Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.178.2020.1.IZ
z 30 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lutego 2020 r. (data wpływu 4 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wymagane jest istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wymagane jest istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

X sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) z siedzibą w (…) jest członkiem grupy Y, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „PDOP”), prowadzącym działalność gospodarczą polegającą w przeważającej części na produkcji węży ogrodowych i specjalistycznych, systemów rynnowych oraz akcesoriów ogrodniczych. Grupa Y jest jednym z czołowych polskich przetwórców tworzyw sztucznych.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie dwóch odrębnych Stref Ekonomicznych na podstawie następujących zezwoleń:

• Zezwolenia nr (…) z dnia 8 lutego 2017 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE1”),
• Zezwolenia nr (…) z dnia 26 października 2016 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (…) (dalej: „SSE2”),
• Zezwolenia nr (…) z dnia 18 grudnia 2013 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE1,
• Zezwolenia nr (…) z dnia 3 stycznia 2012 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE2,
• Zezwolenia nr (…) z dnia 28 września 2010 r. na prowadzenie działalności na terenie SSE1.
  
  

Spółka wskazuje, że w stosunku do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych obecnie ujętych w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja”) dla celów podatkowych Spółka zasadniczo dokonuje (będzie dokonywać) odpisów amortyzacyjnych metodą liniową przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 (dalej: „Wykaz”) do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „UPDOP”).

Spółka w stosunku do niektórych/wybranych środków trwałych planuje obniżyć stawki amortyzacyjne z Wykazu. W przyszłości Spółka planuje modyfikować tak obniżone stawki amortyzacyjne poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w Wykazie.

Ponadto, Spółka nabędzie nowe środki trwałe, w stosunku do których zastosuje obniżone stawki amortyzacyjne od momentu wprowadzenia ich do Ewidencji. W przyszłości do nowo nabywanych środków trwałych Spółka również planuje stosować obniżone stawki amortyzacyjne od momentu wprowadzenia ich do Ewidencji.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wymagane jest istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie (przy założeniu, że nie będą wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do UPDOP).

Wnioskodawca już na wstępie zaznacza, że analogiczny stan faktyczny/zdarzenie przyszłe były przedmiotem interpretacji indywidualnych wydanych w sierpniu 2019 r. W treści przedmiotowych interpretacji Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej (dalej: „DKIS”) uznał za prawidłowe stanowiska wnioskodawców odzwierciedlające stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku (na gruncie tożsamych przepisów). Przedmiotowe interpretacje, wydane 16 sierpnia 2019 r., są następujące:

1. 0111-KDIB2-3.4010.201.2019.2.KK - w zakresie analogicznym do wskazanego w pytaniu nr 1,
2. 0111-KDIB2-3.4010.259.2019.1.KK - w zakresie analogicznym do wskazanego w pytaniu nr 2,
3. 0111-KDIB2-3.4010.260.2019.1.KK - w zakresie analogicznym do wskazanego w pytaniu nr 3,
4. 0111-KDIB2-3.4010.261.2019.1.KK - w zakresie analogicznym do wskazanego w pytaniu nr 4,
5. 0111-KDIB2-3.4010.262.2019.1.KK - w zakresie analogicznym do wskazanego w pytaniu nr 5,
6. 0111-KDIB2-3.4010.264.2019.1.KK - w zakresie analogicznym do wskazanego w pytaniu nr 6,
7. 0111-KDIB2-3.4010.265.2019.1.KK - w zakresie analogicznym do wskazanego w pytaniu nr 7.
   
   

Poniżej Spółka prezentuje szczegółowe uzasadnienie swojego stanowiska w zakresie każdego z ww. pytań.

Ad. 4.

W ocenie Spółki, nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie (przy założeniu, że nie będą wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do UPDOP).

Art. 16i ust. 5 UPDOP stanowiący podstawę prawną dla obniżenia stawek amortyzacyjnych nie wskazuje na konieczność występowania związku pomiędzy określaną przez podatnika obniżoną stawką amortyzacyjną a okresem ekonomicznej użyteczności środka trwałego, dla którego stawka amortyzacyjna jest obniżana. Również inne przepisy UPDOP nie formułują obowiązku uwzględniania okresu ekonomicznej użyteczności środka trwałego przy określaniu przez podatnika stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego. W związku z powyższym, w ocenie Spółki, stawki amortyzacyjne mogą być kształtowane według uznania podatnika, jednak na poziomie nie wyższym niż wynikałoby to z Wykazu, niezależnie od okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego.

Spółka chciałaby jednocześnie wskazać, że zaprezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w:

• interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB2-3.4010.261.2019.1.KK wydanej 16 sierpnia 2019 r. przez DKIS, w której to organ uznał za prawidłowe w całości następujące stanowisko wnioskodawcy: „W konsekwencji, nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie (przy założeniu, że nie będą wyższe niż stawki określone w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ustawy o PDOP)”,
• interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.418.2018.1.MBD wydanej 18 września 2018 r. przez DKIS, w treści której, organ podatkowy potwierdził następujące stanowisko wnioskodawcy: „W konsekwencji, (...) stawki amortyzacyjne mogą być obniżane według (...) uznania, niezależnie od okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego,
• interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.252.2018.1.BK wydanej 23 sierpnia 2018 r. przez DKIS, w której to organ, przychylił się ku następującemu stanowisku spółki: „(...) nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych”,
• interpretacji indywidualnej o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.24.2017.1.BJ wydanej 18 maja 2017 r. przez DKIS, w treści której przyznano rację następującemu stanowisku spółki: „nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie”,
• interpretacji indywidualnej o sygn. ITPB3/4510-336/16-5/JG wydanej 31 sierpnia 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której potwierdzona została prawidłowość stanowiska wnioskodawcy: „W ocenie Spółki, nie jest wymagane istnienie związku stosowanych stawek amortyzacyjnych dla celów podatkowych z faktycznym okresem ekonomicznej użyteczności środków trwałych, w wyniku czego stawki amortyzacyjne stosowane przez Spółkę mogą kształtować się na dowolnym, ustalonym przez Spółkę poziomie”.
  
  

W konsekwencji, stawki amortyzacyjne mogą być obniżane według uznania podatnika, niezależnie od okresu ekonomicznej użyteczności danego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie przedstawionych we wniosku pytań oznaczonych 1-3 oraz 5-7 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.