Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.539.2019.1.MK1
z 28 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2019 r. (data wpływu 18 października 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 19 grudnia 2002 roku Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli do majątku wspólnego część nieruchomości niezabudowanej (…), stanowiącej działkę gruntu nr (…) o powierzchni 62 ary 38 m² dla której Sąd (…), Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadził księgę wieczystą nr (…).

W dniu 8 września 2005 roku zapisano (ujawnienie księgi w dniu 12 września 2005 roku) księgę wieczystą o nr (….) prowadzoną przez Sąd (…) Wydział Ksiąg Wieczystych poprzez odłączenie od księgi wieczystej (…) działki o nr (…) i (…) o łącznym obszarze 0,1743 ha, której właścicielami, w ramach wspólności małżeńskiej, byli Wnioskodawca oraz jego małżonka.

W dniu 14 kwietnia 2005 roku zapisano (ujawnienie księgi w dniu 15 kwietnia 2005 roku) księgę wieczystą o nr (…) prowadzoną przez Sąd (…) Wydział Ksiąg Wieczystych poprzez odłączenie od księgi wieczystej (…) działkę o nr (…) o pow. 0,1373 metrów kwadratowych, której części właścicielami, w ramach wspólności majątkowej, byli Wnioskodawca oraz jego małżonka.

Wnioskodawca podnosi, że z dniem 18 lutego 2010 roku Sąd (…) ustanowił wyrokiem (…) rozdzielność majątkową między Wnioskodawcą a jego małżonką.

W dniu 15 maja 2012 roku Sąd (…) w wyroku (…) orzekł rozwód pomiędzy Wnioskodawcą, a jego małżonką.

W dniu 5 maja 2016 roku Sąd (…) Wydział Cywilny Odwoławczy, (…) postanowieniem ustalił ostateczny podział majątku pierwotnie zasądzony przez Sąd (…) w dniu 17 grudnia 2014 roku. Sąd postanowił, że udziały Wnioskodawcy i jego małżonki są równe. W rezultacie postanowienia Wnioskodawca otrzymał między innymi prawo własności gruntowej położonej w (…) o powierzchni 0,1743 ha stanowiącej działkę ewidencyjną nr (…) i (…), dla której Sąd (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) oraz udział wynoszący 30/200 w prawie własności nieruchomości gruntowej położonej w (…) o pow. 1373 m2 stanowiącą działkę ewidencyjną nr (…) dla której Sąd (…) prowadzi księgę wieczystą o nr (…) (dalej łącznie: „Nieruchomość”). Sąd ustalił również, że Wnioskodawca ma obowiązek spłaty na rzecz byłej żony kwoty 18.901,11 zł.

Na podstawie aktu notarialnego w dniu 13 lutego 2019 roku Wnioskodawca dokonał odpłatnego zbycia Nieruchomości. Sprzedaż miała charakter prywatny i nie była związana z prowadzoną działalnością gospodarczą (nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm. - dalej „Ustawa o PIT”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy, biorąc pod uwagę brzmienie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) Ustawy o PIT sprzedaż dokonana przez Wnioskodawcę w dniu 13 lutego 2019 roku Nieruchomości rodzi skutki w postaci powstania obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości dokonana przez Wnioskodawcę w dniu 13 lutego 2019 roku nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych przez Wnioskodawcę.

Uzasadnienie

W myśl art. 9 ust. 1 Ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) Ustawy o PIT, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

• nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
• spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
• prawa wieczystego użytkowania gruntów,
• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
  
  

W myśl powyższego przepisu zasadą jest, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu. Tym samym, jeśli odpłatne zbycie nieruchomości lub jej części nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o PIT, a kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

Ustawą z dnia 23 października 2018 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) dodano m.in. art. 10 ust. 6 do Ustawy o PIT, który stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 roku. Zgodnie z art. 10 ust. 6 Ustawy o PIT - w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a) - c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej. Przepisy dotyczące wspólności majątkowej pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Jako przedmioty majątkowe w myśl tej ustawy należy uznać zarówno prawa bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe) jak i względne (np. wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Należy więc uznać wspólność małżeńską jako wspólność łączną charakteryzującą się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc nimi (udziałami) rozporządzać, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. W związku z powyższym definitywne nabycie, w czasie trwania wspólności majątkowej, nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków prawa do nieruchomości w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale.

Zgodnie z treścią art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 6 Ustawy o PIT.

Za datę nabycia przez Wnioskodawcę Nieruchomości należy przyjąć datę nabycia tej nieruchomości do ustawowej wspólności majątkowej małżonków tj. datę 19 grudnia 2002 roku Zatem, 5-letni okres o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) Ustawy o PIT, już upłynął.

W dniu 15 maja 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny wydał uchwałę w składzie siedmiu sędziów o sygn. Akt II FPS 2/17, w której uznał, że „Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o PIT nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.”

W judykaturze powszechny jest pogląd, że uchwała ta ma zastosowanie również do sytuacji, w której podział majątku następuje w wyniku rozwodu. Zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych, w przypadku podziału majątku w wyniku rozwodu, za datę nabycia nieruchomości należy uznać moment nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków. W związku z tym, od tego właśnie momentu należy liczyć pięcioletni okres wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) Ustawy o PIT.

Stanowisko zgodnie z którym - mając na względzie charakter wspólności ustawowej małżeńskiej - nabycie nieruchomości liczy się od momentu faktycznego jej nabycia przez małżonków, a nie z momentem dokonania podziału majątku wspólnego prezentowane jest również w doktrynie (patrz: Bartosiewicz A., Kubacki R., komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. lex 2015).

Stanowisko, zgodnie z którym, za datę nabycia należy uznać moment nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków zostało również potwierdzone przez:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 29 kwietnia 2019 roku o sygn. 0115- KDIT2-3.4011.113.2019.1.JS;
  

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 7 maja 2019 roku o sygn. 0115- KDIT2-3.4011.115.2019.1.JS;
  

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 22 lipca 2019 roku o sygn. 0115- KDIT2-1.4011.207.2019.1.DW;
  

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 26 lipca 2019 roku o sygn. 0113- KDIPT3.4011.298.2019.1.ASZ;
  

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 2 sierpnia 2019 roku o sygn. 0113- KDIPT3.4011.295.2019.2.KK.
  
  
  

Stanowisko to jest również akceptowane przez sądy administracyjne, w tym przez Naczelny Sąd Administracyjny np. w:

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 sierpnia 2017 roku, sygn. II FSK 2012/15 wydanym w sprawie dotyczącej daty nabycia przy umowie ustanawiającej rozdzielność majątkową i umowie o częściowym podziale majątku wspólnego, gdzie sąd wskazał, że datą nabycia w takim przypadku jest data nabycia nieruchomości do majątku wspólnego.
  

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 marca 2018 roku, sygn. II FSK 2098/17, w którym sąd wskazał, że zniesienie współwłasności małżeńskiej nie ma wpływu na określenie daty nabycia nieruchomości bądź udziału w tej nieruchomości
  

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 marca 2018 roku sygn. II FSK 820/16, w którym sąd stwierdził, że „dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości. Wspólność małżeńska (łączna) to bowiem wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. (...) Skoro z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości, to nie można liczyć terminu nabycia określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c u.p.d.o.f. od daty ustania ustawowej majątkowej wspólności małżeńskiej. (...) Skoro bowiem zniesienie współwłasności majątkowej m.in. wskutek orzeczenia sądu powoduje przekształcenie współwłasności ustawowej we współwłasność w częściach ułamkowych, to datę zniesienia współwłasności należy rozumieć nie jako datę nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., ale wyłącznie jako datę przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych. Jak trafnie zaznaczył Sąd, małżonek, który otrzymuje całą nieruchomość w wyniku podziału majątku wspólnego pozostaje zatem cały czas współwłaścicielem całej nieruchomości.”
  
  
  

Reasumując, Wnioskodawca wraz z małżonką nabył Nieruchomości do majątku wspólnego w 2002 roku. Następnie w 2014 sąd w postanowieniu o podziale majątku orzekł, że udziały Wnioskodawcy i jego małżonki w majątku wspólnym były równe. Natomiast w 2019 roku Wnioskodawca sprzedał Nieruchomości (sprzedaż nie została dokonana w ramach działalności gospodarczej).

W związku z powyższym, oraz w związku z tym, że sprzedaż nie została dokonana w ramach działalności gospodarczej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż Nieruchomości nie będzie rodziła obowiązku zapłaty podatku wynikającego z art. 10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Przepis ten dodany został przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159). Powyższa zmiana weszła w życie z dniem 1 stycznia 2019 r. i ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od tego dnia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 19 grudnia 2002 roku Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli do majątku wspólnego część nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej działkę gruntu nr (…) dla której Sąd Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadził księgę wieczystą nr (…). W dniu 8 września 2005 roku zapisano (ujawnienie księgi w dniu 12 września 2005 roku) księgę wieczystą o nr (…) poprzez odłączenie od księgi wieczystej (…) działki o nr (…) i (…) o łącznym obszarze 0,1743 ha, której właścicielami, w ramach wspólności małżeńskiej, byli Wnioskodawca oraz jego małżonka. W dniu 14 kwietnia 2005 roku zapisano (ujawnienie księgi w dniu 15 kwietnia 2005 roku) księgę wieczystą o nr (…) poprzez odłączenie od księgi wieczystej(…) działkę o nr (…) o pow. 0,1373 metrów kwadratowych, której części właścicielami, w ramach wspólności majątkowej, byli Wnioskodawca oraz jego małżonka. Wnioskodawca podnosi, że z dniem 18 lutego 2010 roku Sąd ustanowił wyrokiem rozdzielność majątkową między Wnioskodawcą a jego małżonką. W dniu 15 maja 2012 roku Sąd(…) orzekł rozwód pomiędzy Wnioskodawcą, a jego małżonką. W dniu 5 maja 2016 roku Sąd (…) Wydział Cywilny Odwoławczy postanowieniem ustalił ostateczny podział majątku pierwotnie zasądzony przez Sąd (…) w dniu 17 grudnia 2014 roku. Sąd postanowił, że udziały Wnioskodawcy i jego małżonki są równe. W rezultacie postanowienia Wnioskodawca otrzymał między innymi prawo własności gruntowej położonej w (…)o powierzchni 0,1743 ha stanowiącej działkę ewidencyjną nr (…) i (…), dla której Sąd (…) prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) oraz udział wynoszący 30/200 w prawie własności nieruchomości gruntowej położonej w(…) o pow. 1373 m2 stanowiącą działkę ewidencyjną nr (…) dla której Sąd (…) prowadzi księgę wieczystą o nr (…) (dalej łącznie: „Nieruchomość”). Sąd ustalił również, że Wnioskodawca ma obowiązek spłaty na rzecz byłej żony kwoty 18.901,11 zł. Na podstawie aktu notarialnego w dniu 13 lutego 2019 roku dokonał odpłatnego zbycia Nieruchomości. Sprzedaż miała charakter prywatny i nie była związana z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wskazać należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością − art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Co do zasady, z chwilą ustania wspólności ustawowej, wspólność dotychczas bezudziałowa zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych. Od tej chwili małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, niezależnie od tego, w jakim stopniu każdy z nich przyczynił się do jego powstania. Stosownie natomiast do art. 501 wspomnianej ustawy, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z reguły jest to stan przejściowy, który prowadzi do podziału majątku, choć – jak wynika z dyspozycji przepisu art. 211 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) - podział ten nie jest obowiązkowy. Zgodnie bowiem z tym przepisem, każdy ze współwłaścicieli może żądać, żeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności – tzw. „współwłasność łączna”. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela.

W przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej (art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że dokonane przez Wnioskodawcę w 2019 r. odpłatne zbycie nieruchomości, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) w związku z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż odpłatne zbycie nastąpiło po upływie pięcioletniego terminu, a więc uzyskany z tej sprzedaży przychód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z ww. tytułu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego, co do zasady, wydawane są w indywidualnych sprawach, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Z kolei odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanego w przedmiotowym wniosku wyroków sądu tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.