Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4014.86.2020.2.LM
z 4 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 02 marca 2020 r. (data wpływu – 13 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umów pożyczek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, polskim rezydentem, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Spółka zajmuje się dystrybucją mebli oraz artykułów wyposażenia wnętrz.

Spółka, jako pożyczkobiorca, zamierza podpisać umowę pożyczki z podmiotem powiązanym (dalej: „Pożyczkodawca”), niebędącym wspólnikiem Spółki. Być może, w przyszłości, Spółka podpisze takie umowy z innymi podmiotami powiązanymi, również niebędącymi wspólnikami Spółki.

Pożyczkodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Otrzymana, w złotych polskich, pożyczka będzie wykorzystana w całości na bieżące finansowanie działalności gospodarczej Spółki. Podobnie, pożyczki, które będą w przyszłości otrzymane od Pożyczkodawcy i od innych podmiotów powiązanych (również czynnych podatników podatku od towarów i usług, rezydentów polskich) także będą wykorzystywane do bieżącej działalności Spółki.

Spłata pożyczek może następować jednorazowo lub w ratach. Pożyczki udzielone zostaną ze środków pieniężnych stanowiących majątek Pożyczkodawców oraz będą miały charakter odpłatny. Umowy będą przewidywać odsetki od zaciągniętej pożyczki w wysokości sumy wartości bezwzględnej WIBOR 3M i marży w wysokości 2 punktów procentowych w skali roku. Odsetki będą płatne z dołu, w terminie płatności poszczególnych rat (np. kwartalnie). Wysokość marży oraz rodzaj stopy bazowej zostanie ustalona na podstawie Obwieszczenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie ogłoszenia rodzaju bazowej stopy procentowej i marży dla potrzeb cen transferowych w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych.

Pożyczkodawcy nie mają wpisanej w KRS działalności polegającej na udzielaniu pożyczek, jednakże zakładają, że w przyszłości, w przypadku posiadania nadwyżki środków finansowych, mogą udzielić kolejnej pożyczki bądź pożyczek, również odpłatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy udzielenie pożyczki, przez podmiot powiązany ze Spółką (i przyszłych pożyczek udzielanych przez ten podmiot lub inne podmioty powiązane), na rzecz Spółki stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, które jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy zawierane umowy pożyczek, o których mowa w pytaniu 1 nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie pożyczki przez podmiot powiązany – podatnika podatku od towarów i usług, a także przyszłe udzielanie pożyczek przez ten podmiot oraz inne podmioty powiązane z Wnioskodawcą, na rzecz Wnioskodawcy, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, które jest zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie, zarówno ta umowa pożyczki, jak i wszystkie zawierane w przyszłości umowy pożyczek nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub innych rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 1 ust. 4 tej ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że umowy pożyczek będą podlegały – co do zasady – podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili ich zawarcia, przedmiot pożyczek, tj. pieniądze, będą znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano, ponadto, sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 tej ustawy, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Z powyższego wynika, że w przypadku umów pożyczek, o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do takiego wyłączenia może stanowić, m.in., fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazuje, że Pożyczkodawca, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą i zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, udzielając Spółce odpłatnej pożyczki pieniężnej dokonuje świadczenia usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji czynność polegająca na udzieleniu przedmiotowej pożyczki co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże, z uwagi na fakt, iż czynność udzielenia pożyczki pieniężnej mieści się w dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynność cywilnoprawna w postaci opisanej we wniosku umowy pożyczki udzielonej Wnioskodawcy nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Spełniona została (winno być: zostanie) bowiem przesłanka określona w powyższym przepisie, tj. co najmniej jedna strona umowy – Pożyczkodawca – jest (winno być: będzie) zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności. Tym samym w opinii Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych od opisanej we wniosku czynności cywilnoprawnej (umowy pożyczki).

Na potwierdzenie swego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne dotyczące poruszonego we wniosku zagadnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja indywidualna z 28 kwietnia 2020 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.213.2020.1.ABU.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1519, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz.1145, ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki – stanowi kwota lub wartość pożyczki, a w przypadku umowy określającej, że wypłata środków pieniężnych nastąpi niejednokrotnie i ich suma nie jest znana w chwili zawarcia umowy – kwota każdorazowej wypłaty środków pieniężnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy stawka podatku od umowy pożyczki wynosi – 0,5%, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jako pożyczkobiorca, zamierza podpisać umowę pożyczki z podmiotem powiązanym – Pożyczkodawcą, niebędącym wspólnikiem Spółki. Być może, w przyszłości, Spółka podpisze takie umowy z innymi podmiotami powiązanymi, również niebędącymi wspólnikami Spółki. Pożyczki udzielone zostaną ze środków pieniężnych stanowiących majątek Pożyczkodawców oraz będą miały charakter odpłatny. Pożyczkodawcy nie mają wpisanej w KRS działalności polegającej na udzielaniu pożyczek, jednakże zakładają, że w przyszłości, w przypadku posiadania nadwyżki środków finansowych, mogą udzielić kolejnej pożyczki bądź pożyczek, również odpłatnych. Pożyczkodawcy i Wnioskodawca są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, polskimi rezydentami podatkowymi, podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Zainteresowanych dotyczy opodatkowania umów pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisane we wniosku umowy pożyczki podlegają regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia ww. umów podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkować będzie wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Udzielenie omawianych pożyczek podlega uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług i są one z tego podatku zwolnione – co zostało potwierdzone interpretacją indywidualną wydaną 28 kwietnia 2020 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.213.2020.1.ABU, w której wskazano, że: ,,(…) czynność udzielenia na rzecz Wnioskodawcy odpłatnej pożyczki (i przyszłych pożyczek), przez Pożyczkodawcę (podmiot powiązany z Wnioskodawcą lub inne podmioty powiązane) stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie – usługi udzielania pożyczek przez Pożyczkodawcę (podmiot z Wnioskodawcą lub inne podmioty powiązane), korzystać będą ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu”.

Skoro zatem, udzielenie omawianych pożyczek będzie podlegało uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług – to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawarcie opisanych umów pożyczek nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Reasumując, Wnioskodawca jako pożyczkobiorca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu przedmiotowych umów pożyczek.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374, ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.