Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.290.2020.1.PRM
z 21 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2020 r. (data wpływu15 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „(…)” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W roku 2020 trwa realizacja projektu inwestycyjnego pn. „(…)”.
Przedsięwzięcie wiąże się z przeprowadzeniem prac budowlanych, takich jak: roboty przygotowawcze, roboty ziemne, odwodnienie korpusu drogowego, wykonanie podbudowy, wykonanie nawierzchni, roboty wykończeniowe, ustawienie oznakowania i wykonanie elementów ulic.

W ramach zadania poniesione są również wydatki na usługę pełnienia nadzoru inwestorskiego oraz usługę wykonania dokumentacji technicznej (projekt budowlany i dokumentacja towarzysząca). Wydatki na prace przygotowawczo-projektowe zostały poniesione w 2019 r., natomiast realizacja prac budowlanych następuje w roku bieżącym.

Realizacja zadania będzie miała na celu rozbudowę i ulepszenie infrastruktury drogowej na terenie Gminy (…). Droga jest obecnie drogą publiczną i nadal będzie ogólnodostępna dla wszystkich jej użytkowników. Budowa dróg należy do zadań własnych gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i podatek VAT w stawce 23% od towarów i usług w przedmiotowym projekcie jest kosztem kwalifikowalnym, który zostanie poniesiony jednorazowo i bezzwrotnie.

Wnioskodawca złożył wniosek o dofinansowanie przedmiotowej inwestycji w odpowiedzi na konkurs w ramach operacji typu „Budowa lub modernizacja dróg lokalnych”, w ramach poddziałania „Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii”, objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Po weryfikacji wniosku nastąpiło podpisanie umowy o dofinansowanie. Dofinansowanie ze środków EFRROW w wysokości (…)% kosztów kwalifikowanych w ramach projektu przekazane będzie Gminie po zrealizowaniu poszczególnych zadań w formie refundacji kosztów kwalifikowanych udokumentowanych fakturami lub równorzędnymi dokumentami księgowymi. Nabyte towary i usługi w ramach projektu nie będą służyć do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W przypadku nierealizowania zadań objętych projektem, a co za tym idzie postanowień umowy o dofinansowanie dla przedmiotowej operacji, Wnioskodawca nie otrzyma dofinansowania z EFRROW i będzie z nim rozwiązana umowa o dofinansowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do zwrotu podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na zadanie pn. „(…)”, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gmina nie będzie miała prawa do zwrotu podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację projektu pn. „(…)”.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i nie będzie wykorzystywać zrealizowanej inwestycji drogowej na cele działalności opodatkowanej VAT, tym samym nie może odzyskać w żaden sposób poniesionego kosztu, jakim jest podatek VAT, z tytułu wydatków poniesionych na realizację projektu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 86 ust. 2 pkt 1 precyzuje, że kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określona w fakturach otrzymanych przez podatnika. Powyższe regulacje oznaczają, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezpośredni i bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów zasadniczo rozumie się, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, zaś przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, zasadniczo rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy.

Podsumowując, droga jest i będzie drogą publiczną, dostępną dla wszystkich użytkowników. Za korzystanie z drogi Wnioskodawca nie będzie pobierać żadnych opłat. Nie wystąpi sprzedaż opodatkowana. Wnioskodawca nie będzie mógł więc skorzystać z prawa do zwrotu podatku VAT w zakresie wydatków objętych projektem. Nie będzie związku między podatkiem należnym i podatkiem naliczonym przy realizacji ww. inwestycji i w latach następnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
   
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zaprezentowana wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku w powyższym, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go, dla tej czynności, za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatnika nie uznaje się - zgodnie art. 15 ust. 6 ustawy - organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach:

1. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz,
   
2. gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
   
   

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

1. podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
   
2. podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
   
   
   

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jak wynika z powyższych przepisów jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. Zadania własne – zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy - obejmują sprawy m.in. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina – czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT – w 2020 r. realizuje projekt inwestycyjny pn. „(…)”, w ramach operacji „Budowa lub modernizacja dróg lokalnych”, poddziałanie „Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszaniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii”, objętego PROW na lata 2014-2020.

W ramach ww. zadania w 2019 r. Gmina poniosła wydatki na usługi związane z nadzorem inwestorskim i dokumentacją techniczną. W 2020 r. przeprowadzane są prace budowlane: roboty przygotowawcze, roboty ziemne, odwodnienie korpusu drogowego, wykonanie podbudowy, wykonanie nawierzchni, roboty wykończeniowe, ustawienie oznakowania oraz wykonanie elementów ulic. Towary i usługi, nabyte w celu realizacji projektu, nie będą służyć czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT.

Realizacja zadania, mająca na celu rozbudowę i ulepszenie infrastruktury drogowej na terenie Gminy (…), należy do zadań własnych Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Droga objęta realizowanym zadaniem jest drogą publiczną i korzystanie z niej po ukończeniu inwestycji nadal będzie ogólnodostępne dla użytkowników.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zwrotu podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „(…)”.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, aby rozliczyć podatek naliczony na zasadach przytoczonych w art. 86 ust. 1 ustawy, nabywane przez podatnika VAT czynnego towary i usługi muszą być wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Gmina zawarła umowę na realizację projektu pn. „(…)”. Celem inwestycji jest rozbudowa i ulepszenie infrastruktury drogowej na terenie Gminy. Wnioskodawca zaznaczył, że droga publiczna, na której realizowana jest ww. inwestycja pozostanie ogólnodostępna i bezpłatna dla użytkowników. Wymieniony projekt wpisuje się w zadania własne Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym, dotyczących m.in. gminnych dróg i ulic. Wobec powyższego należy stwierdzić, że Gmina w ramach realizowanej inwestycji będzie działała jako podmiot, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie został spełniony, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca, towary i usługi nabyte w ramach projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gminie nie przysługuje zatem zwrot różnicy podatku VAT w myśl art. 87 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, Gminie nie przysługuje – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wydatkami ponoszonymi, na realizację projektu pn. „(…)”. Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie przysługiwać również prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż pojęcie „koszty kwalifikowalne” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.