Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4011.32.2020.2.AG
z 21 kwietnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2020 r. (data nadania 20 marca 2020 r., data wpływu 20 marca 2020 r.) na wezwanie z dnia 13 marca 2020 r. Nr 0114-KDIP2-2.4011.32.2020.1.AG (data nadania 13 marca 2020 r., data odbioru 14 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania całości dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania całości dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, której przedmiotem jest między innymi działalność związana z tworzeniem oprogramowania komputerowego PKD 62.01.Z. Wnioskodawca rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca posiada na terytorium RP nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 ze zm.). Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy ramowej o współpracy ze spółką (…) Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) projektuje i wykonuje oprogramowanie komputerowe. W ramach tej umowy Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie, na podstawie wystawianych w kolejnych miesiącach faktur VAT. Umowa ramowa o współpracy stanowi, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania się do poleceń Spółki, jednak tworzone oprogramowanie powinno być wykonywane z uwzględnieniem zaleceń i uwag Spółki. Jako wykonujący czynności wskazane we wniosku Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością. Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą, polegającą na tworzeniu nowych programów komputerowych. Jest ona prowadzona w sposób profesjonalny oraz systematyczny, w ramach codziennej pracy. Tworząc oprogramowanie Wnioskodawca wykorzystuje swoją wiedzę i umiejętności w zakresie sprzętu komputerowego, narzędzi informatycznych i oprogramowania, oraz z zakresu informatyki i programowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych aplikacji informatycznych. Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawca tworzy i rozwija autorskie oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Usługi programistyczne w ramach współpracy ze Spółką, świadczone są przez Wnioskodawcę na terenie Polski. W ramach współpracy ze Spółką, Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w języku programowania (…). Wnioskodawca tworzy (programuje) aplikacje mobilne na systemy (…) oraz (…). Tematyka tworzonych przez Wnioskodawcę aplikacji jest zróżnicowana. W 2019 roku Wnioskodawca tworzył oprogramowanie w ramach dwóch projektów. W ramach pierwszego z tych projektów, w 2019 r. Wnioskodawca tworzył rozwijał, ulepszał i testował oprogramowanie będące aplikacją mobilną na system (…) oraz (…) działającą na tabletach firmy (…). Oprogramowanie jest przeznaczone dla sprzedawców detalicznych, umożliwia zarządzanie zapasami towarowymi oraz wystawianie dokumentów sprzedaży. Aplikacja jest klientem w architekturze klient-serwer – komunikuje się z serwerem internetowym aby przekazać intencje użytkownika do serwera oraz pobiera dane z serwera aby przedstawić ich reprezentacje użytkownikowi. Część danych jest również zapisywana przez aplikację w pamięci trwałej urządzenia (...), na którym jest uruchomiona. W ramach drugiego z tych projektów, w 2019 r. Wnioskodawca tworzył, rozwijał i ulepszał oprogramowanie, będące aplikacją mobilną na system (…) działającą na smartfonach firmy (…). Oprogramowanie służy do nagrywania i obróbki dźwięku oraz nagrań wideo. Aplikacja umożliwia rejestrowanie nagrań przy pomocy kamer i mikrofonów urządzenia (...), na którym jest uruchomiona, oraz importowania nagrań z innych aplikacji. Zapisane nagrania można obrabiać nakładając na nie filtry audio oraz modyfikując ich długość. Oprogramowanie umożliwia także dzielenie się nagraniami za pośrednictwem przesyłanych wiadomości lub serwisów internetowych, w tym mediów społecznościowych. Podczas prac nad oprogramowaniem w ramach obu projektów, których dotyczy wniosek, Wnioskodawca korzystał z takich narzędzi i technologii informatycznych jak:

• (…) – zintegrowane narzędzie programistyczne;
• (…) – język programowania;
• (…) – zestaw narzędzi programistycznych systemu (…);
• (…) – biblioteka programistyczna, zestaw narzędzi do wstrzykiwania zależności oprogramowania;
• (…) – biblioteka programistyczna, zestaw narzędzi do programowania reaktywnego.
  
  

W przypadku każdego z opisanych wyżej projektów obecnie na rynku nie ma znanej Wnioskodawcy alternatywy, w postaci istniejącego oprogramowania o takich samych funkcjonalnościach jak opisane we wniosku oprogramowanie wytworzone w 2019 roku, z których klient końcowy mógłby skorzystać, dlatego wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących na rynku, jest innowacyjne. Tworząc oprogramowanie w ramach obu projektów, Wnioskodawca rozwijał specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących i przyszłych projektów. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę we współpracy ze Spółką, jest rezultatem jego własnej, indywidualnej i twórczej działalności intelektualnej. Działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu tego oprogramowania, opisana we wniosku, jest więc działalnością twórczą, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań w postaci oprogramowania dedykowanego do potrzeb klienta. Wnioskodawca występuje z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej, ponieważ chciałby skorzystać z preferencji IP Box wobec dochodów ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego i otrzymać w tym zakresie stosowną ochronę prawnopodatkową. Do składania wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w tym zakresie zachęca podatników Ministerstwo Finansów w pkt 75 Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box. Jak wynika z Objaśnień, ze względu na dynamikę zmian w budowie i funkcjonowaniu programów komputerowych, a także ze względu na brak wykształconej praktyki stosowania przepisów o IP Box w tej materii, ogólne objaśnienia podatkowe nie stanowią adekwatnej instytucji prawnej zapewniającej ochronę prawnopodatkową. Ponieważ na podstawie umowy zawartej ze Spółką Wnioskodawca przenosił na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (oprogramowania) opisanego we wniosku, w roku 2019 Wnioskodawca osiągnął dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Dochody te Wnioskodawca chciałby rozliczyć korzystając z IP Box. W celu ewentualnego rozliczenia dochodów opisanych we wniosku na podstawie art. 30ca ustawy o PIT, Wnioskodawca prowadzi szczegółową ewidencję (zgodnie z wymogami art. 30cb ustawy o PIT), odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Działalność Wnioskodawcy, o której mowa we wniosku, jest działalnością twórczą, obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań w postaci nowego oprogramowania dla urządzeń komputerowych. Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, jest przez Wnioskodawcę wytwarzane, rozwijane i ulepszane w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej i jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponieważ na podstawie umowy zawartej ze Spółką Wnioskodawca przenosił na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych programów komputerowych (oprogramowania) opisanych we wniosku, za co otrzymywał wynagrodzenie, w roku 2019 Wnioskodawca osiągnął dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej – autorskiego prawa do programu komputerowego. Dochody te Wnioskodawca chciałby rozliczyć korzystając z IP Box.

Ponadto, Wnioskodawca pismem z dnia 20 marca 2020 r. uzupełnił opisany we wniosku stan faktyczny o następujące informacje:

Wnioskodawca potwierdza i wskazuje, że prowadzona przez niego działalność badawczo-rozwojowa, opisana we wniosku, spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 39 i 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.).

Działalność badawczo-rozwojowa Wnioskodawcy, prowadzona w 2019 i opisana w stanie faktycznym wniosku, jest działalnością o charakterze twórczym, obejmującą prace rozwojowe.

W ramach pierwszego z projektów w 2019 r. Wnioskodawca tworzył oprogramowanie będące aplikacją mobilną na system (…) oraz (…) działającą na tabletach firmy (…). Oprogramowanie to jest przeznaczone dla sprzedawców detalicznych, umożliwia zarządzanie zapasami towarowymi oraz wystawianie dokumentów sprzedaży. Aplikacja jest klientem w architekturze klient-serwer – komunikuje się z serwerem internetowym aby przekazać intencje użytkownika do serwera, oraz pobiera dane z serwera aby przedstawić ich reprezentacje użytkownikowi. Część danych jest również zapisywana przez aplikację w pamięci trwałej urządzenia (...), na którym jest uruchomiona.

W ramach drugiego z projektów w 2019 r. Wnioskodawca tworzył oprogramowanie, będące aplikacją mobilną na system (…) działającą na smartfonach firmy (…). Oprogramowanie służy do nagrywania i obróbki dźwięku oraz nagrań wideo. Aplikacja umożliwia rejestrowanie nagrań przy pomocy kamer i mikrofonów urządzenia (...), na którym jest uruchomiona, oraz importowania nagrań z innych aplikacji. Zapisane nagrania można obrabiać nakładając na nie filtry audio oraz modyfikując ich długość. Oprogramowanie umożliwia także dzielenie się nagraniami za pośrednictwem przesyłanych wiadomości lub serwisów internetowych, w tym mediów społecznościowych.

Podczas prac nad oprogramowaniem w ramach obu projektów, których dotyczy wniosek, Wnioskodawca korzystał z takich narzędzi i technologii informatycznych jak:

(…) – zintegrowane narzędzie programistyczne;

(…) – język programowania;

(…) – zestaw narzędzi programistycznych systemu (…);

(…) – biblioteka programistyczna, zestaw narzędzi do wstrzykiwania zależności oprogramowania;

(…) – biblioteka programistyczna, zestaw narzędzi do programowania reaktywnego.

Prace prowadzone przez Wnioskodawcę (w ramach współpracy ze Spółką), polegające na tworzeniu oprogramowania komputerowego, mają twórczy charakter, ponieważ polegają na tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawcy.

W przypadku każdego z dwóch opisanych we wniosku projektów nie ma na rynku znanej Wnioskodawcy alternatywy, w postaci istniejącego oprogramowania o takich samych funkcjonalnościach jak opisane we wniosku oprogramowanie wytworzone w 2019 roku, z których klient końcowy mógłby skorzystać. Dlatego wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie odróżnia się od rozwiązań już funkcjonujących na rynku, jest produktem nowym i innowacyjnym.

Działalność badawczo-rozwojowa Wnioskodawcy jest działalnością podejmowaną w sposób systematyczny, gdyż nie jest to działalność o charakterze jednorazowym, lecz jest ona prowadzona w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany, w ramach codziennej pracy zaplanowanej i wykonywanej przez Wnioskodawcę metodycznie, w sposób uporządkowany i profesjonalny.

Celem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej jest zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W ramach swojej działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do tworzenia nowych produktów, w postaci innowacyjnego oprogramowania komputerowego, dedykowanego na potrzeby klienta końcowego.

W swojej działalności Wnioskodawca wykorzystuje zasoby swojej wiedzy w zakresie sprzętu komputerowego, narzędzi informatycznych i tworzenia oprogramowania, do projektowania i wytwarzania nowych aplikacji informatycznych. Przy tworzonym oprogramowaniu Wnioskodawca każdorazowo stosuje najnowsze standardy i trendy w dziedzinie programowania, jest nastawiony na ciągły rozwój wiedzy i jej doskonalenie.

Tworząc oprogramowanie w ramach obu opisanych we wniosku projektów, Wnioskodawca rozwijał swoją specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać i wykorzystuje w ramach bieżących i przyszłych projektów.

Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, jest przez Wnioskodawcę wytwarzane w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej i jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Odrębna ewidencja, pozwalająca na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu przypadającego na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, prowadzona jest od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP, tj. od dnia 1 stycznia 2019.

Wnioskodawca wyjaśnia, że w pierwotnym wniosku, w opisie odnoszącym się do wytwarzanego przez siebie w 2019 roku oprogramowania, omyłkowo i nietrafnie użył słów „rozwijanie” i „ulepszanie” jako synonimów i wyrazów bliskoznacznych do słowa „tworzenie”. Wnioskodawca pragnie uściślić i jednoznacznie wyjaśnić, że w 2019 roku nie prowadził działalności, która by polegała na rozwijaniu czy ulepszaniu już istniejącego oprogramowania, wytworzonego wcześniej przez innego twórcę. Cała działalność badawczo-rozwojowa Wnioskodawcy w 2019 roku, o której mowa we wniosku, polegała wyłącznie na wytwarzaniu przez niego nowego oprogramowania komputerowego. Wnioskodawca potwierdza więc, że zadane we wniosku pytanie, zgodnie ze swoim brzmieniem, dotyczy oprogramowania komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym wyżej zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę podatku w wysokości 5% od dochodu uzyskanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę w 2019 roku?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy spełnia on wszystkie wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Z kolei zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego – podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o PIT i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być, zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ustawy o PIT, rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Prace rozwojowe natomiast są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy prowadzi on działalność badawczo- rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT, a dokładniej – prace rozwojowe. Po pierwsze, prace prowadzone przez Wnioskodawcę polegające na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży między innymi po stronie Wnioskodawcy. Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (w ramach współpracy ze Spółką) stanowi więc oryginalny wytwór jego twórczej pracy. Jako takie podlega ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Po drugie, prace wykonywane przez Wnioskodawcę obejmują wykorzystywanie wiedzy i umiejętności w zakresie sprzętu, narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, przy wykorzystaniu wiedzy Wnioskodawcy z zakresu szeroko pojętego wytwarzania oprogramowania. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem mają systematyczny charakter, ponieważ nie mają charakteru jednorazowego, lecz są prowadzone w sposób metodyczny, zaplanowany i zorganizowany, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości.

Wnioskodawca w 2019 r. przenosił na Spółkę całość majątkowych praw autorskich do wytwarzanego przez siebie oprogramowania i otrzymywał wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem – w ocenie Wnioskodawcy – osiągał dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a więc dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, spełnia on wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o PIT, a tym samym w rozliczeniu rocznym za rok 2019 będzie mógł użyć stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia na Spółkę autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytworzonego przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019, poz. 1387, z późn. zm.), podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
   
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
   
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
   
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
   
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
   
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
   
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

Należy podkreślić, że stosowanie omawianej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie komputerowe w ramach indywidualnej działalności gospodarczej,
2. Wnioskodawca tworzy oprogramowanie w bezpośrednio prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie ma charakter twórczy,
4. wytwarzane oprogramowanie podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
5. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję (poza podatkową księgą przychodów i rozchodów) w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja ta prowadzona jest przez Wnioskodawcę od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, tj. od 1 stycznia 2019 r.,
6. Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie.
   
   

Należy w tym miejscu wskazać, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Tym samym, mając na uwadze to, że Wnioskodawca wytwarza (w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej) oprogramowanie, stanowiące utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do oprogramowania, za co otrzymuje wynagrodzenie, jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodu uzyskiwanego w związku z przenoszeniem autorskich praw majątkowych do tego oprogramowania według stawki 5%.

Dochód z powyższego tytułu kwalifikuje się zatem do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodu osiąganego z przenoszenia autorskich praw majątkowych do opisanego we wniosku oprogramowania według stawki 5% w rozliczeniu rocznym za rok 2019.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności do-konane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może sku-tecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.