Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.55.2020.1.AD
z 22 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2020 r. (data wpływu – 24 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia zachowku w postaci środków pieniężnych lub przeniesienia udziału we własności nieruchomości tytułem jego zachowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia zachowku w postaci środków pieniężnych lub przeniesienia udziału we własności nieruchomości tytułem jego zachowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pan J. K. i Pani Ja. K. (dalej: Spadkodawcy) byli wstępnymi drugiego stopnia Wnioskodawcy. Pan J. K. zmarł 18 grudnia 1997 r., a Pani Ja. K. zmarła 27 września 2005 r. Spadek po ww. zmarłych, na podstawie testamentu, nabyła E. K. córka Spadkodawców. Nabycie spadku po obu Spadkodawcach zostało stwierdzone postanowieniem sądu z 4 lutego 2008 r.

Matka Wnioskodawcy zmarła przed spadkodawcą J. K. W związku z tym, gdyby J. K. nie sporządził testamentu, spadkobiorcami ustawowymi zostaliby: żona Ja. K. w 1/3 części, córka E. K. w 1/3 części, wnuk J. P. w 1/6 części, Wnioskodawca (wnuk) w 1/6 części.

Z kolei ustawowymi spadkobiercami po Ja. K. zostaliby: córka E. K. w 1/2 części, wnuk J. P. w 1/4 części, Wnioskodawca (wnuk) w 1/4 części.

W konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje roszczenie o zachowek przeciwko E. K.

Na podstawie Kodeksu cywilnego roszczenie o zachowek realizowane jest w formie pieniężnej. Ze względu jednak na fakt, iż Pani E. K. nie będzie dysponowała dostateczną kwotą, by zaspokoić roszczenie o zachowek Wnioskodawcy, strony rozważają, by w miejsce świadczenia pieniężnego, Pani E. K. przeniosła na Wnioskodawcę udział we własności budynku mieszkalnego (datio in solutum przewidziane w art. 453 Kodeksu cywilnego). W momencie przeniesienia udziału w nieruchomości roszczenie Wnioskodawcy o zachowek zostanie zaspokojone w całości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy nabycie przez Wnioskodawcę środków pieniężnych lub udziału w nieruchomości tytułem zachowku będzie korzystało ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 tej ustawy?

Czy w przypadku, gdy nabycie udziału w nieruchomości nastąpi w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, bez konieczności zgłoszenia nabycia w ciągu 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego ?

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie zarówno środków pieniężnych jak i udziału w nieruchomości będzie korzystało ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawca wskazał, że na podstawie tej regulacji zwolnione jest z podatku, bez ograniczeń kwotowych, m.in. nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych tytułem zachowku po wstępnych. Powyższa regulacja została wprowadzona do ustawy o podatku od spadków i darowizn na podstawie ustawy zmieniającej z dniem 1 stycznia 2007 r.

Wnioskodawca podkreślił, że w związku z tym, iż wstępni Wnioskodawcy, po których przysługuje mu prawo do zachowku, zmarli przed 1 stycznia 2007 r., w sprawie zastosowanie będzie miał przepis przejściowy wyrażony w art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej, zgodnie z którym do nabycia rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, stosuje się przepisy w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ww. ustawy. Z kolei nowe przepisy, w tym zwolnienie z art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn stosuje się do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło po 31 grudnia 2006 r.

Wnioskodawca wskazał, że instytucja zachowku ściśle łączy się ze spadkiem i procedurą spadkową, zachowek nie jest jednak składnikiem spadku. Instytucja ta stanowi ochronę interesów osób najbliższych zmarłemu, którzy zostali pominięci przy dziedziczeniu. Osobom tym, na podstawie art. 991 Kodeksu cywilnego, przysługuje roszczenie o zachowek, o ile nie zostały one zaspokojone w inny sposób. Stwierdzić należy zatem, iż w momencie śmierci spadkodawcy przysługuje jedynie prawo dochodzenia zachowku, które dopiero z czasem może zostać uznane przez Sąd lub osobę dziedziczącą i wówczas dopiero przekształca się w roszczenie o konkretną kwotę pieniężną, która może być następnie zaspokojona. Wyżej opisana odrębność instytucji zachowku od samego spadkobrania znajduje odzwierciedlenie w ustawie o podatku od spadków i darowizn, z tego bowiem powodu zachowek jest odrębnym tytułem do opodatkowania wskazanym w art. 1 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a obowiązek podatkowy, na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2a ustawy, powiązany jest ściśle z momentem nabycia konkretnych wartości majątkowych, tj. z momentem zaspokojenia roszczenia.

W tym kontekście stwierdzić należy zatem, iż osoba uprawniona do zachowku nie uzyskuje własności rzeczy i praw majątkowych z chwilą otwarcia spadku. Moment śmierci spadkodawcy nie oznacza zatem równoczesnego przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych na inny podmiot tytułem zachowku. Przeniesienie następuje dopiero z chwilą realizacji roszczenia przez spadkobierców na rzecz osób uprawnionych. Z tym też momentem ustawa o podatku od spadków i darowizn wiąże obowiązek podatkowy.

Wnioskodawca podkreślił, że analiza instytucji zachowku prowadzi zatem do wniosku, iż momentem nabycia rzeczy i praw majątkowych tytułem zachowku jest chwila jego wykonania, z czym z kolei art. 6 ust. 1 pkt 2a ustawy wiąże obowiązek podatkowy. Moment ten z kolei decyduje, na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej, o możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn. Stwierdzić należy zatem, iż nabycie tytułem zachowku, które zostanie zrealizowane po 1 stycznia 2007 r. będzie korzystało ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn po spełnieniu pozostałych warunków przewidzianych w ustawie.

Wnioskodawca wskazał, że dla możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 cyt. ustawy, nie będzie miało znaczenia czy zachowek będzie zaspokojony w formie pieniężnej, czy też poprzez przeniesienie na uprawniony podmiot udziału we własności nieruchomości. Co prawda, zaspokojenie roszczenia o zachowek co do zasady następuje w formie pieniężej (uprawniony nie ma prawa żądać rzeczy i praw wchodzący w skład masy spadkowej), nie oznacza to jednak, iż roszczenie takie nie może być zaspokojone w innej formie np. w ramach instytucji datio in solutum. Skoro zatem prawo cywilne dopuszcza zaspokojenie roszczenia o zachowek w formie niepieniężnej, a z kolei przepisy podatkowe nie uzależniają zastosowania zwolnienia z art. 4a od formy tego zaspokojenia, stwierdzić należy, iż zaspokojenie roszczenia o zachowek poprzez przeniesienie udziału w nieruchomości nie stanowi przeszkody dla zastosowania zwolnienia.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, w zdarzeniu opisanym we wniosku, nabycie tytułem zachowku będzie korzystało ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od sadków i darowizn, zarówno w przypadku, gdy zaspokojenie roszczenia nastąpi w formie pieniężnej, jak i poprzez przeniesienie na Wnioskodawcę udziału w nieruchomości.

Wnioskodawca podkreślił, że zaspokojenie roszczenia o zachowek poprzez nabycie udziałów w nieruchomości, dla swej skuteczności w świetle prawa cywilnego, musi nastąpić w formie aktu notarialnego. W ocenie Wnioskodawcy zawarcie takiej umowy w formie aktu notarialnego spowoduje, iż Wnioskodawca będzie uprawniony do zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 ustawy bez konieczności dokonywania zgłoszenia, o którym mowa w pkt 1 ww. przepisu. Powyższe wynika wprost z literalnej wykładni art. 4a ust. 4 pkt 2 cyt. ustawy, zgodnie z którym obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron. W tym ostatnim przypadku cel zgłoszenia, jakim jest poinformowanie właściwego organu podatkowego jest osiągnięty wskutek przekazania aktu notarialnego przez notariusza.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał się na interpretacje indywidualne wydane w innych sprawach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813), podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W przypadku nabycia majątku tytułem zachowku obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zaspokojenia roszczenia – art. 6 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy. Jeżeli nabycie następuje w częściach – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą nabycia poszczególnych części (art. 6 ust. 1a ww. ustawy).

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy – zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy – do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Pan J. K. i Pani Ja. K. byli wstępnymi drugiego stopnia Wnioskodawcy. Pan J. K. zmarł 18 grudnia 1997 r., a Pani Ja. K. zmarła 27 września 2005 r. Spadek po ww. zmarłych, na podstawie testamentu, nabyła E. K. córka Spadkodawców. Nabycie spadku po obu Spadkodawcach zostało stwierdzone postanowieniem sądu z 4 lutego 2008 r. Matka Wnioskodawcy zmarła przed spadkodawcą J. K. W związku z tym, gdyby J. K. nie sporządził testamentu, spadkobiorcami ustawowymi zostaliby: żona Ja. K. w 1/3 części, córka E. K. w 1/3 części, wnuk J. P. w 1/6 części, Wnioskodawca (wnuk) w 1/6 części. Z kolei ustawowymi spadkobiercami po Ja. K. zostaliby: córka E. K. w 1/2 części, wnuk J. P. w 1/4 części, Wnioskodawca (wnuk) w 1/4 części.

W konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje roszczenie o zachowek przeciwko E. K. Ze względu jednak na fakt, iż Pani E. K. nie będzie dysponowała dostateczną kwotą, by zaspokoić roszczenie o zachowek Wnioskodawcy, strony rozważają, by w miejsce świadczenia pieniężnego, Pani E. K. przeniosła na Wnioskodawcę udział we własności budynku mieszkalnego (datio in solutum przewidziane w art. 453 Kodeksu cywilnego). W momencie przeniesienia udziału w nieruchomości roszczenie Wnioskodawcy o zachowek zostanie zaspokojone w całości.

W związku z powyższym należy wskazać, że instytucja zachowku ściśle łączy się ze spadkiem i procedurą związaną ze spadkobraniem. Zachowek nie jest jednak składnikiem spadku. Stanowi on swoistą ochronę interesów określonej grupy osób najbliższych zmarłemu, w przypadku pominięcia ich przy spadkobraniu.

Zgodnie bowiem z treścią art. 991 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.), zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni – dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach – połowa wartości tego udziału (zachowek). Jak wynika z kolei z § 2 tego przepisu, jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia.

Osoby uprawnione do zachowku nie uzyskują własności rzeczy i praw majątkowych wynikających z ww. prawa z chwilą otwarcia spadku. Moment śmierci spadkodawcy nie oznacza zatem równoczesnego przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych na inne podmioty tytułem zachowku. Przeniesienie takie następuje z chwilą wykonania tego prawa przez spadkobierców na rzecz osób uprawnionych.

Natomiast, zgodnie ze wskazanym przez Wnioskodawcę, art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Analiza przepisów dotyczących zachowku wskazuje zatem, że momentem nabycia rzeczy i praw majątkowych tytułem zachowku jest chwila jego wykonania. Moment ten decyduje z kolei o możliwości stosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn, wprowadzonego ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629) i mającego zastosowanie, stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy, do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło po 1 stycznia 2007 r.

W myśl art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4 oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo –kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

Zgłoszenie o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych powinno być dokonane na formularzu SD-Z2 określonym przez Ministra Finansów w rozporządzeniu z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy lub praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 2060).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, przedmiotowe nabycie podlega opodatkowaniu na ogólnych zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej – art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 4a ust. 4 ww. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1
   lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
   
   

Zwolnienie określone w art. 4a stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 cyt. ustawy).

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia należy wskazać, że nabycie własności rzeczy i praw majątkowych tytułem zachowku, na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, co do zasady podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Nabycie tytułem zachowku następuje z chwilą wykonania tego prawa – zaspokojenia roszczenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego – czy w jego przypadku ma zastosowanie zwolnienie określone w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W przypadku nabycia tytułem zachowku, dla zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn ustawy należy badać relacje (pokrewieństwo) pomiędzy spadkodawcą a uprawnionym do zachowku. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca nabył roszczenie o zachowek w związku z prawem do spadku po dziadkach. Zatem są to osoby wymienione w treści przepisu art. 4a ww. ustawy.

Zasadnicze znaczenie ma również moment nabycia rzeczy i praw majątkowych tytułem zachowku, a więc chwila jego wykonania, bowiem jak wskazano wyżej w przypadku nabycia majątku tytułem zachowku obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zaspokojenia roszczenia (art. 6 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy). W analizowanej sprawie nabycie tytułem zachowku dopiero nastąpi.

Moment nabycia rzeczy i praw majątkowych tytułem zachowku decyduje z kolei o możliwości stosowania zwolnienia z opodatkowania, wprowadzonego ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. Nr 222, poz. 1629 ze zm.) i mającego zastosowanie, stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy, do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło po 1 stycznia 2007 r.

W rozpatrywanej sprawie obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn powstanie w momencie zaspokojenia roszczenia Wnioskodawcy o zachowek, bez znaczenia zatem pozostaje fakt, że wstępni Wnioskodawcy, po których przysługuje mu prawo do zachowku, zmarli przed 1 stycznia 2007 r. Skoro zatem roszczenie to zostanie zrealizowane w przyszłości – zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2007 r.

Jeżeli zatem istotnie, jak stwierdził Wnioskodawca zachowek może być wykonany w sposób opisany we wniosku, tj. poprzez przekazanie udziału w nieruchomości (co nie jest przedmiotem rozważania w niniejszej interpretacji, gdyż zagadnienie to nie jest zagadnieniem podatkowym), to w rozpatrywanej sprawie wykonanie zachowku nastąpi z chwilą otrzymania odpowiedniej sumy pieniężnej lub przekazania w formie aktu notarialnego udziału we własności nieruchomości (budynku mieszkalnego) tytułem kwoty pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn w związku z zaspokojeniem roszczenia o zachowek.

Jeżeli więc nabycie nastąpi w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca, stosownie do art. 4a ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie będzie miał obowiązku zgłoszenia nabycia udziału we współwłasności nieruchomości tytułem zachowku właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego. Przepis ten bowiem wyłącza obowiązek zgłoszenia, gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego, gdyż cel zgłoszenia, jakim jest poinformowanie właściwego organu podatkowego jest osiągnięty wskutek przekazania aktu notarialnego przez notariusza. Zatem, jeżeli Wnioskodawca nabędzie tytułem zachowku opisany we wniosku udział we własności budynku mieszkalnego to obowiązek składania zgłoszenia w opisanej sytuacji będzie wyłączony.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.