Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.430.2019.2.ID
z 6 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 7 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej w odniesieniu do wydatków poniesionych na usługę psychoterapii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 25 października 2019 r., nr 0113 KDIPT3.4011.430.2019.1.ID, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 25 października 2019 r. (data doręczenia 28 października 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 7 listopada 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 31 października 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności o symbolu X. W wydanym w tej sprawie orzeczeniu w pkt 6 zapisano: wymaga korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczeń przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki.

Wnioskodawczyni od wielu lat jest pod opieką Poradni Zdrowia Psychicznego i lekarza psychiatry – rozpoznanie „inne zaburzenia lękowe”. Psychiatra często podkreślał, że poza lekami jakie bierze Wnioskodawczyni, ważna jest rehabilitacja w postaci sesji psychoterapeutycznych, to wtedy może być efekt. Ostatnio lekarz wystawił kolejne skierowanie do Poradni Psychologicznej, zaznaczając psychoterapia.

Wnioskodawczyni korzystała kiedyś z usług psychologa w Poradni zdrowia, ale przerwała ze względu na odległe terminy i brak poprawy. Obecnie chodzi na prywatną psychoterapię i myśli, że wreszcie coś się zmieni w Jej samopoczuciu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 30 października 2019 r., Wnioskodawczyni wskazała, że posiada dwa orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności o symbolu X:

1. Pierwsze wystawione dnia (…) ważne do dnia (…).
2. Drugie wystawione dnia (…) ważne do dnia (…).
   
   

Wnioskodawczyni wydatki na usługę psychoterapii poniosła/poniesie w tym roku (2019 r.). Psychoterapię zaczęła w miesiącu wrześniu br. Wydatki na sesje psychoterapeutyczne w 100% Wnioskodawczyni poniosła i będzie ponosić sama z własnej emerytury. Nie ubiegała się o jakiekolwiek dofinansowanie. Za wszystkie sesje psychoterapeutyczne, od miesiąca września Wnioskodawczyni będzie posiadała rachunki, za które płaci gotówką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu w PIT-37 koszty poniesione na prywatną pomoc psychoterapeutyczną?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zapoznała się Ona z wieloma publikacjami dotyczącymi swojej sprawy:

1. Pan prof. dr hab. …. w swojej opinii stwierdził, że „(…) mogę z całym przekonaniem stwierdzić, że kompleksowe postępowanie rehabilitacyjne zawiera w sobie również oddziaływanie psychologiczne, którego istotnym elementem jest psychoterapia”.
2. Wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia (…)., sygn. akt (…).
3. …… „Psychoterapia jest zabiegiem rehabilitacyjnym – gdyż jest to kompleksowe i zespołowe działanie na rzecz osoby niepełnosprawnej fizycznie lub psychicznie, które ma na celu przywrócenie tej osobie pełnej lub maksymalnej do osiągnięcia sprawności fizycznej lub psychicznej, a także zdolność do pracy oraz do brania czynnego udziału w życiu społecznym.
   
   

Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że rehabilitacja to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej. Dla Wnioskodawczyni psychoterapia to rehabilitacja, czyli zespół działań, które mają na celu przystosowanie, przywrócenie osoby do normalnego życia w społeczeństwie. W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że może odliczyć od dochodu koszty sesji psychoterapii.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni stwierdziła, że jako podatnik posiadający orzeczenie o niepełnosprawności ponosi wydatki na cele rehabilitacyjne, które jest w stanie udokumentować. Wnioskodawczyni chce odliczyć od dochodu w PIT-37 wydatki poniesione w 2019 r. na psychoterapię w ramach ulgi rehabilitacyjnej (art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione m.in. na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo -leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ponadto wydatki o których mowa w ust. 7a – stosownie do art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

W myśl art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności o symbolu X. Pierwsze orzeczenie wystawione zostało dnia (…) ważne do dnia (…) oraz drugie wystawione dnia (…) ważne do dnia (…). W wydanym w tej sprawie orzeczeniu w pkt 6 zapisano: wymaga korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczeń przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki. Wnioskodawczyni od wielu lat jest pod opieką Poradni Zdrowia Psychicznego i lekarza psychiatry – rozpoznanie „inne zaburzenia lękowe”. Wnioskodawczyni korzystała kiedyś z usług psychologa w Poradni zdrowia, ale przerwała ze względu na odległe terminy i brak poprawy. Obecnie chodzi na prywatną psychoterapię.

Wnioskodawczyni wydatki na usługę psychoterapii poniosła/poniesie w tym roku (2019 r.). Psychoterapię zaczęła w miesiącu wrześniu br. Wydatki na sesje psychoterapeutyczne w 100% Wnioskodawczyni poniosła i będzie ponosić sama z własnej emerytury. Nie ubiegała się o jakiekolwiek dofinansowanie. Za wszystkie sesje psychoterapeutyczne, od miesiąca września Wnioskodawczyni będzie posiadała rachunki, za które płaci gotówką.

Katalog wydatków wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cytowanej ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Zatem, nie wszystkie wydatki, które ponosi osoba niepełnosprawna będą podlegały odliczeniu w ramach przywołanego przepisu a tylko te, które są w nim wymienione. Odliczenie od dochodu wydatków możliwe będzie tylko wówczas, gdy mieszczą się one w katalogu art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kwestii odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na psychoterapię, które nie zostały sfinansowane (dofinansowane) w jakiejkolwiek formie, są odpowiednio udokumentowane i były zalecone przez lekarza psychiatrę należy wskazać, że przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, stanowi m.in., że wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi, są wydatki poniesione na odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Należy zwrócić uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „zabieg” i „rehabilitacja”. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych.

Z całokształtu zaprezentowanej sprawy oraz przywołanych wyżej przepisów prawa wynika, że odbywane przez Wnioskodawczynię zabiegi psychoterapii indywidualnej wypełniają przesłanki do uznania ich za zabiegi rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy podatkowej.

Wobec powyższego, skoro odbywane świadczenia stanowią zabiegi rehabilitacyjne, stwierdzić należy, że poniesiona w 2019 r. przez Wnioskodawczynię odpłatność na ww. zabiegi stanowi tytuł do odliczenia przez Wnioskodawczynię tych wydatków od dochodu w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej, przy spełnieniu warunku posiadania przez Wnioskodawczynię dokumentów stwierdzających sfinansowanie tych wydatków.

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni jest uprawniona na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do odliczenia od dochodu za 2019 r. w zeznaniu podatkowym PIT-37 wydatków poniesionych w tym okresie na zabiegi rehabilitacyjne, tj. usługę psychoterapii.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.