycznia 2011r. od należnych opłat rocznych z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste gruntu budowlanego, przeznaczonego pod zabudowę oraz zabudowanego, na który to prawo zostało ustanowione po 1 maja 2004r. i opodatkowane do końca 2010r. stawką 22%.

W świetle powołanych regulacji prawnych należne opłaty roczne pobierane przez Gminę po dniu 31 grudnia 2010r. (tj. w 2011r. i w latach następnych), a dotyczące prawa użytkowania wieczystego gruntu ustanowionego w okresie od dnia 1 maja 2004r. do dnia 31 grudnia 2010r., na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z ust. 14a ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu według 22% stawki VAT, tj. według stawki obowiązującej w momencie dokonania czynności podlegającej opodatkowaniu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zauważyć w tym miejscu należy, iż tut. organ dokonał rozstrzygnięcia co do stawek podatku obowiązujących w latach następnych tylko na podstawie wykładni przepisu art. 146a pkt 1 w związku z art. 146f i art. 41 ust. 14a ustawy o VAT i stwierdził, że zmiana stawek na podstawie tych przepisów w kolejnych latach nie spowoduje wzrostu stawek podatku VAT naliczanych przez Wnioskodawcę od opłat rocznych za prawo użytkowania wieczystego ustanowione w okresie od dnia 1 maja 2004r. do dnia 31 grudnia 2010r. w wysokości 22%. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, że tut. organ nie jest w stanie przewidzieć jakie inne zmiany nastąpią w przepisach prawa podatkowego w przyszłości, zatem niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z przedstawionych elementów stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego. Tut. organ nie jest bowiem w stanie określić, czy odnośnie opodatkowania opłat rocznych z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste gruntu budowlanego, przeznaczonego pod zabudowę oraz zabudowanego, nie nastąpią w kolejnych latach zmiany (poza już znanymi, określonymi w art. 146a pkt 1 w związku z art. 146f ustawy o VAT), które spowodują w przyszłości zmianę stawki podatku VAT z tego tytułu.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem z dnia 29 marca 2011r. wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.