2020.05.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4011.43.2020.2.SG
z 29 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lutego 2020 r. (data wpływu 12 lutego 2020 r.), uzupełnionym 27 maja 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od fizycznych, w zakresie ustalenia, czy:

podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu/modyfikowaniu oprogramowania komputerowego lub jego części, w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT – jest prawidłowe,
dochody ze sprzedaży autorskich praw do Utworów oraz z odpłatnych licencji stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i tym samym będą podlegały opodatkowaniu według preferencyjnej stawki wynoszącej 5% zgodnie z art. 30ca Ustawy PIT – jest prawidłowe,
wydatki na licencje do specjalistycznych programów, o których mowa we wniosku, które są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do wytwarzania Utworów, należy przy obliczaniu wzoru nexus uznać jako literę „a”, tj. zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej – jest prawidłowe,
wydatki poniesione na pokrycie składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, należy przy obliczaniu wzoru nexus uznać jako literę „a”, tj. zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej – jest prawidłowe,
Wnioskodawca od początku roku 2020 może odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z Utworów (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia, czy:

podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu/modyfikowaniu oprogramowania komputerowego lub jego części, w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT,
dochody ze sprzedaży autorskich praw do Utworów oraz z odpłatnych licencji stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i tym samym będą podlegały opodatkowaniu według preferencyjnej stawki wynoszącej 5% zgodnie z art. 30ca Ustawy PIT,
wydatki na licencje do specjalistycznych programów, o których mowa we wniosku, które są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do wytwarzania Utworów, należy przy obliczaniu wzoru nexus uznać jako literę „a”, tj. zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
wydatki poniesione na pokrycie składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, należy przy obliczaniu wzoru nexus uznać jako literę „a”, tj. zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
Wnioskodawca od początku roku 2020 może odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z Utworów (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 maja 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4011.43.2020.1.SG wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 27 maja 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (…), posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2019 r. poz. 1387, z późn. zm., dalej: „Ustawa PIT”). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytwarza oprogramowanie. Wybraną przez Wnioskodawcę formą opodatkowania jest zgodnie z art. 30c Ustawy PIT - podatek liniowy. Według Polskiej Klasyfikacji Działalności, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą o następujących kodach PKD:

62.01.Z - Działalność związana z oprogramowaniem - przeważająca działalność gospodarcza,
62.02.Z - Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki,
62.09.Z - Pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych.

Zasadniczą działalnością wykonywaną w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę jest szeroko rozumiany proces projektowania, tworzenia oraz modyfikacji oprogramowania na zlecenie klientów (dalej: „Utwory”). Utwory tworzone przez Wnioskodawcę w przeważającej części są tworzone od podstaw. Może się również zdarzyć, że Wnioskodawca tworzy na zlecenie klientów bardziej złożone systemy informatyczne wraz z innymi programistami. Tym samym, rezultatem prac Wnioskodawcy może być cały Utwór, rozumiany jako całość programu komputerowego, jak i też kod źródłowy będący częścią całego systemu informatycznego. Przy czym zarówno sam kod będący częścią całości jak i Utwór tworzony od podstaw stanowią przedmiot ochrony prawa autorskiego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm., dalej: „Ustawa PAPP”), ponieważ każdy z nich stanowi program komputerowy.

Poniżej szerszy opis świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie tworzenia oraz modyfikowania oprogramowania na rzecz różnych podmiotów (dalej: „Klienci”). Na Klientów przenoszone są prawa autorskie do programów komputerowych oraz kodów źródłowych wytworzonych przez Wnioskodawcę. Przeniesienie praw autorskich uregulowane jest w umowach pomiędzy Wnioskodawcą, a Klientami w przypadku sprzedaży tych praw. Może się natomiast również zdarzyć, że Wnioskodawca uzyskiwać będzie dochody z opłat licencyjnych za udostępnienie danego oprogramowania.

Wnioskodawca świadczy na rzecz Klientów następujące usługi:

stała współpraca dotycząca utrzymania istniejącego oprogramowania, konsultacji oraz podejmowania drobnych zadań pomocniczych;
zlecenia polegające na wytworzeniu/ulepszeniu/zmodyfikowaniu oprogramowania.

Przedmiotem niniejszego wniosku są jedynie usługi wymienione w pkt 2 powyżej, tj. zlecenia polegające na wytworzeniu/ulepszeniu/zmodyfikowaniu programów komputerowych.

Poniżej szerszy opis usług z pkt 2.

Harmonogram prac prezentuje się w następujący sposób:

zapytanie ofertowe od Klienta;
analiza otrzymanego zlecenia od Klienta pod kątem sposobu implementacji;
implementacja algorytmu we właściwych technologiach oraz narzędziach;
przeprowadzenie fazy testów celem eliminacji ewentualnych błędów oraz wprowadzenie poprawek dla zapewnienia właściwego funkcjonowania zaimplementowanego algorytmu;
zakończenie prac wraz ze sprzedażą jej wyniku Klientowi.

Oprogramowanie tworzone jest przy wykorzystaniu specjalistycznych narzędzi, na które Wnioskodawca ponosi wydatki w postaci opłat licencyjnych. Są to m.in.:

Microsoft Action Pack (AzureDevOps), pakiet office;
JIRA, Confluence Server maintenance;
Visual Studio, kontrolki DevExpress.

Realizowane projekty dotyczą wytworzenia oprogramowania w różnej formie, np.:

projektowanie i tworzenie baz danych wraz z kodem przetwarzania danych w bazie;
budowa aplikacji z interfejsem użytkownika (np. okienkowej Windows);
budowa serwisów automatycznie przetwarzających dane;
budowa hurtowni danych oraz zasileń ETL (oprogramowania ekstraktów i ładowania danych z plików), przetwarzania danych;
tworzenie raportów z baz danych (zapytań SQL oraz graficznego układu raportu).

Po zakończeniu projektu Wnioskodawca sprzedaje Utwory na dwa sposoby:

sprzedaż całego Utworu wraz z przeniesieniem praw autorskich do wytworzonego programu komputerowego na Klienta;
udzielenie odpłatnych licencji Klientom na dostęp do wytworzonego przez Wnioskodawcę Utworu bez przeniesienia praw autorskich.

Podsumowując, usługi Wnioskodawcy mają głównie na celu tworzenie szeroko rozumianego oprogramowania. Usługi te mogą mieć m.in. na celu zapewnienie niezawodności jak i wysokiej dostępności programów, stworzenie unikalnego programu na zlecenie Klienta. Powyższe Wnioskodawca osiąga poprzez przygotowywania unikalnych kodów komputerowych, które następnie są implementowane na różnych systemach.

Utwory oraz dokumentacja w ramach prowadzonych przez Wnioskodawcę prac zostają stworzone/ulepszone/zmodyfikowane w całości przez Wnioskodawcę w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej. Efektem prac Wnioskodawcy jest kod źródłowy wraz ze specyfikacją. Może się również zdarzyć, że Wnioskodawca dokonuje modyfikacji bądź tworzenia pewnych funkcjonalności, w takim przypadku dodatkowa funkcjonalność każdorazowo stanowi odrębny kod źródłowy wytworzony przez Wnioskodawcę.

Wytworzone przez Wnioskodawcę Utwory przechowywane są w infrastrukturze informatycznej Klientów po przeniesieniu do nich praw autorskich. Tym samym przez Wnioskodawcę nie są świadczone usługi zarządzania wytwarzanymi Utworami.

Należy więc uznać, iż całość kwoty wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawcę za świadczone usługi w zakresie wytwarzania oraz modyfikowania programów komputerowych stanowi wynagrodzenie za sprzedaż praw autorskich do Utworów/dochód z odpłatnych licencji. W przypadku innych czynności niezwiązanych z oprogramowaniem (np. usługi utrzymaniowe) każdorazowo Wnioskodawca wskazuje takie czynności oraz wynagrodzenie należne za takie czynności w odrębnej pozycji na fakturze.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przychody za poprzedni rok nie przekroczyły 1,2 mln euro. Nie ma więc obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych i ich nie prowadzi. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję zgodnie z wymogiem art. 30cb ust. 2 Ustawy PIT.

Reasumując, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że tworzenie/ulepszanie/modyfikowanie Utworów jest:

prowadzone w sposób systematyczny,
dokumentowane w odrębnej ewidencji przedstawiającej opis wytworzonego Utworu wraz z czasem poświęconym na jego wytworzenie,
zajęciem noszącym znamiona twórczości, bowiem każdorazowo rezultatem prac Wnioskodawcy jest unikalny kod komputerowy.

Dodatkowo Wnioskodawca:

będzie prowadzić działalność w zakresie wytwarzania Utworów również w przyszłości;
nie prowadzi/nie będzie prowadził działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia;
prowadzi ewidencję zgodnie z art. 24a ust. 1b oraz art. 30cb ust. 1 i ust. 2 Ustawy PIT, pozwalającą wyodrębnić koszty jak i przychody związane z działalnością w zakresie jak zostało opisane powyżej;
nie posiada/nie posiadał/nie będzie posiadał statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej;
nie otrzymał/nie otrzymuje/nie otrzyma zwrotu w jakiejkolwiek formie kosztów na tworzenie Utworów;
nie korzystał/nie korzysta/nie będzie korzystał ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b Ustawy PIT;
nie uzyskał dotychczas żadnych zwrotów wydatków ponoszonych na działalność w zakresie opisanym powyżej;
ponosi koszt w postaci składek na ubezpieczenia społeczne ze względu na prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą.

W uzupełnieniu wniosku z 27 maja 2020 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że w przypadku uznania przez tutejszy Organ podatkowy, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu/modyfikowaniu oprogramowania komputerowego lub jego części, w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT, Wnioskodawca skorzysta jedynie z ulgi dot. preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (IP- Box), o której mowa w art. 30ca Ustawy PIT. Wnioskodawca nie zamierza skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 26e Ustawy PIT.

Wnioskodawca nie zamierza korzystać z ulgi, o której mowa w art. 26e Ustawy PIT i tym samym, Wnioskodawca nie będzie korzystał zarówno z ulgi, o której mowa w art. 26e Ustawy PIT oraz ulgi, o której mowa w art. 30ca Ustawy PIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu/ modyfikowaniu oprogramowania komputerowego lub jego części, w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 27 maja 2020 r.)?
Czy dochody ze sprzedaży autorskich praw do Utworów oraz z odpłatnych licencji stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i tym samym będą podlegały opodatkowaniu według preferencyjnej stawki wynoszącej 5% zgodnie z art. 30ca Ustawy PIT, przy założeniu, że stanowisko Wnioskodawcy zawarte w pierwszym pytaniu zostanie uznane za prawidłowe?
W przypadku, gdy stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania Nr 1 i 2 zostanie uznane za prawidłowe, czy wydatki na licencje do specjalistycznych programów, o których mowa we wniosku, które są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do wytwarzania Utworów, należy przy obliczaniu wzoru nexus uznać jako literę „a”, tj. zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?
W przypadku, gdy stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania Nr 1 i 2 zostanie uznane za prawidłowe, czy wydatki poniesione na pokrycie składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, należy przy obliczaniu wzoru nexus uznać jako literę „a”, tj. zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?
Czy Wnioskodawca od początku roku 2020 może odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z Utworów (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu/modyfikowaniu oprogramowania komputerowego lub jego części, w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 27 maja 2020 r.)

Ad. 2

Dochody ze sprzedaży autorskich praw do Utworów oraz odpłatnych licencji stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i tym samym będą podlegały opodatkowaniu według preferencyjnej stawki wynoszącej 5% zgodnie z art. 30ca Ustawy PIT.

Ad. 3

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na narzędzia programistyczne wykorzystywane do tworzenia/ulepszania/modyfikowania Utworów, przy obliczaniu wskaźnika nexus zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, należy przypisać do litery „a”.

Ad. 4

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą, przy obliczaniu wskaźnika nexus zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, należy przypisać do litery „a”.

Ad. 5

Wnioskodawca od początku roku 2020 może odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Uzasadnienie stanowiska:

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że działania - i sposób ich realizacji - podejmowane w celu wytworzenia Utworów, wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 Ustawy PIT.

W zakresie pojęcia działalności badawczo-rozwojowej, wskazanego w art. 5a pkt 38 Ustawy PIT, mieści się działalność twórcza obejmująca badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z brzmienia art. 5a pkt 39 i 40 Ustawy PIT wynika, że badania naukowe to badania podstawowe oraz badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Z kolei o pracach rozwojowych stanowi art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Zgodnie ze wskazanymi powyżej regulacjami:

badania podstawowe rozumiane są jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne są rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wskazują przepisy Ustawy PIT oraz ustawa - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, zakres działań twórczych w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej skupiać się powinien m.in. na kształtowaniu i wykorzystywaniu dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Ustawodawca wprost wskazuje przy tym, że działania te dotyczyć mogą także narzędzi informatycznych lub oprogramowania. Istotnym jest przy tym, aby wykonywane czynności nie miały charakteru rutynowego i okresowego (nawet jeżeli stanowią ulepszenia).

Ustawa PIT nie definiuje jednak pojęcia „rutynowy”, dlatego organy podatkowe często odwołują się do pojęć ze słownika języka polskiego. Takie podejście odnajdujemy m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 listopada 2017 r., Znak: 0111- KDIB1-3.4010.352.2017.2.MST, który w swoim piśmie przywołuje znaczenie ze „Słownika języka polskiego PWN pod red. W. Doroszewskiego” (http://sjp.pwn.pl) stanowiąc, że poprzez słowo „rutynowy” należy rozumieć: „wykonywany często i niemal automatycznie” i „wykonywany według utartych schematów”.

W przypadku Wnioskodawcy nie mamy do czynienia zatem z działaniami wykonywanymi automatycznie i „według utartych schematów”. Jak już zostało wskazane w opisie stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego), wytworzenie Utworu wiąże się z wysiłkiem intelektualnym i technologicznym oraz twórczym wkładem Wnioskodawcy w tworzenie Utworów oraz ich modyfikowanie.

Następujące zmiany mają niewątpliwie charakter twórczy, a ich wprowadzenie wymaga od Wnioskodawcy innowacji, wyspecjalizowanej wiedzy technicznej oraz zaplecza technicznego, potrzebnych do finalizacji zlecenia, co jest przeciwnością działań wykonywanych w sposób rutynowy. Dodatkowo Wnioskodawca, celem konkurencyjnego świadczenia usług musi ciągle poszerzać swoją wiedzę o nowe narzędzia i technologie.

W przepisach nie znajdziemy również definicji słowa „okresowy”. Podobnie jak powyżej, należy odnieść się do wykładni językowej tego określenia. Słownik Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) wskazuje na następujące znaczenia słowa „okresowy”: „powtarzający się”, „występujący co pewien czas” oraz „dotyczący danego okresu”. Na podstawie przedstawionej definicji, znaczenie słowa „okresowy” sugeruje, że chodzi o podejmowanie czynności podobnych do siebie i w jakiś sposób się powtarzających. Z tego wynika, że przedstawiona działalność Wnioskodawcy nie ma znamion okresowości, ponieważ - jak już zostało wskazane na wcześniejszym etapie wniosku - każdy z wytwarzanych przez Wnioskodawcę Utworów jest niepowtarzalny oraz unikatowy, a jego wytworzenie wymaga podejmowania odmiennych i indywidualnych procesów.

W zakresie ulgi badawczo-rozwojowej przyjmuje się co do zasady, że w celu skorzystania z tej ulgi należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową, tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38-40 Ustawy PIT (tak m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 grudnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.482.2018.1.JS).

Z ustawowej definicji tej działalności wynika, że musi mieć ona charakter twórczy. Działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru.

Działalność badawczo-rozwojowa musi być także podejmowana w systematyczny sposób, czyli istotne jest bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych podjętych w przeszłości, jak i rozpoczęcie działań badawczo-rozwojowych przy jednoczesnym założeniu, że podatnik w przyszłości będzie dalej podejmował i realizował prace tego rodzaju. Przesłankę tę należy zatem rozumieć jako zakaz obejmowania ulgą incydentalnych działań podatnika.

Przedmiotowa działalność musi mieć również określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Jak wynika z powyższych uwag, podstawowym założeniem ustawowej definicji działalności badawczo-rozwojowej jest działalność twórcza, prowadząca do powstania lub znaczącego udoskonalenia istniejących rozwiązań.

Zdaniem Wnioskodawcy, przymiot działalności twórczej bez wątpienia można przypisać (i będzie można przypisać) działaniom związanym z wytworzeniem/ulepszaniem/modyfikowaniem Utworów. Działania te skupiają się (i będą się skupiać w przyszłości) na wytwarzaniu nowych/zmodyfikowanych programów komputerowych bądź kodów komputerowych, które są unikatowe oraz niepowtarzalne.

Celem działań opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym jest opracowywanie nowych rozwiązań na podstawie aktualnej wiedzy oraz dostępnych na rynku produktów, z których tworzone są (i będą w przyszłości) nowe Utwory. W efekcie powstają (i będą powstawać) nowe rozwiązania - gotowe programy, narzędzia informatyczne, optymalizacje oraz związane z nimi dokumentacje, plany i projekty.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, podejmowane przez niego prace celem wytworzenia/ulepszenia/zmodyfikowania Utworów stanowią (i będą stanowić) działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 Ustawy PIT.

W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że kwestia kwalifikowania działań w zakresie tworzenia nowych rozwiązań z dziedziny IT do kategorii działalności badawczo-rozwojowej była wielokrotnie przedmiotem interpretacji indywidualnych, w których uznawano, że tego typu działania będą objęte przedmiotową ulgą. Ponadto w tożsamych stanach faktycznych rozstrzygano również o możliwości uznania za działalność badawczo-rozwojową prac w zakresie modyfikacji istniejącego oprogramowania/narzędzia informatycznego.

Dla przykładu można wskazać np. interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

z 10 grudnia 2019 r., Znak: 0112-KDIL3-3.4011.353.2019.2.AM: „Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jako spełniające przesłanki prac rozwojowych - wpisują się w definicję prac badawczo-rozwojowych, zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ mają one charakter twórczy i są podejmowane w sposób systematyczny (tj. metodyczny, zaplanowany, uporządkowany) w celu pozyskania i zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania tej wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań lub wprowadzenia znacznych ulepszeń w już istniejących produktach. Co więcej, prace realizowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności nie mają charakteru rutynowego. Słuszne jest zatem stanowisko Wnioskodawcy, że czynności opisane we wniosku spełniają definicję prac rozwojowych”,
z 18 czerwca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.117.2018.2.MS1: „(...) skoro prace kwalifikowane przez Spółkę jako badawczo-rozwojowe nie mają i nie będą miały charakteru działań mających na celu wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do produktów, niepociągających za sobą postępu technologicznego, natomiast każdorazowo są nakierowane na opracowywanie nowego oprogramowania, jak również rozwój rozwiązań technologicznych oraz funkcjonalności oferowanych w ramach istniejących produktów Spółki to czynności podejmowane przez Spółkę spełniają definicję prac rozwojowych, tj. mają na celu nabywanie, łączenie, kształtowanie, czy wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej do tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług. Ponadto Spółka wyodrębni w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy koszty działalności badawczo-rozwojowej”.

Tożsame stanowisko zaprezentowano w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14 grudnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.423.2018.1.JS: „(...) działania Wnioskodawcy w procesie opracowywania nowego oprogramowania, znaczącego ulepszenia go, oraz przeprowadzania walidacji i testów jak również innych wymienionych w stanie faktycznym czynności mają charakter prac rozwojowych ze względu na ich wspólny cel: powstanie nowego albo znaczące unowocześnienie produktu”.

Powyższy pogląd potwierdza również szereg innych interpretacji, w tym m.in. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

z 3 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP3- 2.4011.538.2019.2.AC,
z 30 stycznia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.398.2017.1.JC,
z 7 lutego 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.445.2017.1.BG,
z 19 lutego 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.380.2017.1.JF,
z 9 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.313.2018.2.MO,
z 13 września 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.286.2018,
z 19 grudnia 2017 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.316.2017.1.JS.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prace związane z wytwarzaniem/ulepszaniem/modyfikowaniem Utworów, wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stanowią działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 Ustawy PIT. W pełni przy tym podziela stanowiska zawarte w przytoczonych interpretacjach indywidualnych, a wskazaną tam argumentację uznaje za własną.

Ad. 2

W przypadku uznania przez tutejszy organ stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 za prawidłowe, dochody generowane z prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej będą podlegały opodatkowaniu według preferencyjnej stawki wynikającej z przepisów regulujących opodatkowanie dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (tzw. ulga IP Box).

W uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej ulgę IP Box do polskich przepisów wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego bądź przez autorskie prawo do programu komputerowego.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca wytwarza samodzielnie dany kod źródłowy, tym samym należy uznać, iż jest on właścicielem wytworzonego Utworu.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 Ustawy PIT podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 Ustawy PIT kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Kluczowym ze względu na charakter prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej jest punkt 8 wyżej przytoczonego ustępu, odnoszący się do autorskiego prawa do programu komputerowego. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, należy uznać, iż wytwarzane przez Wnioskodawcę Utwory są chronione autorskim prawem do programu komputerowego na podstawie przepisów Ustawy PAPP.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 Ustawy PIT).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 Ustawy PIT podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych,
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu,
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3,
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5.

Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 Ustawy PAPP, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (Raport OECD), uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 Ustawy PIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 za prawidłowe oraz spełnienia szeregu innych wymogów formalnych dotyczących m.in. prawidłowej ewidencji projektowej oraz kosztów, dochód generowany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży praw autorskich do Utworów wytworzonych w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu 5% stawką na zasadach określonych w art. 30ca Ustawy PIT.

Powyższe potwierdzają liczne indywidualne interpretacje podatkowe wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w analogicznych stanach faktycznych, m.in. z 1 sierpnia 2019 r., Znak: 0115-KDIT3.4011.242.2019.3.MR: „Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu zawartej w cenie zleconej usługi informatycznej należności za prawo do programu komputerowego - autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30 ca ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5%”.

Jak i również interpretacje indywidualne:

z 10 grudnia 2019 r., Znak: 0112-KDIL3-3.4011.353.2019.2.AM,
z 3 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP3-2.4011.538.2019.2.AC,
z 11 lipca 2019 r., Znak: 0114-KDIP3-1.4011.315.2019.1.ES,
z 8 lipca 2019 r., Znak: 0115-KDIT3.4011.224.2019.3.MR,
z 2 kwietnia 2019 r., Znak: 0112-KDIL3-3.4011.1.2019.2.AA,
z 2 października 2019 r., Znak: 0114-KDIP3-3.4011.392.2019.2.MT,
z 30 września 2019 r., Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.388.2019.1.AP,
z 27 września 2019 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.410.2019.3.AC.

Ad. 3

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

((a+b)*1,3)/(a+b+c+d),

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup licencji do specjalistycznego oprogramowania, które jest następnie wykorzystywane do tworzenia/ulepszania/modyfikowania Utworów niewątpliwie jest kosztem, które Wnioskodawca ponosi do prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wydatki na licencje oraz zakup oprogramowania wykorzystywanego do tworzenia Utworów stanowią koszty, o których mowa w lit. „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT.

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 grudnia 2019 r., Znak: 0112-KDIL3-3.4011.379.2019.2.AA: „Reasumując - wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na: dojazdy do Klientów, płatny udział w specjalistycznych szkoleniach i konferencjach branżowych, zakup specjalistycznej literatury, narzędzi i oprogramowania oraz wydatki związane ze sprzętem komputerowym, rachunkami za telefon komórkowy i dostęp do Internetu, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej”.

Ad 4

((a+b)*1,3)/(a+b+c+d),

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na pokrycie kosztów składek na ubezpieczenia społeczne niewątpliwie są kosztami, które Wnioskodawca ponosi do prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, bowiem bez pokrycia tych kosztów Wnioskodawca nie mógłby prowadzić działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania oprogramowania. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wydatki na pokrycie kosztów składek na ubezpieczenia społeczne stanowią koszty, o których mowa w lit. „a” wzoru z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT.

Możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na składki na ubezpieczenia społeczne nie wyklucza również art. 30ca ust. 5, który stanowi że do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Mając powyższe na uwadze, jeżeli zamiarem ustawodawcy byłoby wyłączenie możliwości uwzględnienia wydatków na składki na ubezpieczenia społeczne we wzorze nexus, to dałby temu wyraz bezpośrednio w konstruowanych przepisach. Powyższe wnioski potwierdza również akapit 118 Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r., dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualne - IP Box (dalej: „Objaśnienia”), w którym wskazano, że zgodnie z wyjaśnieniami OECD w akapicie 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych IP. OECD jako przykład braku możliwości ustalenia bezpośredniego związania kosztu z kwalifikowanymi IP podaje koszt budynku (nabycia, utrzymania, etc.), w którym wytwarzane są kwalifikowane IP. Taki koszt jest kosztem pośrednio związanym z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP i dlatego nie może zawierać się we wskaźniku nexus.

Możliwość uznania wydatków na ubezpieczenia społeczne jako koszt poniesiony na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej wynika również wprost z akapitu 114 Objaśnień, w którym wskazano, że „do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus podatnik może zaliczyć między innymi wszelkie poniesione należności związane z zatrudnieniem pracowników na podstawie umowy o pracę, w tym między innymi składki na ubezpieczenie społeczne, a także poniesione należności z tytułów umowy zlecenia lub umowy o dzieło”. Co prawda w przywołanym akapicie jest mowa o ubezpieczeniach społecznych zapłaconych za pracowników podatnika, niemniej jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby w analogiczny sposób potraktować składki na ubezpieczenia społeczne płacone przez osobę prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą.

Ad. 5

Zgodnie z art. 30ca ust. 11 Ustawy PIT, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Sam obowiązek wykazania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy nie oznacza jednocześnie, że podatnik nie ma możliwości obliczania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy przy zastosowaniu stawki 5%, gdy ma prawo do korzystania z takiej ulgi. Bowiem gdyby zamysłem ustawodawcy było wprowadzenie możliwości skorzystania z przedmiotowej ulgi tylko i wyłącznie przy składaniu zeznania, wówczas dałby temu wyraz w konstruowanych uchwalanych przepisach. Tymczasem z przepisów Ustawy PIT nie wynika, że podatnicy korzystający z ulgi IP Box, tzn. których dochody z kwalifikowanych prawa własności intelektualnej są opodatkowane stawką wynoszącą 5%, nie są uprawnieni do odprowadzania w trakcie roku zaliczek według preferencyjnej stawki. Przyjęcie odmiennego podejścia będzie prowadziło do sytuacji, w której podatnik korzystający z ulgi IP Box w każdym roku podatkowym będzie osiągał nadpłatę podatku, która będzie możliwa do odzyskania dopiero po złożeniu rocznego zeznania podatkowego. W ten sposób pieniądze podatników są „zamrażane”, co w negatywny sposób wpływa na ich płynność finansową i możliwości rozwoju prowadzonych działalności gospodarczych.

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 stycznia 2020 r., Znak: 0115-KDIT3.4011.445 2019.2.AD, w której wskazano:

„Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (...), które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo- rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca może (...) od początku roku 2020 odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. dochodu z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%”.

Podsumowując, Wnioskodawca jest uprawniony do odprowadzania w 2020 r. zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów uzyskanych z tytułu kwalifikowanych prawa własności intelektualnej według stawki wynoszącej 5%.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się w części za prawidłowe, a w części za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oprogramowania. W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy wykonywane przez niego czynności stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnej stawki wynoszącej 5%, o której mowa w art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. poz. 1668, z późn. zm.),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.): badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że zasadniczym zakresem działalności Wnioskodawcy jest szeroko rozumiany proces projektowania, tworzenia oraz modyfikacji oprogramowania na zlecenia klientów (dalej: Utwory). Utwory tworzone przez Wnioskodawcę w przeważającej części są tworzone od podstaw. Może się również zdarzyć, że Wnioskodawca tworzy na zlecenie klientów bardziej złożone systemy informatyczne wraz z innymi programistami. Tym samym, rezultatem prac Wnioskodawcy może być cały Utwór, rozumiany jako całość programu komputerowego, jak i też kod źródłowy będący częścią całego systemu informatycznego. Przy czym zarówno sam kod będący częścią całości jak i Utwór tworzony od podstaw stanowią przedmiot ochrony prawa autorskiego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.), ponieważ każdy z nich stanowi program komputerowy.

Ponadto Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że tworzenie/ulepszanie/modyfikowanie Utworów jest:

prowadzone w sposób systematyczny,
dokumentowane w odrębnej ewidencji przedstawiającej opis wytworzonego Utworu wraz z czasem poświęconym na jego wytworzenie,
zajęciem noszącym znamiona twórczości, bowiem każdorazowo rezultatem prac Wnioskodawcy jest unikalny kod komputerowy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz cytowane przepisy, należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ mają one charakter twórczy i są podejmowane w sposób systematyczny (tj. metodyczny, zaplanowany, uporządkowany) w celu pozyskania i zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania tej wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań lub wprowadzenia znacznych ulepszeń w już istniejących produktach. Co więcej, prace realizowane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności nie mają charakteru rutynowego.

Zatem, przedstawiona w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego działalność Wnioskodawcy polegająca na tworzeniu/modyfikowaniu oprogramowania komputerowego lub jego części, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy do pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, należało uznać za prawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii możliwości skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej Organ zauważa, co następuje.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

–podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy przyjąć, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 omawianej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3/a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Stosownie do art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 omawianej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

W przypadku podatników nieprowadzących ksiąg rachunkowych wymóg zapewnienia wyodrębnionej dla projektu dotyczącego kwalifikowanego IP ewidencji może być spełniony przez sporządzanie kumulatywnego, comiesięcznego zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie kumulatywne obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej prowadzącej do wytworzenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest przez narastające ujęcie wydatków dotyczących poszczególnych zadań. Należy je sporządzać na podstawie zestawienia dokumentów potwierdzających poniesione wydatki.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Z treści wniosku wynika, że zasadniczym zakresem działalności Wnioskodawcy jest szeroko rozumiany proces projektowania, tworzenia oraz modyfikacji oprogramowania na zlecenie klientów (dalej: „Utwory”). Utwory tworzone przez Wnioskodawcę w przeważającej części są tworzone od podstaw. Może się również zdarzyć, że Wnioskodawca tworzy na zlecenie klientów bardziej złożone systemy informatyczne wraz z innymi programistami. Tym samym, rezultatem prac Wnioskodawcy może być cały Utwór, rozumiany jako całość programu komputerowego, jak i też kod źródłowy będący częścią całego systemu informatycznego. Przy czym zarówno sam kod będący częścią całości jak i Utwór tworzony od podstaw stanowią przedmiot ochrony prawa autorskiego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm., dalej: „Ustawa PAPP”), ponieważ każdy z nich stanowi program komputerowy. Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie tworzenia oraz modyfikowania oprogramowania na rzecz różnych podmiotów (dalej: „Klienci”). Na Klientów przenoszone są prawa autorskie do programów komputerowych oraz kodów źródłowych wytworzonych przez Wnioskodawcę. Przeniesienie praw autorskich uregulowane jest w umowach pomiędzy Wnioskodawcą, a Klientami w przypadku sprzedaży tych praw. Może się natomiast również zdarzyć, że Wnioskodawca uzyskiwać będzie dochody z opłat licencyjnych za udostępnienie danego oprogramowania.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem niniejszego wniosku są usługi, tj. zlecenia polegające na wytworzeniu/ulepszeniu/zmodyfikowaniu programów komputerowych.

Oprogramowanie tworzone jest przy wykorzystaniu specjalistycznych narzędzi, na które Wnioskodawca ponosi wydatki w postaci opłat licencyjnych.

Po zakończeniu projektu Wnioskodawca sprzedaje Utwory na dwa sposoby:

sprzedaż całego Utworu wraz z przeniesieniem praw autorskich do wytworzonego programu komputerowego na Klienta;
udzielenie odpłatnych licencji Klientom na dostęp do wytworzonego przez Wnioskodawcę Utworu bez przeniesienia praw autorskich.

Usługi Wnioskodawcy mają głównie na celu tworzenie szeroko rozumianego oprogramowania. Usługi te mogą mieć m.in. na celu zapewnienie niezawodności jak i wysokiej dostępności programów, stworzenie unikalnego programu na zlecenie Klienta. Powyższe Wnioskodawca osiąga poprzez przygotowywania unikalnych kodów komputerowych, które następnie są implementowane na różnych systemach.

Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję zgodnie z wymogiem art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo należy zauważyć, że w odpowiedzi na pytanie Nr 1 Organ potwierdził, że działania Wnioskodawcy zmierzające do wytworzenia Utworów stanowią działalność badawczo-rozwojową.

Mając na uwadze powyższe, Organ stwierdza, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, ulepszenie lub modyfikacja jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Na podstawie powyższych informacji należy stwierdzić, że opisane przez Wnioskodawcę przychody z tytułu sprzedaży całego Utworu wraz z przeniesieniem praw autorskich do wytworzonego programu komputerowego na Klienta oraz z tytułu udzielenia odpłatnych licencji Klientom na dostęp do wytworzonego przez Wnioskodawcę Utworu bez przeniesienia praw autorskich stanowią przychód ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza. Opisana przez Wnioskodawcę działalność zmierzająca do wytworzenia/ulepszenia/modyfikacji kodów komputerowych/oprogramowania stanowi działalność badawczo-rozwojową na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto w wyniku podejmowanych przez Wnioskodawcę działań powstają Utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Należy bowiem zwrócić uwagę, że zarówno w efekcie tworzenia od podstaw kodów komputerowych i oprogramowania, jak i w efekcie ich ulepszania, modyfikacji zawsze powstaje nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Mając powyższe na uwadze, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. tworzonego/ulepszanego/modyfikowanego autorskiego oprogramowania oraz z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowią utwór prawnie chroniony i zostały wytworzone/ulepszone/zmodyfikowane w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej kwalifikują się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym w sytuacji, gdy Wnioskodawca wytwarza/ulepsza/modyfikuje oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i otrzymuje wynagrodzenie z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz z tytułu udzielania licencji do majątkowych praw autorskich na te programy, jest uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania kwalifikowanego dochodu uzyskiwanego z tego tytułu według stawki 5%.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zgodnie z wymogiem art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem opisane przez Wnioskodawcę Utwory stanowią kwalifikowane IP, a sprzedaż praw autorskich do tych Utworów oraz z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej podlegające opodatkowaniu 5% stawką zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że dochody ze sprzedaży autorskich praw do Utworów oraz odpłatnych licencji stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i tym samym będą podlegały opodatkowaniu według preferencyjnej stawki wynoszącej 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dotyczy pytania oznaczonego we wniosku Nr 2), należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do kwestii ustalenia, czy wydatki na licencje do specjalistycznych programów, o których mowa we wniosku, które są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do wytwarzania Utworów oraz wydatki poniesione na pokrycie składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, należy przy obliczaniu wzoru nexus uznać jako literę „a”, tj. zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej Organ wskazuje, że określenie działalności badawczo-rozwojowej jest pojęciem szerszym niż działalność badawczo-rozwojowa skutkująca wytworzeniem kwalifikowanego IP. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia kwalifikowanego IP oraz, że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową. Jeżeli zatem podatnik realizuje działalność badawczo-rozwojową to niewątpliwie projekty realizowane przez niego związane z powstaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, chronionego prawem autorskim, stosownie do art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowią jej część.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktyczne poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powyższego należy zauważyć, że zgodnie z wyżej zacytowanym art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Z wyżej wskazanego art. 30ca ust. 5 ww. ustawy wynika, że do kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Zgodnie natomiast z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podejście nexus koncentruje się na wykazaniu związku między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku wytworzeniem/rozwojem/ulepszeniem kwalifikowanych IP w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej,
kwalifikowanymi IP,
dochodami uzyskanymi z kwalifikowanych IP.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Koncentrując się zatem na wykazaniu powyższego związku, dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy ocenić to, czy wydatki ponoszone przez podatnika, przy zachowaniu właściwej proporcji, mogą zostać uznane za koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (art. 30ca ust. 4 cyt. ustawy litera „a” wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu), abstrahując w tym przypadku od kwalifikacji tych kosztów do celów ustalania dochodu w świetle ustawy o podatku dochodowym.

Podkreślenia wymaga, że ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika i nie zmienia zasad traktowania kosztów dla innych celów, w tym do obliczania dochodu, który jest przemnażany przez ten wskaźnik.

Jak wskazuje Wnioskodawca we wniosku, w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej musi ponosić wydatki na zakup licencji do specjalistycznego oprogramowania, które jest Mu niezbędne do tworzenia/ulepszania/modyfikowania Utworów – wytwarzania przedmiotów kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Natomiast w odniesieniu do ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na pokrycie kosztów składek na ubezpieczenia społeczne wskazuje, że są to koszy, bez pokrycia, których nie mógłby prowadzić działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania Oprogramowania.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że ww. wydatki w części w jakiej dotyczą wytworzenia kwalifikowanego IP będą mogą zostać uznane za koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, zgodnie z art. 30ca ust. 4 cyt. ustawy litera „a” wzoru określającego wysokość kwalifikowanego dochodu.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że wydatki poniesione na narzędzia programistyczne (tj. licencje do specjalistycznych programów) wykorzystywane do tworzenia/ulepszania/modyfikowania Utworów, przy obliczaniu wskaźnika nexus zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, należy przypisać do litery „a” (dotyczy pytania oznaczonego we wniosku Nr 3) oraz wydatki poniesione na składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą, przy obliczaniu wskaźnika nexus zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, należy przypisać do litery „a” (dotyczy pytania oznaczonego we wniosku Nr 4), należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pytania dotyczącego ustalenia, czy Wnioskodawca od początku roku 2020 może odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z Utworów (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% Organ podatkowy wyjaśnia.

Zgodnie z wcześniej powołanym art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. Natomiast podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Natomiast, jak wynika z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ministerstwo Finansów w objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box stwierdziło jednoznacznie, że dochód z kwalifikowanych IP wykazuje się w zeznaniu podatkowym za rok, w którym został on osiągnięty. Oznacza to, że IP Box, podobnie jak ulga B+R, jest preferencją podatkową, z której można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego w zeznaniu rocznym. Podatnicy nie mają zatem możliwości skorzystania z tej preferencji w trakcie roku podatkowego, przez pomniejszanie zaliczek na podatek dochodowy. Podatnik osiągający dochody z kwalifikowanego IP w ciągu roku podatkowego (na przykład 2020 r.) jest zobowiązany do zapłaty zaliczek na podatek dochodowy od takich dochodów na zasadach ogólnych – według stawek określonych w skali podatkowej lub stawki podatku liniowego. W kolejnym roku podatkowym (na przykład 2021 r.) podczas składania zeznania podatkowego za rok poprzedni, podatnik wskazuje 5% stawkę podatkową wobec dochodu z kwalifikowanych IP, a nadpłacony podatek podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych oraz bieżących zobowiązań podatkowych. Podatnikowi, który nie ma takich obciążeń, nadpłata jest zwracana, chyba że złoży wniosek o zarachowanie całej lub części należnej mu sumy na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Mając powyższe na uwadze preferencyjne opodatkowanie 5% nie może być zastosowane przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy w trakcie roku podatkowego. Dochód z kwalifikowanego IP wykazuje się w zeznaniu podatkowym za rok, w którym został on osiągnięty.

W związku z powyższym Wnioskodawca od początku roku 2020 nie ma możliwości odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Wnioskodawca osiągający dochody z kwalifikowanego IP w ciągu roku podatkowego jest zobowiązany do zapłaty zaliczek na podatek dochodowy od takich dochodów według stawki odpowiadającej wybranej przez Niego formie opodatkowania działalności gospodarczej.

Wyjątek od tej zasady uregulowany został w art. 52u ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego, podatnicy, o których mowa w art. 30ca, osiągający w 2020 r. kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, które wykorzystywane są do przeciwdziałania COVID-19, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy o COVID-19, mogą stosować w trakcie roku podatkowego do opodatkowania tych dochodów stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy.

W sytuacji opisanej we wniosku wyżej cytowany art. 52u ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie zastosowania ponieważ Wnioskodawca nie wskazał aby kwalifikowane prawa własności intelektualnej były wykorzystywane do przeciwdziałania COVID-19.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że od początku roku 2020 może odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% (dotyczy pytania oznaczonego we wniosku Nr 5), należało uznać za nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu/modyfikowaniu oprogramowania komputerowego lub jego części, w sposób przedstawiony w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 ustawy o PIT – jest prawidłowe,
dochody ze sprzedaży autorskich praw do Utworów oraz z odpłatnych licencji stanowią dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i tym samym będą podlegały opodatkowaniu według preferencyjnej stawki wynoszącej 5% zgodnie z art. 30ca Ustawy PIT – jest prawidłowe,
wydatki na licencje do specjalistycznych programów, o których mowa we wniosku, które są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do wytwarzania Utworów, należy przy obliczaniu wzoru nexus uznać jako literę „a”, tj. zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej – jest prawidłowe,
wydatki poniesione na pokrycie składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, należy przy obliczaniu wzoru nexus uznać jako literę „a”, tj. zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy PIT, koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej – jest prawidłowe,
Wnioskodawca od początku roku 2020 może odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z Utworów (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawcę od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawcy przysługują autorskie prawa majątkowe) z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5% – jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 stycznia 2020 r. Znak: 0115-KDIT3.4011.445.2019.2.AD, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce.

W związku z powyższym, ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji.

Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnej, odmiennej od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin