INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 14.06.2011 r. (data wpływu 20.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.06.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług działającym pod nazwą W... Jednocześnie jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą jest ujęty w ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Urząd Gminy właściwy ze względu na moje miejsce zamieszkania. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest m.in. wynajem samochodów dla klientów. Wnioskodawca nie dysponuje taką ilością samochodów które by były jego własnością aby mógł zapewnić swoim klientom możliwość wynajmu tych pojazdów. W celu zapewnienia możliwości wynajmu samochodów zainteresowanym tą usługą klientom, Wnioskodawca ma zamiar zawierać umowy wynajmu pojazdów ze swoimi kontrahentami, którzy dysponują odpowiednimi samochodami. Wnioskodawca będzie tej umowie najmu występować jako najemca samochodu. Następnie ten samochód Wnioskodawca ma zamiar przekazywać dalej w wynajem swoim klientom - występując juz w roli wynajmującego. Wnioskodawca będzie wynajmować te pojazdy od swoich kontrahentów z przeznaczeniem do oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu z wyłącznym przeznaczeniem do wykorzystania na ten cel przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Przedmiotem tych umów mają być samochody osobowe bądź inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które nie będą spełniać warunków technicznych opisanych w art. 3 ust. 2 pkt 1-6 ustawy z dnia 27 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz .U. Nr 247, poz. 1652) oraz art. 7 ust. 1 pkt 1)-5) ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2011 r., Nr 102, poz. 585). Pojazdy te w związku, iż będą wynajmowane od podmiotów trzecich świadczących dla Wnioskodawcy usługę wynajmu nie będą stanowić składników majątku Wnioskodawcy i nie będą tym samym wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Dla pojazdów tych ze względu na brak informacji o datach i celach wyjazdu tych samochodów, opisu trasy przyjazdu, liczby faktycznie przejechanych kilometrów Wnioskodawca nie będzie w stanie prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, o której jest mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 - j.t., z późn. zm.). Wynika to z faktu, iż samochody te nie będą użytkowane przez Wnioskodawcę tylko przez klientów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w powyższym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo na podstawie art. 3 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 27 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. z 2010 r. Nr 247, poz. 1652) do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze VAT dokumentującej zakup usługi wynajmu od swoich kontrahentów...,
2. Czy w powyższej sytuacji Wnioskodawca może nie prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 - t.j. z późn. zm.), a mimo to zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu zakupionej usługi wynajmu samochodów od swoich kontrahentów...
   
   

Odpowiedź na pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy nie jest możliwe prowadzenie ewidencji przebiegu wynajmowanych klientom pojazdów. Wynika to z faktu, iż Wnioskodawca nie będzie użytkownikiem tych pojazdów, co tym samym będzie powodować, iż nie będą mu znane jedne z kluczowych elementów, które powinna zawierać ewidencja przebiegu pojazdu takie jak: daty i cele wyjazdów tych samochodów, opis trasy przyjazdu, liczba faktycznie przejechanych kilometrów. Analiza przepisów art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje ponadto, iż nie jest nawet konieczne prowadzenie ewidencji przebiegu tych pojazdów, aby Wnioskodawca mógł zaliczyć powyższe wydatki do kosztów uzyskania przychodów. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż ewidencję przebiegu pojazdu należy prowadzić w sytuacji używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie mamy jednak sytuacji używania tych pojazdów przez Wnioskodawcę tylko przez podmioty, które będą je używać na podstawie umowy najmu jako końcowy użytkownik. Tym samym na nich będzie ciążył obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w sytuacji, gdy będą chciały skorzystać z prawa zaliczenia odpowiednich wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca nie musi prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, aby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wynajmem pojazdów od swoich kontrahentów oraz ewentualnie innych kosztów związanych z tymi pojazdami - o ile takie by się pojawiły. Wydatki te spełniają kryteria zawarte art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwalając na zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów i nie ma w stosunku do nich wyłączeń zawartych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy w zakresie kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Cała zatem kwota z faktury zakupu usługi wynajmu będzie dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu za wyjątkiem podatku VAT wykazanego na tej fakturze. To samo dotyczy ewentualnych innych kosztów związanych z wykorzystywaniem tych pojazdów na powyżej wskazanych zasadach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Fakt, czy samochód osobowy stanowi środek trwały ma wpływ na kwalifikowanie wydatków związanych z jego używaniem do kosztów uzyskania przychodów. Koszty ponoszone z tytułu używania samochodów na potrzeby działalności gospodarczej zasadniczo są uznawane za koszty uzyskania przychodów. Uznanie tych kosztów za koszty podatkowe jest jednak ograniczone w przypadku samochodów osobowych, których nie wprowadzono do ewidencji środków trwałych.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Jak wynika z treści tego przepisu, ma on zastosowanie do samochodów nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż przedmiotem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest m.in. wynajem samochodów dla klientów. Wnioskodawca nie dysponuje taką ilością samochodów które by były jego własnością aby mógł zapewnić swoim klientom możliwość wynajmu tych pojazdów. W celu zapewnienia możliwości wynajmu samochodów zainteresowanym tą usługą klientom, Wnioskodawca ma zamiar zawierać umowy wynajmu pojazdów ze swoimi kontrahentami, którzy dysponują odpowiednimi samochodami. Wnioskodawca będzie tej umowie najmu występować jako najemca samochodu. Następnie ten samochód Wnioskodawca ma zamiar przekazywać dalej w wynajem swoim klientom - występując juz w roli wynajmującego.

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku używania przez podatnika w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej samochodów osobowych, będących własnością osób trzecich, na podstawie umowy najmu, wysokość wydatków możliwych do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu tej działalności ograniczona jest do wysokości wynikającej z prowadzonej dla tych samochodów ewidencji przebiegu pojazdu. W przypadku braku tej ewidencji, wydatki poniesione w związku z używaniem ww. samochodów w ogóle nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast w sytuacji gdy samochody osobowe są wynajmowane przez Wnioskodawcę, a jednocześnie nie są przez niego używane tylko przekazywane kontrahentom w drodze umowy najmu do używania nie jest możliwe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu w sposób przewidziany w art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż nie musi prowadzić ewidencji przebiegu pojazdu, a tym samym zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z wynajmem pojazdów od kontrahentów. Wyjaśnić jedynie należy, iż tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy w zakresie objętym zadanym pytaniem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.