Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.56.2020.1.KF
z 18 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dacie 17 listopada 1988 r. zmarła A. W dniu 6 grudnia 1989 r. Sąd Rejonowy w (…) wydał postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po A o treści: spadek po A zmarłej w dniu 17 listopada 1988 r. w (…) na podstawie dziedziczenia ustawowego nabyły dzieci: B i C (Wnioskodawczyni) po 1/2 części każde z nich. W skład spadku nie wchodzi gospodarstwo rolne.

Wnioskodawczyni złożyła wniosek o dział spadku po A.

W wyniku postępowania sądowego o dział spadku została zawarta ugoda, na mocy której spadkobiercy dokonali zgodnego działu spadku po A w ten sposób, że dokonali podziału nieruchomości gruntowej położonej w (…), składającej się z:

• działki ewidencyjnej numer (…), o powierzchni 0,0054 ha, zabudowanej budynkiem o funkcji handlowej i usługowej,
• działki nr (…), zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni 0,0405 ha, położonym (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą nr (…), a także działki nr (…) o powierzchni 0,00065 ha, która powstała z podziału działki (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą nr (…).
  
  

W wyniku dokonania działu spadku ustanowiono odrębną własność lokali i Wnioskodawczyni przyznano na wyłączną własność:

1. lokal usługowy nr U1, położony na parterze budynku, o łącznej powierzchni użytkowej 56,11 m kw oraz jako pomieszczenie przynależne pomieszczenie usługowe o powierzchni 2,61 m kw;
2. lokal mieszkalny nr 2, położony na 1 piętrze budynku, o łącznej powierzchni użytkowej 48,84 m kw;

przy czym udział właściciela wyodrębnionych ww. lokali w gruncie oraz częściach budynku i urządzeniach, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali wynosi 10756/30785.

B przyznano na wyłączną własność:

1. lokal usługowy nr U2, położony na parterze budynku, o łącznej powierzchni 64,55 m kw;
2. lokal nr 4 o przeznaczeniu innym niż mieszkalne, położony na parterze, o łącznej powierzchni użytkowej 23,82 m kw;
3. lokal mieszkalny nr 1, położony na I piętrze budynku, o łącznej powierzchni użytkowej 68,45 m kw;
4. lokal mieszkalny nr 3, położony na I piętrze budynku, o łącznej powierzchni użytkowej 43,47 m kw;

przy czym udział właściciela wyodrębnionych ww. lokali w gruncie oraz częściach budynku i urządzeniach, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali wynosi 20029/30785.

Wnioskodawczyni i B dokonali także zgodnego działu spadku w pozostałym zakresie, tj. co do działek nr (…) oraz (…) w ten sposób, że działki te pozostają we współwłasności w udziałach wynoszących po 1/2 części każdy.

W związku z tym w dniu 21 listopada 2018 r. zostało wydane postanowienie o umorzeniu postępowania wobec zawarcia ugody. Postanowienie to uprawomocniło się z dniem 29 listopada 2018 r.

Wnioskodawczyni w wyniku działu spadku nabyła na wyłączną własność lokale usługowy i mieszkalny, które nie przekraczają udziału tego spadkobiercy posiadanego przed działem spadku po A.

Wnioskodawczyni rozważa sprzedaż opisanych w punktach 1 oraz 2 nieruchomości, tj. lokalu usługowego nr U1, o łącznej powierzchni użytkowej 56,11 m kw oraz jako pomieszczenia przynależnego pomieszczenia usługowego o powierzchni 2,61 m kw oraz lokalu mieszkalnego nr 2, o łącznej powierzchni użytkowej 48,84 m kw.

W związku z powyższym konieczna jest odpowiedź na pytanie, czy zbycie przez Wnioskodawczynię powyżej wskazanych lokali: usługowego i mieszkalnego w roku 2020 będzie stanowiło przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po stronie Wnioskodawczyni powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy sprzedaży lokalu usługowego oraz lokalu mieszkalnego w związku z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy: Wnioskodawczyni nabyła spadek po spadkodawczyni A na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 6 grudnia 1989 r. wydanego przez Sąd Rejonowy w (…), następnie na podstawie ugody z dnia 21 listopada 2018 r. zawartej przed Sądem Rejonowym w (…) w wyniku dokonania działu spadku ustanowiono odrębną własność lokali i przyznano wskazane powyżej lokale: usługowy i mieszkalny na wyłączną własność Wnioskodawczyni, przy czym wartość tych odrębnych własności lokali: usługowego i mieszkalnego nie przekracza udziału spadkobiercy posiadanego przed działem spadku?

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (...) – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
   
   

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła spadek po matce A zmarłej w dniu 17 listopada 1988 r. na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w (…) o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 6 grudnia 1989 r. w udziale wynoszącym 1/2.

W skład masy spadkowej po Spadkodawczyni, wchodziła nieruchomość gruntowa położona w (…), składająca się z: działki ewidencyjnej numer (…), o powierzchni 0,0054 ha, zabudowanej budynkiem o funkcji handlowej i usługowej oraz działki nr (…), zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni 0,0405 ha, położonym (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą nr (…), a także działki nr (…) o powierzchni 0,00065 ha, która powstała z podziału działki (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą nr (…).

Wnioskodawczyni przypadła wartość 1/2 udziału każdego składnika.

W ramach działu spadku ustanowiono odrębną własność lokali i Wnioskodawczyni przyznano na wyłączną własność:

1. lokal usługowy nr U1, położony na parterze budynku, o łącznej powierzchni użytkowej 56,11 m kw oraz jako pomieszczenie przynależne pomieszczenie usługowe o powierzchni 2,61 m kw;
2. lokal mieszkalny nr 2, położony na 1 piętrze budynku, o łącznej powierzchni użytkowej 48,84 m kw;

przy czym udział właściciela wyodrębnionych ww. lokali w gruncie oraz częściach budynku i urządzeniach, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali wynosi 10756/30785.

Zgodnie z art. 922 KC, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej. W myśl art. 926 Kodeksu cywilnego, powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Z kolei art. 925 tej ustawy stanowi, że spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, co następuje z chwilą śmierci spadkodawcy (art. 924 Kodeksu cywilnego). Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie Sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy natomiast do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Jeżeli więc spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 1035 cyt. ustawy).

Zgodnie z zapisem art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego, dział spadku może nastąpić na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Zatem do momentu zniesienia współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Na podstawie art. 1038 § 1 Kodeksu cywilnego, sądowy dział spadku powinien obejmować cały spadek. Jednakże z ważnych powodów może być ograniczony do części spadku. § 2 wskazuje, że umowny dział spadku może objąć cały spadek lub być ograniczony do części spadku.

W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Tak więc na skutek działu spadku następuje „konkretyzacja” składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Jeżeli zatem wartość nieruchomości nabytych w wyniku działu jest zgodna z udziałem posiadanym przed działem spadku – na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych nie następuje nabycie podlegające opodatkowaniu, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą, jak i stan jej majątku osobistego.

Dział spadku, w wyniku którego udział w nieruchomości nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności.

Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  

Z powyższego wynika, że jeżeli spełnione są wymienione wyżej warunki, dział spadku nie może być rozpatrywany w kategoriach nabycia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyższe do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznać należy, że udział jaki przysługiwał Wnioskodawczyni po dokonanym dziale spadku nie uległ powiększeniu, tj. nie przekroczył udziału nabytego w spadku po zmarłej matce A, zatem nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, jeżeli nie doszło w wyniku działu spadku do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w 2020 roku ww. lokali: mieszkalnego i usługowego nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu na podstawie przepisów ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 5 i art. 10 ust. 7, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 7 ww. ustawy, nie stanowi nabycia lub odpłatnego zbycia, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Wobec powyższego w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nabytej w drodze spadku i dziale spadku istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę oraz czy w wyniku dokonania działu spadku nie następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany udział w spadku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła spadek po matce, zmarłej w dniu 17 listopada 1988 r. w udziale wynoszącym 1/2. W skład masy spadkowej po spadkodawcy, wchodziła nieruchomość gruntowa, składająca się z: działki ewidencyjnej numer (…), o powierzchni 0,0054 ha, zabudowanej budynkiem o funkcji handlowej i usługowej oraz działki nr (…), zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni 0,0405 ha, a także działki nr (…) o powierzchni 0,00065 ha, która powstała z podziału działki (…). Wnioskodawczyni przypadła wartość 1/2 udziału każdego składnika.

W ramach działu spadku ustanowiono odrębną własność lokali i Wnioskodawczyni przyznano na wyłączną własność:

1. lokal usługowy nr U1, położony na parterze budynku, o łącznej powierzchni użytkowej 56,11 m kw oraz jako pomieszczenie przynależne pomieszczenie usługowe o powierzchni 2,61 m kw;
2. lokal mieszkalny nr 2, położony na 1 piętrze budynku, o łącznej powierzchni użytkowej 48,84 m kw;

przy czym udział właściciela wyodrębnionych ww. lokali w gruncie oraz częściach budynku i urządzeniach, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali wynosi 10756/30785.

Wnioskodawczyni w wyniku działu spadku nabyła na wyłączną własność lokale usługowy i mieszkalny, które nie przekraczają udziału Wnioskodawczyni posiadanego przed działem spadku po zmarłej matce.

Wnioskodawczyni rozważa sprzedaż opisanych w punktach 1 oraz 2 nieruchomości, tj. lokalu usługowego nr U1 oraz jako pomieszczenia przynależnego pomieszczenia usługowego oraz lokalu mieszkalnego nr 2. Wątpliwości Zainteresowanej sprowadzają się do tego, czy zbycie przez Wnioskodawczynię powyżej wskazanych lokali: usługowych i mieszkalnego w roku 2020 będzie stanowiło przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku czy dokonanie działu spadku, dlatego w tym wypadku należy posiłkować się normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Na podstawie art. 924 i art. 925 przywołanej ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Według art. 1035 cytowanej ustawy, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Art. 1037 § 1 cytowanej ustawy stanowi natomiast, że dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Nie zmienia to faktu, że dział spadku jest zawsze konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału.
  
  

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku działu spadku – w przypadku ich sprzedaży – należy przyjąć więc datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku działu mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz dział spadku został dokonany bez spłat i dopłat.

Powyższe potwierdza brzmienie art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie stanowi nabycia albo odpłatnego zbycia, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, odpowiednio nabycie albo odpłatne zbycie, w drodze działu spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, do wysokości przysługującego podatnikowi udziału w spadku.

Mając na uwadze, że z informacji przedstawionych przez Wnioskodawczynię wynika, że w wyniku działu spadku nabyła na wyłączną własność lokale usługowy i mieszkalny, które nie przekraczają udziału Wnioskodawczyni posiadanego przed działem spadku po zmarłej matce, uznać należy, że czynność działu spadku nie stanowiła dla Wnioskodawczyni nabycia w myśl art. 10 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem należy uznać, że przedmiotowe lokale Wnioskodawczyni nabyła w 1988 r., w momencie otwarcia spadku po matce.

W konsekwencji, w przypadku odpłatnego zbycia wskazanych w treści wniosku lokali: usługowych i mieszkalnego w roku 2020, przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres pięciu lat, w myśl art. 10 ust. 5 tej ustawy, należy liczyć od końca roku, w którym nastąpiło nabycie tych lokali przez spadkodawcę (tu: matkę Wnioskodawczyni).

Skoro w skład spadku po zmarłej matce Wnioskodawczyni wchodziły owe przedmiotowe lokale, które Wnioskodawczyni zamierza zbyć w 2020 r., to nabycie tych lokali przez spadkodawcę (tu: matkę Wnioskodawczyni) nastąpiło przed dniem 17 listopada 1988 r.

Zatem, dochód z odpłatnego zbycia tych lokali dokonany przez Wnioskodawczynię w 2020 r. nie będzie podlegać opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tych lokali przez spadkodawcę upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo podkreślić należy, że Organ wydając interpretacje indywidualne opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), przyjmując argumenty podnoszone przez wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały zatem analizie ani weryfikacji w ramach przedmiotowego postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest uprawniony, a tym bardziej obowiązany, do oceny dołączonych dokumentów. Związany jest wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.