Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.166.2021.2.MF
z 23 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2021 r. (data wpływu 23 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 3 września 2021 r. (data wpływu 13 września 2021 r.) oraz 21 września 2021 r. (data wpływu 22 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych, w zakresie ustalenia czy napoje owocowe i owocowo-warzywne podlegają tejże opłacie – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

23 czerwca 2021 r. złożyli Państwo do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 30 sierpnia 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.166.2021.1.MF wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo pismem z 3 września 2021 r. (data wpływu 13 września 2021 r.) oraz 21 września 2021 r. (data wpływu 22 września 2021 r.).

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawili Państwo następujące stany faktyczne.

Spółka jest producentem soków i syropów podlegających rygorom ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2365 z późn. zm.) oraz spełniających definicję napoju zawartą w art. 12b ust. 1 ww. ustawy.

Spółka produkuje napoje zarówno pod swoją marką, jak i na zamówienie i pod marką innych podmiotów. Spółka zawiera zarówno umowy ramowe, w ramach których nabywcy dokonują zamówień poszczególnych towarów, jak i odrębne umowy sprzedaży dotyczące określonej serii produktów. W końcu Spółka prowadzi sprzedaż detaliczną napojów.

Spółka produkuje między innymi następujące napoje:

1. Napój owocowo-warzywny (…) (PKWIU 10.32(…)), zawartość cukru – (…)g/100ml, bez dodatku mono i disacharydów (…), zawartość soku (…)%;
2. Napój wieloowocowy (…) (PKWIU 10.32.(…)), zawartość cukru - (…)g/100ml, bez dodatku mono i disacharydów (…), zawartość soku (…)%;
3. Napój owocowo-warzywny (…) (PKWIU 10.32. (…)), zawartość cukru - (…)g/100ml, bez dodatku mono i disacharydów (…), zawartość soku (…)%;
4. Napój (…) (PKWIU 11. (…)), zawartość cukru - (…)g/100ml, bez dodatku mono i disacharydów (…), zawartość soku (…) %;
5. Napój owocowo-warzywny (…) (PKWIU 10.32. (…)), zawartość cukru - (…)g/100ml, bez dodatku mono i disacharydów (…), zawartość soku (…) %;
6. Napój owocowo-warzywny (…) (PKWIU 10.32. (…)), zawartość cukru - (…)g/100ml, bez dodatku mono i disacharydów (…), zawartość soku (…) %;
7. Napój owocowy (…) (PKWIU 10.32. (…)), zawartość cukru - (…)g/100ml, bez dodatku mono i disacharydów (…), zawartość soku (…) %.
   
   

Żaden z ww. produktów nie zawiera kofeiny lub tauryny.

Dotychczas Wnioskodawca traktował ww. produkty jako "napoje" w rozumieniu ustawy o zdrowiu publicznym oraz odprowadzał opłatę od środków spożywczych.

Wniosek doprecyzowali Państwo o następujące informacje:

W odpowiedzi na zapytanie wskazuję, że wszystkie wymienione we wniosku produkty nie stanowią soków 100% w rozumieniu dyrektywy Rady 2001/112/WE (...), dlatego produkty te są nazwane napojami a nie sokami.

W uzasadnieniu wniosku wskazuję, że napoje te zawierają w sobie soki z w/w dyrektywy, ale przez dodatek (…) i innych składników nie są już 100%towymi sokami (ulegają rozcieńczeniu). W/w dyrektywa nie dopuszcza dodawania (…) itp. Reasumując, nie są to 100% Soki, ale napoje.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytanie.

1. Czy wymienione w zapytaniu produkty, ze względu na swój skład, spełniają definicję "napoju" w rozumieniu ustawy o zdrowiu publicznym, a dalej, czy podlegają opłacie od środków spożywczych?

Zdaniem Państwa.

Zgodnie z art. 12b ust. 1 Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 183 z późn. zm.), za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Jednocześnie zgodnie z art. 12a ust. 1 cyt. ustawy, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, we wszystkich wymienionych produktach występują w ich składzie cukry. Na potrzeby jednak ustawowej definicji "napoju" nie uwzględnia się w tym zakresie "substancji występujących w nich naturalnie".

Skoro zatem we wszystkich ww. produktach cukry występują naturalnie, a jednocześnie dodatki do tych produktów (…) nie są substancjami wymienionymi w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym, to opisane w zapytaniu produkty nie wypełniają definicji "napoju" w rozumieniu ww. ustawy, a w konsekwencji opłata od środków spożywczych nie jest należna, albowiem produkty te nie podlegają opodatkowaniu zgodnie z ustawą o zdrowiu publicznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy napoje będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podlegają tejże opłacie – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.),
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie.

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się, w myśl art. 12a ust. 2 ustawy, sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

W myśl art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Jednocześnie w myśl art. 12b ust. 2 pkt 5 ustawy opłacie nie podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju.

Stosownie do art. 12f ust. 1 ustawy na wysokość opłaty składają się następujące części:

1. 0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,
2. 0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju

-w przeliczeniu na litr napoju.

Natomiast zgodnie z art. 12f ust. 7 pkt 1 ustawy, napoje, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, zawierające powyżej 5 g cukrów w 100 ml napoju są objęte wyłącznie częścią opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

Stosownie do art. 12f ust. 5 ustawy do obliczania opłaty zawartość cukrów w 100 ml napoju jest zaokrąglana w górę do pełnego grama.

Maksymalna wysokość opłaty, zgodnie z przepisem art. 12f ust. 6 ustawy wynosi 1,2 zł w przeliczeniu na 1 litr napoju.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że jesteście Państwo producentem soków i syropów podlegających rygorom ustawy oraz spełniających definicję napoju zawartą w art. 12b ust. 1 ustawy.

Produkujecie Państwo napoje zarówno pod swoją marką jak i na zamówienie oraz pod marką innych podmiotów. Prowadzicie również Państwo sprzedaż detaliczną napojów.

Wśród produkowanych przez Państwa produktów znajdują się następujące napoje:

1. Napój owocowo-warzywny (…)
2. Napój wieloowocowy (…)
3. Napój owocowo-warzywny (…)
4. Napój (…)
5. Napój owocowo-warzywny (…)
6. Napój owocowo-warzywny (…)
7. Napój owocowy (…)
   
   

Powyższe napoje ujęte są w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasie 10.32 oraz w dziale 11 i zawierają, w zależności od rodzaju, (…) lub (…) g cukru w 100 ml napoju, bez dodatku mono i disacharydów. Jednocześnie napoje nie zawierają dodatku tauryny lub kofeiny. Napoje są mieszaninami soków owocowych, owocowych i warzywnych z dodatkami (…), dlatego jak Państwo wskazali w uzupełnieniu wniosku nie mogą być nazwane sokami w rozumieniu Dyrektywy Rady 2001/112/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnoszącej się do soków owocowych i niektórych podobnych produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 010, 12.1.2002, p.58 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą Rady 2001/112/WE.

Państwa wątpliwość budzi, czy produkty będące przedmiotem wniosku, ze względu na swój skład spełniają definicję „napoju” w rozumieniu ustawy i czy w związku z tym podlegają opłacie od środków spożywczych.

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów ustawy, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Ustawa o zdrowiu publicznym nie precyzuje sformułowania substancje występujące naturalnie. Natomiast jak wskazano w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyborów konsumentów (druk sejmowy nr 210) przez substancje występujące naturalnie rozumie się substancje, które nie zostały dodane do produktu, natomiast znajdują w składzie zgodnie z jego charakterystyką, np. cukry występujące w owocach (w odniesieniu do soków) lub kofeina zawarta w naparze z kawy. Ustawodawca substancje występujące naturalnie odnosi do napoju podlegającego opłacie, a nie do składników na bazie których napój jest wyprodukowany. Tym samym substancje występujące naturalnie w napoju powinny być zgodne z charakterystyką napoju, a nie jego składników.

W związku z powyższym środki spożywcze zawierające cukry będące monosacharydami lub disacharydami, nawet występujące naturalnie w tych środkach spożywczych, dodane w trakcie procesu produkcji napoju – nie stanowią substancji występujących w nim (tj. w napoju) naturalnie.

Sok owocowy lub warzywny zawierający występujący w nim naturalnie cukier, dodawany w procesie produkcyjnym napoju, stanowi dodatek środka spożywczego zawierającego cukier, tym samym nie stanowi substancji występującej naturalnie w napojach opisanych we wniosku.

Przedstawione we wniosku produkty, jak sami Państwo wskazali, nie są sokami w rozumieniu Dyrektywy Rady 2001/112/WE. Napoje są mieszaninami soków oraz innych dodatków. Tym samym, jak wskazano powyżej, mimo że niektóre składniki napojów (soki owocowe i warzywne) zawierają cukry występujące naturalnie w tych składnikach, to w przedmiotowych napojach cukier ten nie występuje naturalnie.

Podstawą do obliczenia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy będzie zawartość cukrów w przeliczeniu na 100 ml napoju wykazana w tabeli wartości odżywczych umieszczonej na etykiecie produktu.

Podsumowując, opisane we wniosku napoje mieszczą się w PKWiU w klasie 10.32 oraz w dziale 11, zawierają w swoim składzie środki spożywcze zawierające cukry, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, tym samym spełniają definicję napoju określoną w art. 12b ust. 1 ustawy i podlegają opłacie od środków spożywczych. Jednocześnie wskazać należy, że ze względu na udział masowy soków owocowych lub owocowo-warzywnych w produktach wynoszący powyżej 20% składu surowcowego, opłata naliczana jest wyłącznie w części zgodnie z art. 12f ust. 7 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania zadanego we wniosku uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.