Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.483.2019.2.AT
z 18 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 19 sierpnia 2019 r. (data wpływu 30 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym 13 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Wspólnota Mieszkaniowa miała obowiązek ustalenia i odprowadzenia podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r. od kwoty nadwyżki zaliczek wpłacanych przez członków Wspólnoty Mieszkaniowej tytułem utrzymania hali garażowej nad kosztami utrzymania tej hali – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 sierpnia 2019 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy Wspólnota Mieszkaniowa miała obowiązek ustalenia i odprowadzenia podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r. od kwoty nadwyżki zaliczek wpłacanych przez członków Wspólnoty Mieszkaniowej tytułem utrzymania hali garażowej nad kosztami utrzymania tej hali.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 października 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.483.2019.1.AT wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 13 listopada 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Wspólnota Mieszkaniowa w ramach posiadanych zasobów lokalowych, posiada zarówno lokale mieszkalne, jak i lokale użytkowe. Ponadto na nieruchomości wyodrębniona jest hala garażowa, w której znajdują się miejsca postojowe wykorzystywane przez właścicieli lokali mieszkalnych. Hala garażowa posiada wyodrębnioną księgę wieczystą. Udział lokali użytkowych stanowi 18% względem wszystkich lokali w nieruchomości.

W ramach utrzymania nieruchomości i pokrycia ponoszonych kosztów wnoszone są comiesięczne zaliczki przez właścicieli wszystkich lokali. Zaliczki te wykazywane są w obrębie funduszu eksploatacyjnego i funduszu remontowego oraz na utrzymanie hali garażowej. Wysokość zaliczek ustalona jest na podstawie uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej zatwierdzającej plan gospodarczy na dany rok kalendarzowy.

Zaliczki przeznaczane są na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, a co za tym idzie na prawidłowe funkcjonowanie zasobów mieszkaniowych, jakie znajdują się w nieruchomości. Wpłaty mają charakter zaliczkowy, czyli nie odnoszą się do ostatecznie ustalonych wielkości kosztów, a także z założenia są zaliczane na poczet przyszłych kosztów, jakie będą miały miejsce we Wspólnocie Mieszkaniowej.

W 2016 r. Wspólnota po zamknięciu okresu sprawozdawczego wygenerowała nadwyżkę wpłaconych zaliczek nad poniesionymi kosztami. Nadwyżka miała miejsce na funduszu eksploatacyjnym, jak i na funduszu remontowym Wspólnoty oraz na utrzymaniu hali garażowej - wpłacone zaliczki przewyższyły poniesione w danym okresie rozliczeniowym koszty. W ustalonych nadwyżkach dotyczących funduszu eksploatacyjnego i remontowego partycypowali właściciele lokali użytkowych. Cała kwota nadwyżki z funduszu eksploatacyjnego, funduszu remontowego i utrzymania hali garażowej została przeniesiona na poczet kosztów kolejnego okresu sprawozdawczego z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 5 listopada 2019 r., wskazano, że właściciele lokali mieszkalnych, którzy użytkują miejsca postojowe w hali garażowej, o której mowa we wniosku, są członkami Wspólnoty Mieszkaniowej. Właściciele lokali użytkowych nie korzystają z miejsc postojowych w ww. hali garażowej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wspólnota Mieszkaniowa ma obowiązek ustalenia i odprowadzenia podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r. od kwoty nadwyżki jaka wynika z wpłacanych zaliczek oraz odpowiadających im kosztom dotyczących utrzymania hali garażowej?

(pytanie wymienione we wniosku jako 3)

Zdaniem Wspólnoty Mieszkaniowej, nie powinna ustalać i odprowadzać podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r. od kwoty nadwyżki, jaką osiągnęła Wspólnota.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzone jest zwolnienie przedmiotowe stanowiące, że wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Wpłacane kwoty zaliczek na fundusz eksploatacyjny i fundusz remontowy przez właścicieli lokali użytkowych partycypują w kosztach ponoszonych przez Wspólnotę, które związane są z gospodarką zasobami mieszkaniowymi, gdyż przeznaczone są one na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną. Analogicznie przeznaczone są wpłacane zaliczki na utrzymanie hali garażowej. W związku z tym spełnione są stawiane wymogi w wyżej wymienionym przepisie prawa podatkowego.

Same wpłaty mają charakter zaliczek, a zatem zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie zalicza się do przychodów pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 737 ze zm.).

Zgodnie z art. 6 tej ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

Stosownie do art. 13 cytowanej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Art. 14 tej ustawy stanowi, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwację;
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości;
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: „updop”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Bez znaczenia przy tym pozostaje źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez Wspólnotę z nieruchomości wspólnej, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób.

Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne, jakie wpływają na konto Wspólnoty mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią co do zasady przychód w rozumieniu updop.

Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę mieszkaniową, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 updop. Przepis ten stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W celu prawidłowego zastosowania powyższych przepisów w odniesieniu do Wspólnoty Mieszkaniowej i jej działalności w zakresie gospodarki zasobami mieszkaniowymi, należy przywołać art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl tego przepisu, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wynika z jego treści, aby dochód podmiotów, o których w nim mowa, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

1. dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;
2. dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.
   
   

Podkreślenia wymaga fakt, iż oba te warunki muszą być spełnione łącznie.

Powyższe oznacza, iż nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

W celu dokonania prawidłowej wykładni powyższego przepisu, należy odwołać się do definicji gospodarki zasobami mieszkaniowymi i zasobów mieszkaniowych. Wskazać w tym miejscu należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje tych pojęć, a zatem zasadne jest skorzystanie w tym zakresie z reguł wykładni językowej.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego sformułowano pogląd (opierając się na wykładni językowej), że przez zasoby mieszkaniowe należy rozumieć te części nieruchomości, które stanowią lokale mieszkalne oraz inne pomieszczenia i urządzenia, które są niezbędne do prawidłowego korzystania z mieszkań w budynku mieszkalnym. W konsekwencji, dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi to dochody związane z zarządzaniem lokalami mieszkaniowymi i tymi częściami i urządzeniami budynku, które są niezbędne do prawidłowego korzystania z tych części budynku, jakie służą prawidłowemu korzystaniu z lokali mieszkalnych (por. wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3642/15, i powołane w nim orzecznictwo).

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składają się m.in. wpływy z opłat (zaliczek) pobieranych od właścicieli oraz pokrywane z nich koszty.

W języku potocznym, pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl ). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowych” określa rzeczy związane z mieszkaniem. W konsekwencji, z interpretacji językowej pojęcia „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” wynika, że gospodarka ta obejmuje dysponowanie i zarządzanie zgromadzonymi rzeczami związanymi z zamieszkiwaniem.

Jednocześnie wskazać należy, iż uwzględniając charakter opłat (zaliczek) oraz pokrywanych z nich kosztów uzasadnione jest objęcie pojęciem „zasoby mieszkaniowe” nie tylko lokali mieszkalnych, ale również pozostałych pomieszczeń i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniających jego sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Przez „zasoby mieszkaniowe” należy zatem rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno – remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.),
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne.
   
   

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy, wolny jest od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ze zwolnienia nie korzystają dochody podmiotów, o których mowa w tym przepisie otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów. Nie zostanie wówczas spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zwrócić należy również uwagę na treść art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawych, zgodnie z którym zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Zatem warunkiem wstępnym skorzystania ze zwolnienia na podstawie omawianej regulacji jest uzyskanie dochodu z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, rozumianego jako środki finansowe możliwe do wydatkowania na cele związane z utrzymaniem tych zasobów. Istotne jest więc najpierw zadeklarowanie tego dochodu, jako wolnego od podatku dochodowego, a następnie jego wydatkowanie – bez względu na termin tego wydatkowania – na wskazane cele. Innymi słowy, jest to zwolnienie z warunkiem rozwiązującym w dacie wydatkowania dochodu na inne cele.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa w ramach posiadanych zasobów lokalowych, posiada zarówno lokale mieszkalne, jak i lokale użytkowe. Ponadto na nieruchomości wyodrębniona jest hala garażowa, w której znajdują się miejsca postojowe wykorzystywane przez właścicieli lokali mieszkalnych. Hala garażowa posiada wyodrębnioną księgę wieczystą. Udział lokali użytkowych stanowi 18% względem wszystkich lokali w nieruchomości. W ramach utrzymania nieruchomości i pokrycia ponoszonych kosztów wnoszone są comiesięczne zaliczki przez właścicieli wszystkich lokali. Zaliczki te wykazywane są w obrębie funduszu eksploatacyjnego i funduszu remontowego oraz na utrzymanie hali garażowej. Wysokość zaliczek ustalona jest na podstawie uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej zatwierdzającej plan gospodarczy na dany rok kalendarzowy. Zaliczki przeznaczane są na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, a co za tym idzie na prawidłowe funkcjonowanie zasobów mieszkaniowych, jakie znajdują się w nieruchomości. Wpłaty mają charakter zaliczkowy, czyli nie odnoszą się do ostatecznie ustalonych wielkości kosztów, a także z założenia są zaliczane na poczet przyszłych kosztów, jakie będą miały miejsce we Wspólnocie Mieszkaniowej. W 2016 r. Wspólnota po zamknięciu okresu sprawozdawczego wygenerowała nadwyżkę wpłaconych zaliczek nad poniesionymi kosztami. Nadwyżka powstała na funduszu eksploatacyjnym, jak i na funduszu remontowym Wspólnoty oraz na utrzymaniu hali garażowej - wpłacone zaliczki przewyższyły poniesione w danym okresie rozliczeniowym koszty. W ustalonych nadwyżkach dotyczących funduszu eksploatacyjnego i remontowego partycypowali właściciele lokali użytkowych. Cała kwota nadwyżki z funduszu eksploatacyjnego, funduszu remontowego i utrzymania hali garażowej została przeniesiona na poczet kosztów kolejnego okresu sprawozdawczego z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Właściciele lokali mieszkalnych, którzy użytkują miejsca postojowe w hali garażowej, o której mowa we wniosku, są członkami Wspólnoty Mieszkaniowej. Właściciele lokali użytkowych nie korzystają z miejsc postojowych w ww. hali garażowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. określenia czy miał on obowiązek ustalenia i odprowadzenia podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r. od kwoty nadwyżki jaka wynika z wpłacanych zaliczek oraz odpowiadających im kosztów, dotyczących utrzymania hali garażowej.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawione wyjaśnienia należy zauważyć, że z definicji zasobów mieszkaniowych wynika, iż zasoby mieszkaniowe, to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Z przytoczonej definicji zasobów mieszkaniowych wynika, że kluczowe znaczenie dla zaliczenia określonego obiektu (pomieszczenia) do tychże zasobów, ma związek takiego obiektu z lokalem mieszkalnym, w szczególności, jeżeli umożliwia on prawidłowe i normalne korzystanie z takiego lokalu.

Garaże mieszczą się w pojęciu zasobów mieszkaniowych, jeśli są w określony sposób przypisane do znajdujących się w budynku mieszkalnym lokali mieszkalnych wykorzystywanych przez osoby będące członkami wspólnoty. W przypadku natomiast, gdy garaże służą osobom trzecim, tracą związek z celami mieszkaniowymi, gdyż są wykorzystywane w działalności innej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W zawiązku z powyższym stwierdzić należy, że wpłaty wnoszone w postaci zaliczek na poczet kosztów utrzymania hali garażowej, uiszczane przez właścicieli lokali mieszkalnych (użytkowników hali garażowej), którzy są jednocześnie członkami Wspólnoty Mieszkaniowej generują przychód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. W konsekwencji dochód powstały z tego tytułu (o ile w istocie wystąpił, tj. w sytuacji gdy przychody z działalności opodatkowanej przekroczyły koszty podatkowe tej działalności) korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, o ile został wydatkowany na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wspólnota Mieszkaniowa nie miała obowiązku ustalenia i odprowadzenia podatku dochodowego od osób prawnych za 2016 r. od kwoty nadwyżki zaliczek wpłacanych przez członków Wspólnoty Mieszkaniowej tytułem utrzymania hali garażowej nad kosztami utrzymania tej hali, o ile nadwyżka ta została wydatkowana na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Zatem przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania wymienionego we wniosku jako trzecie jest prawidłowe.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.