INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 22 czerwca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2011 r. (data wpływu 14 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 września 2011 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest właścicielem nieruchomości zabudowanej, położonej w K. Ww. nieruchomość położona jest na działce oznaczonej geodezyjnie jako Dz. 88/2, arkusz mapy 1, obręb K., wpisana do księgi wieczystej. Przedmiotowa nieruchomość stanowi własność Gminy, przejęta została na rzecz Gminy decyzją Wojewody z dnia 8 kwietnia 1991 r.

Nieruchomość nie jest ujęta w Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków Województwa, nie podlega więc opiece konserwatorskiej. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wsi K., zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy z dnia 9 października 2002 r., ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Województwa Nr 142 z dnia 26 listopada 2002 r. poz. 3876 działka leży w terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną „MJ1”.

Gmina zamierza przeznaczyć do zbycia wyżej opisaną nieruchomość.

W chwili obecnej budynek w K. nie jest zamieszkały z uwagi na to, że stan budynku jest zły, a remont z przyczyn ekonomicznych jest nieuzasadniony (co znajduje poparcie w ekspertyzie technicznej z dnia 3 listopada 2010 r.) zasadna byłaby rozbiórka budynku.

W uzupełnieniu z dnia 12 września 2011 r. Wnioskodawca poinformował, iż:

• na przedmiotowej nieruchomości znajduje się budynek, który może być wyburzony lub przeznaczony do generalnego remontu. Decyzję dotyczącą przedmiotowego budynku podejmie nabywca nieruchomości po nabyciu,
• czynność dostawy budynku nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia,
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a przekazaniem budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata,
• w stosunku do ww. budynku, dostawy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
• właściciel nieruchomości poniósł wydatki na ulepszenie przedmiotowego budynku, jednakże nie stanowiły one 30% wartości początkowej. Nie przysługiwało mu również prawo do odliczenia podatku naliczonego do tych wydatków,
• w stanie ulepszonym budynek nie był wykorzystywany przez dostawcę do wykonywania czynności opodatkowanych.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zbycia nieruchomości (gdy budynek jest do rozbiórki) Gmina będzie zobowiązana do odprowadzenia podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, zwalnia się od podatku dostawę budynków (art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy). Zdaniem Wnioskodawcy zbycie nieruchomości opisanej we wniosku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy). Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce również wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany. Sprzedaż jest bowiem czynnością podlegającą opodatkowaniu.

Z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Ponadto, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków i budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b – stosownie do art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Niemniej wskazać należy, iż interpretacja przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Nadmienić należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

• są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
• złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
  
  

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zbyć opisaną nieruchomość, która została przejęta na rzecz Gminy decyzją wojewody z dnia 8 sierpnia 1991 r. i stanowi własność Gminy. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka leży w terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną „MJ1”. Na przedmiotowej nieruchomości znajduje się budynek, który może być wyburzony lub przeznaczony do generalnego remontu. Decyzję dotyczącą przedmiotowego budynku podejmie nabywca nieruchomości po nabyciu. Czynność dostawy budynku nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a przekazaniem budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata, w stosunku do ww. budynku, dostawy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Właściciel nieruchomości poniósł wydatki na ulepszenie przedmiotowego budynku, jednakże nie stanowiły one 30% wartości początkowej. Nie przysługiwało mu również prawo do odliczenia podatku naliczonego do tych wydatków. W stanie ulepszonym budynek nie był wykorzystywany przez dostawcę do wykonywania czynności opodatkowanych.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż dostawa nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. W przypadku gdy planowana dostawa – jak wskazał Wnioskodawca – nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, a ponadto od tej czynności upłynął okres dłuższy niż 2 lata, to spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu wyjaśnić także należy, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej spełnia także przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego oraz nie ponoszono na nieruchomość nakładów przekraczających 30% wartości początkowej. Skutkiem powyższego w przedmiotowej sprawie możliwe będzie do dostawy nieruchomości zabudowanej zastosowanie zwolnienia od podatku także i na tej podstawie.

Ponadto, należy zaznaczyć, iż przepis art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, że w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe oznacza, iż w przypadku gdy budynek lub budowla korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, zwolnieniu podlega również dostawa gruntu, na którym to gruncie budynek jest posadowiony.

Reasumując, w sytuacji zbycia przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, która nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, a ponadto od tej czynności upłynął okres dłuższy niż 2 lata i Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego oraz nie ponosił on nakładów przekraczających 30% wartości początkowej, stwierdza się, iż planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. przepisów. Tym samym Gmina nie będzie zobowiązana do naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięto, że sprzedaż przedmiotowego gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 bądź pkt 10a należało stwierdzić, że zawarte we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.