2021.09.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.375.2021.1.PM
z 23 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lipca 2021 r. (data wpływu 23 lipca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 15 września 2021 r. (data wpływu 15 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania czynności udzielenia pożyczki jako odpłatne świadczenie usług, które, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, jest zwolnione od podatku VAT – jest prawidłowe;
braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z czynnością udzielenia pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

23 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielenia pożyczki jako odpłatne świadczenie usług, które, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, jest zwolnione od podatku VAT oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z czynnością udzielenia pożyczki.

Wniosek został uzupełniony 15 września 2021 r. o sfomułowanie dodatkowego pytania oraz stanowiska w sprawie, jak również o dodatkową opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o. o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w Polsce. Spółka należy do Grupy Kapitałowej (dalej: Grupa) i zamierza udzielić finansowania w postaci pożyczki innej spółce z Grupy, tj. X (dalej: Pożyczkobiorca lub Wnioskodawca). Rzeczywista kwota pożyczki na moment jej udzielenia może jeszcze ulec zmianie.

W momencie udzielenia pożyczki Spółka będzie już podatnikiem VAT czynnym (na moment składania niniejszego wniosku złożone zostały dokumenty rejestracyjne, niemniej Spółka nie otrzymała jeszcze potwierdzenia rejestracji na VAT).

Środki pieniężne na udzielenie ww. pożyczki zostały pozyskane w drodze zewnętrznego finansowania. Pożyczka zostanie zawarta na warunkach rynkowych. Pożyczka będzie miała charakter odpłatny – postanowienia umowy przewidują stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek).

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż udzielanie pożyczek i inna podobna działalność została ujawniona w PKD Spółki (zarówno w KRS jak i w umowie Spółki), a zatem można twierdzić, iż ww. pożyczka będzie miała charakter podstawowej działalności Spółki. Równocześnie, Spółka dopuszcza możliwość udzielenia podobnych pożyczek w przyszłości, jeżeli pozwolą jej na to zasoby finansowe.

Pożyczkobiorca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Pożyczkobiorca prowadzi działalność gospodarczą. Ze względu na potrzeby finansowe, Pożyczkobiorca zamierza zawrzeć umowę pożyczki ze Spółką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 15 września 2021 r.).

Czy planowane udzielenie pożyczki przez Spółkę na rzecz Pożyczkobiorcy stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które jest zwolnione z opodatkowania VAT w świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?
Czy w związku z udzieleniem pożyczki przez spółkę (dalej: Spółka) Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane udzielenie pożyczki przez Spółkę – posiadającą w momencie udzielenia pożyczki status podatnika podatku od towarów i usług – będzie stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które będzie zwolnione z opodatkowania VAT, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Uzasadnienie:

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie pożyczki będzie mieć charakter odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, ustawodawca uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie – znoszenie określonych stanów rzeczy).

Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez wykonawcę tej czynności wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym.

W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument – odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

Wynagrodzenie od usługi udzielenia pożyczki stanowią odsetki od kwoty pożyczki.

Jak zostało wskazane, opisywana pożyczka będzie mieć charakter odpłatny, tj. jest przewidziane stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania (odsetek). W związku z tym, pożyczkę tę będzie można uznać za rodzącą obowiązek w podatku od towarów i usług z zastrzeżeniem, że jednocześnie, będzie ona zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Przesłanką do takiego uznania jest fakt, że planowane udzielenie pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy będzie usługą świadczoną przez Spółkę odpłatnie (za wynagrodzeniem w formie odsetek), w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności udzielania pożyczek w sposób częstotliwy. Wnioskodawca podkreśla, że udzielenie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki na gruncie ustawy o VAT. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres.

Takie stanowisko znajduje wyraz w jednolitej linii interpretacyjnej tutejszego organu podatkowego:

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 czerwca 2019 r. (0112-KDIL4.4012.205.2019.3.MB): (...) „należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Spółkę z o. o. Z jako Pożyczkodawcę, polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek na rzecz Wnioskodawcy, spełniają przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielania, czy statusu nabywcy. (...) czynności udzielania przez Pożyczkodawcę pożyczek na rzecz Wnioskodawcy jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, że powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, to tym samym korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. przepisu”;
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 11 czerwca 2019 r. (0112-KDIL4.4012.165.2019.2.TKU): (...) „należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Spółkę jako pożyczkodawcę, polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek na rzecz Wnioskodawcy, spełniają przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielania, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzące obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielanie pożyczek stanowi świadczenie na rzecz Wnioskodawcy, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu”;
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 maja 2019 r. (0111-KDIB3-1.4012.235.2019.4.AB): „W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez Pożyczkodawcę (Spółkę komandytową) stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie, usługa udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę (Spółkę komandytową) na rzecz Spółki akcyjnej, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu”;
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 kwietnia 2019 r. (0114-KDIP4.4012.92.2019.4.KS): „Każda czynność wykonana (nawet sporadycznie) przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, w szczególności zaś wykonana z wykorzystaniem jej majątku, objęta jest definicją działalności gospodarczej wykonywanej przez podmiot występujący w charakterze podatnika. Nie sposób zatem zakwestionować faktu, że udzielenie pożyczek, należy traktować jako czynność wykonaną w ramach działalności gospodarczej pożyczkodawcy (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), a w konsekwencji wykonaną przez pożyczkodawcę jako podatnika VAT. (...) Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że udzielenie przez pożyczkodawcę pożyczek na rzecz pożyczkobiorcy (Wnioskodawcy) jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, że powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu”;
Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 kwietnia 2019 r. (0112-KDIL1-2.4012.81.2019.1.DC): „W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, należy wskazać, że czynność udzielania oprocentowanych pożyczek przez Wnioskodawcę stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie, usługa udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę w zamian za wynagrodzenie, które stanowią odsetki korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu”.

Reasumując, czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki) przez podatnika podatku od towarów i usług, stanowi odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, iż w momencie składania przedmiotowego wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, udzielenie pożyczki ma charakter zdarzenia przyszłego. Równocześnie nie można wykluczyć, iż do momentu wydania interpretacji przez tutejszy organ podatkowy dojdzie już między stronami do zawarcia opisywanej umowy pożyczki.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z udzieleniem pożyczki przez Spółkę, Pożyczkobiorcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT.

Uzasadnienie.

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie pożyczki opisywane w złożonym wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, niemniej jest to czynność zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W myśl art. 106b ustawy o VAT należy zauważyć, iż podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą, m.in.:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

Przy czym, w świetle art. 106b ust. 2 ustawy o VAT, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W opisywanej sytuacji Wnioskodawca nie będzie miał zatem nawet technicznej możliwości odliczenia VAT, albowiem albo w ogóle nie otrzyma faktury albo otrzyma fakturę niezawierającą podatku VAT do odliczenia (tj. fakturę dokumentującą czynności zwolnione od podatku VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

uznania czynności udzielenia pożyczki jako odpłatne świadczenie usług, które, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, jest zwolnione od podatku VAT – jest prawidłowe;
braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z czynnością udzielenia pożyczki – jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w Polsce. Spółka należy do grupy kapitałowej i zamierza udzielić finansowania w postaci pożyczki innej spółce z grupy – Wnioskodawcy.

W momencie udzielenia pożyczki Spółka będzie już podatnikiem VAT czynnym.

Udzielanie pożyczek i inna podobna działalność została ujawniona w PKD Spółki (zarówno w KRS jak i w umowie Spółki), a zatem pożyczka będzie miała charakter podstawowej działalności Spółki. Równocześnie, Spółka dopuszcza możliwość udzielenia podobnych pożyczek w przyszłości, jeżeli pozwolą jej na to zasoby finansowe.

Wnioskodawca (pożyczkobiorca) prowadzi działalność gospodarczą w Polsce i jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Ze względu na potrzeby finansowe, Pożyczkobiorca zamierza zawrzeć umowę pożyczki ze Spółką.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii uznania czynności udzielenia pożyczki jako odpłatne świadczenie usług, które, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, jest zwolnione od podatku VAT.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że opisana we wniosku czynność polegająca na udzieleniu oprocentowanej pożyczki, spełnia przesłanki uznania za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu jej udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu środków finansowych na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji, czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki na rzecz pożyczkobiorcy, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy czym, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zatem skoro z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania pożyczek pieniężnych, to należy stwierdzić, że wskazana we wniosku usługa udzielenia pożyczki na rzecz Wnioskodawcy korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Podsumowując, planowane udzielenie pożyczki przez Spółkę na rzecz Pożyczkobiorcy stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, które będzie zwolnione z opodatkowania VAT w świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać jako prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z czynnością udzielenia pożyczki.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. obniżenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do obniżenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W związku z powyższym, podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak rozstrzygnięto powyżej, udzielenie pożyczki będzie stanowić czynność, korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Tym samym, nawet w sytuacji kiedy Pożyczkodawca pomimo braku obowiązku wystawi fakturę dokumentującą czynność udzielenia pożyczki, nie będzie ona stanowiła podstawy do obniżenia podatku należnego.

Podsumowując, w związku z udzieleniem pożyczki przez Pożyczkodawcę, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT.

Zetem stanowisko Wnioskodawcy w powyższej kwestii należało uznać jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pożyczkobiorcę, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla Pożyczkodawcy.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin