2019.11.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.431.2019.1.EN
z 19 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 września 2019 r., (data wpływu 19 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od samochodów rajdowych oraz wydatków związanych z ich ubezpieczeniem i użytkowaniem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od samochodów rajdowych oraz wydatków związanych z ich ubezpieczeniem i użytkowaniem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polską fundacją prowadzącą działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Fundacja została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym, w rejestrze stowarzyszeń i w rejestrze przedsiębiorców. Do celów statutowych Fundacji należy promowanie sportu oraz kultury sportu, w szczególności motosportu, propagowanie kultury fizycznej i sportu, działalność charytatywna polegająca na wspomaganiu młodzieży i osób wykluczonych, prowadzenie działalności oświatowej, polegającej w szczególności na kształceniu osób uzdolnionych sportowo, pomoc osobom w trudnej sytuacji życiowej, ochrona zdrowia i pomoc społeczna, działalność edukacyjna, w tym fundowanie stypendiów oraz studiów. Fundacja realizuje swoje cele poprzez: organizowanie zajęć sportowych oraz obozów sportowych, organizowanie i prowadzenie kursów, szkoleń i warsztatów sportowych, działalność edukacyjną, udostępnianie zgromadzonych zbiorów i kolekcji pojazdów samochodowych, sponsorowanie i promocję imprez i wydarzeń sportowych, fundowanie stypendiów i studiów dla młodzieży i osób wykluczonych, współpracę z władzami samorządowymi, rządowymi i organizacjami pozarządowymi w zakresie wymienionym w celach działania Fundacji, finansowanie działań i projektów związanych z działalnością pożytku publicznego.

Fundacja zgodnie ze statutem uprawniona jest do prowadzenia działalności gospodarczej, m.in. w zakresie związanym z sprzedażą hurtową i detaliczną samochodów osobowych, wynajmem i dzierżawą samochodów osobowych oraz z pozaszkolnymi formami edukacji z zakresu jazdy i pilotażu. Fundacja posiada status czynnego podatnika VAT.

Wnioskodawca aktualnie jest właścicielem floty samochodów, które wykorzystuje do celów prowadzenia swojej działalności statutowej oraz do celów prowadzenia działalności gospodarczej. We flocie Wnioskodawcy znajdują się również samochody rajdowe.

Samochody rajdowe są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celu udziału w organizowanych zawodach sportowych (rajdach). Zawody te orgaznizowane są przez podmioty inne niż Wnioskodawca, w przyszłości zawody takie mogą być również organizowane /współorganizowane przez Fundację. Rajdy odbywają się na trasach (drogach) ogólnie dostępnych, lecz zamkniętych na czas zawodów. W trakcie tych rajdów samochody rajdowe poruszają się po drogach ogólnie dostępnych, które wyznaczają trasę zawodów. Samochody są również wykorzystywane do celów przeprowadzenia jazd testowych lub zajęć treningowych przed odbywającymi się rajdami. Jazdy testowe zawsze odbywają się w wyznaczonych do tego miejscach, po wyznaczonych specjalnie trasach. Miejsca te są odpowiednio zabezpieczone, na miejscu jazdy znajduje się odpowiednia obsługa medyczna. Odbycie jazd testowych jest zawsze uzgadniane z odpowiednimi władzami gmin (powiatów) oraz z policją.

Samochody rajdowe są wykorzystywane wyłącznie do wskazanych wyżej celów, tj. do celów ich udziału w organizowanych rajdach oraz przeprowadzenia jazd testowych/zajęć treningowych przed zawodami sportowymi. Samochody nie są wykorzystywane do innych celów, w szczególności do celów osobistych lub prywatnych lub w celu wykonywania jazd rekreacyjnych. Ww. samochody rajdowe stanowią narzędzie promocji (reklamy) Wnioskodawcy (na samochodach znajdują się reklamy Wnioskodawcy z logiem Wnioskodawcy oraz innych podmiotów, z którymi Fundacja jest powiązana). Udział samochodów stanowi znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy. Natomiast wykorzystanie samochodów rajdowych do jazd testowych i zajęć treningowych służy ich przygotowaniu do rajdów. Bez przeprowadzenia jazd testowych nie jest możliwe, aby samochody rajdowe wzięły udział w organizowanych zawodach sportowych.

Wnioskodawca posiada licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy, co podkreśla wykorzystywanie samochodów rajdowych w celach promocji i reklamy Wnioskodawcy.

Samochody rajdowe posiadają tablice rejestracyjne oraz numer VIN (tzw. numer nadwozia). Na miejsca rajdów oraz jazd testowych samochody te transportowane są na lawecie, zatem zasadniczo pojazdy rajdowe nie poruszają się po drogach ogólnie dostępnych innych niż tory rajdowe oraz tory, gdzie odbywają się jazdy testowe. Dopuszczalna masa całkowita samochodu rajdowego nie będzie przekraczać 3,5 tony, a konstrukcyjnie przeznaczony będzie on do przewozu mniej niż 9 osób.

Każdy samochód rajdowy jest wyposażony w klatkę bezpieczeństwa, która stanowi element konstrukcyjny typowy dla samochodów rajdowych i ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa kierowcy. Każdy samochód umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h oraz posiada świadectwo homologacji dla klatki bezpieczeństwa oraz dla zbiornika paliwa, które potwierdzają bezpieczeństwo konstrukcyjne tych elementów pozwalające na ich użycie w warunkach rajdowych. Ponadto samochody posiadają „książkę samochodu sportowego” wydawana przez Polski Związek Motorowy.

Wnioskodawca planuje ustalić zasady wykluczające użycie samochodu rajdowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą/statutową Wnioskodawcy. W tym celu w ramach Fundacji zostanie wprowadzony regulamin wykorzystywania pojazdów rajdowych (dalej jako: „Regulamin”). Wnioskodawca zamierza zawrzeć w nim m.in. następujące zapisy:

Samochód rajdowy może być wykorzystywany wyłącznie jako narzędzie promocji i reklamy Wnioskodawcy podczas rajdów. W celu przygotowania samochodu rajdowego do udziału w zawodach sportowych, samochód rajdowy może być wykorzystywany w celu przeprowadzenia jazd testowych i zajęć treningowych. Pracowników/ Współpracowników, korzystających z samochodu rajdowego, obejmuje zakaz jego używania poza zawodami sportowymi lub jazdami testowymi/zajęciami treningowymi.
Samochód rajdowy może być wykorzystywany jedynie przez konkretną osobę, której Wnioskodawca powierzył ten samochód (osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę, zlecenia lub o dzieło) i która posiada odpowiednią licencję rajdową.
Pojazdy rajdowe nie mogą być wykorzystywane do jazd rekreacyjnych.
Podstawą do używania samochodu rajdowego przez ww. osobę jest umowa używania samochodu rajdowego, zawierana pomiędzy tą osobą a Wnioskodawcą. Zgodnie z tą umową użytkownik samochodu rajdowego wykorzystuje go wyłącznie w celu uczestnictwa w rajdach oraz jazdach testowych (wyłącznie do celów służbowych) i nie może udostępniać samochodu osobom trzecim.
Samochód rajdowy pozostaje do dyspozycji ww. osoby wyłącznie w czasie (w godzinach) zawodów sportowych lub jazd testowych i zajęć treningowych.
Kontrolę nad zasadnością używania samochodu rajdowego sprawuje upoważniony pracownik Wnioskodawcy, który został umocowany przez Wnioskodawcę do reprezentowania go w sprawach samochodów służbowych zarówno wewnątrz Fundacji, jak i wobec podmiotów trzecich oraz do podejmowania decyzji w sprawie korzystania z samochodów służbowych.
Do obowiązków użytkownika samochodu rajdowego należy w szczególności przewiezienie samochodu na lawecie w miejsce wskazane przez Wnioskodawcę po zakończonych zawodach.
Pracownika korzystającego z samochodu rajdowego obejmuje zakaz jego tankowania poza wyznaczonymi przez organizatorów zawodów lub treningów miejscami tankowania.
Wnioskodawca pokrywa koszty eksploatacji powierzonego samochodu rajdowego do celów służbowych.
Użytkownik samochodu rajdowego zobowiązany jest dokonywać wpisów rejestrujących każde wykorzystanie tego pojazdu do ewidencji przebiegu pojazdu. Wpis do ewidencji musi być dokonany bezpośrednio po skorzystaniu z pojazdu z zachowaniem chronologii korzystania z pojazdu.

Opisane powyżej zasady korzystania z samochodów rajdowych stosowane będą zarówno do użytku tych samochodów w czasie rajdów i zawodów sportowych oraz do celów jazd testowych.

Wnioskodawca zamierza przedstawić Regulamin wszystkim Pracownikom i Współpracownikom Wnioskodawcy w celu zapoznania się z nim. Zastrzeżona w nim także zostanie możliwość kontrolowania sposobu wykorzystania przekazanych pojazdów oraz odpowiedzialność pracowników za naruszenie ww. postanowień Regulaminu.

Oprócz Regulaminu, Wnioskodawca zamierza również prowadzić terminarz rajdów oraz jazd testowych/zajęć treningowych, który będzie co miesiąc uzupełniany i aktualizowany. W związku z tym, Fundacja będzie uprawniona do kontrolowania wykorzystania samochodów rajdowych do celów udziału w rajdach i jazdach próbnych/zajęciach treningowych oraz będzie miała możliwość już na początku miesiąca ustalić, kiedy pojazdy rajdowe będą w tych celach wykorzystywane. Dzięki terminarzowi Wnioskodawca będzie w stanie w każdym momencie ustalić, gdzie samochód się znajduje i w jakim celu jest wykorzystywany.

Wnioskodawca rozważa również zainstalowanie w samochodach systemu GPS, umożlwiającego stałe monitorowanie ruchu pojazdu.

W czasie, gdy samochody nie są wykorzystywane podczas rajdów lub jazd testowych, znajdują się one każdorazowo w garażach przeznaczonych do ich przechowywania, które są własnością lub są wynajmowane przez zewnętrzna firmę, zajmująca się tylko i wyłącznie naprawami, budowaniem i bieżącą obsługą samochodów rajdowych. W konsekwencji, samochody rajdowe należące do Wnioskodawcy, w czasie kiedy nie są wykorzystywane do rajdów lub jazd testowych, znajdują się w posiadaniu mechaników specjalizujących w obsłudze samochodów rajdowych.

Ponadto Wnioskodawca będzie prowadzić dla każdego samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu, która będzie przygotowana w zgodzie z wymogami wynikającymi z art. 86a ust. 7 Ustawy VAT.

W odniesieniu do niektórych z przedmiotowych samochodów rajdowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w ostatnim czasie została już złożona informacja o tych pojazdach (VAT-26), w odniesieniu do pozostałych zostanie ona złożona w najbliższym czasie. Do tej pory Wnioskodawca odliczał od wydatków związanych z ww. samochodami (przede wszystkim wydatki eksploatacyjne oraz wydatki na nabycie części zamiennych i usług serwisowych) 50% podatku VAT naliczonego.

Każdy samochód rajdowy stanowi środek trwały Wnioskodawcy i jest ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Samochody rajdowe nie będą pojazdami elektrycznymi w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawcę od samochodów rajdowych będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów?
Czy składki na ubezpieczenie samochodów rajdowych będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów?
Czy wydatki związane z używaniem samochodów rajdowych będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy będą odpisy amortyzacyjne dokonywane od samochodów rajdowych, w części ustalonej od wartości początkowej tych samochodów nieprzewyższającej kwoty 150.000 złotych w zakresie, w jakim Wnioskodawca wykorzystuje je do celu ich udziału w zawodach sportowych (rajdach).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów będą dla niego składki na ubezpieczenie samochodów rajdowych do wysokości wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 49 Ustawy CIT, tj. w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostawać będzie do wartości samochodu rajdowego przyjętej dla celów ubezpieczenia w zakresie, w jakim Wnioskodawca wykorzystuje je do celu ich udziału w zawodach sportowych (rajdach).

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, całość wydatków związanych z używaniem samochodów rajdowych będzie stanowiła dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w zakresie, w jakim Wnioskodawca wykorzystuje je do celu ich udziału w zawodach sportowych (rajdach).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad. 1

Stosownie do art. 15 ust. 6 Ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m Ustawy CIT, z uwzględnieniem art. 16 Ustawy CIT.

W myśl art. 16a ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c Ustawy CIT, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 Ustawy CIT, zwane środkami trwałymi.

Z ww. przepisu wynika, iż aby Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia samochodu rajdowego, muszą zostać spełnione następujące warunki:

samochód rajdowy musi stanowić własność lub współwłasność podatnika, nabytą lub
wytworzoną we własnym zakresie, kompletną i zdatną do użytku w dniu przyjęcia do używania,
przewidywany okres używania samochodu rajdowego musi być dłuższy niż rok,
samochód rajdowy musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego wszystkie powyższe warunki są spełnione. Każdy samochód rajdowy stanowi własność Fundacji, jak również jest kompletny i zdatny do użytku od dnia przyjęcia go do używania, a przewidywany okres jego używania wynosi dłużej niż rok. Ponadto, każdy samochód rajdowy będzie wykorzystywany wyłącznie do udziału w rajdach i jazdach testowych/zajęciach treningowych w celu promocji i reklamy Fundacji - na samochodzie tym znajdować się będzie reklama Wnioskodawcy z logiem Wnioskodawcy. Tym samym będzie on wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez Fundację działalnością statutową i gospodarczą, która związana jest z szeroko pojętą motoryzacją. Działalność statutowa Fundacji prowadzona jest m.in. w zakresie związanym z upowszechnianiem kultury fizycznej i sportu, również wśród dzieci i młodzieży, w szczególności promowanie i popularyzowanie motosportu, a także nauka, edukacja, oświata i wychowanie oraz podnoszenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Natomiast działalność gospodarcza Fundacji prowadzona jest w zakresie związanym m.in. ze sprzedażą hurtową i detaliczną samochodów osobowych, konserwacją i naprawą pojazdów samochodowych, wynajmem i dzierżawą samochodów osobowych oraz z pozaszkolnymi formami edukacji z zakresu jazdy i pilotażu.

W tych okolicznościach, zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne dokonywane od stanowiących własność Fundacji samochodów rajdowych spełnią również ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, gdyż pozostają one w niewątpliwym związku z przychodami, jakie osiąga Fundacja. Zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Aktywności podejmowane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do posiadanych samochodów rajdowych, w ocenie Wnioskodawcy, mieszczą się w zakresie pojęciowym reklamy jako działania podejmowanego w celu rozpowszechniania wiedzy o oferowanych przez Wnioskodawcę usługach - jak wskazano bowiem powyżej, działalność Wnioskodawcy polega przede wszystkim na promowaniu motosportu, a realizowana jest ona w szczególności poprzez: uczestnictwo w imprezach sportowych, oraz szkolenie kierowców. Uwzględniając nadto okoliczność, że w trakcie jazd testowych i zawodów osobami uprawnionymi do prowadzenia samochodów rajdowych będą kierowcy posiadający odpowiednie uprawnienia i umiejętności, uczestnictwo Fundacji w ww. wydarzeniach będzie stanowiło bezpośrednią formę promocji prowadzonej przez nią działalności, w tym w szczególności w zakresie nauki jazdy i szkolenia kierowców.

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia samochodów rajdowych znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, wydawanych na gruncie CIT i PIT (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 lutego 2016 r., Znak: ILPB1/4511-1-1477/15-4/AK, oraz z 30 września 2015 r., Znak:. ILPB3/4510-1-306/15-4/JG).

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w odniesieniu do motocykli, udostępnianych do wykorzystania na torach wyścigowych (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 14 listopada 2014 r., Znak:. ILPB4/423-416/14-3/DS),

Jednakże, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a -16m Ustawy CIT, w części ustalonej od wartości samochodu osobowego przewyższającej kwotę 150.000 zł.

W związku z powyższym, w celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie ww. ograniczenie kwotowe w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, należy przeanalizować, czy samochód rajdowy jest samochodem osobowym na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 4a pkt 9a Ustawy CIT, samochodem osobowym jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą (z wyjątkiem pojazdów samochodowych wprost wskazanych w tym przepisie).

Z kolei, w myśl art. 2 pkt 33 Kodeksu drogowego pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Stosownie zaś do art. 2 pkt 31 Kodeksu drogowego, pojazdem jest środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszyna lub urządzenie do tego przystosowane. Pojazdem silnikowym jest natomiast pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego (art. 2 pkt 32 Kodeksu drogowego). Z kolei, samochodem osobowym zgodnie z art. 2 pkt 40 Kodeksu drogowego jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Drogą w rozumieniu art. 2 ust. 1 Kodeksu drogowego jest wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt. Strefą ruchu w myśl art. 2 pkt 16a Kodeksu drogowego jest natomiast obszar obejmujący co najmniej jedną drogę wewnętrzną, na który wjazdy i wyjazdy oznaczone są odpowiednimi znakami drogowymi.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem uznania samochodu rajdowego za samochód osobowy na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy C1T jest spełnienie przesłanek pojazdu w rozumieniu Kodeksu drogowego. W tym celu, zgodnie z ww. definicją pojazdu, samochód rajdowy musi być przeznaczony do poruszania się po drodze.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, w trakcie rajdów samochód ma się poruszać po drogach ogólnie dostępnych, zamkniętych jedynie na czas zawodów lub jazd testowych/treningowych. Ponadto samochód rajdowy posiada tablice rejestracyjne oraz numer VIN (tzw. numer nadwozia). W związku z tym, należy uznać, że samochód rajdowy będzie przeznaczony do poruszania się po drodze, a zatem będzie mógł zostać uznany za „pojaz”, a także za „pojazd samochodowy” w rozumieniu Kodeksu drogowego (samochód rajdowy będzie pojazdem silnikowym, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h).

Biorąc także pod uwagę, że samochód rajdowy będzie mieć dopuszczalną masę całkowitą nieprzekraczającą 3,5 tony, a konstrukcyjnie przeznaczony będzie do przewozu mniej niż 9 osób, to spełni on przesłanki „samochodu osobowego” w rozumieniu Ustawy CIT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy będą zatem odpisy amortyzacyjne dokonywane od samochodów rajdowych w części ustalonej od wartości początkowej tych samochodów nieprzewyższającej kwoty 150 000 złotych (stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT).

Ad. 2

Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z poglądem utrwalonym w interpretacjach organów podatkowych (por. np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 kwietnia 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.16.2017.2.SG) oraz orzecznictwie sądów administracyjnych (por. np. wyrok NSA z 12 maja 2016 r., sygn. II FSK 837/14), wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz, jeżeli został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przy czym, przyjmuje się, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane (bezpośrednio lub pośrednio) z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie (lub zabezpieczenie albo zachowanie) źródła przychodów (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 stycznia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.455.2018.1.MM).

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na ubezpieczenie samochodów rajdowych spełniają ww. przesłanki, a zatem będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Jak bowiem wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, samochody rajdowe będą wykorzystywane wyłącznie do udziału w rajdach w celu promocji i reklamy Fundacji oraz do celów przeprowadzania jazd testowych.

Udział samochodów w rajdach będzie stanowił znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy, ponieważ Wnioskodawca prowadzi jako Fundacja działalność pożytku publicznego, której celem statutowym jest między innymi upowszechnianie kultury fizycznej i sportu, promowanie motosportu, popularyzowanie turystyki samochodowej i motorowej, nauka, edukacja, oświata i wychowanie, podnoszenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, kultura, sztuka, ochrona dóbr kultury, działalność wspomagająca ochronę i promocję zdrowia, a nadto Fundacja zgodnie ze statutem uprawniona jest do prowadzenia działalności gospodarczej m.in. w zakresie związanym ze sprzedażą hurtową i detaliczną samochodów osobowych, wynajmem i dzierżawą samochodów osobowych oraz z pozaszkolnymi formami edukacji z zakresu jazdy i pilotażu.

W związku z tym, wydatki ponoszone z tytułu ubezpieczenia samochodów rajdowych będą pozostawać w związku z prowadzoną przez Fundację działalnością gospodarczą i statutową. Brak wydatków z tytułu ubezpieczenia tych samochodów uniemożliwiłby bowiem Wnioskodawcy udział w zawodach rajdowych, a tym samym Fundacja nie mogłaby prowadzić promocji i reklamy na potrzeby swojej działalności gospodarczej i statutowej. Ponadto wydatki z tytułu ubezpieczenia samochodów będą miały na celu osiągnięcie (lub zabezpieczenie albo zachowanie) źródła przychodów Wnioskodawcy. Promocja i reklama Fundacji podczas zawodów rajdowych umożliwi bowiem Fundacji pozyskiwanie nowych kontrahentów (klientów), poprawę konkurencyjności oraz wizerunku na rynku (w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej).

Wskazać dodatkowo należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Aktywności podejmowane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do posiadanych samochodów rajdowych, w ocenie Wnioskodawcy, mieszczą się w zakresie pojęciowym reklamy jako działania podejmowanego w celu rozpowszechniania wiedzy o oferowanych przez Wnioskodawcę usługach - jak wskazano bowiem powyżej, działalność Wnioskodawcy polega przede wszystkim na promowaniu motosportu, a realizowana jest ona w szczególności poprzez uczestnictwo w imprezach sportowych, oraz szkolenie kierowców. Uwzględniając nadto okoliczność, że w trakcie jazd testowych i zawodów osobami uprawnionymi do prowadzenia samochodów rajdowych będą kierowcy posiadający odpowiednie uprawnienia i umiejętności, uczestnictwo Fundacji w ww. wydarzeniach będzie stanowiło bezpośrednią formę promocji prowadzonej przez nią działalności, w tym w szczególności w zakresie nauki jazdy i szkolenia kierowców.

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenie samochodów rajdowych znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, wydawanych na gruncie CIT i PIT (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 lutego 2016 r., Znak: ILPB1/4511-1-1477/15-4/AK, oraz z 30 września 2015 r., Znak: ILPB3/4510-1-306/15-4/JG).

Jednakże, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 Ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150.000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

W związku z powyższym, w celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie ww. ograniczenie kwotowe w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenie samochodu rajdowego, należy przeanalizować, czy samochód rajdowy jest samochodem osobowym na gruncie art. 16 ust. 1 pkt 49 Ustawy CIT. Zgodnie ze szczegółowym uzasadnieniem tego zagadnienia zawartym w uzasadnieniu odpowiedzi na pytanie nr 2 (winno być nr 1) samochód rajdowy będzie samochodem osobowym w rozumieniu Ustawy CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodów będą dla niego składki na ubezpieczenie samochodów rajdowych do wysokości wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 49 Ustawy CIT, tj. w wysokości nieprzekraczającej ich części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostawać będzie do wartości samochodu rajdowego przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Ad. 3

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z poglądem utrwalonym w interpretacjach organów podatkowych (por. np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 kwietnia 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.16.2017.2.SG) oraz orzecznictwie sądów administracyjnych (por. np. wyrok NSA z 12 maja 2016 r., sygn. II FSK 837/14), wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz, jeżeli został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Przy czym, przyjmuje się, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane (bezpośrednio lub pośrednio) z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie (lub zabezpieczenie albo zachowanie) źródła przychodów (m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 stycznia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.455.2018.1.MM).

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na eksploatację/używanie samochodów rajdowych spełniają ww. przesłanki, a zatem będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Jak bowiem wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, samochody rajdowe będą wykorzystywane wyłącznie do udziału w rajdach w celu promocji i reklamy Fundacji (na samochodzie tym znajdować się będzie reklama Wnioskodawcy z logiem Wnioskodawcy) oraz w celach wykonywania jazd testowych przed rajdami.

Udział samochodów w rajdach będzie stanowił znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy, ponieważ Wnioskodawca prowadzi jako Fundacja działalność pożytku publicznego, której celem statutowym jest między innymi upowszechnianie kultury fizycznej i sportu, promowanie motosportu, popularyzowanie turystyki samochodowej i motorowej, nauka, edukacja, oświata i wychowanie, podnoszenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, kultura, sztuka, ochrona dóbr kultury, działalność wspomagająca ochronę i promocję zdrowia, a nadto Fundacja zgodnie ze statutem uprawniona jest do prowadzenia działalności gospodarczej m.in. w zakresie związanym z sprzedażą hurtową i detaliczną samochodów osobowych, wynajem i dzierżawą samochodów osobowych oraz z pozaszkolnymi formami edukacji z zakresu jazdy i pilotażu.

W związku z tym samochody rajdowe nie są wykorzystywane w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą i statutową Wnioskodawcy, a wydatki ponoszone na eksploatację/używanie samochodów rajdowych będą pozostawać w związku z prowadzoną przez Fundację tą działalnością. Brak wydatków z tytułu eksploatacji/używania tych samochodów uniemożliwiłby bowiem Fundacji udział w zawodach rajdowych, a tym samym Wnioskodawca nie mógłby prowadzić za pomocą tych samochodów rajdowych promocji i reklamy na potrzeby swojej działalności gospodarczej. Ponadto wydatki na eksploatację/używanie samochodów mają na celu osiągnięcie przychodów przez Fundację. Promocja i reklama Fundacji podczas zawodów rajdowych umożliwia jej bowiem pozyskiwanie nowych kontrahentów (klientów), poprawę konkurencyjności oraz wizerunku na rynku (w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej).

W ocenie Wnioskodawcy do wydatków związanych z używaniem samochodów rajdowych nie znajdzie zastosowanie ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 Ustawy CIT, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów nie jest 25% poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Jak bowiem wynika z opisu stanu faktycznego samochody rajdowe będą wykorzystywane wyłącznie jako narzędzie promocji i reklamy Wnioskodawcy podczas rajdów, a Wnioskodawca ustalił zasady wykluczające użycie samochodów rajdowych do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W tym celu w ramach Fundacji został wprowadzony Regulamin, terminarz oraz zawierane są umowy z pracownikami. Zgodnie z ich treścią pojazdy rajdowe nie mogą być wykorzystywane do celów innych niż rajdy lub jazdy testowe przed rajdami. Dodatkowo Fundacja zapewnia również nadzór nad ustalonym sposobem wykorzystania pojazdów rajdowych tylko do wskazanych w ww. dokumentach celów.

Stosownie do art. 16 ust. 5f Ustawy CIT w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca będzie prowadzić dla każdego samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu na potrzeby VAT, a zatem na gruncie art. 16 ust. 5f Ustawy CIT nie można uznać, że samochody rajdowe będą wykorzystywane również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy wydatki związane z używaniem samochodu rajdowego będą stanowiły dla Wnioskodawcy w całości koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
musi być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
musi zostać właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 4a pkt 9a ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
- klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
- z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
- agregat elektryczny/spawalniczy,
- do prac wiertniczych,
- koparka, koparko-spycharka,
- ładowarka,
- podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
- żuraw samochodowy,
pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest fundacją prowadzącą działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych. Do celów statutowych Fundacji należy promowanie sportu oraz kultury sportu, w szczególności motosportu, propagowanie kultury fizycznej i sportu, działalność charytatywna polegająca na wspomaganiu młodzieży i osób wykluczonych, prowadzenie działalności oświatowej, polegającej w szczególności na kształceniu osób uzdolnionych sportowo, pomoc osobom w trudnej sytuacji życiowej, ochrona zdrowia i pomoc społeczna, działalność edukacyjna, w tym fundowanie stypendiów oraz studiów. Fundacja realizuje swoje cele poprzez: organizowanie zajęć sportowych oraz obozów sportowych, organizowanie i prowadzenie kursów, szkoleń i warsztatów sportowych, działalność edukacyjną, udostępnianie zgromadzonych zbiorów i kolekcji pojazdów samochodowych, sponsorowanie i promocję imprez i wydarzeń sportowych, fundowanie stypendiów i studiów dla młodzieży i osób wykluczonych, współpracę z władzami samorządowymi, rządowymi i organizacjami pozarządowymi w zakresie wymienionym w celach działania Fundacji, finansowanie działań i projektów związanych z działalnością pożytku publicznego. Fundacja zgodnie ze statutem uprawniona jest do prowadzenia działalności gospodarczej, m.in. w zakresie związanym z sprzedażą hurtową i detaliczną samochodów osobowych, wynajmem i dzierżawą samochodów osobowych oraz z pozaszkolnymi formami edukacji z zakresu jazdy i pilotażu. Fundacja posiada status czynnego podatnika VAT. Wnioskodawca aktualnie jest właścicielem floty samochodów, które wykorzystuje do celów prowadzenia swojej działalności statutowej oraz do celów prowadzenia działalności gospodarczej. We flocie Wnioskodawcy znajdują się również samochody rajdowe. Samochody rajdowe są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w celu udziału w organizowanych zawodach sportowych (rajdach). Zawody te orgaznizowane są przez podmioty inne niż Wnioskodawca, w przyszłości zawody takie mogą być również organizowane/współorganizowane przez Fundację. Rajdy odbywają się na trasach (drogach) ogólnie dostępnych, lecz zamkniętych na czas zawodów. Samochody są również wykorzystywane do celów przeprowadzenia jazd testowych lub zajęć treningowych przed odbywającymi się rajdami. Jazdy testowe zawsze odbywają się w wyznaczonych do tego miejscach, po wyznaczonych specjalnie trasach. Ww. samochody rajdowe stanowią narzędzie promocji (reklamy) Wnioskodawcy (na samochodach znajdują się reklamy Wnioskodawcy z logiem Wnioskodawcy oraz innych podmiotów, z którymi Fundacja jest powiązana). Udział samochodów stanowi znaczne wsparcie marketingowo-promocyjne dla Wnioskodawcy. Natomiast wykorzystanie samochodów rajdowych do jazd testowych i zajęć treningowych służy ich przygotowaniu do rajdów. Wnioskodawca posiada licencję sponsorską zatwierdzoną przez Polski Związek Motorowy, co podkreśla wykorzystywanie samochodów rajdowych w celach promocji i reklamy Wnioskodawcy. Samochody rajdowe posiadają tablice rejestracyjne oraz numer VIN (tzw. numer nadwozia). Na miejsca rajdów oraz jazd testowych samochody te transportowane są na lawecie. Dopuszczalna masa całkowita samochodu rajdowego nie będzie przekraczać 3,5 tony, a konstrukcyjnie przeznaczony będzie on do przewozu mniej niż 9 osób. Każdy samochód rajdowy jest wyposażony w klatkę bezpieczeństwa. Każdy samochód umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h oraz posiada świadectwo homologacji dla klatki bezpieczeństwa oraz dla zbiornika paliwa, które potwierdzają bezpieczeństwo konstrukcyjne tych elementów pozwalające na ich użycie w warunkach rajdowych. Ponadto samochody posiadają „książkę samochodu sportowego” wydawana przez Polski Związek Motorowy. Wnioskodawca planuje ustalić zasady wykluczające użycie samochodu rajdowego do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą/statutową Wnioskodawcy. W tym celu w ramach Fundacji zostanie wprowadzony regulamin wykorzystywania pojazdów rajdowych. Zastrzeżona w nim zostanie możliwość kontrolowania sposobu wykorzystania przekazanych pojazdów oraz odpowiedzialność pracowników za naruszenie ww. postanowień Regulaminu. Oprócz Regulaminu, Wnioskodawca zamierza również prowadzić terminarz rajdów oraz jazd testowych/zajęć treningowych, który będzie co miesiąc uzupełniany i aktualizowany. Dzięki terminarzowi Wnioskodawca będzie w stanie w każdym momencie ustalić, gdzie samochód się znajduje i w jakim celu jest wykorzystywany. Wnioskodawca rozważa również zainstalowanie w samochodach systemu GPS, umożlwiającego stałe monitorowanie ruchu pojazdu. W czasie, gdy samochody nie są wykorzystywane podczas rajdów lub jazd testowych, znajdują się one każdorazowo w garażach przeznaczonych do ich przechowywania, które są własnością lub są wynajmowane przez zewnętrzna firmę, zajmująca się tylko i wyłącznie naprawami, budowaniem i bieżącą obsługą samochodów rajdowych. Ponadto Wnioskodawca będzie prowadzić dla każdego samochodu rajdowego ewidencję przebiegu pojazdu, która będzie przygotowana w zgodzie z wymogami wynikającymi z art. 86a ust. 7 Ustawy VAT. W odniesieniu do niektórych z przedmiotowych samochodów rajdowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w ostatnim czasie została już złożona informacja o tych pojazdach (VAT-26), w odniesieniu do pozostałych zostanie ona złożona w najbliższym czasie. Każdy samochód rajdowy stanowi środek trwały Wnioskodawcy i jest ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Samochody rajdowe nie będą pojazdami elektrycznymi w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od samochodów rajdowych oraz wydatków związanych z ich ubezpieczeniem i użytkowaniem.

W tym miejscu zauważyć należy, że wydatki związane z zakupem samochodów rajdowych, które Wnioskodawca ma zamiar zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne determinują następnie możliwość zaliczenia wydatków związanych z ich ubezpieczeniem i eksploatacją do kosztów podatkowych. Bowiem jedynie gdy zakup samochodów rajdowych został poniesiony w celu zyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów to wydatki bezpośrednio związane z ich użytkowaniem i ubezpieczeniem będą mogły stanowić koszty podatkowe, jako poniesione również w tym celu.

Odnosząc zatem, powyższe przepisy do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od samochodów rajdowych ponoszone przez Fundację, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów bowiem pozostają one bez wpływu na uzyskanie przychodów. Tym samym, również wydatki związane z ubezpieczeniem i użytkowaniem ww. samochodów rajdowych jako nierozerwalnie związane z wydatkami, które nie mogą zostać uznane za koszt podatkowy należy wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów.

Jak wskazano powyżej aby wydatek uzyskał status kosztu uzyskania przychodów istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt podatkowy, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi on być widoczny. Zauważyć należy, że jak wskazano we wniosku samochody rajdowe Wnioskodawca wykorzystuje wyłącznie (…) do celów ich udziału w organizowanych rajdach oraz przeprowadzenia jazd testowych/zajęć treningowych przed zawodami sportowymi, które mają na celu promocję i reklamę Wnioskodawcy bowiem na samochodzie znajdować się będzie reklama z logiem Wnioskodawcy. Tym samym - zdaniem Wnioskodawcy – samochody rajdowe będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Fundację działalnością statutową i gospodarczą, która jest związana z szeroko pojęta motoryzacją. Wyjaśnić należy, że ww. sposób wykorzystania samochodów rajdowych, który – zdaniem Wnioskodawcy - winien przyczynić się do zwiększenia przychodu Fundacji w istocie nie spełnia wymogów określonych w art. 15 ustawy o CIT (osiągnięcie przychodu jest tutaj zdarzeniem przyszłym, niepewnym, zbyt odległym i warunkowym). Nie jest to również wydatek na zachowanie, czy też zabezpieczenie źródła przychodów. Z przedmiotowego wniosku nie wynika, aby brak zakupu ww. samochodów rajdowych spowodowało utratę przez Wnioskodawcę przychodów, czy też samo zagrożenie tą utratą. Tut. Organ nie kwestionuje przy tym sensu ekonomicznego wydatku, czy też racjonalności podejmowanych przez fundację decyzji gospodarczych i ich efektywności, lecz ocenia czy konkretny wydatek został poniesiony w związku dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła). Powyższe nie oznacza zatem, że zanegowana została racjonalność działania Wnioskodawcy i wybór określonego sposobu prowadzenia działalności. Niemniej jednak nie wszystkie wydatki związane z działalnością – nawet te uzasadnione ekonomicznie – stanowią koszty podatkowe. Takiego bowiem rozwiązania nie przewiduje katalog kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, zawarty w ustawie o CIT.

Zauważyć również należy, że, rajdy w których uczestniczy Wnioskodawca są organizowane przez różne podmioty (dopiero w ewentualnej przyszłości organizatorem/współorganizatorem może być również Wnioskodawca), zatem nie są one skierowane do potencjalnych klientów/ kontrahentów Wnioskodawcy (zainteresowanych zakupem samochodu osobowego, nauką jazdy), a raczej do ograniczonego grona osób zainteresowanych sportem związanym z rajdami samochodowymi. Ponadto, z przedmiotowego wniosku nie wynika, iż Wnioskodawca może mieć jakikolwiek wpływ na grono kibiców wyścigu rajdowego (wśród których mogliby znaleźć się potencjalni klienci Wnioskodawcy). Wobec powyższego ww. wydatki nie mogą zostać uznane za poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Niezależnie od powyższego dodatkowo w kontekście możliwości zaliczenia ww. wydatków dot. zakupu samochodów rajdowych, a następnie ich ubezpieczenia i użytkowania do kosztów podatkowych wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie może znaleźć również zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej zmierzające do stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy także kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na zakup samochodów rajdowych oraz ich ubezpieczenie i użytkowanie, konieczne jest zbadanie, czy udział w organizowanych przez inne podmioty rajdach samochodowych będzie miało na celu kształtować popyt na produkty i usługi Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć będzie przede wszystkim wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Wnioskodawcy. Wbrew stanowisku Wnioskodawcy w niniejszej sprawie nie można przyjąć, że samo zamieszczenie logo firmy i uczestnictwo tak oznaczonym samochodem rajdowym w rajdach samochodowych, jest działaniem o charakterze reklamowo-promocyjnym, czy marketingowym. Takie działanie, w ocenie Organu, nie mieści się w zakresie pojęciowym reklamy jako działania podejmowanego w celu rozpowszechniania wiedzy o oferowanych przez Wnioskodawcę produktach i usługach. Zauważyć bowiem należy, że celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie określonego wizerunku podatnika i jego działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z klientami/kontrahentami. Właściwy bowiem wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów i usług. Świadome kształtowanie właściwego wizerunku ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o podatniku, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy rozpatrywać zasadność ich poniesienia przez pryzmat ich celu. Jeśli bowiem wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest w istocie wykreowanie wizerunku podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Jak wynika ze stanowiska Wnioskodawcy promocja i reklama Fundacji podczas zawodów rajdowych umożliwi (…) Fundacji pozyskanie nowych kontrahentów (klientów), poprawę konkurencyjności oraz wizerunku na rynku (w obszarze prowadzonej działalności gospodarczej) – tym samym zdaniem Organu oczywistym celem działań Wnioskodawcy jest stworzenie określonego wizerunku na zewnątrz w zakresie ograniczonego grona osób zainteresowanego rajdami samochodowymi.

Reasumując, stwierdzić należy, że wydatki związane z zakupem, ubezpieczeniem i użytkowaniem samochodów rajdowych, nie mogą być uznane za podejmowane w celach uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Nie są to również wydatki ponoszone na reklamę i promocję Wnioskodawcy. Zatem ww. wydatki nie stanowią kosztów podatkowych w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od samochodu rajdowego oraz wydatków związanych z jego ubezpieczeniem i użytkowaniem uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, że skoro tut. Organ wywiódł, iż przedmiotowe wydatki nie mają związku z uzyskaniem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów, to tym samym nie odniósł się do szczegółowego stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego ograniczeń w zaliczaniu do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych (art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT), składek na ubezpieczenie (art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT) oraz kosztów użytkowania/eksploatacji (art. 16 ust. 1 pkt 51, art. 16 ust. 5f ustawy o CIT) ww. samochodów rajdowych, bowiem jak wskazano powyżej wydatki te nie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami zatem, w całości nie mogą stanowić kosztów podatkowych w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Końcowo zastrzec należy, że dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości rozliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnosząc się z kolei do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonymi w określonym stanie faktycznym. Z uwagi na powyższe powołane interpretacje indywidualne nie są wiążące dla tut. Organu, tym bardziej, że zostały one wydane na gruncie odmiennych, niż będący przedmiotem złożonego wniosku stanów faktycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych. Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego….., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin