INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 17 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia straty poniesionej z tytułu najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia straty poniesionej z tytułu najmu.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 sierpnia 2011 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w roku podatkowym 2009 osiągnął dochód z następujących źródeł:

• emerytury – renty oraz inne krajowe świadczenia, o których mowa w art. 34 ust. 7 ustawy w kwocie 46.415,98 zł,
• z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy ( w tym umowy o pracę i zlecenie) w kwocie 5.049,60 zł oraz stratę z najmu i dzierżawy w kwocie 30.339,17 zł (PIT-36).

Ponadto Wnioskodawca osiągnął dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej (PIT-36L).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy stratę poniesioną z tytułu najmu Wnioskodawca może odliczyć od dochodu uzyskanego z emerytury, czy tylko od dochodu uzyskanego z tytułu najmu w kolejnych latach podatkowych...

Wnioskodawca uważa, że stratę z tytułu najmu może odliczyć zarówno od dochodów uzyskanych z emerytury jak i od dochodów uzyskanych z tytułu najmu w danym roku podatkowym i w latach następnych. Powyższe – zdaniem Wnioskodawcy – wynika z:

• art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż źródłem przychodu jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, oraz
• art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z konstrukcji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że powstanie obowiązku podatkowego jest w pierwszym rzędzie uzależnione od zaistnienia przychodu zaliczonego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie tego przepisu odrębne źródła przychodów stanowią:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1);
• działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2)
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6).

Zgodnie z art. 9 ust 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 – 25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jeżeli zatem podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła przychodów, to przedmiotem opodatkowania jest suma dochodów ze wszystkich źródeł, z wyjątkiem dochodów (przychodów), które nie podlegają sumowaniu z pozostałymi dochodami (przychodami) i są opodatkowane w sposób zryczałtowany. Powyższe nie oznacza jednak, że przy obliczaniu podstawy opodatkowania należy sumować dochody ze stratami z poszczególnych źródeł.

Dochodem (stratą) jest różnica pomiędzy przychodem z danego źródła a kosztami jego uzyskania. Natomiast zasady rozliczania straty ze źródła przychodów przewidziane zostały w art. 9 ust. 3 cytowanej ustawy. W myśl tego przepisu o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Przepis zawarty w art. 9 ust 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma także zastosowanie w przypadku wystąpienia straty ze źródła przychodu jakim jest najem prywatny.

Z treści cytowanego przepisu jednoznacznie wynika, że strata może być odliczona od dochodu powstałego z tego samego źródła. Zatem strata z najmu, może być odliczona tylko od dochodu z najmu. Nie jest więc możliwe odliczenie straty z najmu od dochodu z emerytury (renty) lub dochodu uzyskanego z tytułu działalności wykonywanej osobiście i odwrotnie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż stratę z tytułu najmu można odliczyć od dochodu z emerytury należy uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.