Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.198.2020.2.MU
z 22 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia12 lutego 2020 r. (data wpływu 18 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2020 r. (data wpływu 13 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podatku składek na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych przez podatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 maja 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od podatku składek na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne zapłaconych przez podatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Razem z żoną i dziećmi mieszka w Polsce. Przez cały 2019 r. miał rezydencję podatkową i nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Nigdzie nie wykazywał innego miejsca zamieszkania niż Polska. W Holandii wskazywał miejsce zamieszkania w Polsce. Miejsce zameldowania posiada w Polsce. W Polsce posiada ośrodek interesów życiowych (dom i rodzinę). Wnioskodawca w Polsce nie osiągnął żadnych przychodów, pracował tylko w Holandii jako kierowca TIR-a w firmie holenderskiej. Wnioskodawca w Holandii pracował 209 dni a pozostałe dni roku 2019 przebywał w Polsce. Cały rok 2019 pracował w Holandii w systemie 2/2 (dwa tygodnie pracy/dwa tygodnie w Polsce). Jest zatrudniony na umowę o pracę i otrzymuje wynagrodzenie w euro, co miesiąc na rachunek bankowy. Wnioskodawca w Polsce nie osiąga żadnych przychodów. Za rok 2019 jego przychód w Holandii wyniósł 26.120 euro - po przeliczeniu 105.083,32 zł. Wnioskodawca w 2019 r. opłacał sam składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne w Holandii. Zapłacony podatek plus składki na ubezpieczenie społeczne - 4.892 euro - po przeliczeniu 21.028,01 zł., po wyodrębnieniu samego podatku 5.163,77 zł. Ww. składki na ubezpieczenie zdrowotne nie zostały odliczone od przychodu, dochodu ani podatku w Holandii. Składki na ubezpieczenie zdrowotne, które Wnioskodawca opłacał w kwocie 240,90 euro co drugi miesiąc (6 x 240,90 euro) wyniosły 1.445,40 euro - po przeliczeniu 6.177,69 zł. Według Wnioskodawcy kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne nie przekroczyła 7,75% podstawy wymiaru tej składki (przychód minus składki na ubezpieczenie społeczne) x 7,75% = maksymalna kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne do odliczenia (105.083,32 - 13,71%) x 7,75% = 7.027,42. Odliczenie składek na ubezpieczenie zdrowotne nie może przekroczyć kwoty 7.027,42 zł. Wnioskodawca otrzymał zwrot podatku z Holandii w kwocie 4.411,15 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może obniżyć podatek w PIT-36 za 2019 r. o składki na ubezpieczenie zdrowotne?
2. Czy Wnioskodawca może odliczyć całą zapłaconą kwotę tj. 6.177,69 zł.?

Zdaniem Wnioskodawcy spełnia on warunki do obniżenia podatku o składki na ubezpieczenie zdrowotne, ponieważ:

• z własnych środków opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne,
• składki nie zostały odliczone ani od przychodu ani podatku w Holandii,
• dochody z Holandii nie są zwolnione z opodatkowania w Polsce,
• składki nie zostały jemu zwrócone.

Kwota składki, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru składki, (przychód minus składki na ubezpieczenie społeczne) x 7,75% tj. (105 083,32 -13,71%) x 7,75% = 7 027,42, odliczenie więc nie może przekroczyć tej kwoty. W związku z tym, że zapłacił składkę zdrowotną w kwocie 6.177,69 zł uważa, że może ją w całości odliczyć od podatku.

Rozliczenie w PIT-36:

Podstawa wyliczenia podatku poz. 224 - 105.083

(po odliczeniu diet i kosztów)

Obliczony podatek poz. 225 - 21.149,06

Doliczenia do podatku poz. 226 – 4.411,15

Podatek zapłacony za granicą poz. 227 – 5.163,77

Składki na ubezpieczenie zdrowotne poz. 230 i 232 - 6.177,69

Ulga abolicyjna poz. 234 - 14.218,75

Podatek po odliczeniach poz. 238 - 0,00.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Razem z żoną i dziećmi mieszka w Polsce. Przez cały 2019 r. miał rezydencję podatkową i nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Nigdzie nie wykazywał innego miejsca zamieszkania niż Polska. W Holandii wskazywał miejsce zamieszkania w Polsce. Miejsce zameldowania posiada w Polsce. W Polsce posiada ośrodek interesów życiowych (dom i rodzinę). Wnioskodawca w Polsce nie osiągnął żadnych przychodów, pracował tylko w Holandii jako kierowca TIR-a w firmie holenderskiej. Wnioskodawca w Holandii pracował 209 dni a pozostałe dni roku 2019 przebywał w Polsce. Cały rok 2019 pracował w Holandii w systemie 2/2 (dwa tygodnie pracy/dwa tygodnie w Polsce). Jest zatrudniony na umowę o pracę i otrzymuje wynagrodzenie w euro, co miesiąc na rachunek bankowy. Wnioskodawca w Polsce nie osiąga żadnych przychodów. Za rok 2019 jego przychód w Holandii wyniósł 26.120 euro - po przeliczeniu 105.083,32 zł. Wnioskodawca w 2019 r. opłacał sam składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne w Holandii. Zapłacony podatek plus składki na ubezpieczenie społeczne - 4.892 euro - po przeliczeniu 21.028,01 zł., po wyodrębnieniu samego podatku 5.163,77 zł. Ww. składki na ubezpieczenie zdrowotne nie zostały odliczone od przychodu, dochodu ani podatku w Holandii. Składki na ubezpieczenie zdrowotne, które Wnioskodawca opłacał w kwocie 240,90 euro co drugi miesiąc (6 x 240,90 euro) wyniosły 1.445,40 euro - po przeliczeniu 6.177,69 zł. Według Wnioskodawcy kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne nie przekroczyła 7,75% podstawy wymiaru tej składki (przychód minus składki na ubezpieczenie społeczne) x 7,75% = maksymalna kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne do odliczenia (105.083,32 - 13,71%) x 7,75% = 7.027,42. Odliczenie składek na ubezpieczenie zdrowotne nie może przekroczyć kwoty 7.027,42 zł. Wnioskodawca otrzymał zwrot podatku z Holandii w kwocie 4.411,15 zł.

Stosownie do art. 15 ust. 1 Konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120) uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca najemna jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 Konwencji bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Jak z powyższego wynika, co do zasady, wynagrodzenia polskiego rezydenta z tytułu pracy w Holandii podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Konwencji, a zatem są opodatkowane w obu państwach, za wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 15 ust. 2 ww. Konwencji, według którego uregulowań, przy spełnieniu warunków w nim określonych – wynagrodzenie opodatkowane jest tylko w Polsce.

Zatem w sytuacji, gdy nie są spełnione przesłanki określone w treści art. 15 ust. 2 Konwencji, to wynagrodzenie za pracę w Holandii – zgodnie z cyt. powyżej art. 15 ust. 1 Konwencji – podlega opodatkowaniu zarówno w Holandii jak i w Polsce. Przy czym w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia, o której mowa w art. 23 ust. 5 lit. a) powołanej Konwencji. Zgodnie z brzmieniem tegoż przepisu w odniesieniu do osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w następujący sposób - jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana w Niderlandach.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody za pracę w Holandii podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Art. 27 ust. 9a powołanej ustawy stanowi, że w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie natomiast z art. 27b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki zapłaconej w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 4.

Na podstawie art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie (art. 27b ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27b ust. 4 ww. ustawy, obniżenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, stosuje się, pod warunkiem że:

1. nie dotyczy składki, której podstawą wymiaru jest dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska;
2. składka na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne zapłacona w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej nie została odliczona od dochodu (przychodu) albo podatku w tym państwie albo nie została odliczona na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2a;
3. istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, w którym podatnik opłacał składki na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne.

Zatem, prawo do odliczenia od podatku zapłaconych w Holandii składek na ubezpieczenie zdrowotne przysługuje, jeżeli spełnione są następujące warunki:

• opłacanie składek, które są odliczane jest obowiązkowe, nastąpiło ze środków podatnika,
• podstawę wymiaru składki nie stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania,
• składka na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne zapłacona w Holandii nie została odliczona od dochodu (przychodu) albo podatku w Holandii, albo nie została odliczona na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 2a,
• istnieje podstawa prawna wynikająca z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od holenderskiego organu podatkowego.

W kontekście powyższego należy zauważyć, że art. 27 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, zawiera postanowienia dotyczące wymiany informacji. Zgodnie z tym przepisem, właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniały informacje, które są niezbędne do stosowania postanowień niniejszej konwencji, oraz informacje dotyczące ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw w odniesieniu do podatków objętych niniejszą konwencją w zakresie, w jakim opodatkowanie przewidziane w tym ustawodawstwie nie jest sprzeczne z konwencją. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułu 1. Wszelkie informacje uzyskane przez Umawiające się Państwo będą stanowiły tajemnicę na takiej samej zasadzie, jak informacje uzyskane zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym tego Państwa, i będą mogły być ujawnione jedynie osobom lub organom (w tym organom sądowym albo administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściganiem albo rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków objętych konwencją. Takie osoby lub organy będą wykorzystywać informacje wyłącznie w takich celach. Mogą one ujawniać te informacje w jawnym postępowaniu sądowym lub postanowieniach sądowych.

Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Uwzględniając zatem powołane wyżej przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku dochodowego w zeznaniu rocznym PIT-36 za 2019 r. o kwotę zapłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązującymi w Holandii. W sytuacji gdy - jak twierdzi Wnioskodawca - kwota zapłaconej składki nie przekracza 7,75% podstawy jej wymiaru, to może ją w całości uwzględnić w zeznaniu rocznym PIT-36 za 2019 r.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do kwot podanych we wniosku, tut. organ informuje, iż ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać nie należą do kompetencji tut. organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy. W związku z powyższym tut. organ nie może odnieść się do kwot wskazanych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.