Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.116.2020.1.SG
z 15 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 marca 2020 r. (data wpływu 18 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy właściwym jest zaliczenie kosztów zakupu komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej poniżej 10 000 zł, amortyzacji komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej powyżej 10 000 zł, zużycia energii elektrycznej, najmu pomieszczeń, gdzie są zainstalowanie pracujące komputery, eksploatacji sieci internetowej związanych tylko z wydobyciem kryptowaluty do kosztów bezpośrednich, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy właściwym jest zaliczenie kosztów zakupu komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej poniżej 10 000 zł, amortyzacji komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej powyżej 10 000 zł, zużycia energii elektrycznej, najmu pomieszczeń, gdzie są zainstalowanie pracujące komputery, eksploatacji sieci internetowej związanych tylko z wydobyciem kryptowaluty do kosztów bezpośrednich, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego oraz jest komplementariuszem w spółce komandytowej X. Sp. z o.o. sp.k. Zgodnie z umową spółki komandytowej Spółka ma prawo do udziału w 1% zysku w spółce komandytowej. Obliczając podstawę opodatkowania podatkiem CIT dla Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością do przychodów i kosztów podatkowych ponoszonych przez spółkę dolicza 1% przychodów i 1% kosztów podatkowych generowanych przez spółkę komandytową.

Spółka komandytowa zajmuje się tylko rozwiązywaniem problemów kryptograficznych. Rozwiązanie problemu zakończone sukcesem jest „nagradzane” przydzieleniem waluty wirtualnej o określonej w tej walucie wartości. Popularnie mówiąc spółka komandytowa wydobywa kryptowaluty i nie prowadzi żadnej innej działalności.

Wydobycie kryptowalut polega na rozwiązaniu za pomocą nabytego przez spółkę sprzętu elektronicznego problemu matematycznego. Rozwiązanie takiego algorytmu, którego trudność rośnie w miarę ilości rozwiązanych tego typu problemów, prowadzi do nabycia przez Spółkę waluty elektronicznej, która wcześniej nie należała do nikogo. Co istotne, ilość każdej kryptowaluty jest z góry ustalona i spółka jej nie wytwarza, a jedynie pozyskuje.

W 2020 r. spółka komandytowa zamierza sprzedać część wydobytych kryptowalut - zmienić je na środek płatniczy: PLN lub USD, czy EURO.

Zgodnie zapisami art. 7b ust. l pkt 6 lit. f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zamianę kryptowalut na środek płatniczy zalicza się do przychodów z zysków kapitałowych. Zgodnie z art. 15 ust. 11 ww. ustawy, sprzedając wydobyte kryptowaluty - zmieniając je na środki pieniężne - komplementariusz spółki komandytowej ma prawo rozpoznać jako koszty tylko wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej.

W szczególności spółka komandytowa będzie ponosiła następujące wydatki i koszty w celu wydobycia waluty wirtualnej:

• zakupu komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej poniżej 10 000 zł,
• amortyzacji komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej powyżej 10 000 zł,
• zużycia energii elektrycznej,
• najmu pomieszczeń, gdzie są zainstalowanie pracujące komputery,
• eksploatacji sieci internetowej.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy właściwym jest zaliczenie wydatków i kosztów:

• zakupu komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej poniżej 10 000 zł,
• amortyzacji komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej powyżej 10 000 zł,
• zużycia energii elektrycznej,
• najmu pomieszczeń, gdzie są zainstalowanie pracujące komputery,
• eksploatacji sieci internetowej,

związanych tylko z wydobyciem kryptowaluty do kosztów bezpośrednich, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty i wydatki:

• zakupu komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej poniżej 10 000 zł,
• amortyzacji komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej powyżej 10 000 zł,
• zużycia energii elektrycznej,
• najmu pomieszczeń, gdzie są zainstalowanie pracujące komputery,
• eksploatacji sieci internetowej,

są kosztami i wydatkami bezpośrednio poniesionymi na nabycie waluty wirtualnej i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu. Dlatego przy sprzedaży waluty wirtualnej wyżej wymienione koszty można zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodu.

Należy zwrócić uwagę na to, iż ustawa podatkowa nie przewiduje definicji nabycia własności jakiegokolwiek przedmiotu. Oznacza to, iż w odniesieniu do nabycia własności w tym zakresie należy stosować postanowienia przewidziane w innych częściach polskiego systemu prawnego w tym w szczególności w ustawie Kodeks cywilny. W ramach Kodeksu cywilnego wyróżniamy podstawowe sposoby nabycia własności, wtórne - czyli takie w której własność rzeczy nabywana jest od innego podmiotu oraz pierwotne - to jest takie, w którym własność nie należy do żadnego innego podmiotu. I tak, zgodnie z art. 181 Kodeksu cywilnego nabycie własności może nastąpić poprzez objęcie rzeczy niczyjej poprzez objęcie w jej posiadanie. Nie ulega wątpliwości, iż „kopanie” kryptowalut polega właśnie na nabywaniu rzeczy, które nie należą do nikogo wcześniej ani też nigdy nie należały. Nie ulega zatem wątpliwości, iż ustawodawca wskazując na koszty bezpośrednie poniesione na nabycie waluty wirtualnej miał na celu ujęcie wszystkich opisanych w prawie polskim sposobów nabycia własności. Gdyby bowiem miało być inaczej w sposób jednoznaczny wskazałby w przepisie o jakie sposoby nabycia chodzi.

Formułując zdanie własne Wnioskodawca oparł się m.in. na wyroku WSA w Łodzi z 19 listopada 2019 r., sygn. akt I SA /Łd 411/19.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 4a ust. 22a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), ilekroć w ustawie jest mowa o walucie wirtualnej - oznacza to walutę wirtualną w rozumieniu art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Pojęcie „waluta wirtualna”, została zdefiniowana w art. 2 ust. 2 pkt 26 ustawy z dnia 1 marca 2018 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1115, z późn. zm.). Ilekroć w ustawie jest mowa o walucie wirtualnej rozumie się przez to cyfrowe odwzorowanie wartości, które nie jest:

1. prawnym środkiem płatniczym emitowanym przez NBP, zagraniczne banki centralne lub inne organy administracji publicznej,
2. międzynarodową jednostką rozrachunkową ustanawianą przez organizację międzynarodową i akceptowaną przez poszczególne kraje należące do tej organizacji lub z nią współpracujące,
3. pieniądzem elektronicznym w rozumieniu ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych,
4. instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi,
5. wekslem lub czekiem

-oraz jest wymienialne w obrocie gospodarczym na prawne środki płatnicze i akceptowane jako środek wymiany, a także może być elektronicznie przechowywane lub przeniesione albo może być przedmiotem handlu elektronicznego.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Zgodnie z art. 15 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f, stanowią udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu.

Zgodnie z art. 15 ust. 12 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 11, są potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 13.

Zgodnie z art. 15 ust. 13 ustawy o CIT, nadwyżka kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 11, nad przychodami uzyskanymi w roku podatkowym powiększa koszty uzyskania przychodów poniesione w następnym roku podatkowym.

Wskazać przy tym należy, że z uzasadnienia do zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw, druk Sejmowy Nr 2860 z 25 września 2018 r. w zakresie określenia kosztów uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną wskazano, „że kosztami podatkowymi będą udokumentowane wydatki na nabycie walut wirtualnych, poniesione w danym roku podatkowym, ale wyłącznie bezpośrednio związane z nabyciem i sprzedażą walut wirtualnych. Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc w szczególności koszty finansowania zakupu walut wirtualnych (koszty pożyczek, kredytów itp.)”.

Z powyższego wynika zatem, że ustawodawca wprowadzając do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy dotyczące wirtualnych walut, w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ww. ustawy, jako źródło przychodów z zysków kapitałowych, wskazał przychody z wymiany wirtualnych walut i odpowiednio w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określił jakie wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów związane z wirtualną walutą. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że kosztami uzyskania przychodów związanych z walutą wirtualną są udokumentowane wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, w tym udokumentowane wydatki poniesione na rzecz podmiotów, które pośredniczą w wymianie lub sprzedaży tych walut.

Kosztami uzyskania przychodów nie będą więc koszty pośrednie, w szczególności koszty zakupu komputerów i innych urządzeń, amortyzacji komputerów i innych urządzeń, zużycia energii elektrycznej, najmu pomieszczeń, gdzie są zainstalowanie pracujące komputery, eksploatacji sieci internetowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego oraz jest komplementariuszem w spółce komandytowej X. Sp. z o.o. sp.k. Zgodnie z umową spółki komandytowej Spółka ma prawo do udziału w 1% zysku w spółce komandytowej. Obliczając podstawę opodatkowania podatkiem CIT dla Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością do przychodów i kosztów podatkowych ponoszonych przez spółkę dolicza 1% przychodów i 1% kosztów podatkowych generowanych przez spółkę komandytową. Spółka komandytowa zajmuje się tylko rozwiązywaniem problemów kryptograficznych. Rozwiązanie problemu zakończone sukcesem jest „nagradzane” przydzieleniem waluty wirtualnej o określonej w tej walucie wartości. Popularnie mówiąc spółka komandytowa wydobywa kryptowaluty i nie prowadzi żadnej innej działalności. Wydobycie kryptowalut polega na rozwiązaniu za pomocą nabytego przez spółkę sprzętu elektronicznego problemu matematycznego. Rozwiązanie takiego algorytmu, którego trudność rośnie w miarę ilości rozwiązanych tego typu problemów, prowadzi do nabycia przez Spółkę waluty elektronicznej, która wcześniej nie należała do nikogo. Co istotne, ilość każdej kryptowaluty jest z góry ustalona i spółka jej nie wytwarza, a jedynie pozyskuje. W 2020 r. spółka komandytowa zamierza sprzedać część wydobytych kryptowalut - zmienić je na środek płatniczy: PLN lub USD, czy EURO. Zgodnie zapisami art. 7b ust. l pkt 6 lit. f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zamianę kryptowalut na środek płatniczy zalicza się do przychodów z zysków kapitałowych. Zgodnie z art. 15 ust. 11 ww. ustawy, sprzedając wydobyte kryptowaluty - zmieniając je na środki pieniężne - komplementariusz spółki komandytowej ma prawo rozpoznać jako koszty tylko wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej oraz koszty związane ze zbyciem waluty wirtualnej. W szczególności spółka komandytowa będzie ponosiła następujące wydatki i koszty w celu wydobycia waluty wirtualnej: zakupu komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej poniżej 10 000 zł, amortyzacji komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej powyżej 10 000 zł, zużycia energii elektrycznej, najmu pomieszczeń, gdzie są zainstalowanie pracujące komputery, eksploatacji sieci internetowej.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przypadku uzyskiwania przychodu ze zbycia waluty wirtualnej przez spółkę komandytową, której komplementariuszem jest Wnioskodawca, koszty zakupu komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej poniżej 10 000 zł, amortyzacji komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej powyżej 10 000 zł, zużycia energii elektrycznej, najmu pomieszczeń, gdzie są zainstalowanie pracujące komputery, eksploatacji sieci internetowej, nie można uznać za wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie waluty wirtualnej, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o CIT, bowiem jak to zostało wskazane powyżej, wydatki te kwalifikowane są do kosztów pośrednich. Tym samym nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy o CIT.

Nadmienić należy, że Wnioskodawca nie nabywa waluty wirtualnej od innego podmiotu, lecz dokonuje jej pierwotnego wydobycia, zbliżonego do wytworzenia. Wykopana waluta wirtualna nie była nigdy wcześniej przedmiotem obrotu, ponieważ nie istniała. Powyższych wydatków nie można zatem bezpośrednio powiązać z nabyciem waluty wirtualnej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy właściwym jest zaliczenie kosztów zakupu komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej poniżej 10 000 zł, amortyzacji komputerów i innych urządzeń o wartości jednostkowej powyżej 10 000 zł, zużycia energii elektrycznej, najmu pomieszczeń, gdzie są zainstalowanie pracujące komputery, eksploatacji sieci internetowej związanych tylko z wydobyciem kryptowaluty do kosztów bezpośrednich, o których mowa w art. 15 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe,

Jednocześnie wskazać należy, że wydając niniejszą interpretację indywidualną tut. Organ zapoznał się z powołanym przez Wnioskodawcę wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Jednak z przyczyn szczegółowo wskazanych w niniejszej interpretacji, nie podziela prezentowanego w nim stanowiska, gdyż został on wydany w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego. Ponadto należy wskazać, że dotyczy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć również należy, iż postępowanie w sprawie dot. wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. W jego wyniku, organ udzielając interpretacji, przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do sytuacji indywidualnej wskazanej przez Wnioskodawcę. Nie można zatem utożsamiać „trybu interpretacji” z postępowaniem podatkowym, a w konsekwencji i żądać, aby wydając interpretację organ, odnosił się do każdego powołanego we wniosku wyroku sądowego, czy też prowadził szeroko rozumianą polemikę z każdym poglądem Wnioskodawcy.

W świetle powyższego, Organ podatkowy nie ma obowiązku w wydawanych interpretacjach indywidualnych dokonywać oceny prawnej oraz analizy powołanych przez stronę wyroków Sądów wydanych dla podmiotów innych niż strona.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 374 ze zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.