Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.73.2020.1.PRM
z 18 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2020 r. (data wpływu 7 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) podpisała umowę o dofinansowanie w ramach działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER”, operacji pn. „(…)”, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Zgodnie z instrukcją wypełnienia wniosku o dofinansowanie, beneficjent powinien wystąpić do dyrektora właściwej Izby Skarbowej o wydanie interpretacji w sprawie braku możliwości odzyskania podatku VAT, która będzie potrzebna na etapie rozpatrywania wniosku o płatność.

W ramach zadania wykonano:

1. budowę boiska sportowego, w tym roboty ziemne, podbudowa i nawierzchnia boiska, utwardzenie terenu, tereny zielone wokół boiska, montaż urządzeń sportowych na boisku,
2. montaż urządzeń na dwóch placach zabaw, w tym wykonanie robót ziemnych, wykonanie fundamentów pod urządzenia, montaż urządzeń zabawowych, plantowanie terenu i wysiew trawy.
   
   

Celem operacji jest wspieranie lokalnego rozwoju na obszarach wiejskich oraz rozwój atrakcyjności terenu. Projekt przyczyni się do zaspokajania potrzeb społecznych i kulturalnych zarówno mieszkańców wsi, gminy jak i turystów odwiedzających region. Obiekty będą pełniły funkcję rekreacyjną i turystyczną dla ogółu mieszkańców, zarówno mieszkańców ww. miejscowości, jak i okolicznych wiosek. Obiekty wraz z wyposażeniem w całości będą udostępniane mieszkańcom nieodpłatnie. Wnioskodawca nie będzie prowadził w obiektach działalności gospodarczej, dzięki której możliwe byłoby odzyskanie naliczonego podatku VAT.

Wnioskodawca poniósł koszty inwestycyjne wraz z podatkiem VAT. Podatek ten jest rzeczywiście i ostatecznie poniesiony, jako podatek niepodlegający zwrotowi. Podatku tego nie można odzyskać w żaden prawnie dopuszczalny sposób. Podatek należny nie może zostać pomniejszony o podatek naliczony, nie jest możliwy jego zwrot, „nie ma możliwości skorzystania z ulgi podatkowej na odzyskaniu choćby części zapłaconego podatku” i nie istnieje prawdopodobieństwo, że zostanie on odzyskany w przyszłości przez podatnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z inwestycją pn. „(…)” Wnioskodawcy przysługuje prawo do odzyskania podatku od towarów i usług (VAT) zawartego w fakturach dotyczących wymienionej inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przedmiotowej sprawie, Gmina wyraża pogląd, że naliczony podatek od towarów i usług związany z inwestycją budowy boiska i dwóch placów zabaw może być uznany jako koszt kwalifikowany, gdyż Gmina nie ma prawnych możliwości skorzystania z ulgi podatkowej na odzyskaniu choćby części zapłaconego wcześniej podatku, nie istnieje prawdopodobieństwo, że zostanie on odzyskany przez Wnioskodawcę.

Gmina prowadzi działalność w zakresie administracji publicznej. Realizacja planowanej inwestycji wpłynie na poprawę jakości życia na obszarach wiejskich przez zaspokojenie potrzeb społecznych i kulturalnych mieszkańców. Zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań nałożonych na gminę ustawą o samorządzie gminnym.

W ocenie Gminy, zarówno w trakcie realizacji zadania, jak również po jego zakończeniu nie ma możliwości odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do obniżenie podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w takim zakresie, w jakim projekt po zrealizowaniu będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Wydatki poniesione na realizację projektu nie są związane z działalnością opodatkowaną.

Inwestycja ma charakter publiczny, odnoszący się do zapewnienia społeczeństwu form dostępu do infrastruktury turystycznej, rekreacyjnej i kulturalnej w wymiarze bezpłatnym. Realizując inwestycję zgodnie ze złożonym wnioskiem o dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich nie ma możliwości w żaden sposób odzyskania naliczonego podatku od towarów i usług (VAT) zawartego w fakturach dotyczących wymienionej inwestycji tzn. nie może on zostać pomniejszony o podatek naliczony, nie jest możliwy jego zwrot, nie ma możliwości skorzystania z ulgi podatkowej, polegającej na odzyskaniu choćby części zapłaconego podatku, nie istnieje prawdopodobieństwo, że zostanie on odzyskany przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zaprezentowana wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku w powyższym, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani, jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatnikami – w myśl art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie uznaje się za podatnika - stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy - organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach:

1. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz,
2. gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
   
   

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

1. podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
2. podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
   
   

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jak wynika z powyższych przepisów jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina podpisała umowę o dofinansowanie w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, z działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER”, na realizację projektu pn. „(…)”. Realizacja projektu przyczyni się do zaspokajania potrzeb społecznych i kulturalnych mieszkańców Gminy oraz turystów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z tytułu poniesionych wydatków, w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, aby rozliczyć podatek naliczony na zasadach przytoczonych w art. 86 ust. 1 ustawy, nabywane przez podatnika VAT czynnego towary i usługi muszą być wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Gmina, w ramach realizacji projektu:

1. wybudowała boisko sportowe (podczas powstawania obiektu wykonano: roboty ziemne, podbudowę i nawierzchnię boiska, utwardzono teren, tereny zielone wokół boiska, montaż urządzeń sportowych na boisku) oraz,
2. zamontowała urządzenia na dwóch placach zabaw (podczas powstawania obiektów wykonano: roboty ziemne, fundamenty pod urządzenia, montaż urządzeń, plantowanie terenu i wysiew traw).
   
   

Celem projektu jest zaspokajanie potrzeb społecznych i kulturalnych mieszkańców Gminy i turystów. Realizacja ww. wymienionego zadania wpisuje się zatem w zadanie własne Gminy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym. Zadanie to obejmuje sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych. Wobec powyższego należy stwierdzić, że Gmina w ramach planowanej inwestycji będzie działała jako podmiot, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Poza tym, Wnioskodawca w stanie faktycznym wniosku zaznaczył, że mająca powstać infrastruktura będzie miała charakter ogólnodostępny i nieodpłatny. Wnioskodawca będzie wykorzystywał wybudowane obiekty tylko do wykonywania czynności pozostających poza zakresem działalności gospodarczej. Wobec tego, Gmina nie będzie wykorzystywała zrealizowanego projektu do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wydatki ponoszone w ramach inwestycji pn. „(…)” będą realizowane w ramach zadań własnych Gminy zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym. Gmina zatem nie działa w tym zakresie jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, z uwagi na opis sprawy oraz przytoczone przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z poniesionymi wydatkami na realizację projektu pn. „(…)”, gdyż wykonana inwestycja nie będzie służyła do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż pojęcie „koszty kwalifikowalne” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.