Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.45.2020.3.SP
z 3 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 lutego 2020 r. (data wpływu 7 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2020 r. (data nadania 19 maja 2020 r., data wpływu 22 maja 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 22 kwietnia 2020 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.45.2020.2.SP, 0111-KDIB2-2.4015.12.2020.3.MM (data nadania 22 kwietnia 2020 r., data doręczenia 23 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia przez zasiedzenie nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia przez zasiedzenie nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Postanowieniem z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie Sąd Rejonowy stwierdził, że Wspólnota Gruntowa nabyła przez zasiedzenie z dniem 1 września 1986 r. własność nieruchomości położonej w B. stanowiącej działkę ewidencyjną (…). Postanowienie to uprawomocniło się w dniu 19 grudnia 2019 r.

W piśmie z dnia 18 maja 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że (…) Wspólnota Gruntowa we wsi B. została powołana, funkcjonuje i posiada osobowość prawną w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 703) oraz przedłożył odpis decyzji o powołaniu Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym nabycie przez wspólnotę gruntową we wsi B. własności nieruchomości w 1986 r. podlega opodatkowaniu?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od spadków i darowizn zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie przez niego poprzez zasiedzenie nieruchomości z dniem 1 września 1986 r. nie podlega opodatkowaniu. W grę nie wchodzi bowiem opodatkowanie podatkiem określonym w ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, gdyż ani Wspólnota Gruntowa, ani zarządzająca nią Spółka nie są osobami fizycznymi, a wymienionemu wyżej podatkowi podlega nabycie rzeczy i praw przez osoby fizyczne. W wyroku z dnia 12 czerwca 2012 r. w sprawie II FSK 2409/10 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że nie jest możliwe potraktowanie przychodu (,,,) Wspólnoty Gruntowej (Spółki do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty jak określa to art. 14 ust. 1 ustawy z 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych), jako przychodu ze współwłasności uprawnionych do udziału we Wspólnocie i ich opodatkowanie na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co do zasady nabycie własności rzeczy przez zasiedzenie przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychodami są m.in. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą nabycia własności rzeczy, gdyż wówczas powstaje po jego stronie przychód. Ponieważ w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca nabył własność nieruchomości z dniem 1 września 1986 r., a więc jeszcze przed wejściem w życie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy tej ustawy nie mają zastosowania. Ponadto zgodnie z art. 70d indeks 1 Ordynacji podatkowej, zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Stanowisko niniejsze w zakresie braku opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych nabycia przez zasiedzenie przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej Nieruchomości przed wejściem w życie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest zgodnie z przyjętym w piśmie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 listopada 2017 r. nr 0111-KDIB2-3.4010.67.2017.PB stanowiącym indywidualną interpretację.

Reasumując, w opisanym stanie faktycznym nabycie własności nieruchomości przez zasiedzenie nie podlega opodatkowaniu

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie skutków podatkowych nabycia przez zasiedzenie nieruchomości za prawidłowe.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca będący (…) Wspólnotą Gruntową z dniem 1 września 1986 r. nabył w drodze zasiedzenia nieruchomość.

Wspólnoty gruntowe to podmioty o swoistym statusie prawnym opartym na uregulowaniach zawartych w ustawie z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 703). Z definicji zawartej w tej ustawie wynika, że wspólnotami gruntowymi podlegającymi zagospodarowaniu w trybie i na zasadach określonych w tej ustawie są nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne (art. 1 ust. 1 ww. ustawy).

Osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty (art. 14 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych – Spółka jest osobą prawną i działa na podstawie statutu.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „updop”), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop – Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Na podstawie art. 12 ust. 5 updop wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, z zastrzeżeniem ust. 6b.

Nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego. Tym samym wartość nabytej w drodze zasiedzenia nieruchomości należy traktować jako przychód podatkowy. Natomiast w celu ustalenia momentu powstania obowiązku w podatku dochodowym od osób prawnych z tyt. nabycia nieruchomości w drodze zasiedzenia, istotne jest ustalenie momentu nabycia nieruchomości.

Zważywszy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „zasiedzenie”, w celu prawidłowego określenia momentu osiągnięcia przysporzenia w postaci nabycia prawa własności nieruchomości w drodze zasiedzenia stanowiącego przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, należy odwołać się do uregulowań zawartych w przepisach ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.). Instytucję zasiedzenia regulują przepisy art. 172-176 Kodeksu cywilnego. Z art. 172 § 1 wynika, że posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Zgodnie z § 2 po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze. Skutkiem zasiedzenia jest pierwotne nabycie własności przez posiadacza, który może wystąpić do sądu z wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia. Samo nabycie własności następuje jednak z mocy prawa. Nabycie własności jest tu tzw. nabyciem pierwotnym, a orzeczenie sądu ma charakter deklaratywny, czyli stwierdzający zaistnienie pewnych faktów, na które można się w określonych sytuacjach powoływać. Nie ma natomiast charakteru konstytutywnego, czyli nabycie prawa własności nie jest uzależnione od jego wydania. Orzeczenie sądu stanowi jednak dowód takiego nabycia, na które będzie się można powołać w celu wykazania prawa własności rzeczy. W związku z powyższym nabycie własności nieruchomości następuje w dacie określonej w treści postanowienia sądu jako dzień, z którym posiadacz nabył prawo własności danej nieruchomości.

Postanowieniem sądu z 11 grudnia 2019 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość przez zasiedzenie z dniem 1 września 1986 r., postanowienie uprawomocniło się z dniem 19 grudnia 2019 r.

Jak zostało już wskazane wcześniej, wspólnoty gruntowe na mocy ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych posiadają osobowość prawną, a więc podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Orzeczenie sądu w sprawie zasiedzenia nie jest warunkiem nabycia własności nieruchomości. Prawo własności Wnioskodawca nabył z mocy prawa po spełnieniu przesłanek określonych w przepisach Kodeksu cywilnego. Orzeczenie sądu ma charakter jedynie deklaratoryjny i jest dowodem takiego nabycia. Zatem Wnioskodawca nabył własność nieruchomości w dniu 1 września 1986 r.

Aktualnie obowiązująca ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązuje od 1992 r. (zastąpiła tym samym ustawę z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wobec czego przepisy w zakresie ewentualnego opodatkowania dochodu z tytułu nieodpłatnego nabycia nie mają zastosowania do nabycia nieruchomości w dniu 1 września 1986 r.

Oznacza to, że nabycie przez Wnioskodawcę w drodze zasiedzenia nieruchomości z dniem 1 września 1986 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.