Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.590.2019.1.BS
z 29 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 8% dla sprzedaży nagrobków z montażem bez świadczenia usługi pogrzebowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 8% dla sprzedaży nagrobków z montażem bez świadczenia usługi pogrzebowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczy usługi zbudowania pomnika upamiętniającego zmarłych na cmentarzu. Usługi wykonywane są na podstawie zamówień osób fizycznych tj. dla osoby żyjącej lub rodziny zmarłego. Usługi realizowane są na podstawie umowy o dzieło.

Świadczone usługi obejmują także renowacje istniejących nagrobków, wykonywanie liter upamiętniających na elemencie granitowym, wykonanie rozbiórki istniejącego pomnika, wykonanie fundamentu pod nowy pomnik, obłożenie powierzchni grobu kostką, zamocowanie ławeczki, zamocowanie krzyża metalowego, zamocowanie wazonu z konglomeratu, zamocowanie podstawki, zamocowanie innego rodzaju galanterii, zamocowanie zdjęcia porcelanowego. Wnioskodawca nagrobki wytwarza z materiałów przez niego zakupionych.

Wnioskodawca uzyskał opinię z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, iż wykonanie, montaż i renowacja nagrobków z granitu, łącznie z zamontowaniem galanterii (np. zdjęcie, krzyż, wazon, podstawka) oraz wykonanie liter na płycie mieści się w zgrupowaniu PKWIU 23.70.12.0 „Pozostałe kamienie ozdobne i budowlane poddane obróbce oraz wyroby z nich; pozostałe sztucznie barwione ziarna i proszek z kamienia naturalnego; wyroby z łupków aglomerowanych; zaś montaż ławki przy nagrobku PKWIU 43.32.10.0 „Roboty instalacyjne stolarki budowlanej”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo zastosować obniżoną stawkę podatku VAT 8% dla sprzedaży nagrobków z montażem bez świadczenia usługi pogrzebowej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny, usługi wykonywane przez Wnioskodawcę, polegające na kompleksowej usłudze wykonania oraz montażu nagrobka na cmentarzu dla osoby żyjącej lub po śmierci na zlecenie rodzin wchodzą w skład usług pogrzebowych i pokrewnych, sklasyfikowanych w załączniku nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poz. 180. zakwalifikowanych do PKWIU 96.03 i winny być opodatkowane obniżoną stawką 8%. Stawkę 8 % VAT należy zastosować do następujących usług, zakwalifikowanych jako usługi pogrzebowe (PKWiU 96.03):

• wykonania nagrobka lub grobowca wraz z montażem na cmentarzu w związku z pochówkiem na podstawie aktu zgonu,
  

• wykonania nagrobka lub grobowca wraz z montażem na cmentarzu zamawianego przez osobę żyjącą powyżej 75 lat,
  

• wykonania nagrobka lub grobowca wraz z montażem na cmentarzu zamawianego przez osobę żyjącą bez względu na wiek,
  

• wykonanie demontażu i montażu istniejących nagrobków lub grobowców do pogrzebu wraz z usługą literniczą.
  
  
  

Zważyć trzeba, iż w kategorii usług mieszczących się w zgrupowaniu 96.03 wymieniono kategorię „usług pogrzebowych i pokrewnych wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych dostarczanych wraz z trumną lub urną”. Wykonywanie usług demontażu i montażu nagrobków w związku z pochówkiem, przygotowanie grobu do ponownego pochówku, wykonywanie grobowca z przygotowaniem do ponownego pochówku mieszczą się w określeniu usług pogrzebowych i pokrewnych zgrupowanych w PKWIU 93.03.

Nadto sam ustawodawca nie definiuje pojęcia usługi pogrzebowe, w takim przypadku należy posłużyć się wykładnią językową i odnieść się do słownikowego znaczenia terminów. Zgodnie z Słownikiem Języka Polskiego (internetowa wersja PWN) pojęcie pogrzeb definiowane jest jako «obrzęd towarzyszący chowaniu zmarłego», natomiast przez pojęcie pokrewny należy rozumieć «podobny pod jakimś względem do kogoś lub czegoś; też: wskazujący na wspólne pochodzenie».

W konsekwencji nie ulega wątpliwości, iż usługa wykonania nagrobka z jego montażem mieści się w zgrupowaniu PKWIU 96.03 bowiem charakter usługi jest bezpośrednio związany z pochówkiem osoby zmarłej i jest usługą, która jest związana z pogrzebem. Wykonanie i montaż nagrobków w konsekwencji zaliczyć należy do kategorii usługi pogrzebowej, ponieważ są one bezpośrednio związane z obsługą pochówku i wliczane są także do kosztów pogrzebów zgodnie z zwyczajem i tradycją ceremonii pogrzebów w Polsce. Wobec powyższego należy je sklasyfikować jako należące do PKWIU 96.03 bowiem zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego tj. wykonania usługi pogrzebowej.

Usługa mieści się więc w klasyfikacji PKWIU jako 96.03 Usługi pogrzebowe i pokrewne. W konsekwencji podatnik może stosować zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy po podatku od towarów i usług w związku z poz. 180 załącznika nr 3 ustawy obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8 %.

Podobne poglądy zostały wskazane w indywidualnych interpretacjach np. nr ITPP1/4512-526/16/RH Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, nr ITPP1/443-725-14/BK Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy lub nr ILPP1/4512-1-98/15-4/AI Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia, przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Jak wynika z treści § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r., w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.) – do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2019 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
   
   

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych w załączniku nr 3 do ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką w wysokości 23% (art. 41 ust. 1 ustawy). Stosowanie stawki w wysokości 23% ma zatem charakter reguły ogólnej. Wszelkie wyjątki od tej reguły nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi zbudowania pomnika upamiętniającego zmarłych na cmentarzu. Usługi wykonywane są na podstawie zamówień osób fizycznych tj. dla osoby żyjącej lub rodziny zmarłego. Usługi realizowane są na podstawie umowy o dzieło.

Świadczone usługi obejmują także renowacje istniejących nagrobków, wykonywanie liter upamiętniających na elemencie granitowym, wykonanie rozbiórki istniejącego pomnika, wykonanie fundamentu pod nowy pomnik, obłożenie powierzchni grobu kostką, zamocowanie ławeczki, zamocowanie krzyża metalowego, zamocowanie wazonu z konglomeratu, zamocowanie podstawki, zamocowanie innego rodzaju galanterii, zamocowanie zdjęcia porcelanowego. Wnioskodawca nagrobki wytwarza z materiałów przez niego zakupionych.

Wnioskodawca uzyskał opinię z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, iż wykonanie, montaż i renowacja nagrobków z granitu, łącznie z zamontowaniem galanterii (np. zdjęcie, krzyż, wazon, podstawka) oraz wykonanie liter na płycie mieści się w zgrupowaniu PKWIU 23.70.12.0 „Pozostałe kamienie ozdobne i budowalne poddane obróbce oraz wyroby z nich; pozostałe sztucznie barwione ziarna i proszek z kamienia naturalnego; wyroby z łupków aglomerowanych; zaś montaż ławki przy nagrobku PKWIU 43.32.10.0 „Roboty instalacyjne stolarki budowlanej”.

Przy tak przedstawionym stanie faktycznym sprawy wątpliwości wnioskodawcy budzi, czy Wnioskodawca ma prawo zastosować obniżoną stawkę podatku VAT 8% dla sprzedaży nagrobków z montażem bez świadczenia usługi pogrzebowej.

Zdaniem Wnioskodawcy wykonywane usługi, polegające na kompleksowej usłudze wykonania oraz montażu nagrobka na cmentarzu dla osoby żyjącej lub po śmierci na zlecenie rodzin wchodzą w skład usług pogrzebowych i pokrewnych, sklasyfikowanych w załączniku nr 3 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, poz. 180. zakwalifikowanych do PKWIU 96.03 i winny być opodatkowane obniżoną stawką 8%.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz zadane przez Zainteresowanego w tym kontekście pytanie wskazać należy, że aby rozstrzygnąć wątpliwości Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy ustalić, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią świadczenie złożone, tj. usługę kompleksową, czy też szereg niezależnych od siebie usług.

Odnosząc się do problematyki świadczenia złożonego, należy wskazać, że dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne, jak wynika z art. 1 ust 2 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Z utrwalonego orzecznictwa TSUE wynika niemniej, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne. Jedna transakcja występuje w szczególności wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Jest tak również w sytuacji, gdy jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, natomiast inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samego w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego usługodawcy.

Powyższe potwierdza TSUE m.in. w orzeczeniu wydanym w sprawie C-349/96 (Card Protection Plan Ltd), w którym, odnosząc się do art. 2(1) VI Dyrektywy, uznał, że z przepisu tego wynika, po pierwsze, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne, po drugie zaś, że świadczenie składające się z jednolitej usługi (z ekonomicznego punktu widzenia) nie powinno być w sztuczny sposób dzielone, gdyż to mogłoby spowodować naruszenie całego systemu opodatkowania. Ponadto, Trybunał podkreślił, że: „świadczenie jednolitej usługi ma miejsce w szczególności w przypadkach, gdy jeden lub więcej elementów może być uznany za tworzący świadczenie (usługę) główne podczas, gdy jeden lub więcej elementów mogą być uznane za świadczenia (usługi) dodatkowe, do których stosuje się te same konsekwencje podatkowe, jak w przypadku świadczenia (usługi) głównego. Usługa musi być uznana za dodatkową w stosunku do usługi głównej, jeżeli nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, ale środek lepszego wykorzystania dostarczonej usługi głównej”.

Jednym z istotniejszych orzeczeń przytaczanych przez szereg komentatorów, jak i sam TSUE w późniejszych orzeczeniach, jest sprawa z 27 października 2005 r. C-41/04 (Levob Verzekeringen). W wyroku tym TSUE zawarł kilka cennych uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych. By określić, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy – wg TSUE – w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (por. przez analogię ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 29) (pkt 20 orzeczenia Levob).

W konsekwencji, w świetle omawianego wyroku TSUE należy przyjąć, że nie ma charakteru kompleksowego taki zestaw świadczeń, których połączenie miałoby charakter działania sztucznego. W tym kontekście, za świadczenia odrębne należy więc uznać świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

Jak już wcześniej wskazano, zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność (usługę lub dostawę) to nie powinna ona być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta.

W celu ustalenia, czy opisana w przedmiotowej sprawie usługa wykonania oraz montażu nagrobka na cmentarzu zarówno za życia kupujących, jak również po śmierci (przez rodzinę zmarłego), stanowi kilka niezależnych usług, czy jedną kompleksową należy w pierwszej kolejności zauważyć, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług w grupowaniu 96.03 mieszczą się „Usługi pogrzebowe i pokrewne”.

Jak wynika z wyjaśnień do PKWiU, stanowiące rozszerzenie powyższej klasy 96.03:

1. grupowanie 96.03.11.0 „Usługi cmentarzy i usługi związane z przeprowadzeniem kremacji” obejmuje:
   • usługi zarządzania i utrzymywania cmentarzy,
     
   • usługi związane z opieką i pielęgnacją grobów i miejsc pochówku,
   • usługi związane z przeprowadzaniem kremacji,
     
   • usługi w zakresie liternictwa nagrobkowego wykonywane przez obsługę cmentarza,
     
   • usługi dzierżawy lub sprzedaży grobów;
2. grupowanie 96.03.12.0 „Usługi pogrzebowe” obejmuje:
   
   • usługi związane z przygotowaniem ceremonii pogrzebowych lub kremacyjnych,
   • usługi związane z przeprowadzeniem pochówku lub ekshumacji,
     
   • usługi balsamowania zwłok,
   • usługi instytucji pogrzebowych,
   • przewóz zwłok związany z ceremonią pogrzebową,
     
   • usługi pogrzebowe dla zwierząt domowych.
   
   

Grupowanie to nie obejmuje: usług religijnych związanych z uroczystościami pogrzebowymi, sklasyfikowanych w grupowaniu 94.91.10.0.

Tak więc usługa pogrzebowa to czynności związane z obsługą „zmarłych”, pochówkiem i urządzeniem pogrzebów i następuje zawsze w celu pogrzebania zwłok.

Jak wynika ze Słownika języka polskiego „pochówek” oznacza chowanie (grzebanie) zmarłego. Najczęstszą formą pochówku współcześnie jest grzebanie ciała zmarłego w ziemi w trumnie oraz kremacja zwłok. Nazwa „pochówek” związana jest zatem z miejscem w odróżnieniu od „pogrzebu”, z którym związany jest obyczaj, obrzęd.

Pod poz. 180 załącznika nr 3 do ustawy, wymieniono sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 96.03 usługi pogrzebowe i pokrewne, wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych dostarczanych wraz z trumną lub urną.

Mając na uwadze dokonaną wyżej analizę, trzeba podkreślić, że usługą pogrzebową jest zespół czynności wykonywanych w ramach jednego zlecenia, związanych z ceremonią pogrzebową (tj. z momentem pochówku), czyli m.in.: przygotowanie zwłok do pochówku, dostarczanie trumny, transport zwłok na miejsce pochówku, pochowanie zwłok, jak również z załatwianiem formalności związanych z pogrzebem. Natomiast wykonanie kamiennego nagrobka („zbudowanie pomnika”) w miejscu pochowania osoby zmarłej odbywa się dopiero po jakimś czasie po pogrzebie. Zatem nie istnieje związek wykonania tego nagrobka z samą ceremonią pogrzebową, tj. z pochówkiem.

Należy wskazać, że wykonanie nagrobka stanowi cel sam w sobie, a tym samym stanowi odrębne niezależne świadczenie od obsługi ceremonii pogrzebowej. Zatem usługi montażu nagrobka nie można uznać za usługę kompleksową z usługą pogrzebową.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę nagrobków z montażem, w żadnym z przypadków nie można uznać za kompleksową usługę pogrzebową. Nie jest zatem prawidłowe traktowanie przez Wnioskodawcę tych czynności jako usługi kompleksowej i stosowanie do niej preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy w powiązaniu z poz. 180 załącznika nr 3 do ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Natomiast w kwestii powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie. Ponadto, zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zatem interpretacje indywidualne nie są ostatecznymi rozstrzygnięciami – mogą być one bowiem w określonych sytuacjach zmienione z urzędu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.