Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPB-1-3/4510-544/16-11/APO
z 27 marca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 czerwca 2019 r. sygn. akt xxx, uchylającym zaskarżony wyrok xxxx w całości oraz w związku prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 23 października 2019 r. sygn. akt xxxx, wniosku z 17 czerwca 2016 r., który wpłynął do Organu 22 czerwca 2016 r., uzupełnionym 8 sierpnia 2016 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy dochód osiągnięty na terenie SSE w ramach Zezwolenia z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych (obuwia) wyprodukowanych częściowo z półfabrykatów będzie zwolniony z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 22 czerwca 2016 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dochód osiągnięty na terenie SSE w ramach Zezwolenia z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych (obuwia) wyprodukowanych częściowo z półfabrykatów będzie zwolniony z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 26 lipca 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-544/16/TS, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 8 sierpnia 2016 r. W dniu 27 września 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Znak: IBPB-1-3/4510-544/16-1/TS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Interpretacja została skutecznie doręczona 1 października 2016 r. Pismem z 11 października 2016 r. nadanym w urzędzie pocztowym w tym samym dniu (data wpływu do Organu 13 października 2016 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismem z 14 listopada 2016 r. Znak IBPB-1-3/4510-544/16-2/TS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, udzielił odpowiedzi na ww. wezwanie stwierdzając brak podstaw do zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź tę doręczono skutecznie 18 listopada 2016 r. Pismem z 13 grudnia 2016 r., nadanym w urzędzie pocztowym 14 grudnia 2016 r., które wpłynęło do Organu 16 grudnia 2016 r., wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Minister Rozwoju i Finansów pismem z 16 stycznia 2017 r., Znak: IBPB-1-3/4510-544/16-4/TS udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 17 marca 2017 r. sygn. akt xxx uchylił zaskarżoną interpretację. Od ww. wyroku Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 5 czerwca 2019 r., sygn. xxxx uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie. W następstwie powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 23 października 2019 r. sygn. akt xxxxxx uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 23 października 2019 r. sygn. akt xxxx wraz z aktami sprawy wpłynął do Organu 16 stycznia 2020 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) planuje prowadzić działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”). W związku z powyższym, Spółka uzyskała stosowne zezwolenie 11 września 2015 r. Zezwolenie to zostało udzielone na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie określonym w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) Głównego Urzędu Statystycznego, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r.:

1. Obuwie – sekcja C, klasa 15.20.
2. Magazynowanie i przechowywanie towarów – sekcja H, klasa 52.10.
3. Odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu – sekcja E, kategoria 38.11.5.
   
   

W związku z rozpoczęciem działalności w SSE, Spółka zobowiązała się ponieść na jej terenie wydatki inwestycyjne w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, dalej: „Rozporządzenie”), o łącznej wartości co najmniej 6.826.000,00 zł.

Działalność Spółki, polega przede wszystkim na produkcji i sprzedaży obuwia. Ponadto, Spółka zajmuje się handlem butami w postaci towarów. Wnioskodawca posiada status dużego przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów o pomocy publicznej. Przeniesienie działalności w całości na teren specjalnej strefy ekonomicznej planowane jest na II i III kwartał 2016 r. Spółka zamierza prowadzić działalność zwolnioną określoną w Zezwoleniu oraz działalność handlową niepodlegającą zwolnieniu. Wszyscy pracownicy zatrudnieni w Spółce będą wykonywać swoją pracę jedynie na terenie SSE. Większość pracowników będzie wykonywała pracę jedynie w ramach działalności zwolnionej, natomiast część w ramach obydwu działalności (zwolniona i niezwolniona). Żaden z pracowników nie będzie wykonywał pracy jedynie na rzecz działalności niezwolnionej. Koszty wspólne będą rozliczane kluczami podziałowymi.

W ramach projektu inwestycyjnego będącego podstawą uzyskanego Zezwolenia, Spółka zaczęła już ponosić wydatki na środki trwałe.

Produkcja obuwia przez Spółkę będzie odbywała się jedynie na terenie SSE. Obecnie stosowany proces produkcji wygląda następująco:

• do większości modeli Spółka sama kupuje materiały i surowce, które następnie w procesie produkcji są obrabiane przy wykorzystaniu zasobów Spółki w wyniku czego powstają wyroby gotowe w postaci obuwia,
• do niektórych modeli część zakupionych materiałów i następnie wykrojonych przez Spółkę na terenie SSE, Spółka powierza szwalniom zewnętrznym w celu wykonania pomocniczych czynności (cholewki). Spółka płaci jedynie za usługę zszycia elementów cholewki. Ta część powierzonych szwalniom materiałów jest cały czas własnością Wnioskodawcy. Wszystkie pozostałe czynności dotyczące produkcji obuwia polegające między innymi na sztancowaniu spodów, wklejaniu i obciąganiu zakładek, przymocowywaniu podpodeszew, a następnie cholewek do kopyta, ćwiekowaniu czubków, boków i pięt, oklepywaniu i formowaniu cholewek, drasaniu brzegów, wklejaniu wypełnień, przymocowywaniu i przyszywaniu podsuwek do cholewki, smarowaniu klejem podsuwek i spodów, aktywizowaniu powłoki klejowej, klejeniu i prasowaniu spodów, dublowaniu, frezowaniu i glazowaniu, wtryskiwaniu podeszwy są wykonywane w całości przez Spółkę przy wykorzystaniu własnych zasobów na terenie SSE. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za całość procesu produkcyjnego, nawet pomimo zlecania części ww. czynności pomocniczych do szwalni zewnętrznych. Nadmienić należy, że produkcja i sprzedaż tych wyrobów mieści się w zakresie PKWiU określonych w Zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE.
  
  

W przyszłości Spółka zamierza, sugerując się rachunkiem ekonomicznym oraz względami logistycznymi, produkować wybrane modele obuwia także z udziałem półfabrykatów. W Spółce na terenie SSE, poszczególne elementy składowe podlegać będą zasadniczym procesom produkcji wyrobów gotowych wskazanych w Zezwoleniu. W Spółce na terenie SSE, powstawać będzie wartość dodana.

Analizując procesy produkcyjne w obecnych realiach życia gospodarczego można zaobserwować ich wysoką specjalizację, co powoduje, że niezbędne staje się korzystanie z towarów i usług dostarczanych przez inne podmioty. Trudno sobie wyobrazić jakąkolwiek działalność gospodarczą, w której podmiot nie korzysta z zakupu towarów i usług, od podmiotów działających poza SSE. W zakresie usług każdy podmiot korzysta przecież z dostarczanych: wody, prądu i innych mediów.

W uzupełnieniu wniosku zawartym w piśmie z 5 sierpnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 8 sierpnia 2016 r.) wskazano, że przedmiotem działalności Spółki jest produkcja obuwia. Spółka, aby wytworzyć produkt (buty) musi mieć z czego je wykonać. Kupuje więc: skóry, kleje, podeszwy, nici, podnoski stalowe, tkaniny itp. Aby zużyć skórę, nie hoduje w SSE bydła, nie garbuje skór surowych, tylko kupuje od kontrahenta spoza strefy gotową skórę.

Na rynku dostępne są również półfabrykaty, z użyciem których możliwe jest wykonanie obuwia przez Spółkę. Półfabrykaty te cechują się wyższym stopniem przetworzenia - stanowią już jeden z elementów obuwia, a nie materiał w postaci np. skóry. Spółka przyglądając się rachunkowi ekonomicznemu zauważa, że będzie miała większy dochód, jeśli kupi półfabrykaty z których wykona buty, niż jeżeli będzie wytwarzać również sama półfabrykaty (np. zwiększą się zdolności produkcyjne Spółki, zwiększy sprzedaż). Niestety nie ma ich w SSE, zmuszona będzie więc kupować od podmiotów trzecich spoza specjalnej strefy ekonomicznej. Półfabrykaty nie służą dalszej odsprzedaży, a są przeznaczone do produkcji obuwia na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w której powstaje wartość dodana. Przez Wnioskodawcę półfabrykaty są traktowane jako materiał o wyższym poziomie przetworzenia. Zarówno materiały o niskim poziomie przetworzenia (np. skóra), jak i półfabrykaty wykorzystują wszyscy producenci obuwia. Konkurenci również wykorzystują półfabrykaty (np. cholewki) w swojej produkcji. U Wnioskodawcy obydwa rodzaje zakupów służą produkcji obuwia w ramach otrzymanego zezwolenia i produkcja będzie odbywała się na terenie strefy.

Dlatego też półfabrykaty będą produkowane przez podmioty trzecie poza obszarem specjalnej strefy ekonomicznej. Aby wyprodukować odpowiednie obuwie Spółka potrzebuje odpowiednich półfabrykatów. Zakupi je od podmiotów, które takie elementy produkują. Jeżeli podmiot będzie posiadał półfabrykaty zgodne z zamówieniem Spółki, dokona bezpośrednio ich sprzedaży. Jeżeli takich elementów (półfabrykatów) nie będzie posiadał, najpierw je wykona, a dopiero następnie sprzeda na rzecz Spółki. Zakupowane półfabrykaty nie są w żaden sposób prawnie chronione lub zastrzeżone wyłącznie dla Wnioskodawcy, co czyniłoby je indywidulanymi. Inni producenci z branży obuwia również mają możliwość zakupu tych półfabrykatów i to czynią.

W podobny sposób Spółka zamawia materiały, z których wykonuje obuwie. Również określa parametry, cechy materiałów, tak aby możliwym było wykonanie butów według odpowiednich norm. Ponieważ półfabrykaty są w ocenie Spółki materiałem bardziej złożonym, Spółka musi określić w zamówieniu większą liczbę cech półfabrykatów np. rozmiar, grubość materiału jak i jego odporność na ogień lub wodę.

Ponadto, Spółka podkreśla, że nie produkuje „butów wyjątkowych” z „wyjątkowych półfabrykatów”. Te same półfabrykaty są wykorzystywane przez podmioty konkurencyjne z branży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dochód osiągnięty na terenie SSE w ramach Zezwolenia z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych (obuwia) wyprodukowanych częściowo z półfabrykatów będzie zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 600 ze zm. – winno być: t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282 ze zm.), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm. – winno być t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.) zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Na podstawie § 5 ust. 5 Rozporządzenia, zwolnienia podatkowe przysługują wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy. Wnioskodawca, mając na uwadze powyższe, stwierdza, że aby skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy a także poza nią, konieczne jest wydzielenie organizacyjne działalności prowadzonej na terenie strefy, a nie poza jej obszarem.

Zdaniem Wnioskodawcy, część zakupionych materiałów w postaci półfabrykatów (np. cholewki, spody, itp.) wraz z pozostałymi materiałami posłużą procesowi produkcji obuwia, która to odbywać się będzie w całości na terenie SSE i będzie obejmowała następujące procesy: nanoszenie kleju na zaćwiekowany brzeg cholewki – etap 1, zmywanie podeszew, nanoszenie kleju na podeszwy, nanoszenie kleju na zaćwiekowany brzeg cholewki – etap 2, wklejanie wypełnień pięty i śródstopia, wkładanie podeszew do aktywizatora, ich aktywizowanie i przyklejanie, prasowanie podeszew lub wtryskiwanie spodów, czyszczenie i zmywanie wierzchów, czyszczenie wierzchów z kleju, wyzuwanie kopyt, apreturowanie wierzchów, parowanie i nakładanie pasty, polerowanie obuwia na szczotkarce, wklejanie wyściółek, zakładanie sznurowadeł, itd. Ww. czynności zawierają się w całości procesu produkcyjnego jako jeden etap. Produkcja i sprzedaż tych wyrobów mieści się w zakresie PKWiU określonym w Zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE. Zatem, dochód z ich sprzedaży, jako dochód uzyskany z działalności strefowej, w całości korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. W dzisiejszych czasach nie jest możliwe wytworzenie „czystego produktu strefowego”.

Art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop, przewidujący zwolnienie z CIT dla tzw. dochodów strefowych, wskazuje wprawdzie na element terytorialności (odnosi się bowiem do pojęcia „dochodów uzyskanych z działalności na terenie SSE”), jednak w obecnych realiach gospodarczych nie jest w zasadzie możliwe wyprodukowanie kompletnego produktu strefowego wyłącznie na terenie SSE przez ten sam podmiot, bez korzystania z usług obcych. Dodatkowo specjalizując się w kluczowych dla Spółki obszarach jest ona w stanie skupić się na innowacyjności własnych produktów i uzyskać efektywną przewagę konkurencyjności.

Warunkiem zwolnienia dochodu z CIT jest zatem spełnienie łącznie następujących przesłanek:

• uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej,
• wykonanie działalności w zakresie objętym Zezwoleniem,
• prowadzenie działalności na terenie SSE.
  
  

Z przepisów tych nie wynika zakaz nabywania przez przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie SSE towarów, czy usług od podmiotów zewnętrznych zlokalizowanych poza SSE. Dla skorzystania ze zwolnienia istotne jest bowiem, aby produkt finalny będący przedmiotem sprzedaży został wytworzony na terenie SSE. Zakup towarów i usług od podmiotów zewnętrznych nie powinien więc prowadzić automatycznie do utraty zwolnienia podatkowego w zakresie odnoszącym się do tych zakupów. Twierdzenie takie znajduje również uzasadnienie w kontekście celów, jakie mają zostać osiągnięte poprzez utworzenie SSE, tj. m.in. rozwój gospodarczy i przemysłowy poszczególnych części kraju, rozwój nowych rozwiązań technicznych i technologicznych, zagospodarowanie istniejącego majątku przemysłowego i infrastruktury gospodarczej, tworzenie nowych miejsc pracy. Realizację tych celów urzeczywistnia bowiem nie tylko sama działalność przedsiębiorcy na terenie SSE, ale również jego aktywność poza strefą.

Definicja tzw. wyrobu strefowego obowiązywała do 1 stycznia 2001 r. w rozporządzeniach dotyczących funkcjonowania poszczególnych SSE. Obecnie nie ma przepisów, które by definiowały tzw. wyrób strefowy, a tym samym które by określały limit udziału kosztów pochodzących spoza terenu SSE w ogólnej kwocie wytworzenia danego wyrobu lub usługi. Zwolnienie z podatku dotyczy działalności na terenie strefy wymienionej w zezwoleniu strefowym. Pojęcie „wyroby wytworzone na terenie strefy” zostało w rozporządzeniu użyte jedynie w kontekście momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej na terenie strefy „Za dzień rozpoczęcia przez podmiot działalności gospodarczej na terenie strefy uważa się datę wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie strefy lub usług wykonanych na jej terenie”.

Słuszny wydaje się zatem pogląd, że poprzez wykreślenie tej definicji ustawodawca chciał znieść ograniczenia dla przedsiębiorców strefowych w zakresie możliwości nabywania towarów i usług od podwykonawców działających poza SSE. Takie stanowisko podziela m.in. Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 27 października 2014 r. (IBPBI/2/423-872/14/SD).

Spółka oceniając zakup półfabrykatów odwołała się do kryteriów wymienianych wielokrotnie w orzecznictwie i piśmiennictwie i uzyskała na wszystkie poniższe pytania odpowiedź twierdzącą:

• czy na terenie SSE nadawana jest produktom nowa jakość,
• czy produkt jest objęty symbolem PKWiU z Zezwolenia,
• czy decyzyjność dotycząca produkowanego wyrobu zapada na terenie SSE.
  
  

Z powyższego wynika, że nie ma przeszkód, by spółka działająca w specjalnej strefie ekonomicznej kupowała ww. półfabrykaty, bez obaw o utratę zwolnienia z podatku dochodowego.

Spółka uważa, że zakup półfabrykatów jest integralnym elementem prowadzonej na terenie SSE działalności gospodarczej, wyznaczonej treścią wskazanego Zezwolenia. Zakupowane półfabrykaty są bowiem na tyle sprzężone z głównym tokiem produkcji na terenie SSE, że nie byłoby bez nich właściwej działalności Spółki w ramach Zezwolenia. Półfabrykaty te służą jedynie podmiotowi strefowemu tzn. nie są przedmiotem dalszej odsprzedaży w stanie nieprzetworzonym.

Spółka podkreśliła, że zaprezentowane powyżej stanowisko zgodne jest z wyrokami NSA (por. sprawy o sygn. II FSK 2887/12, II FSK 2750/12, II FSK 2826/12 i II FSK 2584/11, II FSK 1766/13).

Spółka uważa więc, że dochód osiągnięty ze sprzedaży wyrobów gotowych, które zostały wyprodukowane przez Spółkę na terenie SSE w ramach Zezwolenia, również przy wykorzystaniu półfabrykatów, podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania.

W ocenie Spółki, dochód uzyskany ze sprzedaży butów wytworzonych zarówno z materiałów, jak i półfabrykatów w całości korzysta ze zwolnienia. Wykorzystanie półfabrykatów (materiałów o wyższym poziomie przetworzenia) powoduje, że Spółka wykazuje niższy dochód korzystający ze zwolnienia. Dlatego też dochód uzyskany ze sprzedaży produktów (butów) zarówno tych wytworzonych z materiałów, jak i tych wytworzonych z półfabrykatów w całości korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § la ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.