Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.621.2019.1.AT
z 27 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. dokonując płatności za zakupione u rolników bydło na rachunek bankowy niewskazany w wykazie Wnioskodawca będzie mógł zaliczać poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów niezależnie od kwoty umieszczonej na fakturze, w szczególności gdy kwota ta przekroczy 15.000 zł brutto – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2019 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. dokonując płatności za zakupione u rolników bydło na rachunek bankowy niewskazany w wykazie Wnioskodawca będzie mógł zaliczać poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów niezależnie od kwoty umieszczonej na fakturze, w szczególności gdy kwota ta przekroczy 15.000 zł brutto.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: Spółka) jest podmiotem, którego podstawowym profilem działalności jest ubój i rozbiór bydła. Spółka jest jednym z głównych odbiorców tego surowca w Polsce. Dostawcami bydła są m.in. rolnicy - osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zajmujące się w ramach działalności rolniczej hodowlą bydła. Skala tych podmiotów jest bardzo duża - Spółka ma kilka tysięcy tego rodzaju kontrahentów. Rolnicy, będący kontrahentami Spółki, są w przeważającej większości czynnymi podatnikami podatku VAT, rozliczającymi się z tego podatku na zasadach ogólnych. W związku z tym sprzedaż bydła na rzecz Spółki jest przez nich dokumentowana poprzez wystawienie faktur VAT. Faktury te często opiewają na kwoty przekraczające wartość 15.000 zł. brutto. Spółka dokonuje płatności za zakupiony towar przelewem na rachunek bankowy wskazany na fakturze. Jest to rachunek osobisty bankowy danego rolnika, który jest przez niego wykorzystywany w ramach gospodarstwa rolnego które prowadzi. Rolnik - osoba fizyczna prowadząca gospodarstwo rolne nie ma możliwości założenia w banku rachunku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej ponieważ nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1292). W konsekwencji rachunek rolnika nie znajdzie się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106, dalej jako: „ustawa o VAT”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. dokonując płatności za zakupione u rolników bydło na rachunek bankowy niewskazany w wykazie Wnioskodawca będzie mógł zaliczać poniesiony wydatek do podatkowych kosztów uzyskania przychodów bez ograniczeń (tzn. niezależnie od kwoty umieszczonej na fakturze, w szczególności gdy kwota ta przekroczy 15.000 zł brutto)?

Zdaniem Wnioskodawcy, od 1 września 2019 r. funkcjonuje nowy wprowadzony dla celów podatku VAT wykaz podmiotów (dalej jako: Wykaz). Obejmuje on, między innymi wszystkie podmioty zarejestrowane jako podatnicy podatku VAT oraz dotyczące ich informacje, w tym numery posiadanych przez nich rachunków bankowych oraz w SKOK-ach (art. 96b ust. 3 pkt 13 ustawy o VAT).

Do końca 2019 roku wykaz ten pełni wyłącznie funkcję informacyjną. Od 1 stycznia 2020 r. wejdą w życie przepisy określające sankcje z tytułu dokonywania płatności dokonywanych na rachunki spoza Wykazu.

Jedna z tych sankcji została określona w obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. art. 15d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 562 (winno być: t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865) dalej jako: „ustawa o CIT”). Zgodnie z art. 15d ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub
3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.
   
   

Powyższy przepis będzie miał zastosowanie jeśli łącznie spełnione będą cztery warunki:

1. płatność dotyczy dostawy towarów lub świadczenia usług potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku VAT jako podatnik VAT czynny;
2. płatność dokonana zostanie przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ustawy o VAT;
3. płatność dotyczy transakcji, o której mowa w art. 19 ustawy Prawo przedsiębiorców (czyli takich, których stroną transakcji jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji bez względu na liczbę wynikających z niej płatności przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty)
4. podatnik nie zawiadomi w terminie 3 dni od dnia zlecenia przelewu naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury o dokonaniu zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w Wykazie (obowiązujący od 1 stycznia 2020 r. art. 15d ust. 4 ustawy o CIT).

W stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), który przedstawia Spółka nie dojdzie do łącznego spełnienia powyższych warunków. O ile rolnicy dostarczający do Spółki bydło są czynnymi podatnikami podatku VAT to nie są oni przedsiębiorcami i nie prowadzą działalności gospodarczej. Nie zostanie więc spełniony warunek opisany wyżej w punkcie trzecim.

Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów będzie mieć zastosowanie jeżeli dokonana płatność dotyczyć będzie transakcji określonej w art. 19 ustawy Prawo przedsiębiorców. Wyłączenie to dotyczyć zatem będzie mogło wyłącznie kosztów wynikających z transakcji, w których przypadku istnieje obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy.

Mamy z tym do czynienia gdy łącznie spełnione są dwa warunki:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca,
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty.
   
   

Omawiane wyłączenie nie będzie mieć zatem zastosowania w przypadku płatności dotyczących transakcji, w których choćby jedna ze stron transakcji nie jest przedsiębiorcą. Tak będzie w opisywanym przypadku - rolnik nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy Prawo przedsiębiorców.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że dokonując od dnia 1 stycznia 2020 r. płatności na rzecz rolników, których rachunki bankowe nie zostaną ujawnione w Wykazie nie będą jej dotyczyły ograniczenia, o których mowa w art. 15d ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie objętym pytaniem Wnioskodawcy, tj. kwestii ustalenia, czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. dokonując płatności za zakupione u rolników bydło na rachunek bankowy niewskazany w wykazie Wnioskodawca będzie mógł zaliczać poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów niezależnie od kwoty umieszczonej na fakturze, w szczególności gdy kwota ta przekroczy 15.000 zł brutto. Stąd nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji kwestia ustalenia czy opisane we wniosku płatności stanowią koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 i nast. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. art. 15d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: „updop”) – wprowadzonym art. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2016 r., poz. 780), podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. poz. 646) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W art. 15d ust. 2 updop wskazano, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

-w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Powyżej wskazane przepisy art. 15d ust. 1 i ust. 2 zostały znowelizowane na mocy art. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1018, dalej jako: „ustawa nowelizująca”) i zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy nowelizującej weszły w życie z dniem 1 stycznia 2020 r.

I tak art. 15d ust. 1 updop otrzymuje brzmienie:

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub
2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny (…).
   
   

Z kolei znowelizowany art. 15d ust. 2 updop stanowi, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

-w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego albo został zlecony przelew.

Dodatkowo został wprowadzony art. 15d ust. 4 updop, zgodnie z którym, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, w przypadku gdy podatnik dokonujący płatności dokonał zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, i złożył zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury w terminie trzech dni od dnia zlecenia przelewu.

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo Przedsiębiorców (t.j. Dz.U z 2019 r. poz. 1292, z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Art. 3 ustawy - Prawo Przedsiębiorców określa, że działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Natomiast art. 4 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Ponadto w myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy - Prawo Przedsiębiorców, przepisów ustawy nie stosuje się do:

1. działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego,
2. wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów,
3. wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2018 r. poz. 1159 i 1629),
4. działalności rolników w zakresie sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.)
5. działalności prowadzonej przez koła gospodyń wiejskich na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o kołach gospodyń wiejskich (Dz. U. poz. 2212 oraz z 2019 r. poz. 693), które spełniają warunki, o których mowa w art. 24 ust. 1 tej ustawy.
   
   

Z uzasadnienia do zmiany projektu ustawy - Prawo przedsiębiorców, druk sejmowy nr 2051, Sejm VIII kadencji, ze str. 18 wynika, że „ustawa wyłącza z zakresu jej zastosowania określone rodzaje działalności związanej z eksploatacją zasobów przyrody (tj. działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwo, warzywnictwo, leśnictwo i rybactwo śródlądowe), a także określone rodzaje działalności wykonywanej przez rolników) takie jak: działalność agroturystyczna, działalność w zakresie wyrobu wina oraz działalność w zakresie sprzedaży produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy, hodowli lub chowu (art. 6 ust. 1 ustawy). Wyłączenie dla tych rodzajów działalności przepisów ustawy regulującej ogólne zasady wykonywania w Polsce działalności gospodarczej należy do praktyki legislacyjnej utrwalonej w naszym kraju już od dziesięcioleci). Konsekwencją tego wyłączenia powinno być niestosowanie do rodzajów działalności określonych w art. 6 ustawy – Prawo przedsiębiorców (w tym wykonywanych przez wspomnianych w tym przepisie rolników) przepisów tej ustawy”.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością jest podmiotem, którego podstawowym profilem działalności jest ubój i rozbiór bydła. Dostawcami bydła są m.in. rolnicy - osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, zajmujące się w ramach działalności rolniczej hodowlą bydła. Skala tych podmiotów jest bardzo duża - Spółka ma kilka tysięcy tego rodzaju kontrahentów. Rolnicy, będący kontrahentami Spółki, są w przeważającej większości czynnymi podatnikami podatku VAT, rozliczającymi się z tego podatku na zasadach ogólnych. W związku z tym sprzedaż bydła na rzecz Spółki jest przez nich dokumentowana poprzez wystawienie faktur VAT. Faktury te często opiewają na kwoty przekraczające wartość 15.000 zł. brutto. Spółka dokonuje płatności za zakupiony towar przelewem na rachunek bankowy wskazany na fakturze. Jest to rachunek osobisty bankowy danego rolnika, który jest przez niego wykorzystywany w ramach gospodarstwa rolnego które prowadzi. Rolnik - osoba fizyczna prowadząca gospodarstwo rolne nie ma możliwości założenia w banku rachunku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej ponieważ nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1292). W konsekwencji rachunek rolnika nie znajdzie się w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106, dalej jako: „ustawa o VAT”).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2020 r. dokonując płatności za zakupione u rolników bydło na rachunek bankowy niewskazany w wykazie Wnioskodawca będzie mógł zaliczać poniesiony wydatek do podatkowych kosztów uzyskania przychodów bez ograniczeń (tzn. niezależnie od kwoty umieszczonej na fakturze, w szczególności gdy kwota ta przekroczy 15.000 zł brutto).

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa stwierdzić należy, że zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu art. 15d ust. 1 updop, jednym z warunków jego zastosowania jest fakt dokonania płatności dotyczącej transakcji określonej w art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców. Przepis art. 15d updop odnosi się do transakcji, których:

• drugą stroną jest inny przedsiębiorca, chodzi tu zatem o umowę zawieraną między przedsiębiorcami wykonującymi działalność gospodarczą,
• jednorazowa wartość, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł.
  
  

Powyższe oznacza, że dostawcy Wnioskodawcy, którzy są rolnikami – osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, zajmującymi się w ramach działalności rolniczej hodowlą bydła nie podlegają przepisom ustawy - Prawo Przedsiębiorców, w związku z czym nie podlegają wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, jak również do Krajowego Rejestru Sądowego. Zatem nie ma do niego zastosowania również limit transakcji bezgotówkowych, wynikający z art. 15d updop.

Na podstawie powyższych przepisów należy wskazać, że przepisy art. 15d updop nie będą miały zastosowania w odniesieniu do dokonywania płatności na rzecz Rolników, z uwagi na to, że drugą stroną transakcji jest podmiot niebędący przedsiębiorcą.

Biorąc powyższe pod uwagę, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.