INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14.06.2011 r. (data wpływu 20.06.2011 r.) oraz w uzupełnieniu wniosku z dnia 26.08.2011 r. (data nadania 26.08.2011 r., data wpływu 29.08.2011 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie organu z dnia 19.08.2011 r. Nr IPPB2/415-529/11-2/MG (data nadania 19.08.2011 r., data doręczenia 22.08.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników przychodu z nieodpłatnego świadczenia związanego z garażowaniem samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika i związanych z tym faktem obowiązków płatnika oraz zasad ustalenia przychodu z nieodpłatnego świadczenia w związku z przejazdem samochodem służbowym do i z miejsca garażowania do miejsca wykonywania pracy – jest:

• nieprawidłowe - w części dotyczącej zasad ustalenia przychodu z nieodpłatnego świadczenia w związku z przejazdem samochodem służbowym do i z miejsca garażowania do miejsca wykonywania pracy,
• prawidłowe - w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20.06.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników przychodu z nieodpłatnego świadczenia związanego z garażowaniem samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika i związanych z tym faktem obowiązków płatnika oraz zasad ustalenia przychodu z nieodpłatnego świadczenia w związku z przejazdem samochodem służbowym do i z miejsca garażowania do miejsca wykonywania pracy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Nadleśnictwo posiada samochody firmowe, będące jego własnością. Są one przydzielane pracownikom ze względu na zajmowane stanowisko i wykonywane obowiązki. Korzystanie z samochodu firmowego polega na używaniu go do wszelkich podróży związanych z wykonywaniem czynności służbowych. Nadleśnictwo stanowi podstawową jednostkę organizacyjną Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (PGL LP), obejmuje swoim zasięgiem teren o powierzchni około 18.500 ha, prowadząc na nim gospodarkę leśną.

Zgodnie z zapisami § 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników PGL LP z dniem 29 stycznia 1998 r. (PUZP) miejscem wykonywania pracy dla pracowników jest siedziba zakładu pracy (I grupa), z wyjątkiem pracowników zatrudnionych na stanowiskach: nadleśniczy, zastępca nadleśniczego, inżynier nadzoru i strażnik leśny, dla których miejscem pracy jest teren nadleśnictwa (II grupa). Pracownicy z I grupy wykonują swoje czynności wyłącznie w siedzibie zakładu pracy, podczas gdy pracownicy z II grupy wykonują swoje obowiązki zarówno w siedzibie zakładu pracy, jak również na terenie Nadleśnictwa. Nadleśnictwo zamierza ustalić miejsce garażowania samochodów służbowych, udostępnionych do użytkowania pracownikom, w miejscu ich zamieszkania.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku, tut. organ podatkowy pismem z dnia 19.08.2011 r. Nr IPPB2/415-529/11-2/MG (data nadania 19.08.2011 r., data odbioru 22.08.2011 r.) wezwał Wnioskodawcę do ich uzupełnienia poprzez:

• dostarczenie dokumentu (oryginału lub urzędowo poświadczonej za zgodność z oryginałem kopii dokumentu), z którego wynika umocowanie Pana Artura D. do występowania w imieniu Nadleśnictwa z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej,
• wyjaśnienie, czy Pani Jadwiga Ś., której imię i nazwisko wpisane jest w części J poz. 72 formularza ORD-IN jest osobą, która sporządziła przedmiotowy wniosek i z którą należy kontaktować się w sprawie wniosku, czy też jest osobą upoważnioną do występowania w imieniu Nadleśnictwa z wnioskiem o wydanie interpretacji, jeżeli tak to organ podatkowy prosi o przesłanie aktualnego pełnomocnictwa (oryginału lub kopii urzędowo poświadczonej za zgodność z oryginałem), z którego wynika umocowanie do występowania z wnioskiem o interpretację. W konsekwencji należy dokonać uzupełnienia złożonego wniosku o podpis Pani Jadwigi Ś., jako pełnomocnika Wnioskodawcy. Uzupełnienia podpisu można dokonać poprzez złożenie wniosku w tym samym zakresie podpisanego przez osobę upoważnioną do występowania z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego w imieniu Wnioskodawcy - zaznaczając w części A.2. poz. 9 opcję 2 – „uzupełnienie wniosku”,
• doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, tj. wskazanie, czy zakres działalności gospodarczej Nadleśnictwa obejmuje świadczenie usług polegających na wynajmowaniu samochodów firmowych osobom trzecim i w związku z tym, czy marki samochodów służbowych, które będą udostępniane pracownikom są też przedmiotem najmu...
  
  

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 26.08.2011 r. (data nadania 26.08.2011 r., data wpływu 29.08.2011 r.), w którym m.in. wyjaśnił, że zakres działalności gospodarczej Nadleśnictwa nie obejmuje świadczenia usług polegających na wynajmowaniu samochodów firmowych osobom trzecim. Nadleśnictwo udostępnia do korzystania samochody stanowiące własność pracodawcy swoim pracownikom do korzystania. Samochody te są różnych marek, o różnym stopniu zużycia, ale przede wszystkim o różnej pojemności silnika.

Udostępnianie pracownikowi samochodu stanowiącego własność pracodawcy do jazd w celach służbowych nie budzi wątpliwości podatkowych - wydatki (na zakup pojazdu, ubezpieczenie, paliwo, naprawy) obciążają pracodawcę. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że sformułowane pytanie, sprowadza się do innego stanu faktycznego, a mianowicie, czy pracownik korzystający z samochodu stanowiącego własność pracodawcy dla celów służbowych w sytuacji kiedy ten wskazał miejsce jego garażowania, miejsce zamieszkania pracownika, które nie jest tożsame z siedzibą pracodawcy winien traktować koszty poniesione przez pracodawcę na dojazd do i z miejsca garażowania pojazdu do siedziby pracodawcy jako dochód pracownika. Jeżeli tak, to w jaki sposób powinien być ustalony ten dochód, czy jest wypracowany jakiś schemat wyliczenia tego dochodu...

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy po stronie pracowników wykonujących całość bądź część obowiązków wynikających z tytułu umów o pracę poza siedzibą zakładu pracy (grupa II) nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia związany z garażowaniem samochodów w miejscu zamieszkania pracownika i czy w związku z tym Nadleśnictwo nie będzie zobowiązane, jako płatnik, do uwzględniania tego faktu przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych...
• Czy pracownikom, którzy wykonują pracę tylko w siedzibie zakładu pracy (grupa I), w przypadku, gdy brak jest cen rynkowych, Nadleśnictwo może określać dodatkowy przychód z tego tytułu na podstawie stawek wynikających z własnego zarządzenia ustalającego ceny, po jakich samochód firmowy może zostać wynajęty osobom trzecim...
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W ocenie Nadleśnictwa w opisanym przypadku nie może być mowy o dokonywaniu na rzecz pracowników jakiegokolwiek nieodpłatnego świadczenia. W tym przypadku bowiem, ustalenie miejsca garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika podyktowane jest wyłącznie charakterem wykonywanej przez niego pracy (konieczność stałego przemieszczania się w celach służbowych poza siedzibą pracodawcy). Charakter wykonywanej pracy nie może zaś skutkować powstaniem zobowiązania podatkowego. Obowiązek garażowania samochodu w miejscu zamieszkania pracownika wynika wprost z charakteru wykonywanej pracy. Nie można więc powiedzieć, że mamy tutaj do czynienia z powstaniem po jego stronie jakiegokolwiek przysporzenia, w związku z którym pojawiłaby się konieczność poboru podatku przez Nadleśnictwo.

W podobny sposób wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20.08.2009 r., sygn. IPPB2/415-361/09-4/MK, w której stwierdził, że „(...) przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez płatnika miejsca garażowania w miejsca tych osób gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy o ile samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z oraz do miejsca garażowania nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy te bowiem będą stanowiły realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie Nadleśnictwa wyrażająca się poprzez garażowanie samochodu służbowego w miejscu zamieszkania”.

Ad. 2.

Zdaniem Nadleśnictwa udostępnienie samochodu służbowego na przejazd z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy pracownikom, którzy wykonują pracę tylko w siedzibie zakładu pracy, będzie stanowić nieodpłatne świadczenie pracodawcy na rzecz pracownika, opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie zapisów art. 9 ust. 1 oraz w związku z art. 11 ust. 1 i wyceniane w oparciu o art. 11 ust. 2a pkt 1 ustawy (PIT) z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.). Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy PIT wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się zgodnie z treścią ust. 2a:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku według równowartości czynszu jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Wycena bezpłatnych świadczeń, o której mowa w art. 11 ust. 2a pkt 4 opiera się o ustalenie ceny rynkowej świadczenia. W związku z tym, że przepisy ww. ustawy nie definiują, co należy rozumieć pod pojęciem ceny rynkowej, powszechne jest sięganie w tym zakresie do definicji z art. 19 ust. 3 ustawy PIT. Ta zaś zakłada, że cena rynkowa to cena stosowana w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

W sprawie określenia ceny rynkowej kilkakrotnie wypowiadał się natomiast NSA, który zdefiniował ją jako przeciętną cenę, jaką na danym terenie można uzyskać w przypadku sprzedaży rzeczy lub praw tego rodzaju (wyrok NSA z 17 czerwca 1998 r. l SA/Gd 1859/96). Cena przeciętna stanowi zaś wypadkową między cenami najwyższymi i najniższymi (wyrok NSA z 24 listopada 1993 r. III SA 626/93).

Siedziba Nadleśnictwa znajduje się w C.. Na terenie prowadzenia działalności przez Nadleśnictwo nie ma podmiotów świadczących usługi wynajmu samochodów, w związku z czym, nie jest możliwe ustalenie ceny rynkowej tego rodzaju usługi. Jednocześnie Nadleśnictwo oferuje możliwość wynajęcia samochodu firmowego dowolnym osobom fizycznym lub prawnym po ustalonych cenach. W związku z tym, w przypadku, gdy brak jest możliwości ustalenia ceny rynkowej świadczenia, prawidłowa jest wycena wartości bezpłatnego świadczenia polegającego na umożliwieniu pracownikom bezpłatnego dojazdu do siedziby zakładu pracy samochodem firmowym w oparciu o zapis art. 11 ust. 2a pkt 1, tj. według cen stosowanych wobec innych odbiorców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w części dotyczącej zasad ustalenia przychodu z nieodpłatnego świadczenia w związku z przejazdem samochodem służbowym do i z miejsca garażowania do miejsca wykonywania pracy, natomiast w pozostałej części uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się, zgodnie z treścią ust. 2a art. 11 cytowanej ustawy:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań prawnych, ustawodawca w art. 11 ust. 2a ściśle określił sposób ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust 2-2b.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i jego uzupełnienia wynika, że Nadleśnictwo posiada samochody firmowe, będące jego własnością. Są one przydzielane pracownikom ze względu na zajmowane stanowisko i wykonywane obowiązki. Korzystanie z samochodu firmowego polega na używaniu go do wszelkich podróży związanych z wykonywaniem czynności służbowych. Zgodnie z zapisami § 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy z dniem 29.01.1998 r. miejscem wykonywania pracy dla pracowników Nadleśnictwa jest siedziba zakładu pracy (I grupa), z wyjątkiem pracowników zatrudnionych na stanowiskach: nadleśniczy, zastępca nadleśniczego, inżynier nadzoru i strażnik leśny, dla których miejscem pracy jest teren Nadleśnictwa (II grupa). Pracownicy z I grupy wykonują swoje czynności wyłącznie w siedzibie zakładu pracy, natomiast pracownicy z II grupy wykonują swoje obowiązki zarówno w siedzibie zakładu pracy, jak również na terenie Nadleśnictwa. Nadleśnictwo zamierza ustalić miejsce garażowania samochodów służbowych, udostępnionych do użytkowania pracownikom, w miejscu ich zamieszkania.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi m. in. kwestia, czy po stronie pracowników należących do II grupy nie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia związany z garażowaniem samochodów w miejscu zamieszkania pracowników oraz wynikających z tego tytułu obowiązków Wnioskodawcy, jako płatnika podatku dochodowego.

W świetle wskazanych przepisów prawa, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym pracownicy Wnioskodawcy, w związku z garażowaniem samochodów służbowych w miejscu zamieszkania, należących do II grupy, tj. nadleśniczy, zastępca nadleśniczego, inżynier nadzoru i strażnik leśny, dla których miejscem pracy jest teren Nadleśnictwa i którzy całość bądź część obowiązków wykonywać będą poza siedzibą Nadleśnictwa, nie będą uzyskiwać przychodu z nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile samochody służbowe nie będą służy osobistym celom tych pracowników.

Wobec powyższego należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy dotyczącym pytania Nr 1, iż przejazdy pracowników, należących do II grupy samochodem służbowym ze względu na zajmowane stanowisko i charakter wykonywanej pracy, z miejsca garażowania znajdującego się w miejscu zamieszkania pracowników do miejsca wykonywania obowiązków służbowych nie będą skutkować powstaniem po stronie pracowników przychodu z nieodpłatnego świadczenia, a co za tym idzie Wnioskodawca nie wystąpi w roli płatnika podatku dochodowego, tj. nie będzie zobowiązany do doliczenia do przychodu pracowników wartości nieodpłatnego świadczenia i poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Ustosunkowując się w następnej kolejności do stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego pytania Nr 2 w kwestii ustalenia dodatkowego przychodu po stronie pracowników należących do I grupy, tj. pracowników dla których miejscem wykonywania pracy jest tylko siedziba zakładu pracy, z tytułu garażowania samochodów służbowych w miejscu zamieszkania tych pracowników, organ podatkowy stwierdza:

Jak słusznie Wnioskodawca wskazał we własnym stanowisku, udostępnienie samochodu służbowego na przejazd z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy, w związku z garażowaniem samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracowników, którzy wykonywać będą pracę tylko w siedzibie zakładu pracy, stanowić będzie nieodpłatne świadczenie pracodawcy na rzecz pracowników podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 9 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ww. ustawy.

Należy podkreślić, iż ustawodawca w zacytowanym powyżej art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ściśle określił sposób ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie art. 11 ust. 2a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na to, że na terenie prowadzenia działalności przez Wnioskodawcę nie ma podmiotów świadczących usługi wynajmu samochodów, w związku z czym nie będzie możliwe ustalenie ceny rynkowej tego rodzaju usługi w oparciu o treść art. 11 ust. 2a pkt 4 cytowanej ustawy, z czym w ocenie organu podatkowego nie można się zgodzić. Jak wynika bowiem z uzupełnienia wniosku na wezwanie tut. organu działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie obejmuje świadczenia usług polegających na wynajmowaniu samochodów firmowych osobom trzecim. Nadleśnictwo udostępnia do korzystania samochody stanowiące własność pracodawcy swoim pracownikom do korzystania, które to samochody są różnych marek, o różnym stopniu zużycia i różnej pojemności silnika.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 11 ust. 2a pkt 1 ww. ustawy, tj. według cen stosowanych wobec innych odbiorców, z uwagi na to, że Wnioskodawca nie świadczy usług polegających na wynajmowaniu samochodów firmowych osobom trzecim, a jedynie udostępnia samochody służbowe do korzystania swoim pracownikom.

W związku z powyższym przy ustalaniu dodatkowego przychodu dla pracowników I grupy z tytułu udostępniania samochodu służbowego na przejazd do i z miejsca garażowania do miejsca wykonywania pracy, Wnioskodawca powinien kierować się dyspozycją zawartą w zacytowanym powyżej art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. cenami rynkowymi stosowanymi przez firmy zajmujące się wynajmem samochodów. Ustalając przychód z udostępnienia samochodu służbowego należy wziąć pod uwagę m.in. markę samochodu, rok produkcji, stan techniczny, przebieg, wyposażenie danego samochodu i porównać z cenami usług świadczonych przez działające na najbliższym terenie względem siedziby Wnioskodawcy firmy zajmujące się wynajmem takich samochodów, które po analizie powyższych kryteriów odpowiadają samochodom wykorzystywanym przez pracowników.

Reasumując, organ podatkowy stwierdza, iż:

• przejazdy pracowników samochodem służbowym ze względu na zajmowane stanowisko i charakter wykonywanej pracy, do i z miejsca garażowania znajdującego się w miejscu zamieszkania pracowników do miejsca wykonywania obowiązków służbowych nie będą skutkować powstaniem po stronie pracowników należących do II grupy przychodu z nieodpłatnego świadczenia, a co za tym idzie Wnioskodawca nie wystąpi w roli płatnika podatku dochodowego, tj. nie będzie zobowiązany do doliczenia do przychodu pracowników wartości nieodpłatnego świadczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy, o ile samochody służbowe nie będą wykorzystywane do osobistych celów pracowników,
• przy ustalaniu dodatkowego przychodu dla pracowników I grupy z tytułu udostępniania samochodu służbowego na przejazd do i z miejsca garażowania do miejsca wykonywania pracy, Wnioskodawca powinien kierować się dyspozycją zawartą w art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. cenami rynkowymi stosowanymi przez firmy zajmujące się wynajmem samochodów. Ustalając przychód z udostępnienia samochodu służbowego należy wziąć pod uwagę m.in. markę samochodu, rok produkcji, stan techniczny, przebieg, wyposażenie danego samochodu i porównać z cenami usług świadczonych przez działające na najbliższym terenie względem siedziby Wnioskodawcy firmy zajmujące się wynajmem takich samochodów, które po analizie powyższych kryteriów odpowiadają samochodom wykorzystywanym przez pracowników.
  
  

Końcowo - odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego oraz przywołanych wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.