Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.628.2019.3.MK1
z 13 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 21 lutego 2020 r. (data nadania 24 lutego 2020 r., data wpływu 26 lutego 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 11 lutego 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.628.2019.1.MK1 (data doręczenia 18 lutego 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 11 marca 2020 r. (data nadania 11 marca 2020 r., data wpływu 12 marca 2020 r.), w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 10 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.628.2019.2.MK1 o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na studia podyplomowe - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na studia podyplomowe.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 11 lutego 2020 r. (data nadania 11 lutego 2020 r., data doręczenia 18 lutego 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.628.2019.1.MK1, tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 21 lutego 2020 r. (data nadania 24 lutego 2020 r., data wpływu 26 lutego 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z dalszymi wątpliwościami dnia 10 marca 2020 r., tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych Nr 0114-KDIP3-1.4011.628.2019.2.MK1.

Pismem z dnia 11 marca 2020 r. (data nadania 11 marca 2020 r., data wpływu 12 marca 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z poniesionym kosztem udziału w studiach podyplomowych z zakresu fizjologii stosowanej i klinicznej z elementami fizjologii wysiłku fizycznego Wnioskodawczyni prosi o interpretację, faktura nr ……../2019 na kwotę 1679,00 PLN, czy w/w koszty mogą zostać odliczone od dochodu firmy Wnioskodawczyni A. NIP ……. w roku 2019.

Udział w studiach pozwoli Wnioskodawczyni podnieść kwalifikację zawodowe niezbędne w realizacji zleceń z zakresu ergonomii i bhp. Umożliwi Wnioskodawczyni poznanie i zrozumienie zintegrowanego działania procesów fizjologicznych człowieka oraz metod adaptacyjnych organizmu ludzkiego w różnych warunkach środowiskowych. Pozwoli w znacznym stopniu pogłębić i ugruntować wiedzę dotyczącą doradztwa w zakresie projektowania stanowisk pracy dla pracowników o „różnych potrzebach” ( kobiet, mężczyzn, osób niepełnosprawnych itd.). Przykładem może tu być chociażby zrozumienie mechanizmów biologicznych, które należy uwzględniać przy projektowaniu pracy zmianowej oraz trybu nocnego dla pracowników pracujących w zakładach produkcyjnych. Wiedzę zdobytą Wnioskodawczyni wykorzysta do kompleksowych działań z zakresu bhp i ergonomii.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 11 lutego 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.628.2019.1.MK1 Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego poprzez wskazanie, że:

Wydatek poniesiony związany jest z udziałem w studiach podyplomowych. Związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są Wnioskodawczyni potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością.

Ponadto Wnioskodawczyni przedstawiła własne stanowisko w sprawie.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 10 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.628.2019.2.MK1 Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego poprzez wskazanie, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, zarejestrowaną jako A. pod adresem: W. (NIP …., REGON ……..).

Głównym zakresem działalności Wnioskodawczyni jest prowadzenie szkoleń z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, ergonomii, pierwszej pomocy oraz spraw przeciwpożarowych. Przeważającym więc kodem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest kod PKD - 85.59.B.

Podklasa ta obejmuje:

• edukację, w której nie da się zdefiniować poziomu nauczania,
  

• działalność placówek kształcenia praktycznego, placówek kształcenia ustawicznego oraz ośrodków dokształcania i doskonalenia zawodowego,
  

• korepetycje, włączając korepetycje z języków obcych,
  

• działalność ośrodków prowadzących kursy wyrównawcze,
  

• kursy przygotowujące do egzaminu z wiedzy zawodowej,
  

• kursy komputerowe,
  

• naukę religii,
  

• kursy udzielania pierwszej pomocy,
  

• szkoły przetrwania,
  

• szkolenia z zakresu komunikacji werbalnej i niewerbalnej,
  

• kursy szybkiego czytania,
  

• pozostałe pozaszkolne formy edukacji związane głównie z rozwijaniem własnych zainteresowań, uzyskiwaniem i uzupełnianiem wiedzy, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych oraz doskonaleniem zawodowym (włączając: kwalifikacyjne kursy zawodowe, kursy umiejętności zawodowych, kursy kompetencji ogólnych, turnusy dokształcania teoretycznego młodocianych pracowników).
  
  
  

Pozostałe kody PKD: 85.59.B, 43.21.Z, 47.91.Z, 47.99.Z, 70.22.Z, 74.90.Z, 84.25.Z, 86.90.A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z poniesionym kosztem udziału w studiach podyplomowych z zakresu fizjologii stosowanej i klinicznej z elementami fizjologii wysiłku fizycznego Wnioskodawczyni prosi o interpretację, faktura nr ……/2019 na kwotę 1679,00 PLN, czy w/w koszty mogą zostać odliczone od dochodu firmy Wnioskodawczyni A. NIP …. w roku 2019.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesiony wydatek za studia podyplomowe powinien być doliczony do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej.

Koszty poniesione przez udział w studiach podyplomowych, o których była mowa wcześniej, posłużą Wnioskodawczyni przede wszystkim do zdobycia wiedzy i umiejętności niezbędnych w prowadzeniu działalności gospodarczej. Dodatkowo pozwolą Wnioskodawczyni m.in. opracować nowe moduły szkoleń profilaktyki korporacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z poźn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z wyżej wymienionego przepisu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”.

Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez Wnioskodawczynię wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga, bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet, jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który – racjonalnie oceniając – mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet, jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazać również należy, iż sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym art. 23 u.p.d.o.f. nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych, nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny zgodnie, z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f.) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 ustawy celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, iż gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że udział w studiach pozwoli Wnioskodawczyni podnieść kwalifikację zawodowe niezbędne w realizacji zleceń z zakresu ergonomii i bhp. Umożliwi Wnioskodawczyni poznanie i zrozumienie zintegrowanego działania procesów fizjologicznych człowieka oraz metod adaptacyjnych organizmu ludzkiego w różnych warunkach środowiskowych. Pozwoli w znacznym stopniu pogłębić i ugruntować wiedzę dotyczącą doradztwa w zakresie projektowania stanowisk pracy dla pracowników o „różnych potrzebach” (kobiet, mężczyzn, osób niepełnosprawnych itd.). Przykładem może tu być chociażby zrozumienie mechanizmów biologicznych, które należy uwzględniać przy projektowaniu pracy zmianowej oraz trybu nocnego dla pracowników pracujących w zakładach produkcyjnych. Wiedzę zdobytą Wnioskodawczyni wykorzysta do kompleksowych działań z zakresu bhp i ergonomii. Wydatek poniesiony związany jest z udziałem w studiach podyplomowych. Związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są Wnioskodawczyni potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, że jeśli – tak jak wskazała Wnioskodawczyni – wydatek poniesiony związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są Wnioskodawczyni potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością, można uznać, że wydatki te pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z istniejącym już źródłem przychodu i są/będą poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła. Ponadto, wskazany we wniosku wydatek nie znajduje się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem, wydatek poniesiony na studia podyplomowe, jako przydatny do wykonywania działalności gospodarczej, faktycznie poniesiony i właściwie udokumentowany może stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednakże zauważyć należy, iż to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na studia podyplomowe jest prawidłowe.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.