INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 20 lipca 2011 r.) uzupełnionym w dniu 21 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów i prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2011 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 21 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów i prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, jest spółką zależną od Spółki A. Udział pośredni spółki A w kapitale Spółki wynosi 100%. Spółka A posiada również 100% udziałów w swojej spółce zależnej (dalej: „spółka B”). Wszystkie wymienione podmioty - Spółka, spółka A oraz spółka B posiadają siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Planowane jest przeprowadzenie transakcji, w ramach której spółka A wniesie aportem do Spółki posiadane przez siebie udziały w spółce B. W zamian Spółka wyda spółce A własne udziały. W wyniku planowanej transakcji Spółka stanie się 100% udziałowcem spółki B, uzyskując dzięki temu bezwzględną większość praw głosu w spółce B. Spółka zamierza dokonać sprzedaży udziałów spółki B, które nabędzie w ramach opisanej powyżej transakcji. Wydatki związane ze sprzedażą udziałów mają na celu uzyskanie kapitału potrzebnego do prowadzenia działalności Spółki. Spółka nie świadczy i nie będzie świadczyła na rzecz spółki B żadnych usług (w tym usług związanych z zarządzaniem, administrowaniem, prowadzeniem polityki handlowej). W uzupełnieniu Spółka wskazała, że w Krajowym Rejestrze Sądowym w przedmiocie działalności Spółki nie jest wymieniona działalność, polegająca na sprzedaży udziałów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż 100% udziałów Spółki B podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Czy Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych ze sprzedażą udziałów Spółki B...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przez Spółkę 100% udziałów w spółce B będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do wykazania przedmiotowej sprzedaży dla potrzeb podatku od towarów i usług. Powołując art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 ustawy, Spółka wskazuje, że odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. W związku z tym, o opodatkowaniu decyduje czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze. Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przywołując z kolei art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, Spółka podnosi, że przepis ten ma charakter podmiotowy, odnosi się bowiem do podmiotów prowadzących tą działalność. W związku z powyższym nie każda czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem, będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samej sprzedaży udziałów nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym, nie podlega opodatkowaniu. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE samo nabywanie, posiadanie i sama sprzedaż akcji nie stanowią same w sobie działalności gospodarczej w rozumieniu VI Dyrektywy (w szczególności wyroki: z dnia 29 października 2009 r. w sprawie C-29/08 Skatteverket przeciwko AB SKF, pkt 28; z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 EDM, pkt 59; z dnia 8 lutego 2007 r. w sprawie C-435/05 lnvestrand, Zb.Orz. s. 1-1315, pkt 25 i przytoczone tam orzecznictwo. W odniesieniu do zbycia udziałów należy zwrócić uwagę na wyrok w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimiento Mineiro (EDM) przeciwko Fazenda Publica. Z powyższego wyroku wynika, iż istnieje rozróżnienie pomiędzy aktywnością zwykłego zbycia udziałów prywatnego inwestora, a działaniem podmiotu, którego działalnością gospodarczą jest sprzedaż udziałów. W pierwszym przypadku zwykła transakcja zbycia udziałów nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe stanowisko jest również prezentowane w interpretacjach wydanych przez Ministra Finansów (np. z dnia 28 listopada 2008 r. znak ILPP2/443-812/08-2/JK, z dnia 31 lipca 2009 r. znak IPPP2/443-592/09-2/SAP oraz z dnia 28 kwietnia 2010 r. znak IBPP1/443-103/10/EA).

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego Spółka stoi na stanowisku, iż czynność sprzedaży udziałów Spółki nie stanowi działalności gospodarczej, ze względu na fakt, iż Spółka nie będzie świadczyła na rzecz spółki B usług o charakterze administracyjnym, księgowym i handlowym. Z wyżej wymienionych powodów zdaniem Spółki sprzedaż 100% udziałów spółki B będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ponadto przywołując art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka zauważa, że ustawa nie definiuje jakie transakcje objęte są zakresem przedmiotowym pojęcia „zbycie przedsiębiorstwa”. W celu ustalenia, czy dokonywana przez Spółkę transakcja sprzedaży udziałów spółki B mieści się w zakresie przedmiotowym pojęcia „zbycie przedsiębiorstwa” należy dokonać wykładni zarówno pojęcia „zbycie” jak i pojęcia „przedsiębiorstwa” w rozumieniu przepisów ww. ustawy T. Z uwagi na brak ustawowej definicji pojęcia „zbycie” należy posłużyć się potocznym znaczeniem tego słowa. Potoczne znaczenie tego pojęcia wskazane w „Popularnym słowniku języka polskiego” (Popularny słownik języka polskiego” pod. red. naukową prof. Bogusława Dunaja, Wilga, Warszawa 2002 r.) jest następujące, cyt.: „zbycie odstąpienie komuś rzeczy lub praw; sprzedaż”. Pojęcie „zbycie” w rozumieniu przepisu art. 6 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług, oznacza w ocenie Spółki, czynność, w wyniku której nastąpi przeniesienie na nabywcę praw do dysponowania określonymi składnikami majątkowymi w takim samym zakresie jaki przysługuje właścicielowi. Uprawnienie nabywcy wynikające z nabycia praw majątkowych w postaci 100% udziałów potwierdza, iż przysługują mu wszystkie prawa właściciela określone w art. 140 ustawy z dnia z 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), co oznacza dalej spełnienie przesłanki z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czyli prawa do rozporządzania majątkiem spółki jak właściciel. W opinii Spółki zakres praw przysługujących nabywcy udziałów dotyczy wszystkich składników majątku składających się na pojęcie przedsiębiorstwa. Zgodnie z art. 551 K.c. przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Nabycie 100% udziałów w spółce z o.o. skutkuje prawem do korzystania, rozporządzania i pobierania pożytków w stosunku do wszystkich składników majątku spółki. Jako, że nabycie wszystkich udziałów spółki z o.o. skutkuje nabyciem praw do wszystkich składników majątku spółki, transakcja ta spełnia definicję przedsiębiorstwa wskazaną w przepisie art. 551 K.c.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki sprzedaż 100% udziałów w spółce z o.o. stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka wskazuje również, iż stanowisko, że zbycie udziałów należy traktować jako zbycie całości lub części przedsiębiorstwa, potwierdził również Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-29/08 Skatteverket przeciwko AB SKF wyrok z dnia 29 października 2009 r. W ocenie Spółki wyroki Trybunału, w odróżnieniu od wyroków sądów krajowych, mają charakter oficjalnych interpretacji przepisów prawa europejskiego i organy podatkowe oraz sądy są zobowiązane wykładać przepisy krajowe zgodnie z tymi wyrokami.

Biorąc pod uwagę, że polski ustawodawca skorzystał z możliwości wyłączenia przekazania całości przedsiębiorstwa zapisując w ustawie o podatku od towarów i usług art. 6 pkt 1, powyższy wyrok Trybunału znajdzie zastosowanie w przypadku przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego. Ponadto stanowisko, iż zbycie udziałów należy traktować jako zbycie przedsiębiorstwa potwierdził również Minister Finansów w indywidualnej interpretacji z dnia 29 września 2009 r. znak IPPP2/443-773/09-2/BM.

Reasumując Spółka zauważa, że w świetle powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów Kodeksu cywilnego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE i interpretacji Ministra Finansów:

• sprzedaż udziałów spółki B podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż:

- sprzedaż udziałów nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem,

- sprzedaż 100% udziałów stanowi zbycie przedsiębiorstwa i jako takie podlega wyłączeniu z opodatkowania,

• Spółka nie jest zobowiązana do wykazania przedmiotowej transakcji dla potrzeb podatku VAT.

Ponadto zdaniem Spółki, będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych ze sprzedażą 100% udziałów spółki B.

Powołując art. 86 ustawy, Spółka wskazuje, że wydatki związane ze sprzedażą udziałów mają na celu uzyskanie kapitału potrzebnego do prowadzenia działalności Spółki. Jako, że kapitał ten zostanie wykorzystany do prowadzenia działalności opodatkowanej, istnieje pośredni związek pomiędzy tymi wydatkami, a prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną. Co do zasady Spółka prowadzi działalność opodatkowaną wg 23% stawki podatku. A zatem z uwagi na to, że wydatki poniesione na zakup usług niezbędnych dla zbycia udziałów pozostają w pośrednim związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną, Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE w powołanej powyżej sprawie C-29/08. W orzeczeniu tym ETS wskazał: „Chociaż prawdą jest, jak podnoszą to słusznie Skatteverket oraz rządy szwedzki, niemiecki i rząd Zjednoczonego Królestwa, że zwolnione z podatku VAT zbycie udziałów nie rodzi prawa do odliczenia, to jednak wykładnia ta narzuca się jedynie wtedy, gdy w postępowaniu przed sądem krajowym stwierdzi się bezpośredni i ścisły związek między nabytymi usługami powodującymi naliczenie podatku a zwolnionym zeń zbyciem udziałów objętym podatkiem należnym. Jeżeli natomiast brak jest takiego związku, a koszt transakcji powodujących naliczenie podatku włączony jest w cenę produktów SKF, powinno się dopuścić możliwość odliczenia podatku VAT od usług powodujących naliczenie podatku.

Należy wreszcie przypomnieć, że prawo do odliczenia powstaje względem podatku VAT naliczonego od świadczeń dokonanych w ramach transakcji finansowych, jeżeli kapitał tak pozyskany został przyporządkowany celom działalności gospodarczej zainteresowanego. Ponadto wydatki związane ze świadczeniami powodującymi naliczenie podatku mają bezpośredni i ścisły związek z działalnością gospodarczą podatnika w wypadku, gdy można je przypisać wyłącznie do działalności gospodarczej wykonywanej na późniejszym etapie obrotu, a więc stanowią one jedynie elementy cenotwórcze transakcji objętych tą działalnością (zob. wyrok w sprawie Securenta, pkt 28,29)”.

Podobnie, w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz wyrok z dnia 26 maja 2005 r., Trybunał potwierdził, iż podatnikom przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego przy wydatkach na emisję akcji, która to czynność, podobnie jak sprzedaż przedsiębiorstwa, pozostaje poza zakresem VAT. Analogiczne stanowisko zostało również zaprezentowane w orzeczeniu dotyczącym sprawy C-435/05 lnvestrand BV przeciwko Staatssecretaris van Financien (wyrok z dnia 8 lutego 2007 r.).

Opierając się na powołanych powyżej orzeczeniach, prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z emisją akcji zostało potwierdzone m.in. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 14 marca 2007 r., sygn. akt I SA/Lu 70/07 oraz w interpretacjach indywidualnych, przykładowo z dnia 27 października 2006 r. znak PPII443/781/2006/PK.

W ocenie zatem Spółki, w świetle powołanych powyżej przepisów, orzecznictwa Trybunału, jak również polskich sądów administracyjnych należy uznać, iż:

• związek pomiędzy nabyciem towarów lub usług, a dokonywaną przez podatnika sprzedażą opodatkowaną może mieć charakter zarówno bezpośredni jak i pośredni,
• wydatki poniesione na zakup usług niezbędnych dla zbycia udziałów pozostają w pośrednim związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną VAT,
• w konsekwencji, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą udziałów spółki B.

Reasumując, Spółka podnosi, że sprzedaż udziałów spółki B nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Spółka nie jest zobowiązana do wykazania tej transakcji dla potrzeb tego podatku. Ponadto Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług związanych ze sprzedażą udziałów na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.Dz. U. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tak więc, nie każda czynność dokonana przez podmiot, mający status podatnika będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. Zatem, za działalność rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, należy uznać tylko tę działalność, którą można zidentyfikować i zaliczyć do zawodowej płaszczyzny jednostki.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność polegającą na posiadaniu i sprzedaży własnych akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że co do zasady, powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej, a zatem podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem. Od tej zasady orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Dotyczy to sytuacji gdy:

1. posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której udziały posiada,
2. sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,
3. posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, iż akcja to instrument finansowy (papier wartościowy) reprezentujący częściowy udział jego właściciela w kapitale spółki. Akcjonariusz, czyli właściciel akcji, ma ustalone prawa i obowiązki. Najważniejszym prawem akcjonariusza jest prawo do udziału w zyskach spółki kapitałowej.

Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto, w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia lub sprzedaży akcji, czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia, czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

Z opisu sprawy wynika, iż w ramach trzech podmiotów będących czynnymi podatnikami VAT, w tym Spółki (Wnioskodawcy), planowane jest przeprowadzenie transakcji w wyniku której spółka A wniesie aportem do Spółki posiadane udziały w spółce B, w zamian za co Spółka wyda spółce A własne udziały. Spółka stanie się 100% udziałowcem spółki B. Następnie Spółka zamierza dokonać zbycia uprzednio nabytych udziałów w spółce B. Spółka nie świadczy i nie będzie świadczyła na rzecz spółki B żadnych usług, w tym usług związanych z zarządzaniem, administrowaniem, prowadzeniem polityki handlowej. Spółka nie prowadzi działalności polegającej na sprzedaży udziałów. Wydatki związane ze sprzedażą udziałów spółki B mają na celu uzyskanie kapitału potrzebnego do prowadzenia działalności Spółki, która podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, a Spółka jak wskazano we wniosku nie świadczy na rzecz spółki B żadnych usług, to czynność samej sprzedaży udziałów nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym Spółka nie jest zobowiązana do wykazania przedmiotowej transakcji dla potrzeb podatku od towarów i usług.

W złożonym wniosku Spółka wnosi także zapytanie dotyczące prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych w związku ze zbyciem udziałów spółki B.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że w myśl generalnej zasady, wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym czynnym podatnikom podatku od towarów i usług, jeżeli nabyte towary i usługi służą czynnościom opodatkowanym, tzn. czynnościom, które generują podatek należny. Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Cytowany powyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdza jednoznacznie, że prawo do odliczenia przysługuje w tym zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Nie przysługuje ono zatem w zakresie wykonywania czynności niepodlegających w ogóle podatkowi.

Istnienie bezpośredniego związku między nabywanymi towarami i usługami a transakcjami opodatkowanymi podatnika jest traktowane jako niezbędny wymóg powstania prawa do odliczenia podatku również w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.).

Dodać należy, że czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte regulacją ustawy o podatku od towarów i usług. W rezultacie odliczanie podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami stanowiłoby nieuprawnione rozszerzenie zakresu stosowania ustawy na sferę, której ta ustawa w ogóle nie dotyczy.

Ponadto dokonanie odliczenia w innym zakresie byłoby sprzeczne z zasadą neutralności podatku od towarów i usług i naruszałoby podstawowy mechanizm działania tego podatku, bowiem w odniesieniu do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem, do których nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle powyższego, wskazać należy, że w odniesieniu do wydatków ponoszonych w związku ze sprzedażą udziałów spółki B, Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.