Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.169.2020.1.JŻ
z 29 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2020 r. (data wpływu 27 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży oraz nabycia gazu w systemie gazowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży oraz nabycia gazu w systemie gazowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką prawa handlowego prowadzącą działalność od 2004 roku. Spółka prowadzi swoją działalność na podstawie koncesji nr (…), wydanej na okres …. Koncesja obejmuje działalność polegającą na obrocie paliwami gazowymi na potrzeby odbiorców zlokalizowanych na terytorium Polski.

Wnioskodawca planuje rozszerzyć swoją działalność poprzez otrzymanie odpowiednich zezwoleń, na działalność obejmującą również kontrahentów z krajów Unii Europejskiej.

Działalność A. w szczególności obejmuje następujące obszary:

1. Dostawy gazu sieciowego do klienta końcowego;
   
2. Dostawy gazu LNG do klienta końcowego, w celu poddania go refazyfikacji;
   
3. Dostawy gazu LNG do klienta końcowego, jako paliwo do pojazdów mechanicznych: ciągniki siodłowe, autobusy itp.
   
4. Dostawy gazu LNG do klienta końcowego, jako półprodukt niezbędny do wyprodukowania CNG - paliwa do pojazdów mechanicznych;
   
5. Projektowanie i dostawa kompletnych instalacji do regazyfikacji LNG;
   
6. Projektowanie i dostawa kompletnych instalacji do tankowania LNG;
   
7. Projektowanie i dostawa kompletnych instalacji LCNG (produkcja CNG z gazu LNG);
   
8. Zarządzanie projektami kogeneracji gazowej, co obejmuje:
   1. Projektowanie i dostawę kompletnych instalacji kogeneracyjnych
   2. Zarządzanie produkcją instalacji kogeneracyjnych w zakresie: ciepła i energii elektrycznej.
   
   

Wniosek dotyczy tylko i wyłącznie obrotu gazem ziemnym w systemie gazowym w relacjach z podmiotami z Unii Europejskiej.

Spółka kupuje i sprzedaje obecnie oraz planuje dokonywać takich transakcji z podmiotami z Unii Europejskiej gaz w systemie gazowym (rozumie się przez to system gazowy znajdujący się na terytorium Unii Europejskiej lub jakąkolwiek sieć połączoną z takim systemem) następującym rodzajom kontrahentów:

1. kontrahentom krajowym, którzy posiadają siedzibę oraz są zarejestrowani jako podatnicy podatku od wartości dodanej na terytorium Polski,
   
2. kontrahentom zagranicznym, którzy posiadają siedzibę oraz są zarejestrowani jako podatnicy podatku od wartości dodanej za granicą, jednakże na terenie Wspólnoty Europejskiej.
   
   

Handel gazem prowadzony przez Spółkę obejmuje zarówno po stronie zakupu jak i sprzedaży podmioty, będące podatnikami podatku od wartości dodanej, których głównym celem jest nabywanie/sprzedawanie gazu celem jej dalszej odsprzedaży.

Obrót krajowy jest dokumentowany fakturami VAT ze stawką podstawową 23% i w związku z tym nie ma żadnych wątpliwości jak rozliczać podatek VAT należny i naliczony.

Natomiast nabycie i sprzedaż gazu w ramach transakcji z podmiotami będącymi podatnikami podatku VAT w krajach Unii Europejskiej jest przedmiotem niniejszego wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż gazu na rzecz podatników podatku VAT zarejestrowanych w państwach Unii Europejskiej wykazać należy jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru a nabycie gazu od takich podatników jako wewnątrzwspólnotowe nabycie czy też sprzedaż należy ująć jako dostawę towarów poza terytorium kraju a nabycie gazu ująć w pozycji: dostawa towarów oraz świadczenie usług dla których podatnikiem jest nabywca?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy transakcje związane z nabyciem oraz dostawą gazu od i na rzecz podmiotów będących podatnikami podatku VAT w krajach Unii Europejskiej należy ujmować jako dostawę towarów poza terytorium kraju a nabycie gazu ująć w pozycji: dostawa towarów oraz świadczenie usług dla których podatnikiem jest nabywca.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu od towarów i usług (...) podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jednakże w przypadku dostawy gazu w systemie gazowym do podmiotu będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, którego głównym celem nabywania gazu jest jego odsprzedaż w takim systemie i u którego własne zużycie takiej energii jest nieznaczne, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 5 wyżej cytowanej ustawy, miejscem dostawy jest „(...) miejsce, gdzie podmiot taki posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, do którego dostarczane są te towary - miejsce, gdzie podmiot ten posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, a w przypadku braku siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania”. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku VAT, system gazowy rozumie się przez to system gazowy znajdujący się na terytorium Unii Europejskiej lub jakąkolwiek sieć połączoną z takim systemem.

Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 9 ustawy o VAT przemieszczenia towarów przez podatnika lub na jego rzecz w przypadku przesyłania gazu w systemie gazowym nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku, gdy przemieszczany jest gaz w systemie.

Z powyższego wynika, że jeśli dostawa gazu realizowana jest w systemie gazowym, a odbiorcą jest podatnik podatku od wartości dodanej posiadającym siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju - czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie jest wymieniona w art. 5 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę regulację zawartą w art. 17 ust. 5 lit. b) tej samej ustawy, wg której w przypadku dostaw gazu w systemie gazowym podatnikiem jest nabywca towarów.

Jak to już stwierdzono, dostawa gazu w systemie gazowym odbiorcy, o którym mowa w przytaczanym wyżej art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodać należy, że w preambule do Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347/1 z późn. zm.), w punkcie 19 wskazano, że do celów VAT energię elektryczną i gaz uznaje się za towary. Szczególnie trudne jest jednak określenie miejsca dostawy.

W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania lub nieopodatkowania oraz w celu utworzenia prawdziwego rynku wewnętrznego gazu i energii elektrycznej bez ograniczeń związanych z systemem VAT miejscem dostawy gazu w systemie gazowym i dostawy energii elektrycznej, zanim towary te znajdą się w końcowym etapie konsumpcji, powinno zatem być miejsce, w którym nabywca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Dostawa gazu i energii elektrycznej w końcowym etapie, czyli od pośredników i dystrybutorów do konsumenta końcowego, powinna być opodatkowana w miejscu, w którym nabywca faktycznie użytkuje i konsumuje te towary.

Ustawodawca unijny realizując ww. cel w Sekcji 4 Dyrektywy 2006/112/WE zatytułowanej Sekcja 4 - dostawy gazu w systemie gazowym, dostawy energii elektrycznej oraz dostawy energii cieplnej lub chłodniczej poprzez sieci dystrybucji energii cieplnej i chłodniczej, wprowadził stosowne regulacje, w oparciu o które zostały wprowadzone polskie normy prawne w tym zakresie.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, w przypadku dostawy do podatnika-pośrednika gazu w systemie gazowym znajdującym się na terytorium Wspólnoty lub jakiejkolwiek sieci połączonej z takim systemem dostawy energii elektrycznej lub dostawy energii cieplnej lub chłodniczej poprzez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym ten podatnik-pośrednik ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, na rzecz którego dostarczane są towary lub, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Do celów ust. 1 "podatnik-pośrednik" oznacza podatnika, którego główna działalność w odniesieniu do zakupu gazu, energii elektrycznej, energii cieplnej lub chłodniczej polega na odsprzedaży tych produktów i którego własna konsumpcja tych produktów jest nieznaczna (ust. 2).

Mając na uwadze treść powyższych przepisów, w pierwszej kolejności należy stwierdzić, że gaz niezaprzeczalnie stanowi towar, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy VAT. Potwierdza to również wprost w pierwszym zdaniu treść przywołanego punktu 19 preambuły do Dyrektywy.

Kolejno, w ocenie Wnioskodawcy, należy zwrócić uwagę na treść art. 22 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy VAT, która określa miejsce świadczenia przy dostawie towarów. Ustawodawca podatkowy wprowadził szczególne zasady określania miejsca opodatkowania dla dostaw m.in. gazu dokonywanych w systemach. Są to przepisy lex specialis w stosunku do przepisów dotyczących wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdzie dochodzi do przemieszczenia towarów innych niż wymienione w art. 22 ust. 1 pkt 5 i 6 pomiędzy terytoriami dwóch różnych państw członkowskich. Oznacza to, że w przypadku dostaw gazu w omawianych systemach, nie będą powstawały konsekwencje podatkowe, takie jak dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Takie wyłączenie wyrażone jest wprost w treści art. 13 ust. 4 pkt 9 oraz art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT oraz art. 38 Dyrektywy 2006/112/WE, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

• dokonywana jest dostawa towarów, czyli dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,
  1. przedmiotem dostawy jest gaz,
     
  2. dostawa gazu ma miejsce za pośrednictwem systemu gazowego,
     
  3. nabywającym gaz jest podatnik, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 - lub działalność odpowiadającą tej działalności,
     
  4. głównym celem nabycia gazu jest jego odsprzedaż w tym systemie gazowym lub sieciach dystrybucji, a ewentualne zużycie na własne potrzeby jest nieznaczne
     

- to miejscem opodatkowania takiego świadczenia jest miejsce siedziby nabywcy.

W konsekwencji zatem Wnioskodawca prawidłowo stwierdza, że nie ma obowiązku wskazywania w deklaracja VAT-7 sprzedaży gazu jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a nabycia gazu jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Transakcje te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i są wykazywane dotyczące odpowiednio jako dostawa towarów poza terytorium kraju, w poz. 11 deklaracji VAT-7 oraz w poz. 32 deklaracji wykazuje się nabycie gazu od podmiotów z krajów Unii Europejskiej.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach indywidualnych: z dnia 30 czerwca 2017 r. autorstwa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.124.2017.1.JS oraz z dnia 16 maja 2014 r. autorstwa Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPP4/443-59/14/PK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020, poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 4 ustawy przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Zaś stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy przez terytorium państwa trzeciego należy rozumieć terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zaś stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W konsekwencji, w rozumieniu ustawy, dostawa gazu stanowi dostawę towarów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów:
   
   • innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,
     
   • innej niż transfer bonów jednego przeznaczenia
     
   • podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   
   • gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
   • w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem dostawy towarów, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   
   

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy w przypadku dostawy gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej do podmiotu będącego podatnikiem, który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6, którego głównym celem nabywania gazu, energii elektrycznej, energii cieplnej lub chłodniczej jest odprzedaż tych towarów w takich systemach lub sieciach dystrybucji i u którego własne zużycie takich towarów jest nieznaczne - miejsce, gdzie podmiot taki posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, do którego dostarczane są te towary - miejsce, gdzie podmiot ten posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, a w przypadku braku siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Norma wskazana w art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy ustanawia zatem miejsce dostawy gazu w systemie gazowym dla sytuacji gdy nabywca jest podatnikiem który wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel czy rezultat działalności z wyjątkiem podmiotu działającego jako organ władzy publicznej. Dla zastosowania tej reguły ustalania miejsca świadczenia konieczne jest ponadto, aby ten podatnik występował w charakterze pośrednika lub „handlowca”, tzn. podmiotu, który nabywa gaz nie po to, aby go zużyć na własne potrzeby (poza marginalnym zużyciem), lecz w celu odsprzedania za pośrednictwem stosownego systemu.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy, miejsce dostawy gazu w systemie gazowym jest ustalane na podstawie siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nabywcy. Jest to niezależne zarówno od tego gdzie podmiot pośredniczący (nabywający i odsprzedający gaz) nabędzie gaz oraz od tego gdzie odsprzeda ten gaz. I tak, miejscem opodatkowania dostawy gazu w systemie gazowym jest miejsce, gdzie nabywca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, do którego dostarczany jest gaz - miejsce, gdzie nabywca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przy czym zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   
   

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Przy tym, zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Jednocześnie w myśl art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
   
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
   
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, co do zasady, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Przy tym stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) planuje rozszerzyć swoją działalność poprzez otrzymanie odpowiednich zezwoleń, na działalność obejmującą również kontrahentów z krajów Unii Europejskiej. Spółka kupuje i sprzedaje obecnie oraz planuje dokonywać takich transakcji z podmiotami z Unii Europejskiej gaz w systemie gazowym (rozumie się przez to system gazowy znajdujący się na terytorium Unii Europejskiej lub jakąkolwiek sieć połączoną z takim systemem) kontrahentom krajowym, którzy posiadają siedzibę oraz są zarejestrowani jako podatnicy podatku od wartości dodanej na terytorium Polski jak również kontrahentom zagranicznym, którzy posiadają siedzibę oraz są zarejestrowani jako podatnicy podatku od wartości dodanej za granicą, jednakże na terenie Wspólnoty Europejskiej. Handel gazem prowadzony przez Spółkę obejmuje zarówno po stronie zakupu jak i sprzedaży podmioty, będące podatnikami podatku od wartości dodanej, których głównym celem jest nabywanie/sprzedawanie gazu celem jej dalszej odsprzedaży.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy sprzedaż gazu na rzecz podatników podatku zarejestrowanych w państwach Unii Europejskiej wykazać należy jako wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, a nabycie gazu od takich podatników jako wewnątrzwspólnotowe nabycie, czy też sprzedaż należy ująć jako dostawę towarów poza terytorium kraju, a nabycie gazu ująć w pozycji: dostawa towarów oraz świadczenie usług dla których podatnikiem jest nabywca.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz wskazane w opisie zdarzenia przyszłego informacje odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że sprzedaży gazu w systemie gazowym na rzecz podatników zarejestrowanych w państwach Unii Europejskiej nie należy rozpoznawać jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabycia gazu w systemie gazowym od podatników zarejestrowanych w państwach Unii Europejskiej nie należy rozpoznawać jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W analizowanym przypadku sprzedaż gazu w systemie gazowym na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 5 ustawy, podlega opodatkowaniu w kraju, gdzie nabywca posiada siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem w przypadku gdy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży gazu w systemie gazowym na rzecz zarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej za granicą kontrahenta zagranicznego, który posiada siedzibę w państwie Unii Europejskiej (skoro z opisu sprawy nie wynika aby gaz był dostarczany do stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej kontrahenta zagranicznego) sprzedaż gazu podlega opodatkowaniu w kraju siedziby tego kontrahenta. W konsekwencji Wnioskodawca sprzedaży gazu w systemie gazowym na rzecz kontrahenta zagranicznego nie opodatkowuje na terytorium Polski i ujmuje taką sprzedaż jako dostawę towarów poza terytorium kraju. Natomiast w przypadku gdy Wnioskodawca dokonuje zakupu gazu w systemie gazowym od zarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej za granicą kontrahenta zagranicznego, który posiada siedzibę w państwie Unii Europejskiej nabycie gazu podlega opodatkowaniu w Polsce, gdzie Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jednocześnie skoro Wnioskodawca jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy natomiast kontrahent zagraniczny jest podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz niezarejestrowanym zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy Wnioskodawca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy jest zobowiązany do opodatkowania nabytego gazu według właściwych zasad na terytorium Polski. Wnioskodawca takie nabycie gazu w systemie gazowym ujmuje jako dostawę towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania sprzedaży oraz nabycia gazu w systemie gazowym należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ informuje, że wskazane we własnym stanowisku stwierdzenie „(…) W konsekwencji zatem Wnioskodawca prawidłowo stwierdza, że nie ma obowiązku wskazywania w deklaracja VAT-7 sprzedaży gazu jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a nabycia gazu jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Transakcje te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i są wykazywane dotyczące odpowiednio jako dostawa towarów poza terytorium kraju, w poz. 11 deklaracji VAT-7 oraz w poz. 32 deklaracji wykazuje się nabycie energii elektrycznej od podmiotów z krajów Unii Europejskiej. (…)” potraktował jako oczywistą omyłkę i przyjął, że przedmiotowe stwierdzenie powinno brzmieć „(…) W konsekwencji zatem Wnioskodawca prawidłowo stwierdza, że nie ma obowiązku wskazywania w deklaracja VAT-7 sprzedaży gazu jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a nabycia gazu jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Transakcje te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce i są wykazywane dotyczące odpowiednio jako dostawa towarów poza terytorium kraju, w poz. 11 deklaracji VAT-7 oraz w poz. 32 deklaracji wykazuje się nabycie gazu od podmiotów z krajów Unii Europejskiej. (…)”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.