INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura – 12 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 17 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zapomogi losowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zapomogi losowej.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 05 października 2011 r. Znak: IBPB II/1/415-736/11/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 17 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 18 czerwca 2010 r. Wnioskodawca wypłacił pracownikowi z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zapomogę losową w związku ze skutkami powodzi w wysokości 10.000,00 zł. Wnioskodawca zaniechał poboru podatku od zapomogi do kwoty 8.280,00 zł, a pozostała część zapomogi w wysokości 1.720,00 zł została opodatkowana na zasadach ogólnych. Kwota 1.720,00 zł została ujęta do przychodu w informacji podatkowej PIT-11 za 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należało zaniechać poboru od całej kwoty wypłaconej zapomogi...

Wnioskodawca zajął stanowisko, że należy zastosować się do Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2009 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych i zastosował zaniechanie podatku do kwoty 6.000,00 zł. oraz dodatkowo do kwoty 2.280,00 zł zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (łącznie zaniechano poboru podatku do kwoty 8.280,00 zł), ponieważ przedmiotowa zapomoga została wypłacona na mocy uchwały Komisji Socjalnej, gdyż obowiązujący u Wnioskodawcy regulamin zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie przewiduje wypłaty zapomogi w tak wysokich kwotach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z wyżej wymienionych przepisów, jednoznacznie wynika, że do przychodów ze stosunku pracy zalicza się praktycznie wszystkie świadczenia otrzymane przez pracownika, w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą.

W świetle art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 (dotyczącego świadczeń pomocy materialnej dla uczniów, studentów, uczestników studiów doktoranckich i osób uczestniczących w innych formach kształcenia) i pkt 79 (dotyczącego świadczeń z pomocy społecznej).

Zarówno powołany wyżej przepis jak również inne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „zdarzenie losowe”. W orzecznictwie podatkowym zasadą jest, że w sytuacji, gdy w prawie podatkowym termin użyty w przepisach nie jest bliżej określony to wykładnia takiego pojęcia winna odbywać przy zastosowaniu wykładni językowej lub zgodnie ze znaczeniem jakie ma ono w języku potocznym.

Mając powyższe na uwadze, pod pojęciem „indywidualnego zdarzenia losowego” można rozumieć wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności jak np. kradzieże, włamania, zniszczenie domu lub mieszkania spowodowane zalaniem wodą lub pożarem, nieszczęśliwe wypadki powodujące uszczerbek na zdrowiu, śmierć itp.

Należy przy tym zauważyć, że zapomoga charakteryzuje się tym, iż jest to świadczenie jednorazowe mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z różnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej, a podstawą do zastosowania zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych jest stwierdzenie faktu wystąpienia określonego zdarzenia.

Podmiot wypłacający zapomogę powinien każdorazowo oceniać, czy przesłanki do jej otrzymania przez podatnika mieszczą się w przypadkach wymienionych w tym przepisie i mieć na uwadze, iż zwolnienie ma zastosowanie do określonego limitu. W przypadku braku należytego udokumentowania zdarzenia, zapomoga stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu wraz z innymi dochodami ze stosunku pracy na zasadach określonych w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2009 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) podatników podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 226, poz. 1819) zaniechano poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od pomocy materialnej otrzymanej od zakładu pracy przez osoby poszkodowane na skutek katastrofy naturalnej, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. Nr 62, poz. 558, z późn. zm.3)), do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 6.000 zł.

Zaniechanie, o którym mowa w § 1, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. (§ 2 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 2 cyt. powyżej ustawy o stanie klęski żywiołowej poprzez katastrofę naturalną rozumie się zdarzenie związane z działaniem sił natury, w szczególności wyładowania atmosferyczne, wstrząsy sejsmiczne, silne wiatry, intensywne opady atmosferyczne, długotrwałe występowanie ekstremalnych temperatur, osuwiska ziemi, pożary, susze, powodzie, zjawiska lodowe na rzekach i morzu oraz jeziorach i zbiornikach wodnych, masowe występowanie szkodników, chorób roślin lub zwierząt albo chorób zakaźnych ludzi albo też działanie innego żywiołu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 18 czerwca 2010 r. Wnioskodawca wypłacił pracownikowi z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych zapomogę losową, w związku ze skutkami powodzi, w wysokości 10.000,00 zł. Wnioskodawca nie pobrał zaliczki na podatek od zapomogi do kwoty 8.280,00 zł, a pozostała część zapomogi w wysokości 1.720,00 zł została opodatkowana na zasadach ogólnych. Kwota 1.720,00 zł została ujęta do przychodu w informacji podatkowej PIT-11 za 2010 r.

W świetle powyższego należy uznać, że w analizowanym stanie faktycznym od zapomogi losowej wypłaconej w dniu 18 czerwca 2010 r. w związku ze skutkami powodzi do kwoty 6.000,00 zł należało zaniechać poboru podatku dochodowego zgodnie z powołanym powyżej rozporządzeniem Ministra Finansów.

Natomiast zapomoga pieniężna wypłacona w przypadku powodzi podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 26 ww. ustawy, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Mając na uwadze powołane powyżej rozporządzenie o zaniechaniu poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od pomocy materialnej otrzymanej od zakładu pracy przez osoby poszkodowane na skutek katastrofy naturalnej do kwoty 6.000,00 zł oraz zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że z obu ulg podatkowych można skorzystać niezależnie. Oznacza to, że de facto limit zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku zapomogi losowej, wypłaconej w związku z powodzią, udzielonej pracownikowi przez Wnioskodawcę wynosi 8.280,00 zł.

Zatem pozostała część zapomogi w wysokości 1.720,00 zł podlegała opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy, ujęty w informacji podatkowej PIT-11 za 2010 r.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.