Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.663.2019.3.PC
z 29 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 8 listopada 2019 r.) uzupełnionym w dniu 9 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 23 grudnia 2019 r. skutecznie doręczone w dniu 6 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z nabyciem nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku w związku z nabyciem nieruchomości. Wniosek został uzupełniony w dniu 9 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.), na wezwanie Organu z dnia 23 grudnia 2019 r. skutecznie doręczone w dniu 6 stycznia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione w odpowiedzi na wezwanie Organu:

Wnioskodawca jest spółką należącą do grupy (…) realizującej przedsięwzięcia deweloperskie - głównie mieszkaniowe. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z (…) - dalej zwanym „Sprzedającym” - umowę sprzedaży, której przedmiotem będzie przeniesienie przez Sprzedającego na Kupującego prawa własności zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer ewid. 3 o powierzchni 173 m², położonej w (…).

Nieruchomość nie jest przedmiotem umowy najmu, umowy dzierżawy, użyczenia ani dożywocia, a także żadnej innej umowy ograniczającej sposób rozporządzania Nieruchomością oraz jest w wyłącznym posiadaniu Sprzedającego. Kupujący zamierza nabyć Nieruchomość w celu realizacji na niej oraz na sąsiednich nieruchomościach (stanowiących działki gruntu nr 1, 2, 4, 5, 6 oraz 7 z tego samego obrębu) wielolokalowej inwestycji mieszkaniowej („Planowana inwestycja”). Na dzień składania niniejszego wniosku Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, jednak przed zawarciem transakcji Wnioskodawca zamierza zarejestrować się w tym charakterze. Na Nieruchomości posadowiony jest budynek mieszkalny o powierzchni ok. 60 m². Na wniosek podmiotu działającego na zlecenie grupy (…) Zarząd (…) wydał w 2019 r. decyzje ustalające warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji budynku zamieszkania zbiorowego z usługami w części parteru z częściowym podpiwniczeniem, parkingiem nadziemnym i urządzeniami infrastruktury technicznej. Uzyskanie decyzji WZ nie wymagało uzyskania zgody Sprzedającego.

Sprzedający nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedający nie podejmował także żadnych działań w celu zawarcia planowanej transakcji, w szczególności nie zamieszczał ogłoszeń sprzedaży, ani nie przygotowywał Nieruchomości do sprzedaży - inicjatywa w tym zakresie pochodziła od grupy (…), do której należy Wnioskodawca. Sprzedający jedynie przystał na ofertę złożoną mu przez przedstawicieli (…). Sprzedający nie udzielał także Kupującemu, ani innym podmiotom z grypy (…) żadnych pozwoleń, zgód, ani pełnomocnictw mających na celu realizację planowanej inwestycji.

Na wezwanie Organu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Sprzedający nabył Nieruchomość w dniu 12 czerwca 2019 roku w drodze spadku po swoim bracie.
2. Sprzedający nie wykorzystuje nieruchomości - jest jedynie jej właścicielem. W szczególności nie mieszka w posadowionym na niej budynku mieszkalnym.
3. Nieruchomość od czasu nabycia przez Sprzedającego nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, użyczenia, itp.
4. Sprzedający nie udzielał innym podmiotom pełnomocnictw lub innego umocowania prawnego do działania w swoim imieniu w związku z planowaną transakcją, w tym do uzyskania decyzji, pozwoleń, uzbrojenia terenu, doprowadzenia mediów, wydzielenia drogi, etc.
5. Wnioskodawca zamierza wykorzystać nabywaną nieruchomość wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie Organu:

Czy planowana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu i w związku z tym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie przedstawionym w odpowiedzi na wezwanie Organu:

Planowana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu, gdyż Sprzedający nie będzie w ramach tej transakcji występował w charakterze podatnika, w związku z czym Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do doliczenia podatku naliczonego wynikającego z transakcji. W przypadku jednak, gdyby okazało się, że transakcja będzie podlegała opodatkowaniu, wówczas Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia będzie jednak otrzymanie od Sprzedającego faktury, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a tej ustawy. Wnioskodawca zamierza bowiem wykorzystać nabywaną nieruchomość wyłącznie do czynności opodatkowanych, w związku z czym zajdą okoliczności, o których mowa w tym przepisie.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają m.in.: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów (...) rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że dostawa nieruchomości gruntowej zabudowanej stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Aby jednak doszło do uznania danej czynności za opodatkowaną na gruncie przepisów ustawy o VAT, dokonujący tej czynności musi występować w ramach tej transakcji w charakterze podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT: 1) Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. 2) Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie i doktrynie, aby transakcja podlegała opodatkowaniu VAT podatnik musi działać w takim charakterze, natomiast nawet podatnik dokonujący transakcji prywatnie nie działa w charakterze podatnika VAT i taka transakcja nie podlega VAT (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 16.10.2018 r., sygn. akt I SA/Bd 540/18). Ustalenie, czy dana czynność zostaje podjęta w ramach zarządu majątkiem osobistym, czy też nosi znamiona wykonywania jej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej również była wielokrotnie przedmiotem analizy sądów. Na szczególną uwagę zasługuje w tym zakresie wyrok Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”)w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C -180/10 i C -181/10, w którym TSUE stwierdził, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem od podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE Nr L 347, str. 1 z późn. zm.), kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 112 należy uznać ją za podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. TSUE wskazał jedynie przykładowo okoliczności, które mogą świadczyć o tym, że dana osoba sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika podatku VAT, a podział nieruchomości w celu uzyskania lepszej ceny, liczba transakcji, odstępy pomiędzy transakcjami i wysokość osiągniętych przychodów, nie są decydujące i nie są czynnościami, które same z siebie wykraczałyby poza zarząd majątkiem prywatnym”. Jak zatem zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 45/18 „To, czy dany podmiot działa jako podatnik podatku VAT wymaga bowiem oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Każdorazowo należy zatem zbadać, jakie środki angażuje sprzedający w celu sprzedaży gruntu. Jeżeli środki te są podobne do tych, które wykorzystują handlowcy, wówczas strona sprzedając grunt, zachowuje się jak handlowiec (por. wyroki NSA z dnia: 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07; 22 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1323/12; 14 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 319/13; 16 kwietnia 2014 r., sygn. akt I FSK 781/13; 27 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 774/13 i 8 lipca 2015 r., sygn. akt I FSK 729/14). W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego po wspomnianym wyżej wyroku TSUE przyjmuje się, że przy ocenie działalności osoby sprzedającej nieruchomości należy uwzględniać działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Należy przede wszystkim mieć na uwadze te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym (por. wyroki NSA z dnia: 9 października 2014 r., sygn. akt I FSK 2145/13; 3 marca 2015 r., sygn. akt I FSK 1859/13; 11 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 716/14 i 29 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 636/15)”.

W stanie faktycznym stanowiącym element opisywanego zdarzenia przyszłego, według najlepszej wiedzy Kupującego, Sprzedający nie podjął żadnej aktywności w celu doprowadzenia do zawarcia planowanej transakcji, w szczególności w żaden sposób nie dokonywał przygotowań Nieruchomości do sprzedaży - zarówno w sferze faktycznej, jak i prawnej - zarówno samodzielnie, jak również przez pełnomocnika. Jednocześnie według wiedzy Kupującego, do czasu zawarcia planowanej transakcji Sprzedający takiej aktywności nie będzie podejmować. Przedmiotowa Nieruchomości stanowi składnik majątku prywatnego Sprzedającego. Rozporządzenie tym majątkiem bez podjęcia aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami oraz bez angażowania środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców powoduje, że Sprzedający nie będzie działał w ramach tej transakcji w charakterze podatnika, a tym samym transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w celu realizacji wielolokalowej inwestycji mieszkaniowej zamierza nabyć od (…) prawo własności zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę gruntu numer ewid. 3 o powierzchni 173 m², położonej w (…). Na Nieruchomości posadowiony jest budynek mieszkalny o powierzchni ok. 60 m².

Sprzedający nabył Nieruchomość w dniu 12 czerwca 2019 roku w drodze spadku po swoim bracie.

Sprzedający nie wykorzystuje nieruchomości - jest jedynie jej właścicielem, w szczególności nie mieszka w posadowionym na niej budynku mieszkalnym. Nieruchomość nie jest przedmiotem umowy najmu, umowy dzierżawy, użyczenia ani dożywocia, a także żadnej innej umowy ograniczającej sposób rozporządzania Nieruchomością oraz jest w wyłącznym posiadaniu Sprzedającego. Sprzedający nie podejmował żadnych działań w celu zawarcia planowanej transakcji, w szczególności nie zamieszczał ogłoszeń sprzedaży, ani nie przygotowywał Nieruchomości do sprzedaży - inicjatywa w tym zakresie pochodziła od grupy (…), do której należy Wnioskodawca. Sprzedający jedynie przystał na ofertę złożoną mu przez przedstawicieli (…). Sprzedający nie udzielał także Kupującemu, ani innym podmiotom pełnomocnictw lub innego umocowania prawnego do działania w swoim imieniu w związku z planowaną transakcją, w tym do uzyskania decyzji, pozwoleń, uzbrojenia terenu, doprowadzenia mediów, wydzielenia drogi, etc. Sprzedający nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na dzień składania niniejszego wniosku Wnioskodawca również nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, jednak przed zawarciem transakcji Wnioskodawca zamierza zarejestrować się w tym charakterze. Na wniosek podmiotu działającego na zlecenie grupy (…) Zarząd (…) wydał w 2019 r. decyzje ustalające warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji budynku zamieszkania zbiorowego z usługami w części parteru z częściowym podpiwniczeniem, parkingiem nadziemnym i urządzeniami infrastruktury technicznej. Uzyskanie decyzji WZ nie wymagało uzyskania zgody Sprzedającego. Wnioskodawca zamierza wykorzystać nabywaną nieruchomość wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy planowana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu i w związku z tym Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy, należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży Nieruchomości, Sprzedający działał będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie brak jest podstaw do uznania Sprzedającego – w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Z opisu sprawy wynika, że Sprzedający nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. Sprzedający nabył Nieruchomość w drodze spadku po swoim bracie, i w żaden sposób nie wykorzystuje nieruchomości - jest jedynie jej właścicielem, w szczególności nie mieszka w posadowionym na niej budynku mieszkalnym. Nieruchomość nie jest przedmiotem umowy najmu, umowy dzierżawy, użyczenia ani dożywocia, a także żadnej innej umowy ograniczającej sposób rozporządzania Nieruchomością. Nieruchomość jest w wyłącznym posiadaniu Sprzedającego. Sprzedający nie podejmował żadnych działań w celu zawarcia planowanej transakcji, w szczególności nie zamieszczał ogłoszeń sprzedaży, ani nie przygotowywał Nieruchomości do sprzedaży (inicjatywa w tym zakresie pochodziła od grupy (…), do której należy Wnioskodawca). Sprzedający nie udzielał także Kupującemu, ani innym podmiotom pełnomocnictw lub innego umocowania prawnego do działania w swoim imieniu w związku z planowaną transakcją, w tym do uzyskania decyzji, pozwoleń, uzbrojenia terenu, doprowadzenia mediów, wydzielenia drogi, etc.

Zatem w przedmiotowej sprawie nie wystąpi ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż Nieruchomości wypełniać będzie przesłanki działalności gospodarczej. Sprzedający nie podejmował takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że działania podejmowane przez Sprzedającego należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedający sprzedając przedmiotową Nieruchomość korzystał będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że Sprzedający dokonując sprzedaży Nieruchomości korzystał będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Sprzedającego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży Nieruchomości, a dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, Sprzedający w stosunku do sprzedaży Nieruchomości nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z powyższym planowana sprzedaż Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących kwestii prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, treść obowiązujących przepisów prawa oraz rozstrzygnięcie zawarte w niniejszej interpretacji dotyczące braku opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji sprzedaży Nieruchomości, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie zostaną spełnione, gdyż planowana sprzedaż Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.