Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.802.2019.2.PR
z 3 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2020 r. (data wpływu 23 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatku (IP BOX) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 14 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.802.2019.1.PR (doręczonym w dniu 23 lutego 2020 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 23 lutego 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 23 lutego 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą K, w ramach której świadczy m.in. usługi programistyczne. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności Gospodarczej przeważająca działalność przedsiębiorstwa Wnioskodawcy polega na: 62.03.Z – Działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi. Wnioskodawca jest opodatkowany liniową stawką podatku dochodowego w wysokości 19% i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W dniu 19 października 2015 r. Wnioskodawca zawarł ze spółką B z siedzibą w Hong Kongu umowę o świadczenie usług. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Omawiane we wniosku usługi programistyczne świadczone są przez Wnioskodawcę w Polsce, na zasadzie pracy osobistej w biurze bądź pracy zdalnej na rzecz B z siedzibą w Hong Kongu.

Stosownie do paragrafu 1 umowy, jej przedmiotem jest świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz spółki B z siedzibą w Hong Kongu usług programistycznych. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi programistyczne obejmują projektowanie i wykonanie całych systemów bądź ich części za pomocą języków programowania, a usługi te wykonywane są bez nadzoru i kierowania ze strony zamawiającej spółki, przy uwzględnieniu jedynie jej wskazówek i uwag. W ramach tej umowy, Wnioskodawca faktycznie świadczy na rzecz spółki B z siedzibą w Hong Kongu usługi programistyczne. Z uwagi na to, że zawarta umowa stanowi zobowiązanie o charakterze ciągłym i reguluje kwestie stałej współpracy stron, Wnioskodawca w jej ramach pracuje nad różnymi programami komputerowymi (zarówno aplikacjami webowymi, mobilnymi, czy aplikacjami stacjonarnymi) – nie jest to umowa o wykonanie jednego programu komputerowego, ale umowa, w ramach której Wnioskodawca tworzy nowe programy komputerowe bądź rozwija już istniejące, dodając nowe funkcjonalności bądź ulepszając ich działanie. Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza omawiane oprogramowanie w sposób systematyczny, w ramach codziennej pracy.

W ramach działalności gospodarczej i ww. umowy, Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy lub usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących i istniejących. Wnioskodawca, w ramach tej umowy, rozwija i ulepsza oraz tworzy od podstaw nowe funkcjonalności innowacyjnego oprogramowania komputerowego, pozwalającego na kompleksowe rozpatrywanie i obsługę wniosków o wypłatę odszkodowań za opóźnienia linii lotniczych. Innowacyjność tego oprogramowania polega przede wszystkim na tym, że program ten, m.in. dzięki pracom programistycznym Wnioskodawcy, jest w stanie sam, bez udziału człowieka, ocenić zasadność zgłoszonych wniosków i roszczeń, i zdecydować o dalszym postępowaniu. Omawiane oprogramowanie jest rozwijane przy wykorzystaniu najnowszych technologii wytwarzania oprogramowania.

Wytwarzanie, ulepszanie i rozwijanie oprogramowania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług), w postaci nowoczesnego systemu rozpatrywania wniosków i roszczeń o wypłatę odszkodowań za opóźnienia linii lotniczych. W ramach omawianej działalności, Wnioskodawca zdobywa, poszerza i łączy interdyscyplinarną wiedzę z zakresu matematyki, algorytmiki i informatyki w celu optymalizacji i rozwijania omawianego systemu (programu komputerowego). Efekty działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Omawiany system zawiera szereg unikalnych w skali światowej funkcjonalności. Autorskie prawo do programu komputerowego jest zatem wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawca przenosi na spółkę B z siedzibą w Hong Kongu autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów, które wykonuje w ramach realizacji przedmiotowej umowy z chwilą ich wytworzenia. Umowa, którą Wnioskodawca zawarł ze spółką B z siedzibą w Hong Kongu, jest regulowana prawem Hong Kongu dlatego też, umowa ta nie zawiera wyliczenia pól eksploatacji, których wymienienie jest warunkiem ważności przeniesienia autorskich praw majątkowych wg prawa polskiego. Umowa wprost jednakże stanowi, że B z siedzibą w Hong Kongu nabywa prawa własności intelektualnej do wszystkich utworów opracowanych przez Wnioskodawcę w jej ramach.

Z tytułu usług realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz spółki B z siedzibą w Hong Kongu, na podstawie przedmiotowej umowy, Wnioskodawcy przysługuje miesięczne wynagrodzenie wg stawki godzinowej i ilości godzin świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Wynagrodzenie to stanowi wynagrodzenie ryczałtowe i obejmuje wszystkie koszty i wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w celu realizowania umowy, w tym również stanowi wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wszystkich utworów, które Wnioskodawca wykonuje w ramach realizacji przedmiotowej umowy.

Przychody osiągane przez Wnioskodawcę z tytułu umowy, tj. wynagrodzenie wypłacane Mu przez spółkę B z siedzibą w Hong Kongu w okresach miesięcznych, za świadczone usługi programistyczne i przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonych programów komputerowych są wyodrębniane w księgach rachunkowych Wnioskodawcy, które są prowadzone zgodnie z wymogami przewidzianymi w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca prowadzi księgowość w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, wobec czego wszystkie przychody, koszty i autorskie prawa majątkowe do opracowywanego dzieła wykazuje w odrębnej ewidencji. Ewidencja ta jest prowadzona w sposób należyty i zapewnia określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Obejmuje ona wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, zmierzającej do wytworzenia, rozwijania lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Wnioskodawca zlecił prowadzenie tej ewidencji swojej księgowej, ponieważ od początku prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej miał zamiar skorzystać z ulgi „IP BOX”, skrupulatnie ewidencjonując przychody i koszty dotyczące przedmiotowej ulgi. Wnioskodawca czynił to i czyni, ponieważ uważa, że Jego działalność spełnia ustawowe przesłanki do skorzystania z IP BOX.

W piśmie z dnia 23 lutego 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Jego działalność obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu nowych aplikacji bądź funkcjonalności oprogramowania opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie stanowi działalności rutynowej i nie polega na wprowadzaniu okresowych zmian, ale na twórczym projektowaniu nowych funkcjonalności aplikacji już istniejących bądź nowych aplikacji. Wnioskodawca zarówno ulepsza (rozwija) oprogramowanie komputerowe wytworzone przez siebie, jak i też ulepsza (rozwija) oprogramowanie, którego nie wytworzył, tworząc i projektując jego nowe funkcjonalności. Ulepszając bądź rozwijając programy komputerowe, których Wnioskodawca nie jest właścicielem jest dokonywane na zlecenie spółki B, która jest właścicielem tych programów, i która udostępnia te programy (ich kod źródłowych) Wnioskodawcy, celem jego ulepszenia, rozwinięcia bądź opracowania nowych funkcjonalności. Natomiast, Wnioskodawca jest właścicielem (twórcą) kodu źródłowego przez siebie napisanego, który przenosi na spółkę B, przenosząc autorskie prawa majątkowe. W wyniku ulepszenia (rozwinięcia) oprogramowania tworzone są przez Wnioskodawcę nowe kody, algorytmy w językach programowania i powstaje nowe prawo własności intelektualnej, w postaci nowych aplikacji bądź nowych funkcjonalności już istniejących aplikacji. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie do wytworzenia, ulepszenia (rozwinięcia) oprogramowania, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W ocenie Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane przez Niego w ramach umowy łączącej Go ze spółką B, stanowią przychody w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychody z tytułu autorskiego prawa do programu komputerowego, stanowiące przychody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu. Jak zostało to bowiem opisane szczegółowo we wniosku, Wnioskodawca tworzy kod źródłowy rozwijając lub ulepszając aplikację i otrzymuje wynagrodzenie obejmujące wynagrodzenie za prace programistyczne i za przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonego kodu źródłowego. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Odrębna ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest prowadzona przez Wnioskodawcę od dnia 1 stycznia 2019 r., jako że dopiero z tym dniem weszły w życie przepisy dot. ulgi w podatku IP BOX.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w tak opisanym stanie faktycznym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że do przychodów uzyskiwanych z autorskich praw do programów komputerowych, tj. do przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w ramach umowy z dnia 19 października 2015 r., zawartej ze spółką B z siedzibą w Hong Kongu, tj. przychodów za przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonych, rozwijanych bądź ulepszanych programów komputerowych, Wnioskodawca stosuje przepisy art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. 5% stawkę podatku dochodowego?
2. Czy w tak opisanym stanie faktycznym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że do przychodów uzyskiwanych z autorskich praw do programów komputerowych, tj. do przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę w ramach umowy z dnia 19 października 2015 r., zawartej ze spółką B z siedzibą w Hong Kongu, tj. przychodów za przeniesienie autorskich praw majątkowych do tworzonych, rozwijanych bądź ulepszanych programów komputerowych, Wnioskodawca odprowadza zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19%, a preferencyjną stawkę podatku dochodowego w wysokości 5% zastosuje do tych przychodów dopiero w zeznaniu rocznym za 2019 r., składanym do końca kwietnia 2020 r., a 14% różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek potraktuje jak nadpłatą podatku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Spełnia On wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Stosownie do art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3 / (a + b + c + d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Zgodnie z art. 30ca ust. 5 ww. ustawy, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

W przypadku, gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 30ca ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony, zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Do ustalenia dochodów, o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio (art. 30ca ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W przypadku, gdy nie jest możliwe ustalenie dochodu przypadającego na poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej, podatnik może obliczyć kwalifikowany dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zgodnie z ust. 4-6 dla tego samego rodzaju produktu lub usługi, lub dla tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej (art. 30ca ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 30ca ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o wysokość straty z kwalifikowalnych praw własności intelektualnej poniesionej w roku podatkowym obniża się dochód osiągnięty w najbliższych kolejno następujących po sobie 5 latach podatkowych z tego samego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tego samego rodzaju produktu lub usługi lub tej samej grupy produktów lub usług, w których zostało wykorzystane kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę) (art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 30ca ust. 12 cyt. ustawy, przepisy ust. 1-11 stosuje się odpowiednio do ekspektatywy uzyskania kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w związku ze zgłoszeniem lub złożeniem wniosku o uzyskanie takiego prawa ochronnego do właściwego organu, od dnia zgłoszenia lub złożenia wniosku.

Stosownie zaś do art. 30ca ust. 13 cyt. ustawy, w przypadku wycofania zgłoszenia lub wniosku, odmowy udzielenia prawa ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację, podatnik jest obowiązany opodatkować zgodnie z art. 27 lub art. 30c kwalifikowane dochody z prawa własności intelektualnej uzyskane w okresie od dnia zgłoszenia lub złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 12, do dnia wycofania wniosku lub zgłoszenia, odmowy udzielenia prawa ochronnego, odrzucenia zgłoszenia lub odrzucenia wniosku o rejestrację. W tym przypadku, od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się podatek zapłacony na podstawie ust. 1.

Stosownie do art. 30ca ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-13 stosuje się odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji.

Ponadto, zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Zgodnie z art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

W przypadku, gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalanie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c (art. 30cb ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Aby podatnik mógł skorzystać z tej 5% stawki podatku musi więc spełnić dwa podstawowe warunki:

1. uzyskiwać przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej;
2. prowadzić działalność badawczo-rozwojową.
   
   

Przez przychody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej rozumiemy przychody uzyskiwane z tytułu:

1. patentu;
2. prawa ochronnego na wzór użytkowy;
3. prawa z rejestracji wzoru użytkowego;
4. prawa z rejestracji topografii układu scalonego;
5. dodatkowego prawa ochronnego dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin;
6. prawa z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu;
7. wyłącznego prawa, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin;
8. autorskiego prawa do programu komputerowego.
   
   

Pojęcie programu komputerowego nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Praktyka stosowania tego pojęcie na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych. Innymi słowy, w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”.

Autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Ze względu na bardzo ograniczone źródła interpretacji, wobec programu komputerowego w stricte polskich aktach prawnych oraz polskiej literaturze na potrzeby preferencji IP Box, warto także odnieść się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł, wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD. Zgodnie z akapitem 10 preambuły do Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych: „Rolą programu komputerowego jest wejście w kontakt i wspólne funkcjonowanie z innymi częściami składowymi systemu komputerowego i użytkownikami, w tym celu wymagane są logiczne i tam gdzie to właściwe, fizyczne, wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie, tak aby pozwoli wszystkim elementom oprogramowania i sprzętu komputerowego funkcjonować z innym oprogramowaniem, sprzętem komputerowym i użytkownikami we wszelkich formach działania, do jakich są przeznaczone. Części programu umożliwiające takie wzajemne połączenia i wzajemne oddziaływanie między elementami oprogramowania i sprzętu komputerowego są ogólnie znane pod nazwą „interfejsów”. To funkcjonalne wzajemne połączenie i wzajemne oddziaływanie jest ogólnie znane pod nazwą „interoperacyjności”; podczas, gdy sama „interoperacyjność” może być zdefiniowana jako zdolność do wymiany informacji oraz wszechstronnego wykorzystania informacji już wymienionych.

Pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko, lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Uwzględnienie autorskiego prawa do programu komputerowego w szerokim rozumieniu (funkcjonalnie) – jako oprogramowanie.

W ocenie Wnioskodawcy, tworzone bądź rozwijane przez Niego w ramach umowy z B z siedzibą w Hong Kongu, oprogramowanie w pełni podlega pod kategorię programu komputerowego, o którym mowa w tym przepisie. W szczególności, Wnioskodawca wskazuje, że podstawą wszystkich programów komputerowych jest ich kod źródłowy, a więc zapis programu komputerowego przy pomocy określonego języka programowania, opisujący operacje, jakie powinien wykonać komputer (bądź inne urządzenie, w tym w szczególności urządzenie mobilne) na zgromadzonych lub utrzymanych danych.

Wytworzone bądź ulepszone przez Wnioskodawcę programy komputerowe są objęte prawno-autorską ochroną, bowiem stanowią utwór w rozumieniu przepisów o prawie autorskim. Tworzone bądź rozwijane oprogramowanie komputerowe jest wytworem myśli Wnioskodawcy, a poprzez jego zmaterializowanie w postaci kodu źródłowego, zapisanego w repozytorium kodów, który jest przekazywany spółce B z siedzibą w Hong Kongu, jest zmaterializowany, wobec czego Wnioskodawca jest jego twórcą, posiadającym pełnie praw autorskich. Dlatego też, spełnione zostały wszelkie przesłanki do uznania przedmiotowego oprogramowania za utwór w rozumieniu praw autorskich i objęcia go ochroną prawno-autorską.

Ponadto, kwalifikowane prawo własności intelektualnej musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. Art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, definiuje działalność badawczo-rozwojową jako: „działalność twórczą, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”.

Zdefiniowane zostały także same pojęcia „badań naukowych” i „prac rozwojowych”, przez które należy rozumieć – odpowiednio:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne oraz badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń;
2. działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
   
   

Badania naukowe, jak i prace rozwojowe muszą spełniać kryteria „twórczości”, „systematyczności” i „zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań”. Wynika to wprost z konstrukcji definicji działalności badawczo-rozwojowej, która to posługuje się ww. kryteriami zarówno wobec badań naukowych, jak i prac rozwojowych.

Pierwszym i zarazem najszerszym kryterium uznania działalności podatnika za działalność badawczo-rozwojową, jest jej twórczy charakter. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Ponadto, uznać należy, że na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej, w stopniu minimalnym, wystarczające jest działanie twórcze na skalę przedsiębiorstwa, tzn. przedsiębiorca we własnym zakresie (w ramach prowadzonych prac badawczo-rozwojowych), opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, nawet jeżeli podobne rozwiązanie zostało już opracowane przez inny podmiot. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną [działalność] w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie, niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, podlegające omówieniu w niniejszym podrozdziale, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji, głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli polegającym na zwiększeniu oraz możliwymi właściwymi do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

W świetle konstrukcji definicji badawczo-rozwojowej należy uznać, że „zwiększenie zasobów wiedzy” odnosi się przede wszystkim do prowadzenia badań naukowych, natomiast „wykorzystanie już istniejącej lub zwiększonej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań” dotyczy przede wszystkim prac rozwojowych. Innymi słowy, działalność badawczo-rozwojowa to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, w tym badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) oraz prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności), w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii).

Definicja działalności badawczo-rozwojowej wymaga, aby działania, jakie podejmuje podatnik poprzez badania naukowe, zwiększały zasoby wiedzy, natomiast w efekcie prac rozwojowych wystarczy, by podatnik zdobył i wykorzystał aktualnie dostępną wiedzę i umiejętności w celu planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych, zmienionych, czy usprawnionych produktów, procesów lub usług.

W ocenie Wnioskodawcy, realizowane przez Niego usługi programistyczne na rzecz spółki B z siedzibą w Hong Kongu, w postaci albo opracowania od podstaw programów komputerowych bądź też rozwijanie już istniejących programów poprzez usprawnianie ich działania bądź dodanie nowych funkcjonalności, stanowi działalność badawczo-rozwojową, bowiem wypełnia wszystkie 3 przesłanki, tj.: jest twórcza (bowiem Wnioskodawca od podstaw tworzy autorskie programy komputerowe bądź tworzy nowe funkcjonalności już istniejących programów komputerowych), jest wykonywana systematycznie (bowiem usługi te są świadczone w ramach podpisanej umowy), jak również w ramach tworzenia tego programu Wnioskodawca wykorzystuje swoją wiedze i umiejętności jako programisty i pogłębia również swoją wiedzę. W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, do wszystkich przychodów jakie osiąga w wyniku umowy, tj. wynagrodzenie wypłacane Mu przez Spółkę B z siedzibą w Hong Kongu, w okresach miesięcznych, za świadczone usługi i przeniesienie autorskich praw majątkowych do opracowywanych w ramach umowy programów komputerowych, znajduje zastosowanie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie przychody te mogą być opodatkowane 5% stawką podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca świadczy bowiem usługi w postaci opracowywania programów komputerowych (od podstaw bądź rozwijania już istniejących programów) i przenosi na Spółkę B z siedzibą w Hong Kongu majątkowe prawa autorskie do tych programów komputerowych i z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie, płatne w stosunku miesięcznym.

Wskazania wymaga, że w praktycznie identycznych stanach faktycznych Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyznał rację podatnikom, uznając, że mogą oni zastosować 5% stawkę podatku dochodowego od osób fizycznych – interpretacja indywidualna z dnia 13 listopada 2019 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.463.2019.3.MK1, czy z dnia 20 listopada 2019 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.492.2019.1.KO.

Ad 2

Wnioskodawca wskazuje, że w 2019 r. płaci zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% , także z przychodów uzyskiwanych z tytułu umowy, a preferencyjną stawkę podatku do przychodów uzyskiwanych z umowy zastosuje w rocznym zeznaniu podatkowym, składanym do końca kwietnia 2020 r. i obliczając podatek do zapłaty zastosuje 5% stawkę do przychodów z umowy, a 14% różnicę w podatku zapłaconym na bieżąco w postaci zaliczek na podatek, potraktuje jak nadpłatę podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie w zakresie postawionych pytań dotyczących zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę i nie odnosi się do rozwijania lub ulepszania tego oprogramowania.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.