Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-991/12/MS
z 24 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2012r. (data wpływu 26 czerwca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług marketingowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2012r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z dnia 21 czerwca 2012r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług marketingowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca rozważa w przyszłości podjęcie działalności w zakresie handlu hurtowego towarami.

Zgodnie z założeniami biznesowymi Wnioskodawca będzie kupował towar od dostawców w celu dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca zakłada, że jego klientami będą inni hurtownicy oraz podmioty prowadzące działalność w zakresie sprzedaży detalicznej.

W ramach działań marketingowych Wnioskodawca planuje zawrzeć z wybranymi klientami umowy o świadczenie usług, w ramach których świadczone będą na rzecz Wnioskodawcy usługi marketingowe.

Usługi marketingowe obejmowałyby w szczególności: promowanie towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę, właściwą ekspozycję towarów Wnioskodawcy, udostępnianie materiałów promocyjnych i reklamowych towarów oferowanych przez Wnioskodawcę, inne uzgodnione indywidualnie działania marketingowe (np. aktywne wydawanie klientom ulotek, organizowanie promocji sprzedaży produktów). Plan marketingowy Wnioskodawcy zakłada, iż prowadzenie działalności promocyjno-reklamowej bezpośrednio w placówkach jego klientów przyczyni się do zwiększenia sprzedaży towarów znajdujących się w ofercie Wnioskodawcy.

Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług marketingowych skalkulowane zostałoby jako procent od wartości obrotów netto towarów zakupionych od Wnioskodawcy w roku kalendarzowym, który będzie ustalany w drodze indywidualnych negocjacji z danym klientem. Wynagrodzenie będzie ustalane w okresach rozliczeniowych rocznych lub kwartalnych a forma zapłaty będzie przedmiotem odrębnych ustaleń z kontrahentem, przy czym możliwy jest zarówno przelew jak i potrącenie z innymi wierzytelnościami w tym, w szczególności, z wierzytelnościami z tytułu dostaw towarów.

Wnioskodawca spodziewa się także, iż niektórzy dostawcy zaproponują mu analogiczną współpracę, tj. Wnioskodawca świadczyłby usługi marketingowe na rzecz swoich dostawców i w zamian za świadczone usługi otrzymywałby wynagrodzenie skalkulowane jako procent od wartości obrotów netto towarów zakupionych od dostawców w roku kalendarzowym. Zakres przedmiotowy świadczonych usług marketingowych na rzecz jego dostawców, byłby zbliżony do zakresu usług, który świadczyliby na jego rzecz klienci, tj. w szczególności obejmowałby promowanie towarów nabywanych od dostawców, właściwą ekspozycję towarów dostawców, udostępnianie materiałów promocyjnych i reklamowych towarów znajdujących się w ofercie dostawców, podejmowanie innych, uzgodnionych działań reklamowo-promocyjnych. Wynagrodzenie skalkulowane będzie również jako dany procent od obrotów netto w skali danego okresu (np. roku) i wypłacane w okresach rozliczeniowych (np. kwartalnych).

Wnioskodawca pragnie nadmienić, iż jej rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy.

W związku z pojawieniem się rozbieżnego stanowiska w zakresie rozliczania wynagrodzenia otrzymywanego oraz wypłacanego z tytułu usług marketingowych w stanach faktycznych podobnych do przedstawionego przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca prosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska w tej sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie postępował prawidłowo dokumentując świadczone przez siebie usługi marketingowe na rzecz dostawców fakturą VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą, w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnikami, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności podlegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych o prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe nie ulega wątpliwości, iż Wnioskodawca prowadząc działalność w zakresie świadczenia usług marketingowych będzie podatnikiem podatku VAT. W związku z tym, iż usługi te będą świadczone na rzecz podatników podatku VAT (usługi marketingowe nie będą świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) będzie on zobowiązany do dokumentowania transakcji sprzedaży usług marketingowych fakturą VAT.

W świetle powyższego, w opinii Wnioskodawcy, wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę stanowić będzie wynagrodzenie za wykonywanie określonych usług na rzecz jego kontrahentów. W takiej sytuacji Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia dostawcom faktury VAT, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. W tym miejscu należy zauważyć, że to strony dokonujące czynności cywilnoprawnych określają w zawieranych przez siebie umowach wartość – cenę, za którą dokonują transakcji.

Zgodnie z art. 353 ust. 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 94 ze zm.) strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Oznacza to, iż Strony mogą także swobodnie umówić się, w kwestiach dotyczących wynagrodzenia za realizację warunków umowy.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca spodziewa się, iż niektórzy dostawcy zaproponują mu współpracę, tj. Wnioskodawca świadczyłby usługi marketingowe na rzecz swoich dostawców i w zamian za świadczone usługi otrzymywałby wynagrodzenie skalkulowane jako procent od wartości obrotów netto towarów zakupionych od dostawców w roku kalendarzowym. Zakres przedmiotowy świadczonych usług marketingowych na rzecz jego dostawców, byłby zbliżony do zakresu usług, który świadczyliby na jego rzecz klienci, tj. w szczególności obejmowałby promowanie towarów nabywanych od dostawców, właściwą ekspozycję towarów dostawców, udostępnianie materiałów promocyjnych i reklamowych towarów znajdujących się w ofercie dostawców, podejmowanie innych, uzgodnionych działań reklamowo-promocyjnych. Wynagrodzenie skalkulowane będzie również jako dany procent od obrotów netto w skali danego okresu (np. roku) i wypłacane w okresach rozliczeniowych (np. kwartalnych).

Mając na uwadze powyżej przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Z relacji handlowych, które Wnioskodawcą zamierza zawrzeć z kontrahentami wynika, że Wnioskodawca świadczyć będzie na rzecz kontrahentów usługi marketingowe obejmujące promowanie towarów sprzedawanych przez kontrahentów, właściwą ekspozycję towarów kontrahentów, udostępnianie materiałów promocyjnych i reklamowych towarów oferowanych przez kontrahentów oraz inne uzgodnione indywidualnie działania marketingowe jak aktywne wydawanie klientom ulotek, organizowanie promocji sprzedaży produktów. Jednocześnie za świadczenie ww. czynności Wnioskodawca otrzymywać będzie od kontrahentów wynagrodzenie kalkulowane jako procent od wartości obrotów netto towarów zakupionych od danego kontrahenta w roku kalendarzowym przez Wnioskodawcę, który będzie ustalany w drodze indywidualnych negocjacji z danym klientem.

A zatem relacje zobowiązań między stronami umowy wskazywać będą na istnienie odpłatnego świadczenia usług, które na gruncie ustawy o podatku VAT podlega opodatkowaniu.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

Jednakże ustawodawca nie wymienił nigdzie usługi marketingowej jako opodatkowanej stawką obniżoną lub zwolnionej z podatku od towarów i usług, zatem usługa ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych oraz udokumentowaniu fakturą VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższego jeśli Wnioskodawca wykona na rzecz kontrahenta będącego podatnikiem VAT za wynagrodzeniem usługi marketingowe, o których mowa w treści wniosku, usługi te jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT należy udokumentować fakturą VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.