Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.176.2020.1.MPU
z 28 maja 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 marca 2020 r. (data wpływu 2 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu kosztów poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego pn. „(…)”– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu kosztów poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego pn. „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Gmina (…) jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Gmina (…) zamierza zrealizować własne zadanie inwestycyjne w ramach projektu pn. „(…)” nr wniosku (…) Nr naboru (…). Instytucję zarządzającą jest (…) - (…). Kwota kwalifikowana projektu (…)zł.

Przedmiotowy projekt zakłada budowę parkingu (…), który da możliwość pozostawienia samochodu oraz roweru na parkingu, który zlokalizowany będzie przy ul. (…) w (…) i skorzystanie z usług transportu zbiorowego. Projekt zakłada stworzenie (…) miejsc parkingowych dla samochodów osobowych (w tym (…) miejsca dla osób z niepełnosprawnościami) typu (…), parking dla rowerzystów, stację ładownia samochodów elektrycznych oraz przestrzeń rekreacyjną wraz z elementami małej architektury oraz montaż wiat autobusowych. Celem projektu będzie redukcja emisji zanieczyszczeń do atmosfery poprzez budowę infrastruktury dającą możliwość pozostawienia środków transportu osobowego w celu skorzystania z transportu publicznego. Rezultatem realizacji projektu będzie zmniejszenie zanieczyszczenia powietrza oraz zwiększenie liczby osób korzystających z transportu zbiorowego, zwiększenie zainteresowanie ofertę przewoźników oraz stworzenie warunków sprzyjających rozwojowi usług transportu zbiorowego.

Za przygotowanie i realizację projektu odpowiedzialny jest Wnioskodawca - Gmina (…), przede wszystkim w zakresie sprawozdawczości, rozliczeń, zarządzania i koordynacji poszczególnych działań, podejmowanych w ramach przedsięwzięcia (komórkę organizacyjną odpowiedzialną za ten zakres jest: (…), Rzeczowo - finansowa realizacja przedsięwzięcia oraz zagwarantowanie trwałości projektu są zadaniem Wnioskodawcy - Gminy (…), Umowę o udzielenie dofinansowania w imieniu Gminy podpisze z Instytucją Zarządzającą (…)Wójt Gminy, Wnioskodawca zabezpiecza we własnym budżecie środki, niezbędne do współfinansowania kosztów, związanych z wdrożeniem projektu, Wnioskodawca prowadzić będzie ewidencję księgową projektu odrębnie od pozostałych ksiąg rachunkowych, zgodnie z przepisami prawa dot. rachunkowości. Uzyskane w drodze realizacji przedsięwzięcia produkty nie będę wykorzystywane w celach, związanych z świadczeniem jakichkolwiek usług odpłatnych, czy usług prowadzących do uzyskiwania przychodów, zostaną one udostępnione bezpłatnie osobom deklarującym zamiar rezygnacji z jazdy indywidualnymi środkami transportu, na rzecz poruszania się po terenie regionu środkami komunikacji zbiorowej. Uzyskane w drodze realizacji przedsięwzięcia produkty zostaną oznakowane, znajdą się we właściwych ewidencjach Wnioskodawcy, będę podlegać amortyzacji na zasadach zgodnych z Ustawą o rachunkowości i ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzyskane w drodze realizacji przedsięwzięcia produkty (wybudowane centrum przesiadkowe wraz z infrastrukturą) zostaną ubezpieczone - przede wszystkim z myślą o zabezpieczeniu ich na okoliczność zdarzeń losowych, przypadkowego zniszczenia, etc.

W promowanie zrealizowanego przedsięwzięcia zaangażowany będzie Wnioskodawca - przy pomocy Urzędu Gminy ((…)). Promocja przedsięwzięcia swym zakresem obejmować będzie obszar właściwy dla Gminy oraz powiatu (…).

Właścicielem majątku, uzyskanego w drodze realizacji omawianego projektu inwestycyjnego będzie po jego zakończeniu Gmina (…). Infrastruktura ta wykorzystywana będzie przez Gminę wyłącznie w celach rozwoju transportu drogowego poprzez stworzenie nowoczesnego centrum przesiadkowego Produkty, uzyskane w drodze realizacji niniejszej inwestycji nie zostaną w okresie 10-ciu lat po jej zakończeniu przez Gminę sprzedane, wydzierżawione, ani w żaden inny sposób przekazane jakimkolwiek podmiotom. Będą one stanowić wyłącznie własność Gminy (…). Za przygotowanie i realizację projektu odpowiedzialny jest Wnioskodawca - Gmina (…).

Zgodnie z ustawę z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2020, poz. 106 ze zm.) Jednostka Samorządu Terytorialnego nie może odzyskać podatku VAT, gdyż w trakcie realizacji przedsięwzięcia oraz po jego zakończeniu nie będą podejmowane żadne czynności podlegające opodatkowaniu. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Dokonywane w ramach realizacji projektu pn. „(…)” zakupy towarów i usług nie będę wykorzystywane do czynności opodatkowanych stawkami VAT, jak również nie będę wykorzystywane do czynności zwolnionych z tego podatku. Projekt, o którym mowa we wniosku, obejmuje wyłącznie działanie Gminy (…) niepodlegające opodatkowaniu.

Realizowany projekt należy do zadań własnych Gminy, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, a pozyskane w ramach tego projektu elementy majątku nie będę służyły sprzedaży opodatkowanej stawkami VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu kosztów poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego pn. „(…)”, będzie przysługiwało Gminie (…) prawo odliczenia podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług możliwość odliczenia podatku VAT przysługuje podatnikom w zakresie, w jakim te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych stawkami VAT. W przedstawionym stanie faktycznym Gmina (…) nie będzie miała prawa odliczenia podatku VAT z tytułu poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego pn. „(…)”.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwana dalej: ,,ustawą o VAT”) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl natomiast art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności podlegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT: „nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.”

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy a VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Jak wynika z powyższej analizy odliczenie VAT jest możliwe w przypadku wykorzystywania towarów lub usług do czynności podlegających opodatkowaniu.

W przedmiotowej sprawie uzyskane w drodze realizacji przedsięwzięcia produkty nie będą wykorzystywane w celach, związanych z świadczeniem jakichkolwiek usług odpłatnych, podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, czy usług prowadzących do uzyskiwania przychodów, zostaną one udostępnione bezpłatnie osobom deklarującym zamiar rezygnacji zjazdy indywidualnymi środkami transportu, na rzecz poruszania się po terenie regionu środkami komunikacji zbiorowej.

W związku z powyższym, w naszej ocenie Gmina nie może odliczyć podatku VAT od wydatków związanych z budową parkingu. Potwierdzenie takiego stanowiska można znaleźć w interpretacji indywidualnej Dyrektora krajowej Informacji Skarbowej z dnia (…)r., sygn. (…).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane.

Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników; natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. 2020 r., poz. 713; dalej jako: „ustawa o samorządzie gminnym”), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu kosztów poniesionych na realizację ww. zadania inwestycyjnego.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż – jak wskazał Wnioskodawca – dokonywane w ramach realizacji projektu pn. „(…)” zakupy towarów i usług nie będę wykorzystywane do czynności opodatkowanych stawkami VAT, jak również nie będę wykorzystywane do czynności zwolnionych z tego podatku. Projekt, o którym mowa we wniosku, obejmuje wyłącznie działanie Gminy (…) niepodlegające opodatkowaniu. Realizowany projekt należy do zadań własnych Gminy, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, a pozyskane w ramach tego projektu elementy majątku nie będę służyły sprzedaży opodatkowanej stawkami VAT. Produkty, uzyskane w drodze realizacji niniejszej inwestycji nie zostaną w okresie 10-ciu lat po jej zakończeniu przez Gminę sprzedane, wydzierżawione, ani w żaden inny sposób przekazane jakimkolwiek podmiotom. Uzyskane w drodze realizacji przedsięwzięcia produkty nie będę wykorzystywane w celach, związanych z świadczeniem jakichkolwiek usług odpłatnych, czy usług prowadzących do uzyskiwania przychodów, zostaną one udostępnione bezpłatnie osobom deklarującym zamiar rezygnacji z jazdy indywidualnymi środkami transportu, na rzecz poruszania się po terenie regionu środkami komunikacji zbiorowej.

Reasumując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu kosztów poniesionych na realizację zadania inwestycyjnego pn. „(…)”.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do powołanej w stanowisku Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie (por. prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 27 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Łd 109/15).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy zdnia11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z23października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 1325, zpóźn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul.Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.