Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPB4/4511-349/16-5/MST
z 26 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) oraz zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2019 r., sygn. akt II FSK 1531/17 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2016 r. (data wpływu 15 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego i obowiązku wystawienia informacji PIT-8C – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego i obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 8 lipca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak ITPB4/4511-349/16/AW, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego i obowiązku wystawienia informacji PIT-8C wskazując, że zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do wypłat odszkodowań osobom fizycznym posiadającym gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym z tytułu rekultywacji gruntu oraz szkód powstałych w uprawach rolnych oraz drzewostanie w wyniku prowadzenia na tych gruntach, przez podmiot uprawniony, inwestycji innej niż budowa. Jednocześnie stwierdzono, że takie odszkodowanie stanowi przychód, który należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy oraz, że Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia z tego tytułu informacji PIT-8C.

Wnioskodawca na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego pismem z 26 lipca 2016 r. wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 8 września 2016 r., znak ITPB4/4511-1-106/16-1/AW stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 20 września 2016 r. Wnioskodawca złożył skargę na interpretację przepisów prawa podatkowego z 8 lipca 2016 r., znak ITPB4/4511-349/16/AW.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, wyrokiem z 8 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Gd 1346/16 oddalił skargę na interpretację indywidualną.

Od ww. wyroku pełnomocnik Strony złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 14 maja 2019 r., sygn. akt II FSK 1531/17 uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego i obowiązku wystawienia informacji PIT-8C wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

X. z siedzibą w Y. (dalej Spółka, Wnioskodawca) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się robotami budowlanymi związanymi głównie z budową urządzeń infrastruktury technicznej, w szczególności elektrycznych linii dystrybucyjnych i przesyłowych.

W następstwie realizowanych przez Spółkę przedsięwzięć dochodzi do przebudowy (pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią) istniejących przewodów lub urządzeń elektrycznych, w wyniku czego zastępowane one są zupełnie nowymi, często o całkowicie innych parametrach technicznych i użytkowych. W ramach przebudowy dochodzi do dwóch różnych przypadków:

1. zmianie ulega lokalizacja stanowisk słupowych, która polega na przesunięciu ich wzdłuż osi linii przy jednoczesnym braku zmiany długości linii, czyli parametru charakterystycznego obiektu liniowego,
2. stanowiska słupowe zostają przebudowane w dotychczasowej lokalizacji przy jednoczesnym braku zmiany długości linii, czyli parametru charakterystycznego obiektu liniowego.

Po zakończeniu przebudowy konieczne jest uporządkowanie terenu budowy oraz, jeśli to możliwe, przywrócenie stanu poprzedniego całości terenu użytkowanego na potrzeby budowy, a niezajętego przez ww. przewody lub urządzenia (także terenu pod przewodami linii napowietrznych lub nad przewodami linii kablowych). Jednakże przywrócenie stanu poprzedniego jest często albo niemożliwe albo zbyt uciążliwe dla Wnioskodawcy jako wykonawcy budowy, chociażby z uwagi na brak odpowiedniego sprzętu pozwalającego na zaoranie gruntów lub niemożność przywrócenia stanu upraw lub drzewostanu sprzed momentu rozpoczęcia robót budowlanych. Dlatego też po wybudowaniu (pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią) przewodów lub urządzeń elektrycznych inwentaryzacji podlegają szkody powstałe w uprawach lub drzewostanie, a także podlega ocenie stan gruntów pozostawiony po zakończeniu robót budowlanych.

Na tej podstawie Wnioskodawca (działając w ramach umowy z inwestorem – właścicielem danych przewodów i urządzeń, będącym zwykle operatorem systemu dystrybucyjnego albo operatorem systemu przesyłowego) każdorazowo stara się doprowadzić do ugodowego załatwienia sprawy i zwykle na podstawie umowy z posiadaczem gruntu (w ostateczności na podstawie ugody sądowej lub wyroku sądowego) wypłaca odpowiednie odszkodowania za szkody w uprawach i drzewostanie oraz w uzasadnionych przypadkach wypłaca również odszkodowanie z tytułu rekultywacji gruntów. W ten sposób Wnioskodawca jedynie wyrównuje posiadaczom gruntów straty przez nich poniesione w związku z przebudową urządzeń infrastruktury technicznej na gruntach będących w ich posiadaniu, wykonywaną zwykle w ramach inwestycji celu publicznego, a zatem inwestycji, które w określonych przypadkach mogą zostać posadowione na gruntach prywatnych również bez zgody ich posiadaczy – w drodze odpowiedniego wywłaszczenia art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wypłata posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, odszkodowania z tytułu rekultywacji gruntów lub odszkodowania z tytułu szkód powstałych w uprawach rolnych lub drzewostanie w wyniku prowadzenia na tych gruntach inwestycji dotyczących przebudowy urządzeń infrastruktury technicznej, bez względu na to czy dochodzi do zmiany lokalizacji stanowiska słupowego korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłata posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego odszkodowania z tytułu rekultywacji gruntów lub odszkodowania z tytułu szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie w zaprezentowanym stanie faktycznym korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. b) i c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są odszkodowania wypłacone, na podstawie wyroków sądowych i zawartych umów (ugód) posiadaczom gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, z tytułu szkód powstałych w uprawach rolnych i drzewostanie oraz rekultywacji gruntów, w wyniku prowadzenia na tych gruntach przez podmioty uprawnione na podstawie odrębnych przepisów inwestycji dotyczących budowy urządzeń infrastruktury technicznej, o których mowa w art. 143 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Z przywołanego przepisu wynika, iż jednym z podstawowych warunków, od którego ustawodawca uzależnia możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego określonego w przywołanym przepisie jest „prowadzenie inwestycji dotyczących budowy urządzeń infrastruktury technicznej”. Dodatkowo, ustawodawca zawęża pojęcie urządzeń infrastruktury technicznej odsyłając w tym zakresie do definicji legalnej zawartej w art. 143 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którą należy przez nie rozumieć każde wybudowane pod ziemią, na ziemi albo nad ziemią przewody lub urządzenia elektryczne.

W ustawie podatkowej brak jest definicji budowy. W konsekwencji, kierując się tym, iż podstawowym rodzajem wykładni przepisów prawa jest wykładnia językowa (gramatyczna), której reguły nakazują, w przypadku braku definicji legalnej danego pojęcia, nadawać mu znaczenie możliwie najbliższe potocznemu rozumieniu danego wyrazu lub zwrotu (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 kwietnia 2010 r., sygn. akt II OSK 310/10) przyjąć należy, iż budową jest „tworzenie, organizowanie czegoś”. Dodatkowo, należy mieć na uwadze, iż art. 21 ust. 1 pkt 120 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza wyjątek od zasady powszechnego obowiązku podatkowego, przepisy te należy interpretować ściśle (nie rozszerzająco), posługując się właśnie regułami wykładni językowej, która jest dominującą wykładnią przepisów prawa podatkowego, na co wielokrotnie wskazywały sądy administracyjne i literatura przedmiotu. Oznacza to, że efekty jakiejkolwiek innej wykładni przepisów prawa podatkowego nie mogą wykraczać poza ramy językowe tych przepisów, a pominięcie wykładni językowej jest – co do zasady – niedopuszczalne.

W konsekwencji należy dojść do wniosku, iż z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego istotne znaczenie ma jedynie fakt, aby w ramach realizowanej inwestycji doszło do wybudowania przewodów lub urządzeń elektrycznych; bez znaczenia pozostaje administracyjnoprawna kwalifikacja inwestycji (czy odbywa się to w ramach pozwolenia na budowę, czy też zgłoszenia) oraz fakt, czy stanowiska słupowe zmieniają lokalizację czy też nie. Podobnie to, jak inwestor ową inwestycję nazwał, tj. czy posłużył się pojęciem budowy, czy modernizacji, rekonstrukcji itp. Podkreślić bowiem należy, iż do wybudowania przewodów lub urządzeń elektrycznych dochodzi nie tylko w sytuacjach posadowienia nowej infrastruktury, ale również w rezultacie inwestycji, których celem jest np. całkowita wymiana starych przewodów lub urządzeń na nowe. O ile efektem finalnym jest wybudowanie przewodów lub urządzeń, o których mowa w ustawie o gospodarce nieruchomościami oraz spełnione są pozostałe wymogi (m.in. kwestia posiadania oraz prowadzenia inwestycji przez podmiot uprawniony), odszkodowanie wypłacone z tytułu rekultywacji gruntów lub szkód w uprawach i drzewostanie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że przychody wskazane w zapytaniu spełniają warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 120 lit. b) i c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem Wnioskodawca nie jest obowiązany do sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2019 r., sygn. akt II FSK 1531/17.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.